آموزش رانندگی حرفه ای - نحوه قرار گرفتن در خودرو

[rahnama]

فصل اول از آموزش رانندگی حرفه ای - نحوه قرار گرفتن در خودرو

اگر مي خواهيد به عنوان يك راننده كاملا حرفه اي مطرح شويد، بايد تمام عادتهاي قبلي را فراموش كنيد. رانندگي يك علم است و بهترين راه يادگيري اين علم، تغيير عادتهاي رانندگي از پايه است.
اهميتي ندارد كه شما چقدر مي توانيد در يك جاده كوهستاني مارپيچ و يا در خيابانهاي شهر تند برويد، و اهميتي ندارد كه از ديد ديگران چقدر راننده خوبي هستيد، رانندگي در پيست اتومبيلراني مقوله اي كاملا مجزاست كه نيازمند توانايي هاي خاص شماست.
در اين قسمت، تكنيكهاي كاربردي اتومبيلراني را به شما آموزش خواهيم داد. سعي كنيد اين تكنيكها را يكي يكي تمرين كنيد و هرگاه كه انجام اين تكنيكها براي شما يك عادت شد، سراغ تكنيك بعدي برويد. بعضي از اين تكنيكها قابل اجرا در خيابان هستند و بعضي ديگر به خاطر سرعت بالا و در نتيجه خطر ناشي از آن خير. به هر حال اجراي اين تكنيكها باعث افزايش طول عمر خودروي شما و تسلط بيشتر شما و در نتيجه ايمني بهتر خواهد شد.
فراموش نكنيد "دانستن" به معناي "توانايي انجام" نيست. پس تمرين را فراموش نكنيد. شما براي تمرين نيازي به خودرويي آماده براي مسابقه و يا تجهيزات آنچناني نداريد، يك خودروي كاملا معمولي اما سالم همراه با پشتكار شما از شما يك راننده حرفه اي مي سازد. يك راننده خوب بايد همانند يك ورزشكار خوب باشد يعني براي بدست آوردن مهارت تمرين كند و داشتن مهارت را دليل بر عدم تمرين و ياد گيري و مطالعه نداند هوش، استعداد و داشتن خودروهاي بهتر فقط به اين امر سرعت مي بخشد.
براي شروع بايد ببينيم چگونه پشت فرمان خودرو قرار بگيريم. بعدها به شما خواهيم آموخت چگونه "درست" رانندگي كنيد و خودروي خود را "اصولي" تيونينگ و از آن نگهداري كنيد.
از این پس سلسله مقالات آموزش رانندگی حرفه ای که شامل تکنیک های رانندگی، معرفی مسابقات، طریقه درست تمرین کردن، آشنایی با لوازم مربوط به راننده و خودرو، نحوه Setup خودرو و آماده کردن خودرو برای حضور در مسابقات می شود را در روزهای دوشنبه و چهارشنبه هر هفته به صورت منظم به شما ارائه خواهیم کرد.
اولين نكته‌اي كه قبل از حتي روشن كردن خودرو بايد به آن توجه كرد نحوه صحيح نشستن در خودرو است. عدم رعايت اين نكات باعث كاهش توانايي‌هاي شما، كاهش ديد و خستگي خواهد شد.
در خودروهاي open-wheel (مانند خودروهاي فرمولا و كارتينگ و ...) راننده تقريبا در خودرو دراز مي‌كشد و دستهايي نسبتا صاف دارد ( در اين خودروها آرنج كمتر از خودروهاي سواري خم مي‌شود) در حالي كه در ساير خودروها نحوه قرار گرفتن بر روي صندلي كاملا متفاوت است. به دليل ارتفاع كم و كاكپيت تنگ خودروهاي open-wheel راننده با پاهايي به هم چسبيده كه از ناحيه زانو كمي خم شده اند و دستهايي نزديك به هم با فرمان و پدال كار مي‌كند. اما در ساير خودروها (خودروهاي full-bodied) ديگر اينگونه محدوديت ها را نداريد.
در خودروهاي full-bodied مانند ناسكار، نحوه قرار گرفتن پشت فرمان كاملا متفاوت است. صندلي راننده تقريبا عمودي و نزديك به فرمان است به طوري‌كه راننده به راحتي مي تواند ساعد دست خود را بر روي فرمان قرار دهد.
اما اين‌همه تفاوت از كجا حاصل مي‌شود؟
اين خودروها بزرگتر و سنگينتر هستند و تايرهاي جلوي پهن تري دارند،? بعلاوه رانندگان به مدت طولاني در يك پيست بزرگ و بيضي‌شكل با سرعت زياد حركت ميكنند و در نتيحه بازو و كتف راست راننده زودتر خسته مي‌شود ? نشستن عمودي و نزديك به فرمان به راننده اين امكان را مي‌دهد تا از شانه و عضلات پشتي نيز براي رانندگي استفاده كند.
در رانندگي با يك خودروي شخصي، چه خودرويي كاملا معمولي و چه خودرويي كاملا آماده، هيچ‌يك از حالتهاي بالا كاربرد ندارد. صندلي نبايد مانند خودروهاي فرمولا وان خوابيده باشد!!! و يا مانند نسكار فاصله كمي با فرمان داشته باشد.
ممكن است فاصله و نحوه قرارگيري پدالها و فرمان كاملا مناسب اندازه و طول پاها و دستان شما نباشد،‌ در اينصورت ميتوانيد با تغييراتي كه در پدال‌ها و حالت و عمق فرمان مي‌دهيد به حالت ايده ال مخصوص خود دست يابيد.


ابتدا بر روي صندلي بنشينيد، پشت شما بايد صاف و چسبيده به صندلي باشد و ران و و زير پاها بايد بصورت كامل با صندلي در تماس باشند. هدف از اين كار ايجاد حداكثر سطح تماس بين راننده و صندلي است ( فراموش نكنيد اولين وظيفه صندلي اين است كه به شما اجازه ندهد از جاي درست خود خارج شويد.)

در مرحله بعد، بعد از اينكه به درستي بر روي صندلي قرار گرفتيد، دستان خود را دراز كنيد، مچ دستها بايد به راحتي و كامل بر بالاي فرمان قرار بگيرند. در اين حالت هنگام چرخاندن فرمان آرنجها به شكل و اندازه مناسبي خم مي شوند. هدف از اين حالت نشستن جلوگيري از دراز كردن بيش از اندازه دستها در هنگام چرخاندن فرمان است (تماس شانه ها با صندلي نبايد كم شود) كشيده شدن بيش از حد دستها باعث خستگي سريع شده و حساسيت و كنترل راننده نسبت به لرزشهاي فرمان را كاهش ميدهد.

