آموزش شبکه از سطح مبتدی تا پیشرفته(مباحث پایه و ویندوز)

در این تاپیک قصد داریم تمام مطالب پایه ای و بنیادی شبکه های کامپیوتری رو از صفر شروع کنیم و تا سطوح پیشرفته ادامه بدیم.

اولین سر فصل ما درس+ Network هست که مرتبط میشه به مفاهیم اصلی و پایه ای شبکه های کامپیوتری.


دوستان متخصص شبکه اگه مطالبی در راستای و در تکمیل پستهای ارسالی داشتن اضافه کنند فقط دقت کنید برای داشتن نظم فقط در راستای مطالب عنوان شده باشد


منبع : آموزشهای hidden-hunter در گروه آشیانه


آموزش شبکه از سطح مبتدی تا پیشرفته (مباحث سرور)

.

شبکه چیست؟

امروزه همهٔ انسان ها خواسته یا ناخواسته با تکنولوژی وسیعی سرو کار دارند که در اصطلاح به آن شبکه گفته میشود.در یک تعریف ساده شبکه به مجموعهای از دستگاهها ( کامپیوترها . ابزارها از جمله pad و ... و device ها از جمله router . . switch و ... ) اطلاق میشود که به نوعی با هم در ارتباط هستند . این ارتباط میتواند از هر نوعی( از طریق سیم، بی سیم ، رادیویی و... ) باشد که بعدا بیشتر مورد بررسی قرار می دهیم.






.

طبقه بندی شبکه های رایانه ای

بر اساس لایه شبکه

ممکن است شبکه های رایانه ای مطابق مدلهای مرجع پایه ای که در صنعت به عنوان استاندارد شناخته میشوند مانند «مدل مرجع ۷ لایه OSI» و «مدل ۴ لایه TCP/IP»، بر اساس نوع «لایه شبکه»ای که در آن عمل میکنند طبقه بندی شوند.

بر اساس اندازه

ممکن است شبکه های رایانه ای بر اساس اندازه یا گستردگی ناحیه ای که شبکه پوشش میدهد طبقه بندی شوند. برای نمونه «شبکه شخصی» (PAN)، «شبکه محلی» (LAN)، «شبکه دانشگاهی» (CAN)، «شبکه کلانشهری» (MAN) یا «شبکه گسترده» (WAN).

بر اساس نوع اتصال

ممکن است شبکه های رایانه ای بر اساس فناوری سخت افزاری که جهت متصل کردن هر دستگاه در شبکه استفاده میکنند طبقه بندی شوند. نمونه هایی از این فناوریها عبارت اند از: «اترنت» (Ethernet)، «شبکه محلی بیسیم» (WLAN)، شبکه HomaPNA یا «ارتباط از طریق خطوط برق».
بر اساس معماری کاربری

ممکن است شبکه های رایانهای بر اساس معماری کاربری که بین اعضای شبکه وجود دارد طبقه بندی شود، برای نمونه معماریهای Active Networking، «مشتری-خدمتگذار» (Client-Server) و «همتا به همتا» Peer-to-Peer (گروه کاری).

بر اساس همبندی (توپولوژی)

ممکن است شبکه های رایانه ای بر اساس نوع همبندی شبکه طبقه بندی شوند مانند:«شبکه باس» [۴] (Bus)، «شبکه ستاره» (‎(Star، «شبکه حلقهای» (Ring)، «شبکه توری» (Mesh)، «شبکه ستاره-باس» (Star-Bus)، «شبکه درختی» (Tree) یا «شبکه سلسله مراتبی» (Hierarchical) و غیره.


در ادامه به برسی مدل OSI و 7 لایه معروف آن و عملکرد هر کدام ار لایه ها میپردازیم

برسی لایه های شبکه از دیدگاه مدل 7 لایه osi

برسی لایه های شبکه از دیدگاه مدل 7 لایه osi
این مدل دارای هفت لایه است:

1 * لایه فیزیکی Physical
2 * لایه پیوند داده Data Link
3 * لایه شبکه Network
4 * لایه انتقال Transport
5 * لایه جلسه Session
6 * لایه نمایش Presentation
7 * لایه کاربردی Application

ترتیب کار لایه ها از 1 به 7 است

برای راحت تر بودن به یاد سپردن این لایه ها میتونید تنها جمله زیر رو حفظ کنید

All people Sense To Need Data Protocol

A=Application 7
P=Presentation 6
S=Session 5
T=Transport 4
N=Network 3
D=Data Link 2
P=Physical 1


میتونید تو Google عنوان OSI Model رو Search کنید و در قسمت Image تصاویر زیادی از این مدل OSI رو ببینید که میتونه مفید باشه.

آنچه در ادامه خواهیم خواند...

آشنایی با جزییات هر کدام از لایه ها و عملکرد هر لایه.

آشنایی با وظایف هر کدام از لایه های مدل osi

آشنایی با وظایف هر کدام از لایه های مدل osi
لایه فیزیکی اولین لایه
Physical

1.این لایه وظیفه انتقال بیت ها از طریق کانال مخابراتی را عهده دار می شود.مسائل طراحی در این لایه عمدتاً از نوع فیزیکی، الکتریکی، تایمینگ، رسانه فیزیکی انتقال است.

لایه پیوند داده
Data Link
وظایف این لایه به ترتیب زیر است:
1.رفع خطاهای فیزیکی
2.فریم بندی داده ها
3.هماهنگی بین سرعت گیرنده و فرستنده
4.کنترل دسترسی به کانال مشترک

لایه شبکه
Network
وظایف این لایه به ترتیب زیر است:
1.کنترل عملکرد زیر شبکه
2.مسیر یابی
3.کنترل گلوگاه ها
4.کیفیت سرویس دهی
5. پیوستن شبکه های ناهمگن

لایه انتقال
Transport
وظایف این لایه به ترتیب زیر است:
1.شکستن داده ها برای لایه های پایین تر
2.تعیین سرویس های لایه جلسه
رايج ترين نوع اتصال داده كانال نقطه به نقطه است و بدون خطاست

لایه جلسه
Session
وظایف این لایه به ترتیب زیر است:
1.برقراری جلسه
2.ارائه سرویس های کنترل دیالوگ، مدیریت نشانه، سنکرون سازی

لایه ارائه
Presentation
1.این لایه وظیفه مدیریت ساختار پیام ها را برعهده دارد و در اصل برای آن استاندارد سازی می کند.

لایه کاربرد
Application
1.این لایه شامل مجموعه پروتکل هایی جهت وب (HTTP)، انتقال فایل (FTP)، انتقال خبر (NNTP)، و پست الکترونیک (POP و SMTP) است.

آنچه در ادامه خواهیم خواند......
ما تا الان شبکه های کامپیوتری رو از نظر لایه های شبکه برسی کردیم و با کار هر لایه آشنا شدیم در درس بعدی به برسی شبکه های کامپیوتری از دیدگاه اندازه میپردازیم.

انواع شبکه های رایانه ای از نظر اندازه و نحویه اتصال

انواع شبکه های رایانه ای از نظر اندازه و نحویه اتصال
شبکه شخصی (PAN)


«شبکه شخصی» (Personal Area Network) یک «شبکه رایانه ای» است که برای ارتباطات میان وسایل رایانه ای که اطراف یک فرد می باشند (مانند «تلفن»ها و «رایانه های جیبی» (PDA) که به آن «دستیار دیجیتالی شخصی» نیز می گویند) بکار می رود. این که این وسایل ممکن است متعلق به آن فرد باشند یا خیر جای بحث خود را دارد. برد یک شبکه شخصی عموماً چند متر بیشتر نیست. موارد مصرف شبکه های خصوصی می تواند جهت ارتباطات وسایل شخصی چند نفر به یکدیگر و یا برقراری اتصال این وسایل به شبکه ای در سطح بالاتر و شبکه «اینترنت» باشد.

ارتباطات شبکه های شخصی ممکن است به صورت سیمی به «گذرگاه»های رایانه مانند USB و FireWire برقرار شود. همچنین با بهره گیری از فناوری هایی مانند IrDA، «بلوتوث» (Bluetooth) و UWB می توان شبکه های شخصی را به صورت بی سیم ساخت.

شبکه محلی (LAN)


«شبکه محلی» (Local Area Network) یک «شبکه رایانه ای» است که محدوده جغرافیایی کوچکی مانند یک خانه، یک دفتر کار یا گروهی از ساختمان ها را پوشش می دهد. در مقایسه با «شبکه های گسترده» (WAN) از مشخصات تعریف شده شبکه های محلی می توان به سرعت (نرخ انتقال) بسیار بالاتر آنها، محدوده جغرافیایی کوچکتر و عدم نیاز به «خطوط استیجاری» مخابراتی اشاره کرد.

دو فناوری «اترنت» (Ethernet) روی کابل «جفت به هم تابیده بدون محافظ» (UTP) و «وای فای» (Wi-Fi) رایج ترین فناوری هایی هستند که امروزه استفاده می شوند، با این حال فناوری های «آرکنت» (ARCNET) و «توکن رینگ» (Token Ring) و بسیاری روشهای دیگر در گذشته مورد استفاده بوده اند.


شبکه کلان شهری (MAN)


«شبکه کلان شهری» (Metropolitan Area Network) یک «شبکه رایانه ای» بزرگ است که معمولاً در سطح یک شهر گسترده می شود. در این شبکه ها معمولاً از «زیرساخت بی سیم» و یا اتصالات «فیبر نوری» جهت ارتباط محل های مختلف استفاده می شود.

شبکه گسترده (WAN)


«شبکه گسترده» (Wide Area Network) یک «شبکه رایانه ای» است که نسبتاً ناحیه جغرافیایی وسیعی را پوشش می دهد (برای نمونه از یک کشور به کشوری دیگر یا از یک قاره به قاره ای دیگر). این شبکه ها معمولاً از امکانات انتقال خدمات دهندگان عمومی مانند شرکت های مخابرات استفاده می کند. به عبارت کمتر رسمی این شبکه ها از «مسیریاب»ها و لینک های ارتباطی عمومی استفاده می کنند.

