در کتاب «کلیدهای پیشرفت» نوشته آقای محمد حسن قدیری ابیانه با عنوان فرعی «عوامل و موانع فرهنگی کار، تولید و سرمایه»، که توسط انتشارات بنیاد بعثت منتشر شده می خوانیم:
ایران مقام سوم کمترین ساعات مفید کاری!:
ساعت کار مفید هفتگی در ژاپن هم اکنون 40 تا 60 ساعت و در کره جنوبی 54 تا 72 ساعت است. ایران در رده سوم کمترین ساعات کار مفید سالیانه در جهان پس از کویت و عربستان قرار دارد. نماینده سابق کارگران در هیئت حل اختلاف اعلام کرد: سهم روزانه چای خوردن، تلفن زدن، مرخصی ساعتی گرفتن و نهار خوردن از کار مفید بیشتر است و اینگونه نمی توان به بهبود بهره وری و افزایش ساعات مفید کاری امیدوار بود.
تنبلی اجتماعی:
در بین مسائل اجتماعی و مشخصه هایی که کم وبیش، از آنها با عنوان آسیب های فرهنگی یا اجتماعی یاد می شود، خصوصیتی اخلاقی را مشاهده می کنیم که به اعتقاد برخی صاحب نظران، بسیاری از ویژگی های نا مطلوب ما بر روی آن سوار شده است و در فرهنگ و خصلت جمعی ما ریشه دارد. این خصوصیت اخلاقی، «تنبلی اجنماعی» است که بسیاری از عادات فرهنگی و صفات اجتماعی ما از آن مایه می گیرند و تغذیه می کنند. آنچه مشخص است «تنبلی اجتماعی» یکی از مهمترین ویژگی رفتاری ناپسند ایرانیان است.
این مسئله به ویژه در عدم تمایل به درس خواندن در مدارس و دانشگاه ها، و در کار اداری کارمندان، و در میزان بالای تماشای تلویزیون در ایران به جای کتابخوانی، در تمایل زیاد به استخدام در دستگاه دولتی و عدم تمایل برای کسب تخصص و مهارت و کارآفرینی، در وجود تعطیلی های فراوان سالانه، در پدیده ای به نام بین التعطیلین، و موارد فراوان دیگر موچود است. همین شیوع و گستردگی آسیب های اجتماعی، «تنبلی اجتماعی» نشان از اهمیت ریشه یابی و تبیین دقیق این خصلت فرهنگی ایرانیان است...
همچنین در برخی منابع وب، آمار جالب توجهی به چشممان می خورد، مثل:
رده سوم کمترين ساعت کار در جهان:
بر همين اساس ايران با سالانه ۸۰۰ ساعت کار مفيد، در رده سوم کمترين ساعات کار مفيد در جهان پس از کويت با ۶۰۰ ساعت و عربستان با ۷۲۰ ساعت کار مفيد قرار دارد. اين ميزان در ژاپن ساليانه ۲ هزار و ۴۲۰ ساعت، در کره جنوبي هزار و ۹۰۰ ساعت، در چين هزار و ۴۲۰ ساعت، در آلمان هزار و ۷۰۰ ساعت، در آمريکا هزار و ۳۶۰ ساعت، در ترکيه هزار و ۳۳۰ ساعت، در پاکستان هزار و ۱۰۰ ساعت و در افغانستان ۹۵۰ ساعت است. بنابراين بر اساس اين آمار، در خوش بينانه ترين حالت ميزان ساعت کار مفيد ساليانه در ايران، ۸۰۰ ساعت است اما در بدبينانه ترين حالت و با احتساب ۷ ساعت کار مفيد در هر هفته و با در نظر گرفتن ۵۲ هفته در سال، اين رقم ۳۶۴ ساعت خواهد بود که در اين صورت ايران پيش از کويت و عربستان رده اول کمترين ساعت کار مفيد در جهان را به خود اختصاص خواهد داد. به هر حال در هر دو صورت نيز ميزان ساعت کار مفيد در کشور ما نسبت به ديگر کشورها رقم مطلوبي ندارد.