سومين مرحله نحوه قرار گرفتن پاهاست. اولين چيزي كه بايد بدانيد اين است كه پدال ها را بايد با قسمت استخواني و سفت زير انگشتان پا فشار داد.
پاها تنها بايد از زانو خم شوند. بنابراين همانند حالت دستها جلوي دراز شدن پا گرفته ميشود. در ضمن زانو ها بايد فاصله مناسبي با غربيلك فرمان داشته باشند تا احتمال آسيب ديدگي در تصادفات كم باشد و چون پاي راست در هنگام ترمز كردن و همچنين استفاده از تكنيك heel and toe به فضاي بيشتري نياز دارد بايد فاصله زانوي راست با فرمان هم تنظيم شود.
__________________

انجمن مرجع و تخصصی پارسی گلد
​

​

​

 

[rahnama]

فصل دوم از آموزش رانندگی حرفه ای - فرمان گيری


فرمان گيری Steering
با توجه به اينكه در هنگام رانندگي، دستان شما همواره بر روي فرمان خودرو قرار دارد ( يا بهتر بگوييم، در هنگام رانندگي هر دو دست شما بايد بر روي فرمان قرار گرفته باشد) ، ابتدا براي خودروي خود فرماني را انتخاب كنيد كه از نظر ضخامت، اندازه و شكل مناسب دستان شما باشد. فرمان‌هاي كوچك توصيه نمي شود. براي انتخاب يك فرمان مناسب، امتحان كنيد كه كدام نوع فرمان با دستكش‌هاي شما سازگارتر است.
نحوه گرفتن فرمان:
ابتدا دستان خود را در دو طرف غربيلك، ساعت 3 و 9 قرار دهيد،‌ اين حالت در مقايسه با گرفتن غربيلك از ساعت ‌هاي 10 و 2 علاوه‌بر اينكه به شما امكان چرخاندن بيشتر فرمان را مي‌دهد، تاثير زيادي بر روي تسلط شما دارد.
سپس كف دست بر روي قسمت بيروني غربيلك و انگشت شست روي شاخه‌هاي بالايي فرمان قرار مي‌گيرند. براي تثبيت حركات فرمان با پايين كف به قسمت جلوي فرمان كمي فشار وارد كنيد تا تثبيت و كنترل فرمان فقط با نيروي انگشتان صورت نگيرد. البته ديگر در خودروها محل قرارگيري دست و انگشت شست بر روي غربيلك مشخص شده.
فرمان را راحت اما " در حد كافي" محكم بگيريد. چنانچه فرمان را بيش از حد محكم نگه داريد، دستها و بازوها به سرعت خسته مي شوند و حساسيت و كنترل بر روي فرمان به شدت كاهش پيدا مي كند. اگر در شرايط مسابقه به هر دليلي استرس زيادي بر روي راننده وارد شود، به طور ناخودآگاه فشار دست بر روي دنده، پدالها و فرمان را افزايش مي يابد. به‌خاطر بسپاريد كه در اينگونه مواقع به طرز نشستن خود و نحوه كار با فرمان، پدال‌ها و دنده دقت كنيد. مقدار فشار بر روي فرمان بايد در تمام طول رانندگي يكسان باشد، ممكن است با ورود به پيچ به‌طور نا خودآگاه فشار دست بر روي فرمان را بيشتر كنيد. فراموش نكنيد كه با اين كار ميزان چسبندگي بين تاير و اسفالت بيشتر نمي شود!! و فقط از قدرت مانور و سرعت رفلكس شما كاسته مي شود.
در دورهاي تمريني به خود عادت دهيد بازوها، دستها و شانه‌هاي خود را قبل از ورود به پيچ شل كنيد( نفس عميقي بكشيد تا دستها و ماهيچه‌هاي بدن در حالتي ريلكس قرار گيرند)
در هنگام رانندگي در مسيرهاي طولاني صاف اگر در اطراف شما خودروي ديگري وجود ندارد، برداشتن يك دست از روي فرمان براي زمان كوتاه و تكان دادن انگشتها توصيه شده است.
كنترل فرمان:
در هنگام چرخاندن فرمان، فرمان را با دست مخالف جهت پيچ بچرخانيد (Pushing ) يعني در پيچ هاي به چپ با دست راست بر روي فرمان فشار وارد كنيد و بالعكس( يعني دست راست براي پيچ‌هاي به چپ و دست چپ براي پيچ‌هاي به راست) و با دست ديگر حركات فرمان را تثبيت كنيد. چرخاندن فرمان به اين شكل از ساعت 12 بسيار راحت‌تر و سريع‌تر از كشيدن فرمان از ساعت 6 است. در هنگام چرخاندن فرمان فرمان را كمي هل دهيد ( Push ) تا مچ دست در حالتي ثابت باشد و كنترل بر روي فرمان راحت‌تر و بهتر انجام گيرد. در اين حالت چون مچ دست ديگر خم شده، نقش خاصي در كنترل فرمان ندارد.
يكي از نكات بسيار كليدي و مهم براي استفاده از حداكثر ليميتهاي خودرو در پيچ ها، كنترل آرام اتومبيل به طوري كه شوك شديد به خودرو وارد نشود است كه با كنترل آرام فرمان حاصل مي‌شود. (حركت ناگهاني فرمان، دادن شوك و يا چرخاندن بيش از اندازه فرمان باعث از بين رفتن چسبندگي بين تايرها و سطح مسير مي شود)
با دقت در فيلم‌هاي گرفته شده از نحوه رانندگي رانندگان حرفه‌اي متوجه خواهيد شد كه كنترل نرم و روان چگونه است. در اغلب موارد رانندگاني كه با فرمان خشن و سريع كار مي كنند مشكل انحراف قسمت جلوي خودرو(كم پيچي يا Understee )دارند


ابتدا فرمان را همانطور كه توضيح داده شد بگيريد.


در اغلب پيچ‌ها نيازي به چرخاندن فرمان بيش از 180 درجه نيست و مي توان پيچ را بدون برداشتن دست از روي فرمان طي كرد. در اين حالت دستان خود را بر روي 3 و 9 نگه داريد. با توجه به عكس متوجه مي‌شويد كه انگشت شست دست راست زير شاخه فرمان قرار گرفته تا كنترل و ثبات فرمان بيشتر شود.
اگر براي پيچيدن نياز به چرخاندن فرمان بيش از 180 درجه بود و يا مي خواستيد از يك پيچ 90 درجه‌ي كم سرعت و تيز عبور كنيد، به كمك روش زير بيشترين كنترل را بدست مي آوريد. به توضيحات و عكس‌ها دقت كنيد:


درست قبل از پيچيدن، دست راست خود را شل كنيد و آنرا بر روس فرمان سّر دهيد تا بر روي ساعت 11 قرار گيرد. با اين كار هر دو دست خود را در هنگام ورود به پيچ نزديك به هم قرار داده ايد.


هر دو دست خود را نزديك به هم نگه داريد و پيچ را طي كنيد، اين حالت به شما اجازه مي دهد كه از حدود 260 درجه گردش فرمان استفاده كنيد. در اين حالت درست راست شما بر روي ساعت 6 قرار مي گيرد.


براي برگرداندن فرمان تا زماني كه دست راست به ساعت 3 مي رسد
فرمان را با هر دو دست نگه داريد، سپس دست راست را شل كرده و بات دست چپ فرمان را كامل برگردانيد( دقت كنيد كه دست راست از فرمان جدا نمي شود و روي فرمان سّر مي خورد )
براي پيچ هاي تنگتر به اين صورت عمل كنيد:
در يك پيچ به سمت راست فرمان را بچرخانيد تا دست راست به زانو برسد، سپس دست راست را از روي فرمان برداشته و بر روي ساعت 12 قرار دهيد. وقتي دست چپ به زانو رسيد اين عمل را براي دست چپ هم تكرار كنيد. اين روش در رانندگي معمولي و شهري كاربرد زيادي دارد اما در مسابقات استفاده نمي شود.
__________________

انجمن مرجع و تخصصی پارسی گلد​

 

[rahnama]