شبکه های گسترده برای اتصال شبکه های محلی یا دیگر انواع شبکه به یکدیگر استفاده می شوند. بنابراین کاربران و رایانه های یک مکان می توانند با کاربران و رایانه هایی در مکانهای دیگر در ارتباط باشند. بسیاری از شبکه های گسترده برای یک سازمان ویژه پیاده سازی می شوند و خصوصی هستند. بعضی دیگر به وسیله سرویس دهنده اینترنت «سرویس دهندگان اینترنت» (ISP) پیاده سازی می شوند تا شبکه های محلی سازمانها را به اینترنت متصل کنند.

شبکه متصل (Internetwork)


دو یا چند «شبکه» یا «زیرشبکه» (Subnet) که با استفاده از تجهیزاتی که در لایه 3 یعنی «لایه شبکه» «مدل مرجع OSI» عمل می کنند مانند یک «مسیریاب»، به یکدیگر متصل می شوند تشکیل یک شبکه از شبکه ها یا «شبکه متصل» را می دهند. همچنین می توان شبکه ای که از اتصال داخلی میان شبکه های عمومی، خصوصی، تجاری، صنعتی یا دولتی به وجود می آید را «شبکه متصل» نامید.

در کاربردهای جدید شبکه های به هم متصل شده از قرارداد IP استفاده می کنند. بسته به اینکه چه کسانی یک شبکه از شبکه ها را مدیریت می کنند و اینکه چه کسانی در این شبکه عضو هستند، می توان سه نوع «شبکه متصل» دسته بندی نمود:

شبکه داخلی یا اینترانت (Intranet)

شبکه خارجی یا اکسترانت (Extranet)

شبکه اینترنت (Internet)


شبکه داخلی (Intranet)

یک «شبکه داخلی» مجموعه ای از شبکه های متصل به هم می باشد که از قرارداد ‎IP و ابزارهای مبتنی بر IP مانند «مرورگران وب» استفاده می کند و معمولاً زیر نظر یک نهاد مدیریتی کنترل می شود. این نهاد مدیریتی «شبکه داخلی» را نسبت به باقی قسمت های دنیا محصور می کند و به کاربران خاصی اجازه ورود به این شبکه را می دهد. به طور معمول تر شبکه درونی یک شرکت یا دیگر شرکت ها «شبکه داخلی» می باشد.

شبکه خارجی (Extranet)


یک «شبکه خارجی» یک «شبکه» یا یک «شبکه متصل» است که بلحاظ قلمرو محدود به یک سازمان یا نهاد است ولی همچنین شامل اتصالات محدود به شبکه های متعلق به یک یا چند سازمان یا نهاد دیگر است که معمولاً ولی نه همیشه قابل اعتماد هستند. برای نمونه مشتریان یک شرکت ممکن است که دسترسی به بخش هایی از «شبکه داخلی» آن شرکت داشته باشند که بدین ترتیب یک «شبکه خارجی» درست می شود، چراکه از نقطه نظر امنیتی این مشتریان برای شبکه قابل اعتماد به نظر نمی رسند. همچنین از نظر فنی می توان یک «شبکه خارجی» را در گروه شبکه های دانشگاهی، کلان شهری، گسترده یا دیگر انواع شبکه (هر چیزی غیر از شبکه محلی) به حساب آورد، چراکه از نظر تعریف یک «شبکه خارجی» نمی تواند فقط از یک شبکه محلی تشکیل شده باشد، چون بایستی دست کم یک اتصال به خارج از شبکه داشته باشد.

شبکه اینترنت (Internet)


شبکه ویژه ای از شبکه ها که حاصل اتصالات داخلی شبکه های دولتی، دانشگاهی، عمومی و خصوصی در سرتاسر دنیا است. این شبکه بر اساس شبکه اولیه ای کار می کند که «آرپانت» (ARPANET) نام داشت و به وسیله موسسه «آرپا» (ARPA) که وابسته به «وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا» است ایجاد شد. همچنین منزلگاهی برای «وب جهان گستر» (WWW) است. در لاتین واژه Internet‎ برای نامیدن آن بکار می رود که برای اشتباه نشدن با معنی عام واژه «شبکه متصل» حرف اول را بزرگ می نویسند.

اعضای شبکه اینترنت یا شرکت های سرویس دهنده آنها از «آدرسهای IP» استفاده می کنند. این آدرس ها از موسسات ثبت نام آدرس تهیه می شوند تا تخصیص آدرسها قابل کنترل باشد. همچنین «سرویس دهندگان اینترنت» و شرکت های بزرگ، اطلاعات مربوط به در دسترس بودن آدرس هایشان را بواسطه «قرارداد دروازه لبه» (BGP) با دیگر اعضای اینترنت مبادله می کنند.

آنچه در ادامه خواهید خواند.....

برسی انواع توپولوژی های رایج در شبکه های کامپیوتری!!!

انواع توپولوژی های شبکه های کامپیوتری

انواع توپولوژی های شبکه های کامپیوتری
تعریف توپولوژی:

توپولوژی یا همبندی یك شبكه تعیین كننده شیوه كابل كشی اتصال كامپیوترهاست . این توپولوژی (همبندی) معمولاً نوع كابل مورد استفاده را نیز تعیین میكند .

توپولوژیهای شبکه دارای انواع زیر است :


1- توپولوژی BUS :


در یک شبکه خطی چندین کامپیوتر به یک کابل به نام BUS متصل میشود. در این توپولوژی رسانه انتقال بین کلیه کامپیوتر ها مشترک است. توپولوژی BUS از متداولترین توپولوژیهاست که در شبکه های محلی مورد استفاده قرار میگیرد. سادگی ، کم هزینه بودن و توسعه آسان این شبکه از نقاط قوت توپولوژی BUS میباشد. ضعف عمده این شبکه این است که اگر کابل اصلی Back bone که پل ارتباطی بین کامپیوتر های شبکه است ، قطع شود ، کل شبکه از کار خواهد افتاد.

Bus.bmp

2- توپولوژی رینگ - حلقوی :

در توپولوژی باس کامپیوتر ها توسط یک رشته سیم به یکدیگر متصل میشوند که آغاز و پایان آن سیستم توسط یک مقاومت 50 اهمی بسته شده است. در توپولوژی رینگ بجای بستن دو سر سیم آنها را به یکدیگر وصل نموده و تشکیل یک حلقه میدهند. این توپولوژی تمامی مزایا و معایب باس را دارد با این تفاوت که کنترل مقاومت سیم استوار تر بوده و اتصال آغاز و پایان سیم گاهی اوقات به دلیل فاصله زیاد دو سر سیم مشکل ساز میگردد.

Ring.bmp

3- توپولوژی هیبریدی :

سیستمی که از ترکیب حالت باس و ستاره ای پدید می آید هیبریدی نام دارد. در این حالت برخی از مسیر های شبکه به صورت باس و برخی دیگر بصورت ستاره ای میباشند. معمول ترین طرح آن ، اتصال هاب ها بصورت باس و اتصال کامپیوتر ها بصورت ستاره ای به هاب مربوط به خودشان میباشد.

Hybrid.bmp

توپولوژی مش :

توپولوژی مش در بحث شبکه بندی محلی، بیشتر یک مفهوم تئوری است تا عملی.در یک شبکه مش هر کامپیوتر یک اتصال مستقیم و اختصاصی به هر یک از کامپیوترهای دیگر شبکه دارد. چنین توپولوژی فقط در یک شبکه متشکل از دو کامپیوتر امکان پذیر است.مثلا در شبکه ای متشکل از سه کامپیوتر، لازم خواهد بود که هر کامپیوتر به تعداد کامپیوترهای دیگر شبکه در خود کارت شبکه داشته باشد. بنابراین در یک شبکه با تداد 5 کامپیوتر، هر کامپیوتر باید مجهز به چهار کارت شبکه باشد که در عمل امکان پذیر نیست. مزیت یک شبکه مش، تحمل خطای بالای آن می باشد، چون هیچ مشکل یگانه ای وجود ندارد که روی بیش از یک کامپیوتر تاثیر بگذارد.در ارتباطات بین دو یا چند شبکه ای کابل کشی به روش مش عملا امکان پذیر است. در چنین شبکه هایی با استفاده از مسیریابهای اضافی چندین مسیر مجزا بین دو نقطه شبکه ایجاد می شود. از چنین توپولوژی در شبکه های تجاری بزرگ بسیار استفاده می شود چون شبکه را قادر می سازد در مقابل اختلالات ممکن از قبیل مشکلات احتمالی در مسیریاب، هاب و کابل ها، در حد امکان مصون شوند.


4- توپولوژی ستاره ای :

شبکه های متوسط و بزرگ اغلب از توپولوژی ستاره ای استفاده میکنند. در این پیکر بندی از کابل و سخت افزار بیشتری استفاده میشود اما مدیریت آن آسانتر و احتمال خرابی آن کمتر است. کابل مورد استفاده توپولوژی ستاره ای اترنت کابل زوج بهم تابیده بدون حفاظ است. در پیکر بندی ستاره ای هر کامپیوتر به یک هاب متصل میشود. یک سر کابل به کارت شبکه یک کامپیوتر متصل میشود و سر دیگر آن به هاب که نقطه اتصال مرکزی کابل کشی شبکه را نزد هم میکند متصل میشود. هاب ها به اندازه های مختلف عرضه میشوند و مدلهای پیشرفته آنها میتواند خطا های موجود در سیگنالها را تقویت کند. آماده سازی توپولوژی ستاره ای آسان است و و عیب یابی در آن اسانتر از شبکه باس است چرا که یک کابل آسیب دیده تنها به روی یک کامپیوتر تاثیر میگذارد و از طرف دیگر کابل زوج بهم تابیده معمولاً گرانتر از کواکسیال است. توپولوژی ستاره ای به کابل بسیار زیاد و یک هاب نیاز دارد. تمامی اینها منجر به بالا رفتن هزینه شبکه میشود با این مزیت که این روش بسیار مفید است.