ایران مقام سوم کمترین ساعات مفید کاری!:
ساعت کار مفید هفتگی در ژاپن هم اکنون 40 تا 60 ساعت و در کره جنوبی 54 تا 72 ساعت است. ایران در رده سوم کمترین ساعات کار مفید سالیانه در جهان پس از کویت و عربستان قرار دارد. نماینده سابق کارگران در هیئت حل اختلاف اعلام کرد: سهم روزانه چای خوردن، تلفن زدن، مرخصی ساعتی گرفتن و نهار خوردن از کار مفید بیشتر است و اینگونه نمی توان به بهبود بهره وری و افزایش ساعات مفید کاری امیدوار بود.
تنبلی اجتماعی:
در بین مسائل اجتماعی و مشخصه هایی که کم وبیش، از آنها با عنوان آسیب های فرهنگی یا اجتماعی یاد می شود، خصوصیتی اخلاقی را مشاهده می کنیم که به اعتقاد برخی صاحب نظران، بسیاری از ویژگی های نا مطلوب ما بر روی آن سوار شده است و در فرهنگ و خصلت جمعی ما ریشه دارد. این خصوصیت اخلاقی، «تنبلی اجنماعی» است که بسیاری از عادات فرهنگی و صفات اجتماعی ما از آن مایه می گیرند و تغذیه می کنند. آنچه مشخص است «تنبلی اجتماعی» یکی از مهمترین ویژگی رفتاری ناپسند ایرانیان است.
این مسئله به ویژه در عدم تمایل به درس خواندن در مدارس و دانشگاه ها، و در کار اداری کارمندان، و در میزان بالای تماشای تلویزیون در ایران به جای کتابخوانی، در تمایل زیاد به استخدام در دستگاه دولتی و عدم تمایل برای کسب تخصص و مهارت و کارآفرینی، در وجود تعطیلی های فراوان سالانه، در پدیده ای به نام بین التعطیلین، و موارد فراوان دیگر موچود است. همین شیوع و گستردگی آسیب های اجتماعی، «تنبلی اجتماعی» نشان از اهمیت ریشه یابی و تبیین دقیق این خصلت فرهنگی ایرانیان است...
همچنین در برخی منابع وب، آمار جالب توجهی به چشممان می خورد، مثل:
رده سوم کمترين ساعت کار در جهان:
بر همين اساس ايران با سالانه ۸۰۰ ساعت کار مفيد، در رده سوم کمترين ساعات کار مفيد در جهان پس از کويت با ۶۰۰ ساعت و عربستان با ۷۲۰ ساعت کار مفيد قرار دارد. اين ميزان در ژاپن ساليانه ۲ هزار و ۴۲۰ ساعت، در کره جنوبي هزار و ۹۰۰ ساعت، در چين هزار و ۴۲۰ ساعت، در آلمان هزار و ۷۰۰ ساعت، در آمريکا هزار و ۳۶۰ ساعت، در ترکيه هزار و ۳۳۰ ساعت، در پاکستان هزار و ۱۰۰ ساعت و در افغانستان ۹۵۰ ساعت است. بنابراين بر اساس اين آمار، در خوش بينانه ترين حالت ميزان ساعت کار مفيد ساليانه در ايران، ۸۰۰ ساعت است اما در بدبينانه ترين حالت و با احتساب ۷ ساعت کار مفيد در هر هفته و با در نظر گرفتن ۵۲ هفته در سال، اين رقم ۳۶۴ ساعت خواهد بود که در اين صورت ايران پيش از کويت و عربستان رده اول کمترين ساعت کار مفيد در جهان را به خود اختصاص خواهد داد. به هر حال در هر دو صورت نيز ميزان ساعت کار مفيد در کشور ما نسبت به ديگر کشورها رقم مطلوبي ندارد.