فصل سوم از آموزش رانندگی حرفه ای - تعویض دنده


شايد در نظر شما، موضوع تعويض دنده آنقدرها اهميت نداشته باشد كه فكر خودتان را با اين موضوع مشغول كنيد. اما در ورزشي مانند اتومبيلراني كه گاهي صدم ثانيه‌ها تكليف قهرمان را مشخص مي كند، بايد تمام نكات را مد نظر داشت. در اين قسمت به چگونگي تعويض دنده در گيربكس‌هاي معمولي خودروهاي شخصي خواهيم پرداخت.
در رانندگي شهري اكثر رانندگان، دو مشكل عمده مشاهده مي‌شود. مشكل اول، طرز فكر هاليوودي مردم از خونسردي در رانندگي است! يعني فكر مي‌كنند راننده خونسرد و حرفه‌اي، فردي است كه دست راست خود را بر روي شيفتر نگه دارد و با دست چپ فرمان را كنترل كند. اما همانطور كه در بخش قبل ( فرمان گيري) توضيح داده شد، تا حد ممكن بايد دست خود را بر روي فرمان نگه داريد. اين را هم اضافه كنيم كه براي جلوگيري از خستگي دست، طرز نشستن پشت فرمان را تصحيح كنيد و اين كار را با نگه داشتن دست روي شيفتر و يا كناره‌ پنجره انجام ندهيد. زماني كه احتياج به تعويض دنده بود، سريع دنده را عوض كنيد و دست خود را دوباره بر روي فرمان قرار دهيد. به ياد داشته باشيد نيمي از كنترل فرمان با دست راست انجام مي‌گيرد. اگر در پنجه‌هاي دست احساس خستگي كرديد( اين مشكل از محكم نگه داشتن فرمان به وجود مي آيد. اگر در زماني كوتاه دچار اين مشكل مي‌شويد فشار زيادي به فرمان وارد كرده‌ايد.( به قسمت فرمان گيري مراجعه شود)) به جاي قرار دادن دست روي شيفتر، فشار روي فرمان را كم كرده و پنجه‌ها را تكان دهيد.
به ياد داشته باشيد هميشه امكان برهم خوردن تعادل خودرو وجود دارد ( مشكل فني و يا ضربه زدن خودروهاي ديگر در زمان مسابقه و يا تصادفات ناگهاني شهري) پس هميشه آماده عكس العمل باشيد. در نظر داشته باشيد در اين متون به آموزش رانندگي در پيست مي پردازيم و طريقه تعويض دنده در رالي مقوله‌اي نسبتا متفاوت است.
دومين عادت نادرست، گرفتن محكم شيفتر و تعويض بيش از حد سريع و ضربه‌اي است. اين كار علاوه بر آسيب زدن به قطعات خودرو، از سرعت تعويض دنده هم مي كاهد!! براي تعويض دنده كف دست بايد تقريبا صاف باشد و بر روي شيفتر قرار بگيرد و دنده سريع اما بدون ضربه و فشار عوض شود. توجه كنيد طرح و شكل شيفتر بسيار مهم است. تكرار مي كنيم، كف دست باز باشد و بر "روي" شيفتر قرار بگيرد.( نه به طوري كه مانند گرفتن فنجان در دست و يا نگه داشتن اهرم كنترل كننده هليكوپتر به نظر برسد!)



محل جا رفتن دنده ها را مي‌توان به صورت حرف H در نظر گرفت. براي تعويض دنده از بالاي H به پايين آن، با كف دست و پنجه‌ها اصطلاحا يك ليوان درست كنيد! كف دست بر روي شيفتر قرار بگيرد و با استفاده از كف دست و پايين انگشتان دنده را عوض كنيد. حركت آرام و در خط مستقيم باشد. از آنجايي كه مقدار جابجايي شيفتر زياد نيست، از مچ دست استفاده كنيد نه تمام دست. اگر براي تويض دنده احتياج به حركت بازو و كل دست داريد، فشاري كه به شيفتر وارد مي كنيد زياد است. ضربه نزنيد و خونسرد باشيد. سعي نكنيد دنده را سريعتر از حد ممكن عوض كنيد. (ممكن است دنده را آرام اما سريع تعويض كنيد و بعد از مدتي مشكلاتي در گيربكس مانند خرابي دنده برنجي ببينيد. در اينجا مشكل از تعويض بيش از حد سريع دنده است. در واقع سرعت پا براي گرفتن كلاج بالا اما سرعت دست پايين است. اين مشكل با نصب كوئيك شيفتر تا حد زيادي حل مي‌شود)



براي تغيير مكان شيفتر از پايين H به بالاي آن، دوباره دست خود را اصطلاحا به صورت ليوان درآوريد. اين‌بار زماني كه دست خود را بر روي شيفتر قرار داريد، بيشترين ارتباط بايد توسط پاشنه دست برقرار شود. در اين روش مچ دست كمي به طرف بالا خم مي شود و نيرو توسط بازو اعمال مي شود.
براي تعويض دنده از 2 به 3 يا 4 به 5 ، مسير حركت شيفتر بايد تا حدودي مورب باشد اما زياده روي نكنيد. حركت مارپيچ دست! و يا فشار زياد باعث كاهش سرعت تعويض مي شود.
ممكن است حرفهايي در مورد Speed Shifting و يا تعويض بدون كلاچ دنده و ... شنيده باشيد. رانندگان و مدارس اتومبيلراني حرفه‌اي بارها و بارها نشان داده اند كه تنها ارمغان اين روش‌ها، بالارفتن احتمال ايجاد مشكل در گيربكس است.
__________________

انجمن مرجع و تخصصی پارسی گلد

 

[rahnama]

فصل چهارم از آموزش رانندگی حرفه ای - پدال ها


در اين قسمت كمي به مسائل ساده اما ضروري در مورد طرز استفاده و ديزاين پدال‌ها و آماده كردن آن‌ها براي تكنيك Heel- Toe Downshifting خواهيم پرداخت.

در يك خودروي سواري بايد چهار پدال وجود داشته باشد:
پدال گاز،
پدال ترمز،
كلاچ
و پدالي براي استراحت پاي چپ (Rest pedal or dead pedal!)
اين مورد به صورت يك برآمدگي در تمام خودروها وجود دارد.( پس به جاي آن دقت كنيد. استفاده از آن كمك شاياني به نحوه نشستن شما و محل قرار گيري پاها مي كند)
در هنگام رانندگي در خودرو بدون صندلي‌هاي مسابقه و يا كمربند با بيش از 3 نقطه اتصال، Rest pedal به شما اين امكان را مي دهد كه با فشار پا در زمان پيچيدن، بدن خود را درون صندلي نگه داريد. اما اگر از صندلي و كمربند مخصوص استفاده مي كنيد، به پاي خود فشار نياوريد و اجازه دهيد صندلي وظيفه‌اش را انجام دهد.
اولين چيزي كه در مورد پدالها حائز اهميت است، اين است كه آنها را بايد با قسمت استخواني زير انگشتان فشار داد نه با خود انگشتان.
مورد دوم: شما بايد بتوانيد پدالها را به صورتي كه ذكر شد بفشاريد بطوريكه زانوي شما كمي خم شود( فقط با حركت مچ پا و لگن اين كار را نجام ندهيد) در غير اينصورت با پاهايي صاف و كشيده نمي توانيد كنترل و حساسيت لازم روي پدال‌ها را داشته باشيد. ( به قسمت اول از سري مقالات آموزش رانندگي( Seating Position) مراجعه كنيد)
كار با پدال‌ها بايد به نرمي صورت گيرد. فشار سريع و ناگهاني بر روي پدال‌ها به خصوص گاز و ترمز باعث تغيير ناگهاني تقسيم وزن بر روي سيستم تعليق و ناپايداري خودرو مي‌شود.
دقت كنيد در اينجا منظور از اينكه كار با پدال به" نرمي" صورت بگيرد، سرعت كم پا نيست. سريع اما نرم و يكنواخت و بدون ضربه و يا فشار زياد با پدال كار كنيد.
يكي از تكنيكهاي مهم رانندگي( كه در قسمت بعدي به آن خواهيم پرداخت) تكنيك Heel & Toe Downshifting است كه در آن در يك زمان بايد بتوانيد هر 3 پدال را به صورتي كنترل شده بفشاريد!! مشكل اينجاست كه شما براي فشردن 3 پدال، تنها 2 پا در اختيار داريد! در قسمت بعد مفصلا به آموزش اين تكنيك مي‌پردازيم اما به طور خلاصه، پاي راست بايد هر دو پدال گاز و ترمز را هم زمان كنترل كنيد.
ممكن اسن پدال‌هاي خودروي شما براي اين كار مناسب نباشد و نتوانيد پدال‌هاي گاز و ترمز را به طور همزمان با يك پا به خوبي كنترل كنيد و احتياج به تغيير در پدالها حس شود. پس بايد به سراغ پدال‌هاي بزرگتر موجود در بازار برويد و به جاي لاستيك‌هاي روي پدال‌ها، آنها را نصب كنيد تا فاصله بين پدالها كمتر شود. در هنگام خريد دقت كنيد: پدالي خريداري كنيد كه در آن، در قسمت پايين سمت چپ گاز يك قسمت اضافي وجود داشته باشد ( كه اكثر پدالهاي عرضه شده در بازار داخلي فاقد اين قسمت مهم هستند.) بعضي از پدال‌ها صرفا براي زيبايي هستند و با يك بست روي پدال و لاستيك آن قرار مي گيرند. به هيچ وجه سراغ اين مورد نرويد. مطمئن شويد پدال مورد نظر شما طراحي مناسبي دارد. اگر بخواهيم راحت‌تر بگوييم، به سراغ پدالهايي كه با روكش فرمان فروخته مي شود! و يا پدالهاي پلاستيكي نرويد)
ممكن است به تنظيم پدالها هم احتياج پيدا كنيد. براي اين كار توجه كنيد كه در زماني كه پدال ترمز تقريبا تا آخر فشرده شده است، بايد از نظر ارتفاع در كنار پدال گاز قرار بگيرد.
__________________
انجمن مرجع و تخصصی پارسی گلد