Star.jpg

در فایل پیوست شده تصویری از انواع توپولوژی هارو براتون قرار دادم که دیدنش مفیده!

آنچه در ادامه خواهید خواند...

آشنایی با اجزای اصلی سخت افزاری شبکه های کامپیوتری و برسی هر کدام از سخت افزار ها.

اجزای اصلی سخت افزاری

اجزای اصلی سخت افزاری
کارت شبکه
کارت شبکه جهت اتصال کامپیوتر به شبکه محلی در سرعت های 100،10و1000 مگا بیت بر ثانیه بکار میرود . با پورتهای Rj-45 و BNC برای شبکه های مبتنی بر کابل مسی و با پورت فیبر نوری جهت ارتباط با فیبر نوری استفاده می شود . کارخانه های مختلفی این نوع کارت ها را با قیمت های مختلف و امکانات متنوع تولید می کنند.

بیریج(پل)

Device ی است که دارای چندین کارت شبکه است و کار آن ارتباط شبکه های مختلف با توپولوژی های مختلف است.

هاب سوئیچ شبکه
قلب هر شبکه مبتنی بر روش استار را هاب سوئیچ تشکیل میدهد . سوئیچ های لایه 2 با تعداد پورت 5 ، 8 ، 16 ، 24 و گاهی 36 و 48 پورت نیز تولید می شوند . امروزه سرعت آنها معمولاً 10/100 و یا 1000 مگابیت بر ثانیه است .
سوئیچ ها دارای پورتهایR j- 45 و یا فیبر نوری و یا ترکیبی از هر دو هستند . در دو نوع رومیزی و رکمونت و یا رومیزی با قابلیت رکمونت جهت نصب در رکهای 19 اینچ استاندارد وجود دارند . سرعت سوئیچ کردن از مهمترین مشخصات یک سوئیچ است . متناسب با نیاز و طراحی شبکه ، سوئیچهای مختلفی با پورتهای متنوع در بازار بفروش می رسند . شرکت های معدودی سوئیچ جایگزین در مدت زمان گارانتی به شما ارائه می دهند که بدین وسیله می توانید شبکه خود را همواره بر پا نگه دارید . مدت زمان گارانتی سوئیچ ها معمولا بین 1 تا 3 سال است.(سوییچ ها همان نمونه پیشرفته تر شده بیریج(پل) ها هستند)

سوئیچ های مدیریتی
برای کنترل و نگهداری شبکه های بزرگ و یا شبکه هایی که نیاز به پهنای باند زیاد و کنترل شده دارند نیاز به استفاده از سوئیچهای مدیریتی داریم . با اینگونه سوئیچها می توان تنظیمات متنوعی از قبیل پهنای باند ، شبکه های مجازی ، کنترل و گزارشات ترافیکی شبکه و ... را انجام داد از مشخصاتی که تقریبا در تمام آنها مشترک است می توان به رکمونت بودن ، بدنه فلزی ، تعداد 24 پورت به بالا ، امکان افزودن چندین نوع ماژول برای کاربردهای مختلف ، خروجی پورت سریال برای مدیریت مستقیم ، امکان مدیریت از طریق وب ، دارا بودن نرم افزار مدیریتی ، پاورهای اینترنال ، پاورهای زاپاس و قیمت بسیار بالا نسبت به سوئیچ های رایج اشاره کرد . هنگام استفاده از چنین سوئیچ های گران قیمتی باید تمهیدات لازم از نظر برق و ارت در سیستم شبکه شما پیش بینی گردد . سرعت سوئیچ کردن داخلی و همچنین حجم دیتای انتقالی در زمان واحد از جمله مشخصات مهم سوئیچها وتعیین کننده قیمت آنها می باشد . برخی از این سوئیچ ها امکان کار در لایه 3 شبکه و یا یالاتر را نیز دارند . جهت اتصال چنین سوئیچ هایی به یکدیگر از سوئیچ های مرکز ی خاصی (Core) با توان تبادل دیتای بالا استفاده می شود .

ماژول سوئیچ
ماژولها قطعاتی سخت افزاری هستند که به سخت افزار اصلی متصل شده و امکاناتی را بسته به نیاز شبکه به آن اضافه می نمایند . به سوئیچهایی که دارای ورودی برای نصب ماژول هستند سوئیچهای ماژولار گفته می شود. هر خانواده ای از سوئیچها می توانند از یک تا چندین ماژول داشته باشد و کارخانه های مختلف ماژولهایی با کاربردهای متفاوت برای سوئیچهای خود عرضه می کنند . هر ماژول می تواند چندین پورت یکسان یا متفاوت داشته باشد . جدیدترین ماژولها ماژولهای SFB یا Mini GIBIC هستند که انواع پورتهای گیگا بیت بر روی فیبر نوری و کابل مسی ارائه می کنند . سوئیچ ماژولار این امکان را به طراح شبکه می دهد تا بتواند چندین نوع مدیا را در کنار هم داشته باشند . انتخاب ماژول نیاز به اطلاعات لازم در خصوص انواع مدیا و فواصل و سرعتهایی که ارائه می کنند دارد . ماژول های یک خانواده سوئیچ قیمت های بسیار متفاوتی دارد .

روتر
شبکه ها را روترها (مسیر یابها ) به هم متصل می کنند .تمام دنیا توسط روترها به هم متصل شده و بدین صورت شبکه اینترنت شکل گرفته است . این دستگاهها کارکرد پیچیده ای داشته و نیاز به تنظیمات نرم افزاری دارند . برخی از آن قابلیت نصب ماژول دارد و امکانات مختلفی توسط این ماژولها به آنها افزوده می گردد . پرفروش ترین روترها در بازار ایران ساخت شرکت سیسکو سیستمز می باشد . بسته به قدرت مدیریت و انتقال داده ها وامکانات ، قیمتهای متفاوتی دارند . هر روتر حداقل دارای یک پورت LAN جهت اتصال به شبکه محلی و یک پورت WAN جهت اتصال به شبکه دور دست می باشد.

کارت شبکه USB
با استفاده از این رابط کوچک می توان کامپیوتر را از طریق پورتUSB به شبکه متصل نمود . این دستگاه زمانی کاربرد دارد که کامپیوتر ما فاقد کارت شبکه باشد . انواع USB1.1 و USB 2.0 در بازار وجود دارد .

اکسس پوینت
اکسس پوینت یک شبکه وایرلس را به یک شبکه محلی متصل می کند. دارای یک پورت Rj – 45 برای اتصال به سوئیچ شبکه و آنتن برای اتصال به شبکه بی سیم است . برخی انواع آن که دارای حالت بریج نیز هستند می توانند بین دو شبکه محلی که با هم فاصله دارند اتصال برقرار نمایند . در حالت رپیتر سیگنال را جهت مسافت بیشتر تکرار می کنند .

هاب USB
اگر دستگاههای USB زیادی داشته و پورت یو اس پی کافی برروی کامپیوتر خود ندارید یا مایلید تعدادی پورت USB بر روی میز کار خود جهت دسترسی آسانتر داشته باشید می توانید از هاب USB استفاده کنید این هابها در انواع 4 پورت و 7 پورت و... تولید می شوند .

تستر های شبکه
این نوع تسترها فقط برای تست برقراری ارتباط در لینک های شبکه محلی استفاده می شوند. برخی انواع آن علاوه برتست اتصالات Rj-45 شبکه های باس اتصالات BNC ،تلفن ، USB و PS/2 را نیز چک می کنند . به تناسب کیفیت عملکرد قیمت هایی متفاوت دارند . این تسترها به دو قسمت عمده تسترها و ریموت تستر تقسیم می شوند که ریموت در انتهای کابل و تستر در ابتدای آن وصل شده و عمل تست را انجام میدهند . نوعا با باطری 9 ولتی کتابی تغدیه می نمایند . برخی از آنها بر روی ریموت نیز نشانگر تست دارند . نشانگرهای این نوع تسترها بصورت چراغ های نورانی کوچک LED با صفحات LCD تک رنگ کوچک می باشد . هنگام تست با تسترها باید مطمئن شد که دو سر لینک به تستر متصل باشد و به کارت شبکه یا سوئیچ در حال کار وصل نباشد در غیر اینصورت ممکن است به تستر صدمه وارد شود .یک تستر که مدت زمان زیادی از ارائه آن در بازار نمی گذرد می تواند طول کابل تحت تست را نیز بر روی نشانگر LCD خود نمایش دهد . البته نسبت به سایر تسترها قیمت بالاتری دارد . مدلهایی از تسترهایی که در شکل می بینید می توانند نقشه کابل را نیز چک نمایند و نوع معمولی با کراس بودکابل را نیز اعلام کنند .