 

[rahnama]

فصل پنجم از رانندگی حرفه ای - معکوس دادن

در اين قسمت، به يكي از پركاربرد‌ ترين تكنيكهاي اتومبيلراني مي‌رسيم. براي انجام تكنيك Heel & Toe Downshifting بايد در يك زمان با دست چپ فرمان، با دست راست دنده، با پاي چپ كلاچ و با پاي راست هر دو پدال گاز و ترمز را كنترل كنيد!

عادت كردن به اين كار قدري زمان‌بر و نيازمند تمرينات متناوب در طول رانندگي است. در ابتدا بايد تمركز زيادي داشته باشيد چون شما در يك زمان با تمام كنترل كننده‌هاي ماشين كار مي‌كنيد، به علاوه اينكه بايد حساسيت خود را به چسبندگي لاستيك‌ها در زمان ترمز گيري معطوف كنيد، نقاط كليدي پيست را نگاه كنيد( در اين باره به تفضيل صحبت خواهيم كرد) و شايد هم بدتر از همه اينها، در هنگام مسابقه، بايد توجه مراقب ازدحام خودروهاي رقيب در سر پيچ‌ها باشيد. به هر حال بعد از حدود فقط دو هفته تمرين، اين توانايي را پيدا خواهيد كرد و كمي بعد، ديگر هيچ احتياجي به تمركز بر روي دست‌ها و پاها نيست و مي توانيد تمام توجه خود را به مسير مسابقه معطوف كنيد.

در رانندگي شهري،‌ زماني كه به يك پيچ مي رسيد، قبل از ورود به پيچ ترمز كره‌ايد، بعد از عبور از پيچ و زماني كه خودرو در مسير مستقيم قرار گرفت دنده را در حالت سنگينتري قرار مي دهيد و به مسير خود ادامه مي دهيد. هيچ مشكلي در اين حالت وجود ندارد اما براي پيست، بسيار كند است.

براي رانندگي در ريس، زماني كه بين گاز دادن و ترمز كردن تلف مي‌شود بايد تا حد ممكن كم باشد. شما در حال مسابقه هستيد! شما نمي‌خواهيد زمان را در هنگام تغيير پا روي پدال‌ها از دست بدهيد. (هر چند كه اين زمان كسري از ثانيه باشد) بنابراين:

قبل از رسيدن به پيچ، پاي راست را از روي گاز برداشته و پدال ترمز را مي‌فشاريد. براي صرفه‌جويي در زمان بايد قبل از اتمام زمان ترمز گيري، دنده را در حالت مناسب قرار داده باشيد تا زماني كه ترمز گيري تمام شد و خواستيد از پدال گاز استفاده كنيد، براي تعويض دنده زمان از دست ندهيد. براي معكوس كردن دنده پاي چپ با كلاچ و دست راست با دنده كار مي كند. اما چون ترمز كرده‌ايد و سرعت شما كم مي‌شود، افت دور موتور خواهيد داشت. حال اگر شما با داشتن افت دور موتور دنده را معكوس كرده و كلاچ را رها كنيد، موتور مانند ترمزي قوي عمل خواهد كرد و يك تكان ناگهاني را مشاهده خواهيد كرد و اگر از حداكثر توانايي خودرو در ترمز كردن استفاده كنيد ( كه در مسابقه بايد اينطور باشد) چسبندگي لاستيك ‌و در نتيجه كنترل خودرو را از دست خواهيد داد. ( مگر اينكه كلاچ را خيلي آهسته رها كنيد كه در اينصورت خيلي زود كلاچ داغ خواهد كرد و زمان زيادي را از دست خواهيد داد.)

براي جلوگيري از اين موضوع( شوك ناگهاني و از دست دادن كنترل) قبل از رها كردن كلاچ دور موتور بايد تا حد لازم بالا برود. تنها راه اين كار اين است كه از فاصله كم بين ترمز و گاز استفاده كنيم و با همان پاي چپ( كه بر روي ترمز قرار دارد) پدال گاز را فشار داده و دور موتور را بالاتر ببريم. براي اين كار 1پا را كمي چرخانده و با پاشنه پاي راست براي يك لحظه به پدال گاز فشار وارد كنيد تا دور موتور تا حد لازم بالا برود. در اين حالت همچنان كلاج را فشرده و با قسمت بالاي پاي راست عمل ترمزگيري بدون وقفه انجام مي‌پذيرد. مقدار لازم براي بالا بردن دور موتور و زمان آنرا به تدريج و در طول زمان خواهيد فهميد. فراموش نكنيد در زمان رها كردن كلاچ بايد فشار رئي ترمز كم شود و در ضمن بايد عمل ترمز گيري را قبل از ورود به پيچ و عمل معكوس كردن دنده را قبل از اتمام ترمزگيري انجام داده باشيد.

دوباره به طور خلاصه به آنچه بايد انجام دهيم مي پردازيم:

• پاي راست از روي پدال گاز برداشته مي‌شود و پدال ترمز را مي‌فشارد.
• قبل از اتمام ترمزگيري با پاي چپ کلاچ ‌مي‌گيريم.
• با دست راست دنده را در حالت سنگين‌تر قرار مي‌دهيم.( دست چپ بايد روي فرمان باشد)

• پاي راست همچنان روي ترمز قرار دارد، فشار روي ترمز مقداري كمتر مي شود و با چرخاندن پا، پاشنه پا روي پدال گاز قرار مي‌گيرد.
• پاشنه پاي راست فشار سريعي به گاز وارد مي كند تا دور موتور را بالا ببرد. ( نوك پا هنوز بر روي ترمز قرار دارد.)

• پاي چپ از روي كلاچ و پاشنه پاي راست از روي گاز برداشته مي‌شود.
• ترمزگيري تمام شده و وارد پيچ مي شويد ...
تمام اين اعمال در نيمي از ثانيه بايد صورت گيرند! پس براي انجام درست اين تكنيك نياز به تمرين زيادي حس مي‌شود. در ضمن فراموش نكنيد انجام اين تكنيك براي خودروهاي معمولي با گيربكس سنكرونيزه توصيه مي شود، نه گيربكس‌هاي مخصوص مسابقه ( كه سنكرونيزه نيستند و علاوه بر كارهاي فوق، چند مورد ديگر هم بايد اناجام گيرد كه توضيح آنها طولاني و خارج از بحث ماست)
__________________

انجمن مرجع و تخصصی پارسی گلد​

 

[rahnama]

فصل ششم از رانندگی حرفه ای - ترمز گیری

ترمز گيري:
در رانندگي شهري، در هنگام ترمز گيري و شتاب گيري تنها از درصد پاييني از قابليت‌هاي خودرو استفاده مي كنيد. به طوريكه به راحتي مي‌توانيد با فشار بيشتر به گاز لاستيك‌ها را وادار به هرزگردي كرده و يا با فشار به پدال ترمز، چسبندگي لاستيك‌ها را از بين ببريد، و در اين حالت برگرداندن خودرو به حالت اوليه بسيار ساده است.
در رانندگي در باران و به خصوص برف، بايد آرام‌تر و محتاط‌تر از رانندگي شهري هم عمل كنيد. اگر كنترل خودرو را از دست بدهيد، كنترل دوباره دشوارتر از رانندگي شهري خواهد بود زيرا چسبندگي بين تاير و سطح مسير مقدار قابل ملاحظه‌اي نيست.
در ترمزگيري و شتاب‌گيري در پيست مسابقه حتي زماني كه سطح مسير پيست خشك است، بايد رفتاري مانند رانندگي در باران داشته باشيد!!! آرام و محتاط و ملايم. در اينجا چون هدف ما ثبت بهترين زمان و لازمه آن استفاده از حداكثر توانايي‌هاي خودرو است، به حداكثر توانايي‌هاي تاير نزديك مي‌شويم. راننده بايد در پيچها آرام و روان با پدال‌ها كار كند. هرگونه فشار ناگهاني و ايجاد شوك در اين حالت باعث انحراف از مسير و از دست دادن زمان خواهد شد، آن هم باسرعتي كه انگار خودرو روي يخ حركت مي كند!!

براي ترمزگيري بايد 3 مرحله را در نظر داشت:
شروع ترمزگيري بايد سريع باشد ( اما به صورت آني مانند گرفتن كلاج نباشد) اما اينكه سرعت اين ترمز گيري چقدر باشد، به سيستم تعليق خودروي شما بستگي دارد. يا سيستم تعليق خشك‌تر مي توانيد سريع تر عمل كنيد اما در تعليق‌هاي نرم بايد آهسته‌تر عمل كنيد تا پايداري خودرو حفظ شود ( در خودروهايي كه ارتفاع غير اصولي دارند، به راحتي چرخ جلو قفل مي شود.)
دوم، زماني كه وزن خودرو بر روي چرخ‌هاي جلو مي‌افتد، بايد چرخ‌هاي جلو را در مرز قفل شدن نگه داريد (مانندABS عمل كنيد!) براي اين كار بايد توجه خود را به لرزش‌هاي پدال ترمز و فرمان معطوف كنيد زيرا اين تكانها بسيار كوچك سهتند و شما بايد از اين لرزشها متوجه چسبندگي تايرهاي جلوي خودرو شويد. ( براي اين كار كفش هاي نرم با كف نرم و نازك توصيه مي‌شنود. زيرا مسلما اين ارزش ها خيلي بهتر از يك كفش Air Jordan به شما كمك خواهند كرد!)
سوم، در نزديكي جايي كه بايد پيچيدن را شروع كنيد، ترمز را به آرامي رها كنيد به طوريكه در نقطه شروع پيچيدن فشار كاملا از روي ترمز برداشته شده باشد. در هنگام ترمز گيري وزن روي چرخ جلو بسيار بيشتر از حالت معمولي مي‌شود. در نتيجه چسبندگي لاستيك بيشتر خواهد بود. اگر رها كردن ترمز سريع و ناگهاني باشد، به طور ناگهاني چسبندگي لاستيكها از بين رفته و هنگام ورود به پيچ دچار مشكل خواهيد شد.

 

[rahnama]

شتاب گيري:
بعد از ورود به پيچ بايد ابتدا مقدار كمي گاز داد تا سرعت خودرو ثابت بماند و سپس اقدام به شتاب گيري كرد. تا زماني كه از پيچ خارج نشده‌ايد اين شتاب گيري بايد ارام و ملايم باشد. در پيچ فشار خاصي بر روي هر يك از چرخها وارد مي‌شود كه گاز دادن ناگهاني اين مقدار را تغيير مي دهد و بالانس خودرو را بهم زده، باعث انحراف خواهد شد. در خودروهاي شهري كار كردن با پدال گاز بسيار راحت‌تر از كار با ترمز است. در سرعت‌هاي بالا بسياري از خودروهاي شهري قدرتي ندارند كه بخواهند توليد مشكل جدي كنند. اگر درست عمل كنيد و كار با پدالها و فرمان را به درستي آموخته باشيد، حتي خودروهاي شهري بالاي 400 اسب بخار با وزني بين2500 تا 3200 پوند هم نمي‌توانند دردسر ساز باشند!!! البته در مقايسه با خودروهاي Open Wheel حرفه‌اي كه با وزني حدود 1500 تا 1800 پوند قدرتي معادل 700 تا 900 اسب بخار توليد مي كنند!! يعني نسبت وزن به قدرت تا 5 برابر كمتر ( البته به اين توضيحات دردسرسازي قدرت موتور توجه نكنيد. اينجا ايرانه !!)
در هنگام خروج از پيچ فشار روي گاز را طوري زياد كنيد كه در لحظه‌اي كه خودرو در مسير مستقيم قرار گرفت، فشار حداكثر بر روي پدال وارد شود. اگر خودروي شما به حركات پدال گاز چندان حساس نيست، بايد رفتار خود را گاهي اوقات بررسي كنيد تا عادتهاي نامناسب در نحوه كار با پدالها به وجود نيامده باشد..
------------
انجمن مرجع و تخصصی پارسی گلد

 

[rahnama]

فصل هفتم از رانندگی حرفه ای - پیچیدن

قبل از هر چيز بايد بدانيم هر پيچ از 3 قسمت تشكيل شده است: ورود، Apex و خروج. ورودي پيچ نقطه اي است كه پيچيدن را شروع مي كنيم. در Apex بايد كمترين فاصله ممكن با لبه داخلي پيچ را داشته باشيم و خروجي پيچ نقطه اي است كه خودرو در مسير مستقيم قرار مي گيرد. هدف اصلي در زمان طي يك يا چند پيچ تركيبي خروج از پيچ با حداكثر سرعت ممكن و لازم است. براي اين منظور نبايد حتما سرعت ورود به پيچ خيلي زياد باشد و يا طوري بپيچيد كه فقط بتوانيد بالا بودن سرعت را تا وسط پيچ حفظ كنيد. بلكه خروج از پيچ بايد طوري صورت گيرد كه در مسير مستقيم بعد از آن زمان زيادي براي طي يك دور پيست صرفه جويي شود( البته اين موضوع به معناي فدا كردن زمان پيچيدن براي رسيدن با سرعت بالا در مسير مستقيم نيست. بلكه سرعت بالا در پيچ به معناي سرعت بالا در هنگام خروج از پيچ هم خواهد بود. مگر اينكه اصول را به درستي رعايت نكنيد و افت سرعت خيلي زيادي در پيچ داشته باشيد)

طرز رفتاد شما با فرمان، پدالها، دنده و مهم تر از همه خطي كه روي آن حركت مي كنيد سرعت نهايي شما را تعيين خواهد كرد. در يك بيان كلي مي توان گفت بهترين مسير حركت خطي است كه در هنگام عبور از روي آن به كمترين زاويه فرمان احتياج داشته باشيد. يعني شعاع دايره حاصل از اين خط فرضي تا حد ممكن زياد باشد.