کابل شبکه چهارزوجی
کابل مخصوص شبکه های استار کابل 4 زوج 100 اهمی می باشد که هر دو زوج به هم تابیده شده اند . این کابلها معمولا در بسته بندی های 305 متری ( 1000 Feet)بصورت حلقه ای یا درون کارتن تولید می شوند . کابل شبکه از مهمترین قسمتهای شبکه است که نصب آن هزینه زیادی دارد و در انتخاب آن باید بسیار دقت کرد چرا که انواع تقلبی آن در ظاهر با اصل مطابقت می کند در بازار فراوان است . تشخیص کابل تقلبی از کابل اصلی فقط توسط تسترهای گران قیمت و خاص این منظور امکان پذیر است . کابل ها در انواع رایج Cat5e ، Cat6 و Cat7 در انواع بدون شیلد UTP ، با فویل آلومینیومی FTP و شیلددار STP و گاهی دارای فویل و شیلد SFTP در رنگهای مختلف و با دو نوع ژاکت PVC ، LSZH عرضه می شوند که دومی فاقد هالوژن می باشد و در هنگام آتش سوزی دود سمی تولید نمی کند . سرعت هر دو زوج تاییده از کابلهای شبکه مختلف عبارتند از :
Cat 6 = 250Mhz
Cat 5e = 200Mhz, 350Mhz
Cat 7 = 600Mhz

کابل شبکه کواکسیال
کابل شبکه 50 اهمی دارای مغزی و شیلد مخصوص شبکه های باس قدیمی که اکنون بندرت مورد استفاده قرار می گیرد

کیستون
کیستون به کابل شبکه متصل می شود و یک پورت مادگی Rj – 45 در اختیارما قرار می دهد . کیستون درون قاب پریز شبکه یا درون پچ پنل ماژولار قرار می گیرد . در شبکه های ساخت یافته ابتدا و انتهای هر کابل مفتولی شبکه کیستون قرار می گیرد. در دو نوع بدون حفاظ و با حفاظ فلزی FTP ( برای نصب در محیطهای با نویز بالا و بر روی کابلهای حفاظ دار ) موجود می باشند . کیستون باید متناسب با نوع کابل شبکه انتخاب شود . مثلا هنگامی که کابل شبکه Cat 6 داریم باید از کیستون Cat6 استفاده کنیم .

آنچه در ادامه خواهید خواند.....

آشنایی با انواع روش های درست کردن کابل های شبکه برای نیاز های متفاوت!

انواع کابل های شبکه UTP-STP

انواع کابل های شبکه udp – stp
انواع کابل های شبکه کابل های شبکه در واقع مسیرهای فیزیکی عبور داده و سیگنال هستند که از یک نقطه از شبکه به نقطه ای دیگر منتقل می شوند. در این بخش، به مهم ترین رسانه های شبکه می پردازیم و کابل های زوج سیم محافظ دار و بدون محافظ را بررسی خواهیم کرد.

کابل زوج سیم

کابل زوج سیم از دو سیم به هم تابیده تشکیل شده است که برای ارتباطات تلفنی و بیشتر شبکه های مدرن امروزی به کار می رود. یک جفت سیم که دور هم تابیده شده اند، قابلیت انتقال داده را دارا هستند. این در هم تابیدگی به این دلیل است که در مقابل تداخل جلوگیری شود و نویز تولید شده سیم های موازی را کاهش دهد. همچنین به این روش، در مقابل امواج مغناطیسی خارجی هم مقاوم می شوند. طراحان کابل در واقع با این حرکت، یک جور محافظ مجازی درست کرده اند.

دو نوع کابل زوج سیم وجود دارد:

۱ UTP : یا زوج سیم بدون محافظ

۲ STP : یا زوج سیم با محافظ

کابل UTP در شبکه های مختلفی استفاده می شود. هر کدام از هشت سیم مسی موجود در کابل UTP با ماده ای عایق پوشیده شده اند. به علاوه این که هر سیم به دور دیگری پیچیده است. کابل های UTP با کمک همین لغو تداخل و نیروی مغناطیسی فعالیت می کنند. تعداد سیم هایی که به دور یکدیگر تابیده شده اند، خود باعث میزان لغو تداخل می شود. کابل های UTP باید از قوانین دقیقی پیروی کنند تا دقیقا مشخص باشد که در هر متر چقدر بایستی پیچ بخورند.

کابل های UTP را با سوکت های ۴۵RJ- به یکدیگر متصل می کنند. ۴۵RJ- یک سوکت هشت سیمه است که برای اتصال کامپیوترها در شبکه های محلی به کار می رود. UTP وقتی در شبکه بندی به کار می رود، معمولا چهارجفت کابل ۲۲ یا ۲۴ سیمه دارد. در شبکه های محلی که امپدانس ۱۰۰ اهم دارند، از UTP استفاده می کنند. باید توجه کرد که این کابل ها با کابل های تلفن فرق دارند و امپدانس آنها ۶۰۰ اهم است. استفاده از کابل های UTP مزیت های زیادی دارد، اندازه کوچکش در مواقعی که قطر کابل یک اهمیت است، به مزیتی برای این نوع کابل بدل می شود. این نکته که کابل های UTP کندترین رسانه انتقال داده بودند دیگر سخن درستی نیست و این کابل ها قادر هستند سرعتی تا ۱۰۰۰ مگابیت برثانیه را انتقال دهند.

اما از معایب این کابل می توان به آسیب پذیری در مقابل نویز الکتریکی اشاره کرد. همچنین فاصله میان دو مولفه در این نوع کابل ها نمی تواند خیلی زیاد باشد.

کابل های UTP استفاده های زیادی دارند که از میان آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

دسته ۱ (۱ (Cat : برای ارتباطات تلفنی استفاده می شوند و برای انتقال داده مناسب نیستند.

دسته ۲ (۲ Cat ): برای انتقال داده تا ۴ مگابیت بر ثانیه مناسب اند.

دسته ۳ (۳ Cat ): در شبکه های BASE-T10 استفاده می شوند و می توانند تا حجم ۱۰ داده را منتقل کنند.

دسته ۴ (۴ Cat ): در شبکه های Token Ring وجود دارند و می توانند تا سرعت ۱۶ مگابیت بر ثانیه داده را منتقل کنند.

دسته ۵ ( ۵ Cat ): می توانند داده ها را تا سرعت ۱۰۰ مگابیت منتقل کنند.

دسته (Cat 5 e5 e) : در شبکه هایی که سرعتشان تا ۱ گیگابیت بر ثانیه است، نصب می شوند.

دسته ۶ (Cat 6 ) : این دسته از کابل ها از زوج سیم های ۲۴تایی تشکیل شده اند و سریع ترین استاندارد UTP به شمار می آیند.

کابل های STP

کابل های محافظ دار فناوری حفاظت از سیگنال و لغو تداخل را به شیوه ای دیگر پیاده کرده اند. هر جفت سیم داخل یک فویل فلزی پوشیده می شود. هر چهار جفت سیم نیز دور یک فویل دیگر پیچیده می شوند و کابل های STP تقریبا ۱۵۰ اهمی هستند. کابل های STP هم در درون سیم و هم در بیرون سیم از تداخل کمتری برخورداند و از طریق سوکت های STP به یکدیگر وصل می شوند که از پایه مختص سیم های STP طراحی شده است.

بیشتر ویژگی های STP در محافظت از اطلاعات در برابر نویزها، امواج الکترومغناطیسی و همچنین تداخل امواج است و این کار را بسیار بهتر از کابل های UTP انجام می دهد، اما هزینه ساخت آن بالاست و نصب آن دشوار است. ضمن آن که محافظ فلزی آن بایستی در هر دو طرف به زمین متصل شود و اگر این کار به صورت نادرستی انجام شود، این محافظ به صورت آنتن عمل می کند و سیگنال های ناخواسته را هم جذب می کند. به علت هزینه بالا و دشواری نصب، STP ها به ندرت در شبکه های محلی نصب می شوند. STP ها عموما در اروپا کاربرد دارند.

ویژگی های کابل های STP به طور خلاصه به صورت زیر خواهد بود:

سرعتی حدود ۱۰ تا ۱۰۰ مگابیت، هزینه در مقابل هر نود موجود در شبکه تقریبا گران است و اندازه سیم ها نسبت به بقیه رسانه ها بزرگ تر است و حداکثر طولی که یک کابل می تواند داشته باشد، ۱۰۰ متر است و این اندازه کوتاهی است.

در مقایسه با UTP و STP ، نکات زیر به ذهن وارد می شوند:

سرعت هر دو نوع کابل ها برای مناطق محلی است.

این کابل ها ارزان ترین رسانه ها برای انتقال داده ها هستند. کابل های UTP از کابل های STP هم ارزان تر هستند.

به خاطر استفاده بیشتر از کابل های UTP ، زیرساخت ها با این نوع کابل تطابق بیشتری دارند، بنابراین هزینه دوباره سازی نیز به هزینه های نصب STP نیز اضافه می شود.

آموزش درست کردن کابل به 2 روش Cross و Straight

آموزش درست کردن کابل به 2 روش Cross و Straight
درست کردن کابل Cross برای اتصال دو کامپیوتر به هم برای شبکه کردن:

برای اینکار شما به 2 عدد سوکت ، آچار شبکه و نیم متر کابل شبکه یا بیشتر نیاز دارید.

نحوه ی چینش رنگهای سیم ها برای وارد کردن در سوکت به این صورت است که یک طرف را هر آنگونه که خواستید میچینید و در طرف دیگر باید به ترتیب همان طرف که انجام دادید باشد با این تفاوت که باید جای سیم سوم را با هفتم وسیم ششم را با هشتم تغییر دهید.

بطور مثال می توانید چینش را به این صورت انجام دهید:

طرف اول کابل: قهوه ای - سفید قهوه ای / سبز – سفید آبی / آبی - سفید سبز / نارنجی - نارنجی سفید

طرف دوم کابل: قهوه ای - سفید قهوه ای / نارنجی - سفید آبی/ آبی - نارنجی سفید / سبز - سفید سبز

طبق عکس :


بعد از این کار با آچار سوکت را ثابت(سوکت رو در قسمت مورد نظر آچار بگزارید و آچار رو مثل قیچی ولی با نیروی بیشتر فشار بدید) کنید.


درست کردن کابل های شبکه Straight برای اتصال به Switch و یا اتصال کامپیوتر با دیگر سخت افزار های انتقای دهنده Singnal:

برای اینکار شما به 2 عدد سوکت ، آچار شبکه و نیم متر کابل شبکه یا بیشتر نیاز دارید.