در عكس بالا، خط چين نشان دهنده بدترين و خطرناك ترين مسير ممكن براي طي پيچ است و بهترين مسير، عبور از مسيري است كه با خط مشكي نشان داده شده است. به راحتي مي توان فهميد كه دايره حاصل از امتداد اين خط شعاعي بسيار بزرگتر از دايره حاصل از امتداد نقطه چين خواهد داشت و همانطور كه مي دانيد هرچه دايره بزرگتر باشد، با سرعت بيشتري مي توان از آن عبور كرد.
در قسمتهاي بعد شما را با انواع مسيرها و ريس لاين ها آشنا خواهيم كرد. اما فعلا براي پراكنده نشدن مطالب و براي فهم بيشتر مطلب امروز به عكسهاي زير دقت كنيد:

تا حد ممكن به كناره پيست برويد ( تا بتوانيد زاويه پيچ را به حداقل برسانيد) در اين پيچ، براي شروع پيچ بايد پيچيدن را حدودا به اندازه طول ماشين بعد از نشاندهنده اي كه روي زمين قرار دارد شروع كنيد( اشاره‌اي خارج از موضوع: اين نشانگر نشان دهنده نقطه اي است كه بايد رها كردن ترمز را شروع كنيد. به بحث ترمز كردن و گاز دادن مراجعه كنيد)

خودرو بين نقطه شروع پيچ و apex قرار دارد. حدودا به اندازه طول دو ماشين! بعد از نقطه اي كه خودرو قرار دارد، بايد خودرو از Apex عبور كرده باشد و شروع به گاز دادن كنيد.

نقطهApex در اين پيچ كه يكي از ساده ترين نوع پيچها در پيست است، كمي جلوتر از وسط پيچ است. در اين نقطه فشار بر روي پدال گاز تقريبا به حداكثر ممكن مي سد. لازم به ذكر است دايره پيچ خودروي پشتي مناسب نيست و راننده بدون كم كردن سرعت نخواهد توانست خودرو را با كناره مسير مماس كند.

خودرو از Apex فاصله گرفته و به سمت مخالف پيست مي رود. در اين نقطه فشار بر روي پدال گاز بايد حداكثر باشد.

خروج از پيچ بايد تا حد ممكن باز باشد. اگر رمپ هاي كناره پيست لغزنده نيست از آنها هم مانند قسمتي از مسيرتان استفاده كنيد. اما مراقب ارتفاع آنها باشيد زيرا ممكن است باعث از بين رفتن چسبندگي لاستيكها و خروج شما از مسير شوند.
__________________

 

[rahnama]

فصل نهم از رانندگی حرفه ای - ميدان ديد - قسمت اول

در اين قسمت و قسمت بعد به يكي از اساسي ترين و ساده ترين نكات رانندگي خواهيم پرداخت: ميدان ديد. ( در يك بيان كوتاه، دوستاني كه به تمرين در پيست آزادي مي پردازند و در دومين پيچ، پيچ بعد از 400 متر، قبل از عبور از apex دوم اين پيچ، پيچ را بي اختيار باز مي زنند و براي عبور از apex با مشكل افت سرعت مواجه مي شوند، اين دو قسمت را با دقت مطالعه كنند.)
ابتدا به تشريح اهميت اين موضوع مي پردازيم و در قسمت بعد، به بيان نكات مهم خواهيم پرداخت.
يكي از اولين مسائلي كه در آموزشگاه هاي رانندگي به شما آموخته اند، منطقه اي است كه بيشتر توجه ديداري شما بايد به آن معطوف باشد. اهميت اين نكات در هنگام رانندگي حرفه اي و به خصوص در رالي نمايان مي شود.
با دقت در تمامي ورزشها متوجه خواهيد شد كه ورزشكار به جلوي خود نگاه مي كند نه به ابزار حركات خود، در فوتبال، بسكتبال، هاكي و ... بازيكن به جاي نگاه به توپي كه در زير پا و يا در دستانش قرار دارد، به زمين بازي و جايي كه مي خواهد برود چشم مي دوزد.( البته در نظر داشته باشيد كه ميدان ديد بازيكن تمام زمين روبرو و كنار او را دربر مي‌گيرد اما بازيكن اكثر حواس خود را به نقطه‌اي كه مي خواهد برود معطوف مي سازد.)
در اتومبيلراني، بايد دو نكته را در نظر داشته باشيد. اول، جايي كه بايد به آن نگاه كنيد جايي نيست كه در كسري از ثانيه از آن عبور خواهيد كرد. در واقع بايد جايي را نگاه كنيد كه به آنجا خواهيد رفت نه جايي كه در آن هستيد!!
دوم، هر چند كه چشم انسان تنها توانايي فوكوس بر روي منطقه محدودي از ميدان ديد را دارد، اما بايد بتوانيد فعاليتها و حركات را در قسمتهايي كه در فوكوس ديد شما نيست تشخيص دهيد. ( اين نكته را هم اضافه كنيم كه چشم توانايي فوكوس بر روي مساحت بسيار كوچكي از ميدان ديد را دارد. در واقع به يك مساحت كوچك نگاه مي كنيد و مساحت بزرگ باقيمانده را مي بينيد!!) دقت به اين نكته به خصوص در زماني كه با چند خودروي ديگر در رقابتيد حياتي است.
تعداد موضوعات و نكاتي كه يك راننده تازه كار اما با اطلاعات در هنگام رانندگي بايد در نظر داشته باشيد، بسيار كمتر از آن چيزي خواهد بود كه قبل از رانندگي فكرش را مي كند. بسياري از مسايلي كه در اينجا توضيح داده مي شود به طور نا خودآگاه انجام مي شود و شما فقط بايد با تمرين آنرا اصلاح كنيد. در ابتدا ممكن است در تكانهاي شديد براي يك لحظه ديد خود را تا حد زيادي از دست بدهيد اما بعد از مدتي تمرين علاوه بر اينكه منطقه ديد مورد نظر شما وسيعتر مي شود، اين مشكل هم حل خواهد شد. اما به شما توصيه مي كنيم تكنيكها را يكي يكي تمرين كنيد تا از ايجاد عادتهاي نامناسب ( كه ممكن است هيچ وقت به وجود آنها پي نبريد) جلوگيري شود.
رانندگي در ترافيك پيست، دقيقا مانند راه رفتن در يك سالن شلوغ است!! ممكن شما نتوانيد به راحتي مسير خود را باز كنيد اما خواهيد ديد افراد بسياري با سرعت زياد و بدون برخورد با سايرين در حال حركت هستند. در واقع به علت حضور زياد اين افراد در چنين شلوغي هايي ( تمرين نا خودآگاه آنها) مغز آنها اين توانايي را پيدا كرده كه با در نظر گرفتن سرعت حركت خود و ديگران و مسير حركت آنها، قسمتهايي كه در زمان رسيدنشان به آن نقطه خالي خواهد بود را حدس بزنند. اين همان چيزي است كه در هنگام رانندگي به آن نياز داريد. براي عبور از بهترين و سريعترين مسير، مغز شما بايد سرعت خود شما، ساير خودروها، شكل پيچ يا سري پيچها و موانع موجود را بررسي كند تا بتواند بعد از تطبيق آن با آموخته هاي شما درباره ريس لاين، بهترين مسير را تشخيص دهد. پس چشم شما تنها قسمتي است كه اين اطلاعات را به مغز مي دهد.
براي عبور از پيچ بايد به 4 قسمت نگاه كنيد...
__________________