نحوه ی چینش رنگهای سیم ها برای وارد کردن در سوکت به این صورت است که یک طرف را هر آنگونه که خواستید میچینید و طرف دم هم باید دقیقا به آن صورت باشد که برای این کار یک استاندارد جهانی تعریف شده که به صورت زیر است این حالت چینش برای هر 2 طرف کابل است

هر 2 طرف کابل: سفید نارنجی - نارنجی/سفید سبز - آبی/سفید آبی - سبز/سفید قهوه ای - قهوهای

مطمعنا در بار اول درست کردن کابل براتون خیلی سخت و کلافه کنندس ولی با کمی تمرین میتونید به راحتی بنا به نیاز های خودتون کابل های متفاوت رو درست کنید


البته این نوع کابلها ها با متراژ های مختلف در بازار هست که برای پروژه های بزرگ و همچنین برای بالا بردن سرعت کار از این نوع کابل های آماده استفاده میکنن این نکته رو هم باید بگم که از کابل های آماده در اتصالات کوتاه بیشتر استفاده میشه نهایت 5 الی 10 متر.

آنچه در ادامه خواهید خواند...

آموزش کامل شبکه کردن 2 کامپیوتز به 2 روش:

1.با استفاده از کابل Cross(مستقیم و بدون واسطه).

2.با استفاده از کابل Straight (با استفاده از HUB به عنوان بر قرار کننده ارتباط بین 2 کامپیوتر)

آموزش کامل شبکه کردن 2 کامپیوتر با کابل Cross و مستقیم!

برای انجام این کار زیاد کار سختی در پیش نداریم فقط کافیه مراحل زیر رو انجام بدین.

1.فرض میکنیم سیستم عامل ما در هر 2 طرف Microsoft Windows باشه.

2. حالا باید روی هر 2 سیستم عامل به قسمت تنظیمات کارت شبکه بریم و برای هر کدام از کامپیوتر ها یک IP در نظر بگیریم

نکته:من در اینجا فقط 3 کلاس اصلی ip رو میگم در درس های بعدی به طور کامل با مفهمو IP Planing و Subneting آشنا میشیم.

Class A 0 - 127
Subnet Mask 255.0.0.0

Calss B 128 - 191/16
Subnet Mask 255.255.0.0

Class C 192 - 223/24
Subnet Mask 255.255.255.0

میدونم الان میگین این اعداد و ارقام از کجا اومد فقط بدونید این اعداد با قانون خاص خودشون ایجاد میشن

همانطور که گفتم در درس های بعدی با این مفهوم کاملا آشنا میشید.

خوب حالا با استفاده از یکی از کلاس های بالا به هر 2 کامپیوتر IP میدیم توجه کنید هر 2 سمت باید از یک Class با شند(فعلا باید این رو رعایت کنید بعدا متوجه میشید که میشه از Class های متفاوت هم استفاده کرد)

مثلا کامپیوتر 1 :

IP : 192.168.1.10
Subnet : 255.255.255.0
Default Getaway : null
preferred DNS Server : null
Alternate DNS Server : null

مثلا کامپیوتر 2 :

IP : 192.168.1.20
Subnet : 255.255.255.0
Default Getaway : null
preferred DNS Server : null
Alternate DNS Server : null


null در اینجا یعنی هیچ مقداری نگذارید.

حالا با استفاده از کابل Cross که در درس قبلی راجعبش صحبت کردیم هر 2 کامپیوتر رو بهم وصل میکنیم یه سر کابل به کارت شبکه کامپیوتر اول و سر دیگه کابل به کارت شبکه کامپیوتر دوم.

اگر تمام کارهارو درست انجام داده باشید به محض اینکه کابل ها وصل بشن چراغ های کارت شبکه از حالت Disable به حالت Enable تغییر میکنه.

در غیر این صورت به مشکلی هست !

1. کابل مشکل داره یعنی ترتیب سیم هارو درست نزدین(بهتره ار کابل کراس آماده استفاده کنید).
2. IP هارو اشتباه Set کردین با تکراری است.
3.کارت شبکه یه سمت به صورت دستی Disable شده یا Driver ش نصب نیست با ایراد سخت افزاری داره.

که دیگه خودتون میدونید هر مشکل رو چطوری حل کنید.

راستی برای ارتباط بدون مشکل باید هر 2 کامپیوتر سرویس FireWall رو خاموش کنند.

برای تست ارتباط هم میتونید برید به قسمت RUN و بزنید CMD و در خط فرمان سیستم شماره 1 و تایپ کنید

Ping 192.168.1.20

که ip سیستم 2 است که اگه این پیغام بیاد همه چیز درسته

Reply from 192.168.1.20: bytes=32 time<1ms TTL=128

و اکه اینیغام بیاد یکی از مشکلات بالا رخ داده است

Request timed out

برای اینکه این مفاهیم رو بهتر یاد بگیرید یه فیلم آموزشی براتون درست کردم که تمام این مراحل رو به صورت تصویری میتونید ببینید.

پسوند فایل SWF است که باید کدکش رو داشته باشید.

میتونید تو Google سرچ کنید SWF Player ابزار زیاد داره.

و اگه رو سیتمتونم نصب باشه میتونید فایل رو با Browser خودتون (Mozilla ,Internet Explorer,Opera)باز کنید اگه با فایل مشکل داشتین حتما بگید.

لینک دانلود :

http://dolati1703.persiangig.com/Net...th%20Cross.rar

پسورد فایل : ashiyane.org


آنچه در ادامه خواهید خواند...
شبکه کردن چند کامپیوتر با استفاده از کابل Straight (با استفاده از HUB یا Switch)
********************************************************************

شبکه کردن چند کامپیوتر با استفاده از کابل Straight (با استفاده از HUB یا Switch)
در ابن روش ما کار سختی در پیش نداریم تنها تفاوت ما تو این حالت با حالت قبل اینه که به جای اینکه 2 کامپیوتر مستقیما به هم متصل بشند هر کدام جداگانه به وسیله یه کابل Straight به یک Switch یا Hub متصل میشوند.

باقی مراحل دقیقا مثل حالت قبل(پست قبلی) است لینک فیلم قبلی رو هم براتون گذاشتم که تمام مراحل در این حالت هم صدق میکنه.

.فرض میکنیم سیستم عامل ما در هر 2 طرف Microsoft Windows باشه.

2. حالا باید روی هر 2 سیستم عامل به قسمت تنظیمات کارت شبکه بریم و برای هر کدام از کامپیوتر ها یک IP در نظر بگیریم

نکته:من در اینجا فقط 3 کلاس اصلی ip رو میگم در درس های بعدی به طور کامل با مفهمو IP Planing و Subneting آشنا میشیم.

Class A 0 - 127
Subnet Mask 255.0.0.0

Calss B 128 - 191/16
Subnet Mask 255.255.0.0

Class C 192 - 223/24
Subnet Mask 255.255.255.0

میدونم الان میگین این اعداد و ارقام از کجا اومد فقط بدونید این اعداد با قانون خاص خودشون ایجاد میشن

همانطور که گفتم در درس های بعدی با این مفهوم کاملا آشنا میشید.

خوب حالا با استفاده از یکی از کلاس های بالا به هر 2 کامپیوتر IP میدیم توجه کنید هر 2 سمت باید از یک Class با شند(فعلا باید این رو رعایت کنید بعدا متوجه میشید که میشه از Class های متفاوت هم استفاده کرد)

مثلا کامپیوتر 1 :

IP : 192.168.1.10
Subnet : 255.255.255.0
Default Getaway : null
preferred DNS Server : null
Alternate DNS Server : null

مثلا کامپیوتر 2 :

IP : 192.168.1.20
Subnet : 255.255.255.0
Default Getaway : null
preferred DNS Server : null
Alternate DNS Server : null


null در اینجا یعنی هیچ مقداری نگذارید.

حالا با استفاده از کابل Straight که در درس قبلی راجعبش صحبت کردیم هر 2 کامپیوتر رو به Switch یا Hub متصل میکنیم.

اگر تمام کارهارو درست انجام داده باشید به محض اینکه کابل ها وصل بشن چراغ های کارت شبکه از حالت Disable به حالت Enable تغییر میکنه.

در غیر این صورت به مشکلی هست !

1. کابل مشکل داره یعنی ترتیب سیم هارو درست نزدین(بهتره ار کابل کراس آماده استفاده کنید).
2. IP هارو اشتباه Set کردین با تکراری است.
3.کارت شبکه یه سمت به صورت دستی Disable شده یا Driver ش نصب نیست با ایراد سخت افزاری داره.
4.پورت های Switch مشکل دارن.

که دیگه خودتون میدونید هر مشکل رو چطوری حل کنید.

راستی برای ارتباط بدون مشکل باید هر 2 کامپیوتر سرویس FireWall رو خاموش کنند.

برای تست ارتباط هم میتونید برید به قسمت RUN و بزنید CMD و در خط فرمان سیستم شماره 1 و تایپ کنید

Ping 192.168.1.20

که ip سیستم 2 است که اگه این پیغام بیاد همه چیز درسته

Reply from 192.168.1.20: bytes=32 time<1ms TTL=128

و اکه اینیغام بیاد یکی از مشکلات بالا رخ داده است

Request timed out

برای اینکه این مفاهیم رو بهتر یاد بگیرید یه فیلم آموزشی براتون درست کردم که تمام این مراحل رو به صورت تصویری میتونید ببینید.

پسوند فایل SWF است که باید کدکش رو داشته باشید.

میتونید تو Google سرچ کنید SWF Player ابزار زیاد داره.

و اگه رو سیتمتونم نصب باشه میتونید فایل رو با Browser خودتون (Mozilla ,Internet Explorer,Opera)باز کنید اگه با فایل مشکل داشتین حتما بگید.

دانلود

پسورد فایل : ashiyane.org

نکته: درک تفاوت Switch و HUB

احساس کردم بد نباشه تفاوت Switch و HUB رو براتون مفهومی و با شکل توضیح بدم.

در این شکل شما نحویه کار HUB رو میبینید!



http://up.iranblog.com/Files4/80a0ffb9e9c343b5895d.gif

میبینید زمانی که از HUB استفاده میکنیم وقتی یک کامپیوتر بسته ای رو ارسال میکنه HUB اون بسته رو تحویل میگیره و به تمام پورت های خودش ارسال میکنه (Broadcast) تا بسته به کامپیوتر مورد نظر میرسه که این کار باعث افزایش ترافیک تو شبکه میشه و امنیت پایینی هم داره چون بسته به تمام کامپیوتر ها در شبکه ارسال میشه.

در این شکل شما نحویه کار Switch رو میبینید!
http://up.iranblog.com/Files4/ff4e7f5d809d49578331.gif

میبینید که Switch بر خلاف HUB کاملا هوشمندانه عمل میکنه و زمانی که یک کامپیوتر بسته ای رو ارسال میکنه Switch بسته رو تحویل میگیره و فقط اون رو به پورتی که کامپیوتر مورد نظر به اون متصل هست میفرسه در نتیجه ما حد اقل 2 مزیت نسبت به استتفاده از HUB داریم.
1.امنیت چون بسته به همه ارسال(Broadcast) نمیشه.
2.ترافیک شبکه به حد قابل ملاحضه ای کم میشه.


پیشنهاد میکنم یکبار دیگه نحویه کار HUB و Switch رو در تصویر ببیدید!

حالا مطمعنا درک بهتری از تفاوت HUB و Switch دارین.

آنچه در ادامه خواهید خواند...
آشنایی با مفهوم پروتکل و انواع پروتکل ها در شبکه های کامپیوتری!

آشنایی با مفهوم پروتکل!

تعریف پروتکل:
قوانین ارتباطی در شبکه ها به وسیله معماری خاصی تعریف می شود . به مجموعه قوانین و استاندارد هایی که برای ایجاد ارتباط بین کامپیوترها ، اطلاعات را به فرم های استاندارد ، تغییر شکل و قالب می دهنند ، پروتوکل های ارتباطی ( Communication Protocols) می گویند.

لذا یک کامپیوتر باید در شبکه اعمال گوناگونی نظیر بارگزاری فایل از شبکه ، انتقال فایل به شبکه ، ارسال و دریافت میل و بسیاری از خدمات دیگر را انجام دهد . تمامی این اعمال باید به زبانی قابل فهم توسط ماشین بدل شود به طوری که متوجه فرامین صادره گردد. از طریق پروتوکل ها یا قرار دادها چنین امری میسر می شود .

از طرف دیگر یک سیستم کامپیوتری باید بتواند برای هر درخواست ، پاسخ قابل قبولی را ارائه دهد . اما برای یک سیستم که فقط با صفر و یک ها کار می کند درک تمامی آن ها دشوار است . لذا یک سیستم دارای خدمات دهنده هایی است که برای ارتباط با سایر سیستم ها از آن ها بهره می گیرد . در عین حال دارای امکاناتی مجازی است که مسیر دهی مناسب را امکان پذیر می کند .

فرض کنید که سیستم شما یک مخابرات است . اگر سایر سیستم های یک شبکه بخواهند با سیستم شما ارتباط برقرار نمایند نیاز به یک شماره تلفن برای تماس دارند . این شماره های تماس در واقع همان شماره های Port ها می باشند . در واقع درگاه هایی که سیستم با باز نمودن آن ها امکان ترانسفر داده ها و Communication با سایر سیستم ها و حتی اجزای داخلی سیستم را مهیا می سازد . ارتباط با چاپگر ، اسکنر و ... از جمله این موارد است .

آنچه در ادامه خواهید خواند...
آشنایی با برخی از پروتکل های معروف و برسی عملکرد آنها!

آشنایی با برخی از پروتکل های معروف و برسی عملکرد آنها!

پروتکل IP : لايه Internet


IP) Internet Protocol ) ، امکان مشخص نمودن محل کامپيوتر مقصد در يک شبکه ارتباطی را فراهم می نمايد. IP ، يک پروتکل بدون اتصال و غيرمطمئن بوده که اولين مسئوليت آن آدرس دهی بسته های اطلاعاتی و روتينگ بين کامپيوترهای موجود در شبکه است . با اينکه IP همواره سعی در توزيع يک بسته اطلاعاتی می نمايد ، ممکن است يک بسته اطلاعاتی در زمان ارسال گرفتار مسائل متعددی نظير : گم شدن ، خرابی ، عدم توزيع با اولويت مناسب ، تکرار در ارسال و يا تاخير، گردند.در چنين مواردی ، پروتکل IP تلاشی بمنظور حل مشکلات فوق را انجام نخواهد داد ( ارسال مجدد اطلاعات درخواستی ) .آگاهی از وصول بسته اطلاعاتی در مقصد و بازيافت بسته های اطلاعاتی گم شده ، مسئوليتی است که بر عهده يک لايه بالاتر نظير TCP و يا برنامه ارسال کننده اطلاعات ، واگذار می گردد .

عمليات انجام شده توسط IP

می توان IP را بعنوان مکانی در نظر گرفت که عمليات مرتب سازی و توزيع بسته های اطلاعاتی در آن محل ، صورت می پذيرد .بسته ها ی اطلاعاتی توسط يکی از پروتکل های لايه حمل ( TCP و يا UDP) و يا از طريق لايه " ايترفيس شبکه " ، برای IP ارسال می گردند . اولين وظيفه IP ، روتينگ بسته های اطلاعاتی بمنظور ارسال به مقصد نهائی است . هر بسته اطلاعاتی ، شامل آدرس IP مبداء ( فرستنده ) و آدرس IP مقصد ( گيرنده ) می باشد. در صورتيکه IP ، آدرس مقصدی را مشخص نمايد که در همان سگمنت موجود باشد ، بسته اطلاعاتی مستقيما" برای کامپيوتر مورد نظر ارسال می گردد . در صورتيکه آدرس مقصد در همان سگمنت نباشد ، IP ، می بايست از يک روتر استفاده و اطلاعات را برای آن ارسال نمايد.يکی ديگر از وظايف IP ، ايجاد اطمينان از عدم وجود يک بسته اطلاعاتی ( بلاتکليف ! ) در شبکه است . بدين منظور محدوديت زمانی خاصی در رابطه با مدت زمان حرکت بسته اطلاعاتی در طول شبکه ، در نظر گرفته می شود .عمليات فوق، توسط نسبت دادن يک مقدار TTL)Time To Live) به هر يک از بسته های اطلاعاتی صورت می پذيرد. TTL ، حداکثر مدت زمانی را که بسته اطلاعاتی قادر به حرکت در طول شبکه است را مشخص می نمايد( قبل از اينکه بسته اطلاعاتی کنار گذاشته شود) .


پروتکل ICMP : لايه Internet


ICMP) Internet Control Message Protocol) ، امکانات لازم در خصوص اشکال زدائی و گزارش خطاء در رابطه با بسته های اطلاعاتی غيرقابل توزيع را فراهم می نمايد. با استفاده از ICMP ، کامپيوترها و روترها که از IP بمنظور ارتباطات استفاده می نمايند ، قادر به گزارش خطاء و مبادله اطلاعاتی محدود در رابطه وضعيت بوجود آمده می باشند. مثلا" در صورتيکه IP ، قادر به توزيع يک بسته اطلاعاتی به مقصد مورد نظر نباشد ، ICMP يک پيام مبتنی بر غيرقابل دسترس بودن را برای کامپيوتر مبداء ارسال می دارد . با اينکه پروتکل IP بمنظور انتقال داده بين روترهای متعدد استفاده می گردد ، ولی ICMP به نمايندگی از TCP/IP ، مسئول ارائه گزارش خطاء و يا پيام های کنترلی است . تلاش ICMP ، در اين جهت نيست که پروتکل IP را بعنوان يک پروتکل مطمئن مطرح نمايد ، چون پيام های ICMP دارای هيچگونه محتوياتی مبنی بر اعلام وصول پيام (Acknowledgment) بسته اطلاعاتی نمی باشند . ICMP ، صرفا" سعی در گزارش خطاء و ارائه فيدبک های لازم در رابطه با تحقق يک وضعيت خاص را می نمايد .

پروتکل IGMP : لايه Internet


IGMP) Internet Group Managment Protocol) ، پروتکلی است که مديريت ليست اعضاء برای IP Multicasting ، در يک شبکه TCP/IP را بر عهده دارد . IP Multicasting، فرآيندی است که بر اساس آن يک پيام برای گروهی انتخاب شده از گيرندگان که گروه multicat ناميده می شوند ؛ ارسال می گردد . IGMP ليست اعضاء را نگهداری می نمايد .
مديريت IP Multicasting
تمامی اعضاء يک گروه multicast ، به ترافيک IP هدايت شده به يک آدرس Multicast IP ، گوش داده و بسته های اطلاعاتی ارسال شده به آن آدرس را دريافت می نمايند. زمانيکه چندين کامپيوتر نيازمند دستيابی به اطلاعاتی نظير Streaming media باشند، يک آدرس IP رزوشده برای multicasting استفاده می گردد. روترها که بمنظور پردازش multicast پيکربندی می گردند، اطلاعات را انتخاب و آنها را برای تمامی مشترکين گروه multicast ارسال ( Forward ) می نمايند . بمنظور رسيدن اطلاعات Multicast به گيرندگان مربوطه ، هر يک از روترهای موجود در مسير ارتباطی می بايست ، قادر به حمايت از Multicasting باشند . کامپيوترهای مبتنی بر سيستم عامل وينوز 2000 ، قادر به ارسال و دريافت IP Multicast ، می باشند .