 

[rahnama]

فصل دهم از رانندگی حرفه ای - میدان دید - قسمت دوم

در قسمت قبل دلايل لزوم دقت به ميدان ديد را برشمرديم. در اين قسمت به تكميل اين موضوع مي پردازيم.
… يك راننده هرگز نمي تواند بر روي نقطه اي از پيست كه در آن محل در حال رانندگي است تمركز كند بلكه بايد با دقت در پيچ يا پيچهاي بعدي، اطلاعات مورد نياز مغز را براي تعيين سرعت، ريس لاين، زاويه فرمان و فشار روي پدالها را به دست آورد.
نقاط مهم در يك پيچ را مي توان به چهار نقطه تقسيم بندي كرد. شما به عنوان يك راننده بايد همواره حواس خود را بر روي يك يا دونقطه در يك آن واحد متمركز كنيد. اولين نقطه، محدوده ترمزگيري قبل از پيچ است. دومين نقطه، نقطه اي است كه بايد شروع به پيچيدن كنيد (turn in point) ( بر خلاف تصور عموم، اين نقطه يكي از اساسي ترين نقاط يك پيست است كه در قسمتهاي بعد بهطور مفصل به آن خواهيم پرداخت) سومين نقطه، اي‌پكس پيچ و چهارمين نقطه خروجي پيچ است. اگر به جاي دقت به جلوتر از خود به جايي كه هستيد دقت كنيد، در هر كدام از اين نقاط غافلگير خواهيد شد!! و اين يعني اتلاف تايم، انرژي، استرس بيش از حد راننده، استقبال از حادثه و فشار ناگهاني به خودرو و حتي از دست دادن كنترل اتومبيل در اين نقاط.
براي توضيح اين قسمت، يك پيچ ساده فرضي را در نظر مي گيريم كه قبل از آن مسير مستقيم وجود دارد. قبل از رسيدن به پيچ، تمركز شما بر روي نقطه اي است كه مي خواهيد ترمزگيري را آغاز كنيد (Braking reference point) درست قبل از اينكه به اين نقطه برسيد، بايد نگاه خود را بر روي Turn in point متمركز كنيد. هر چند كه ذهن شما متوجه نقطه ديگري است، اما حس ششم شما به شما كمك مي كند كه ترمزگيري را به موقع آغاز كنيد و بعد از مدتي تمرين، مغز شما تنظيم فشار روي پدال ترمز را خود به خود به عهده مي گيرد. حالا نگاه شما بر روي Turn in point متمركز است. قبل از رسيدن به اين نقطه، بر روي اي‌پكس تمركز مي كنيد و باز هم با استفاده از حس ششم پيچيدن را آغاز مي كنيد و قبل از رسيدن به اي‌پكس، باز هم با تكرار اين قانون يعني تغيير جهت نگاه قبل از رسيدن به نقطه مورد نظر، نگاه خود را به خروجي پيچ معطوف مي سازيد. قبل از رسيدن به خروجي هم جهت نگاه را به سمت مسير مستقيم بعد و يا شروع ترمزگيري پيچ بعدي تغيير مي دهيد.
ممكن است گاهي در پيچهاي متوالي نياز داشته باشيد تا بر روي دو نقطه ( و در سطح بسيار حرفه اي، بيش از دو نقطه) متمركز شويد. در اينجا تقويت يكي از توانايي هاي ذهن كه آنرا حس ششم مي‌ناميم اهميت پيدا مي كند.
اگر شما يك راننده با سابقه اتومبيلراني هستيد و تا به حال موارد بالا را استفاده نكرده ايد، در ابتداي كار به دليل استفاده از حس ششم با افت سرعت و افزايش Lap Time مواجه خواهيد شد اما بعد از مدتي تمرين متوجه كاهش چشمگيرLap Timeهاخواهيد شد و مشكلاتي مانند از بين رفتن ديد در تكانها و از دست دادن ريسينگ لاين در تغييرات ناگهاني مسير و ... از بين خواهد رفت.
اين موضوع اگرچه بسيار ساده به نظر مي رسد، اما جزو اشتباهاتي محسوب مي شود كه اكثر رانندگان با آن مواجهند. در قسمتهاي مربوط به تمرين كردن و تصحيح اشتباهات توضيح مي دهيم كه براي انجام دقيقتر اين موارد بايد چه كرد.
براي تمرين اين موارد، در ابتدا از اينكه به وسط شيشه جلو ( از نظر ارتفاع) نگاه مي كنيد اطمينان حاصل كنيد. در بعضي از مدارس رانندگي، با رانندگان توصيه مي شود تا زماني كه به اين موضوع كاملا عادت كنند، كه يك نوار كوچك بر روي وسط شيشه جلو ( از نظر ارتفاع) به عنوان reminder قرار دهند. در واقع بعد از مدتي به جلوتر از خود متمركز خواهيد شد با استفاده از حس ششم، موقعيت فعلي خود را «مي بينيد»!!!
فراموش نكنيد اگر چه اين موارد به سرعت تبديل به يك عادت مي شوند، اما به همان سرعت عادتهاي نادرست و كج روي ها نيز به وجود مي آيد.

1- هنگامي كه به نقطه ترمزگيري و ورود پيچ نزديك مي شويد، روي نشان دهنده نقطه ورود به پيچ تمركز كنيد.
2- تنها كمي قبل از ورود به پيچ ( با فاصله تنها چند طول اتومبيل )، نگاهتان را به نقطه ‌APEX انتقال دهيد.
3- هنگامي كه به اپكس نزديك مي شويد، نگاه خود را به نقطه خروج از پيچ متوجه كنيد.
4- در انتها هنگامي كه شما در حال دسيدن به پايان پيچ هستيد، نگاه خود را متوجه مسير بعد از پيچ يا پيچ بعدي كنيد.
------------
انجمن مرجع و تخصصی پارسی گلد

 

[rahnama]