پروتکل ARP : لايه Internet


ARP) Address Resolution Protocol) ، پروتکلی است که مسئوليت مسئله " نام به آدرس" را در رابطه با بسته های اطلاعاتی خروجی (Outgoing) ، برعهده دارد . ماحصل فرآيند فوق ، Mapping آدرس IP به آدرسMAC )Media Access Control) ، مربوطه است . کارت شبکه از آدرس MAC ، بمنظور تشخيص تعلق يک بسته اطلاعاتی به کامپيوتر مربوطه ، استفاده می نمايند . بدون آدرس های MAC ، کارت های شبکه ، دانش لازم در خصوص ارسال بسته های اطلاعاتی به لايه بالاتر بمنظور پردازش های مربوطه را دارا نخواهند بود . همزمان با رسيدن بسته های اطلاعاتی به لايه IP بمنظور ارسال در شبکه ، آدرس های MAC مبداء و مقصد به آن اضافه می گردد .
ARP ، از جدولی خاص بمنظور ذخيره سازی آدرس های IP و MAC مربوطه ، استفاده می نمايد. محلی از حافظه که جدول فوق در آنجا ذخيره می گردد ، ARP Cache ناميده می شود. ARP Cache هر کامپيوتر شامل mapping لازم برای کامپيوترها و روترهائی است که صرفا" بر روی يک سگمنت مشابه قرار دارند.

Physical Address Resolution

پروتکل ARP ، آدرس IP مقصد هر يک از بسته های اطلاعاتی خروجی را با ARP Cache مقايسه تا آدرس MAC مقصد مورد نظر را بدست آورد . در صورتيکه موردی پيدا گردد ، آدرس MAC از Cache بازيابی می گردد . در غير اينصورت ؛ ARP درخواستی را برای کامپيوتری که مالکيت IP را برعهده دارد ، Broadcast نموده و از وی می خواهد که آدرس MAC خود را اعلام نمايد . کامپيوتر مورد نظر ( با IP مربوطه ) ، در ابتدا آدرس MAC کامپيوتر ارسال کننده درخواست را به Cache خود اضافه نموده و در ادامه پاسخ لازم را از طريق ارسال آدرس MAC خود ، به متقاضی خواهد داد . زمانيکه پاسخ ARP توسط درخواست کننده ، دريافت گرديد ، در ابتدا با استناد به اطلاعات جديد دريافتی، Cache مربوطه بهنگام و در ادامه بسته اطلاعاتی به مقصد کامپيوتر مورد نظر ارسال می گردد .
در صورتيکه مقصد يک بسته اطلاعاتی ، سگمنتی ديگر باشد ، ARP ، آدرس MAC را به روتر مسئول در سگمنت مربوطه ، تعميم خواهد داد ( در مقابل آدرس مربوط به کامپيوتر مقصد ) . روتر ، در ادامه مسئول يافتن آدرس MAC مقصد و يا Forwarding بسته اطلاعاتی برای روتر ديگر است .

آموزش تصویری کار با دستور arp!

این دستور یکی از دستورات مهم و کاربردی دز شبکه های کامپیوتری است که شاید الان برای شما کاربرد کم داشته باشه و یا شاید هم براتون بی اهمیت باشه ولی مطمعن باشید زمانی که به درس های پیشرفته تر برسیم متوجه میشید که همین مطالب ظاهرن ساده تا چه حدی برای ما حیاتی و مهم هستند.

من براتون یه فیلم آموزشی از نحویه کار با این دستور آماده کردم

پسوند فایل SWF است و برای دیدنش به یه Flash Player نیاز دارید و میتونید فایل رو با Browser تون باز کنید.

پسورد فایل : ashiyane.org

ARP Command.rar

پایان مقدمات

تا اینجا ما مطالب پیش نیاز و مفهومی شبکه رو با هم کار کردیم و مورد برسی قرار دادیم البته نه بطور کاملا 100% چون خودتون هم باید مطالعه داشته باشید ولی مطالب پیش نیاز رو یاد گرفتین.

کم کو داریم به قسمت های جالب و شیرین درسمون نزدیک میشیم

در ادامه به برسی امکانات Windows XP میپردازیم مطمعن هستم پیش خودتون میگید Windows XP که چیزی نیست!

ولی بهتون قول میدم تو درس های بعدی که کم کم با تمام امکانات و راه اندازی سرویس های مختلف آشنا بشید تازه متوجه میشید که تا به الان از Windows XP تون به اون صورت استفاده حرفه ای نمیکردید.

البته این نکته رو هم بگم که اگر از Windows 7 هم استفاده میکنید تمام این مطالب در این سیستم عامل هم صدق میکنه.

یاد گیری درس های بعدی مستلزم تلاش و مطالعه و کار بیشتره.

من هم سعی میکنم مطالب را کاملا با زبان ساده و همراه با فیلم های آموزشی بیان کنم.


آنچه در ادامه خواهید خواند...
آشنایی مختصر با ویندوز XP و برسی نسخه های این سیستم عامل!

Windows XP و آشنایی با ورژن های مختلف!


Windows XP Home Edition(32 bit)

1-بيشتر روي Laptopها کاربرد داره.NTFS ,IIS ,Remote Desktop ,EFS ,Quota را پشتيباني نميکنه. پايداري و اعتماد بيشتر روي اين OS وجود داره. درصد آسيب ديدگي کمتري داره. نميتونیم اين OS را بهDomain Active Directory (نرم افزار راه اندازي و مديريتDomain ) وارد کنیم. فقط يک CPU را ساپورت ميکنه. قيمت آن از همه ارزانتره.

Windows XP Professional(32 bit)

2-در اين OS ميتونیم از دو CPU استفاده کنیم. طبق سيستم SMP که به معنی Symmetric Multi Processor (چند پردازشي متقارن) است. ماکزيمم 4GB حافظه RAM (هم Physical و همLogical)را ساپورت ميکنه.

Windows XP Media Center(32 bit)

3-از لحاظ Interface مانند قبلي است و جالب تر شده ولي قابليتهاش مانند نسخه Professional هست. يک يا دو نرم افزار خاص براي يک محيط رسانه اي مجتمع (مانيتور ديجيتال، سايرMultimedia) انتقال، Record و همه ي مسائل مربوط به مديا کاربرد داره. بيشتر براي مصرف خانگي به کار ميره و دارايLoad بالايي است.

Windows XP Tablet PC(32 bit)

4-براي کامپيوترهاي Tablet(قابل حمل) استفاده میشه. داراي Touch Screen, Hand Writing و تشخيص صدا (Speech Recolonization) است. در کامپيوترهاي PC نصب نمي شه. (فقط روي سخت افزارهاي Tablet) مانند قبلي همه Optionهای متفاوتی را داره و قيمتش از همه گرونتره.

Windows XP 64 bit

5-براي کار روي CPU64b طراحي شده که ميتونه از تمام قابليتهاش استفاده کنه. فقط يک CPU را ساپورت مي کنه.

نکته:

CPU64b يعني 64b ديتا ميتونه تحویل بگیره و پردازش و خارج کنه.

آنچه در ادامه خواهید خواند...
آشنایی با مراحل نصب بهینه سیستم عامل ویندوز XP!

اقدامات انچام شده قبل و بعد از نصب Windows XP!

مقدمات نصب

Pre-requirement(پيش نياز)
Minimum hardware
Hardware compatibility
يعني سازگاري سخت افزاري که آيا تمام سخت افزارهاي موجود در XP پشتيباني مي شوند يا خير؟
Hard disk partition
File system
Domain or Work group


Minimum Hardware requirement-1(حداقل سخت افزار مورد نياز)

Hard Disk : 3 Gig
Free Space : 1.5 Gig
RAM : min 64 MB Logical 128 MB
CPU : 233MHZ

2-دلايل پارتيشن بندي:

-دسته بندي اطلاعات
-براي Multiboot کردن يک کامپيوتر که بيشتر از يک OS داشته باشد

نکته:
بهتر است هر OS را روي يک پارتيشن نصب کنيم. اگر روي يک پارتيشن نصب کنيم از لحاظ فني مشکل پيدا ميکند چون آدرسها و فايلهاي هم نام دارند

بهتر است براي هاردهاي خام فقط يک پارتيشن بسازيم و بقيه پارتيشن بندي را از طريق Windows انجام دهيم

3-(سیستم ذخیره و بازیابی)File System Selection

تعريف: مجموعه روشها و سرويسها، الگوريتمهايي است که يک سيستم عامل براي ذخيره و بازيابي اطلاعات بر روي ابزارهاي جانبي استفاده ميکند. يکي از ويژگيهاي اساسي هر OS است. هر سيستم عامل بطور جداگانه اين فايل را دارد.

در XP سه نوع فايل سيستم داريم:

FAT-FAT32-NTFS که هر کدام متدها و الگوريتم هاي خاص خود را دارند.

برتري NTFS نسبت به FAT:

Local Security(امنيت)
Compression(فشرده سازي)
Encryption(رمزگذاري)
Disk Quota(قسمت بندي فضاي هارد)

Work group or Domain-4

ترجيحاً تهتر است بعد از نصب انجام بشه

کارهايي که پس از نصب باید انجام شود

Login-1
Activate Windows-2
Service Pack-3
Windows Update-4
Automatic Update-5

Login

اولين باري که سيستم بالا مياد بعد از نصب اولين User که روي کامپيوتر وجود داره (Administrator) یا همان Password که موقع نصب داديم بالا مياد.
(LSD(Local Security Database يعني فرايند چک کردن password و ايجاد Profile در هنگام Login اتفاق مي افته

Activate Windows

WPA Windows Product Activationاگر به اينترنت وصل باشيم به سايت Microsoft وصل شده و کد راActive ميکنيم که قابليت دريافت update را داشته باشيم. به شما کمک ميکند که محصول Windows را در سايت Microsoft به عنوان يک محصول خريداري شده ثبت و Active کنيد.