فصل یازدهم از رانندگی حرفه ای - Reference Point

در قسمت پیچیدن درمورد سه نقطه مهم هر پیچ و Race Line صحبت کردیم. اما در اینجا احتیاج راننده، چند مارکر است تا این نقاط را مشخص کند تا در هر دور بتواند رانندگی خود را نسبت به نقطه ای خاص و معین بسنجد.
در ابتدا و قبل از رسیدن به یک پیچ راننده باید نقطه ای را به عنوان نقطه Turn In در نظر داشته باشد. در غیر اینصورت اگر بخواهد هر دور از احساس خود برای تشخیص و حدس زدن این نقطه کمک بگیرد، مطمئنا نقطه شروع پیچ دقیق نخواهد. در اکثر موارد راننده عکس العمل نشان می دهد و گاهی هم حرکت دیر و تند دارد که باعث می شود خودرو به دیواره ها نزدیک شود در نتیجه Lap Time ها افزایش خواهند یافت. در نتیجه در ابتدای تمرین راننده باید این نقطه را با علامتی مشخص کند و بعد از مدتی تمرین و برای به دست آوردن آمادگی شرکت در مسابقه، از نشانه ها، تابلوها، علامت ها و وسایل و دیواره های کناره پیست استفاده کند تا این نقطه را حدس بزند. در نقطه بعدی (Apex) باز هم راننده باید جای دقیق این نقطه را ببیند چون هرقدر هم Turn In دقیق باشد باز هم دستیابی به ایپکس درست بسیار دشوار است. دقت داشته باشید در زمانی که چرخ داخلی رمپ را لمس می کند، تنها محل ایپکس مهم نیست بلکه زاویه فرمان، زاویه خودرو، سرعت، فشار پدال گاز و ... هم اهمیت دارد. در واقع تمام این فاکتورها با توجه به زاویه بین چرخ و رمپ تعیین می شوند و اگر محل لمس رمپ اشتباه باشد، تمام محاسبات به هم خواهند ریخت.
نقطه بعدی،Exit Point ، نقطه ای است که در آن خودروی شما در مسیر مستقیم قرار می گیرد. در اکثر موارد با مشخص نکردن این نقطه و در نتیجه آن نگاه به محل نادرست، خودرو را زودتر از این نقطه صاف خواهید کرد و این یعنی افت سرعت و در نتیجه افزایش تایم.
دقت داشته باشید یک خط ترمز روی مسیر نمی تواند نقطه مناسبی به عنوان یک علامت باشد چون به راحتی ممکن است مخدوش شود و یا از بین برود و یا یک خط دیگر در کنار آن به وجود بیاید. و یا ضایعات، وسایل، گیاهان و ... که در کناره پیست قرار دارند هم از آنجایی که ممکن است در اثر انحراف یک خودرو از بین بروند پیشنهاد نمی شود.
در بعضی از پیستهای آموزشی در نقطه ترمزگیری یک علامت وجود دارد و یا یا برآمدگی ( مانند برآمدگیهایی که در اتوبانها خطوط را از هم جدا می کند) وجود دارد. دقت کنید در خودروهای معمولی و با توجه به توانایی های یک خودروی استاندارد، نباید نقطه ترمزگیری شما ( با توجه به تواناییهایتان) بیش از طول یک ماشین با این نقطه فاصله داشته باشد.
برای نقطه ایپکس از رنگهای عمدتا سفید و قرمز روی رمپ ها استفاده کنید. دقت کنید که در در این نقطه در ابتدا باید یک نشانه واضح ( مانند پایلون) قرار دهید تا به راحتی بتوانید آن نقطه را پیدا کنید.
در نقطه خروجی یافتن این نقطه بسیار آسان است. در بسیاری از پیستها می توان مانند نقطه ایپکس از رمپها استفاده کرد. در نقاط دیگر می توان با توجه به قرار گیری جایگاه تماشاچیان و ... این نقطه را پیدا کرد.
باید به این نکته هم اشاره کرد که از دید رانندگان بسیار حرفه ای ( تاکید می کنیم بسیار حرفه ای) نشانه گذاری نقطه شروع ترمزگیری اشتباه است. در واقع این افراد بر این باورند که راننده باید بر روی Turn In Point تمرکز کند و با حس کردن سرعت خود بتواند نقطه مناسب ترمزگیری را پیدا کند. این نظریه وقتی قوت می گیرد که به تفاوت عکس العملهای خودرو در آب و هوای گوناگون دقت می کنیم.
هر چند که این نظریه درست و کامل است، اما از نظر روانی مغز احتیاج به نقطه ای دارد تا بتواند خود را با آن تطبیق دهد. اما می توان گفت بر خلاف نقطه ایپکس که باید محل آن کاملا دقیق مشخص باشد، راننده باید با تمرین به توانایی ترمزگیری به موقع "با توجه به نقطه ای که در همان لحظه با استفاده از اطلاعات و تجربه قبلی و سرعت خودرو" را بیاموزد.
__________________

 

[rahnama]

فصل دوازدهم از رانندگی حرفه ای - سبقت

اكثر كلوپهاي رانندگي در hot lapping ها و زمان گيري ها اجازه سبقت گيري در پيچ ها را نمي دهند، در واقع Autocrossing اصلا شامل سبقت نمي شود!! اما به هر حال در پيست مسابقه شما در شرايطي قرار مي گيريد كه احتياج به سبقت گرفتن و بلوكه كردن خودروي پشتي داريد.
به طور كلي در 3 حالت شما مي توانيد سبقت بگيريد( و يا اگر بخواهيم بيان بهتري داشته باشيم، در سه حالت بايد براي سبقت گيري اقدام كنيد.)
شما نسبت به خودروي مقابلتا قدرت بيشتري داريد يا سرعت خروج از پيچ شما از او بالاتر بوده است و در مسير مستقيم رو را رد مي كنيد.
در زمان ترمزگيري و البته با تصاحب ريس لاين منايب از او مي گذريد.
از اشتباه رقيب خود استفاده مي كنيد.
قانون اول: ايمني. هرقدر هم كه زمان سبقت گيري كوتاه باشد و شما از اينكه مي توانيد سبقت بگيريد مطمئن باشيد، باز هم بايد مطمئن باشيد كه رقيب شما از اتك كردن شما آگاه است.
قانون دوم: Blocking ممنوع. انحراف، چه 6 اينچ و چه 6 متر، اگر مانع از حركت خودروي پشتي شود Blocking محسوب مي شود. اين نكته را اضافه كنيم كه حركت به چپ و راست بلوك كردن است و شما اجازه داريد يك بار و در يك جهت براي سد كردن مسير خودروي پشتي حركت كنيد.
قانون سوم: اگر درست پشت سر شما خودروي رقيب در حال حركت است، حتما در پيچ مسيري را براي او باز بگذاريد. اين مسير حتما نبايد يك ريس لاين خوب باشد، اما گرفتن تمام مسير، تغيير ناگهاي ريس لاين، تنه زدن، مجبور كردن خودروي پشتي به خروج از مسير، ترمز و منحرف كردن رقيب Poor Racing محسوب مي شود. اگر ناظر مسابقه اين حركت عمدي شما را ببيند و بخواهد طبق قانون عمل كند، مطمئنا اخطار خواهيد گرفت. فراموش نكنيد ريسينگ يك roller derby نيست و رقيب شما هم يكي از مهره هاي بازي نيست!
براي سبقت گيري در ترمزها و يا انتهاي مسيرهاي مستقيم دقت و "برنامه" دقيق تري لازم داريد. دقت داشته باشيد فقط در زماني كه شما مي توانيد داخل پيچ باشيد ( يعني فرضا در يك پيچ چپ گرد، در سمت چپ حريف هستيد) بايد براي دير ترمز كردن آماده شويد تا در پيچ شما بين حريف و ايپكس قرار بگيريد در واقع بهترين ريس لاين ممكنه در آن شرايط را در اختيار خواهيد داشت. در غير اينصورت انرژي خودتان را هدر داده ايد، رقيب شما در جاي مناسبي قرار دارد.
ممكن است شما براي ورود به پيچ و جا گذاشتن رقيبتان با سرعت بالايي وارد پيچ شويد. در اينجا چون افت سرعت شما زياد است رقيب شما به راحتي دوباره از شما خواهد گذشت. ( در قسمتهاي بعدي درباره Attack Lineو Defence line صصحبت خواهيم كرد.)
در طول تمرينات خودتان و در زماني كه پيست خلوت است علاوه بر تمرين براي كسب بهترين تايم، بايد passing lineها را هم تمرين كنيد. پيست مسابقه نه مسير رالي است و نه خودروي شما يك سوپر كارت است و نه شما آيرتون سنا هستيد كه بخواهيد با دريفت و ... راه حريف را بلوكه كنيد، رانندگي اصول و قواعد خاص خودش را دارد و يادگيري آنها نيازمند 3 چيز است: تمرين... تمرين... تمرين
__________________

​

​