تنها در Original Windows وجود دارد.
ميتوانيم بعداً اين کار را کنيم اما تا 60 روز هم مهلت دارد.
نحوه ي کار:
همان CD key که جهت نصب وارد کرده ايم توسط WPA از سايت خوانده مي شود و يک PID (منحصر به فرد) به ما ميدهد بعد WPA ، PID را با يک شناسه سخت افزار به سايت Microsoft ميفرستد.
(البته این حالت تو کشور ما تقریبا رخ نمیده چون همه سیستم عامل هامون کرک شده است و با برخی از ابزار ها حتا جنیون رو هم دور میزنیم)

بررسي Service Packها

تمامي تغييرات Windows و راه حل مشکلات پيدا شده در Windows ارايه شده طي يک بازه زماني را به صورت يکجا در قالب يک SP ارايه مي کند و به صورت رايگان در اختيار User ميگذارد.
سرويس پک را ميتوان Unistall کرد. چون ممکنه بعضي از نرم افزارها با ورژن جديد کار نکند.
ورژن سرويس پک يک يا دو را نميتوان به Windows Orginal که حکم ورژن قديمي تر را دارد Upgrade کرد.

Windows Update

بعد از ارايه SPها ممکن است باز هم تغييراتي ايجاد شود جهت دريافت اين تغييرات بايد Windows را Update کنيم.
Windows Update بخشي از سايت Microsoft است که وظيفه*ي آن بررسي جديدترين Patchها و Hotfixهاي نصب شده روي کامپيوتر و مديريت آنها است.
زماني که توسط ابزار Windows Update به سایت Microsoft وصل میشویم سيستم يک گزارش از وضعيت فعلي، تمام سرويس پک هاي و تمام تغييراتي که نصب شده آماده ميکند و مي فرستد به بخشي از سايت که اين کار را انجام ميدهد و با آخرين تغييرات مقايسه ميشود و تمام آنچه موجود است را نشان مي دهد که مثلاً اين SP2 2007 است و امکانات اضافه شده را هم نشان مي دهد و گاهي امکان اينکه ما همه ي آنها را دانلود کنيم وجود ندارد، با Update کردن وظيفه دانلود و نصب را بر عهده ي خود آن مي گذاريم. بعد از Update سيستم Reset مي شود.

Automatic Update

به صورت اتوماتيک در زمان هاي مشخص شده ويندوز ما را Update مي کند. روز و ساعت را در آن مشخص ميکنيم. معمولاً ساعتي که ميدهد ساعت غير کاري است.

اکثرا به اشتباه فکر میکنند زمانی که Automatic Update روشن است سرعت اینترنتشون کم میشه ولی این کاملا اشتباه است چون Automatic Update زمانی شروع به کار میکند که سیستم شما در حالت Idle است یعنی زمانی که شما با اینترنت هیچ کاری ندارید و هیچ گونه ارسال و دریافتی ندارید.

پیشنهاد میکنم حتما سیستم حود رو Update کنید چون خیلی از مشکلات عجیب windows و bug های امنیتی Windows با همین Update بر طرف میشه چون Microsoft تمام bug ها و error های دریافتی از کاربرانشو بعد از یک مدت در قالب Patch فایل رو سایتش میزاره.

اگه یادتون باشه یه ویروسی بود به اسمه SASER که سیستم رو بعد از 60 ثانیه Reset میکرد Microsoft دقیقا 6 ماه قبل از انتشار این ویروس patch فایلش رو حتا رو Home Page سایتش گذاشته بود ولی چون کسی اهمیت نمیداد خیلی ها آلوده به این ویروس شدند.

پس بیاد داشته باشید همیشه سیستم خودتون رو update کنید.

آنچه در ادامه خواهید خواند...
آشنایی با User Account!

آشنایی با UserAccount!

آشنایی با UserAccount!
User Accounting

بعد از اينکه XP را نصب کرديم فرآيند Log on يا Log in رخ مي دهد.
در Log in يک Process رخ مي دهد به نام Authentication(احراز هويت)

انواع روش هاي Log In به ويندوز

Welcome Screen
Windows Log on

مهم ترين تنظيم دستوري و امنيتي به Account User بستگي دارد

چند Account در زمان نصب به صورت خودکار ساخته مي شوند مانند Administrator و Guest و يکسري از اين Accountها سرويسي هستند که قابل استفاده توسط User نيستند

Administrator Account: زماني که مي خواهيم Configuration خاصي انجام دهيم وارد اين اکانت مي شويم.

Guest Account: به صورت خودکار Disable است و Limited است و دسترسي محدود است.

Welcome Screen: ليستي از Users نمايش مي دهد که به صورت حرفه اي از آن استفاده نمي شود. (در ساختارBusiness). براي User خانگي طراحي شده و براي هر User يک آيکن در نظر مي گيرد.

منظور از Welcome Screen صفحه login ویندوز است که نوشته Welcome.

زماني که Win XP را به Domain، وارد میکنیم Welcome Screen نداريم.

سوييچ کردن بين Welcome Screen و Log On

Control Panel > User Accounts > Change the way User Log on or off > OK > Checked or Unchecked

اگر Use the welcome… را تيک بزنيم Use fast… هم فعال مي شود و اگر آن را هم تيک بزنيم بعد از گزينه Switching فعال مي شود و بعد از Log off کردن پنجره ها باز مي ماند ولي اگر نزنيم تمامي پنجره ها بسته مي شود.

اکانت Admin را در Welcome Screen به ما نشان نمي دهد مگر اينکه Password داشته و Auto Login هم فعال نباشد.

اگر در Welcome Screen ، Admin را نشان نداد مي توانيم با دو بار زدن کليدهاي Ctrl + Alt + Del وارد Admin شويم.

نحوه ي تعريف User

روی My Computer کلیک راست میکنیم و Manage را انتخاب میکنیم سپس به قسمت Local User and Group میرویم با راست کليک روي User و انتخاب New User ، نام و پسورد را در اين پنل وارد مي کنيم.

User Must Change Password کاربر بايد بعد از اولين Log on پسورد را عوض کند.

User Cannot Change Password کاربر نمي تواند پسورد را عوض کند.

دو گزينه بالا مخالف هم هستند و هرکدام که فعال باشد ديگري غير فعال است.

Password Never Expire هر Pass که مشخص کرديم تا 42 روز(6 هفته) قابل استفاده است و اگر تغيير ندهيم ديگر نمي توانيم استفاده کنيم و Expires مي شود. کاربرد: زماني که مي دانيم کاربر با سيستم کار نمي کند. (اين گزينه به صورت پيش فرض براي Administrator انتخاب شده است.)

Account is Disable در Welcome Screen اکانت را نمايش نمي دهد.

تفاوت Set Password با Change Password

Set Password را Admin تغيير مي دهد. و ديگر Password هاي قبلي معني ندارد.

Change Password را خود کاربر انجام مي دهد و Password قبلي را مي خواهد.

وقتي Set Password انتخاب مي شود يک Warning مي دهد که ممکن است مشکلاتي ايجاد کند.


آنچه در ادامه حواهید خواند...
آشنایی با User Profile

آشنایی با User Profile!

زماني که User براي اولين بار Log in مي کند يک فولدر در محل خاصي ساخته مي شود در پارتيشني که ويندوز در آن نصب شده است.(Boot Partition)

اگر چندتا ويندوز نصب کرده باشيم و OSهاي مختلفي داشته باشيم از طريق %Run > %windir% or,%Systemroot مي توانيم مسير ويندوز جاري را پيدا کنيم.(مستقیما به درایوی میرویم که سیستم عامل در آنجا نصب است).

زماني که کاربر Login مي کند در بوت پارتيشن در Document&Setting، يک فولدر با نام منحصر بفرد به نام کاربر ساخته مي شود. در ويندوز در حالت Default يک فولدر Hidden به نام Default User ساخته مي شود که قالب از پيش تعيين شده اي براي کاربرها دارد.

زماني که کاربر براي اولين بار Log in مي کند همه تنظيمات سيستم به صورت Defult از طريق Defult user اجرا مي شود تنظيماتي مانند Save، تغيير رنگ، جابجايي Icon و ....و زماني که کاربر Log off مي کند تمام اطلاعات ذخيره شده داخل Profile خودش Save مي شود. در داخل Profile چند Sub directory وجود دارد که هر کدام اطلاعات مخصوص به بخش خود را نگهداري مي کنند.(در ّFaivorit و Accountهاو Shortcut ها نگهداری مي شود.)

زماني که بخواهيم يک Setting را براي همه کاربرها اعمال کنيم، داخل Document&Setting محل نصب ويندوز در All User Profile تنظيمات را انجام مي دهيم.

زمانLoad شدن Profile به ترتيب اول Load User و بعد All User اعمال مي شود.

Share Document براي زماني است که احتياج به اشتراک گذاشتن يک فايل براي همه کاربرها داريم که آن فايل را در اين فولدر به اشتراک مي گذاريم.

Profile Types انواع پروفايل

Local
Roaming
Mandatory

Local :
در همان سيستم تنظيم و Save مي شود.

Roaming:
پروفايل ها روي هارد ذخيره نمي شوند، در يک جاي مرکزي در داخل شبکه رفته و Save مي شوند و در همه جا مي توان استفاده کرد. اما اگر حجم پروفايل بالا باشد يا تعداد زيادي از کاربرها پروفايل خود را داخل آن Save کرده باشند حجم زيادي از شبکه را مي گيرد.

نکته:

Roaming فقط خواندنی است.مانند مرحله قبل است با اين تفاوت که اطلاعات فقط در دفعه اول Save مي شود و تغييرات تنظيمات در دفعه هاي بعد بدون هيچ پيغامي در زمان Log off شدن ذخيره نمي شود.

آنچه در ادامه خواهید خواند...
منطق کار در شبکه Work group