rain bow girl
کاربر ويژه
به طور کلی موسیقی ایران از دیدگاه برخی از موسیقدانهای ایرانی به دو نوع تقسیم می شود: یکی موسیقی عامیانه و دوم موسیقی هنری
به طور کلی موسیقی ایران از دیدگاه برخی از موسیقدانهای ایرانی به دو نوع تقسیم می شود: یکی موسیقی عامیانه که شامل موسیقی ردیف دستگاهی ، موسیقی نواحی مختلف ایران و موسیقی مذهبی و آیینی است ، و دوم موسیقی هنری که شامل موسیقی کلاسیک بین المللی و موسیقی ملی است . اما این نگاه ، نظر موسیقی شناسان قرن نوزدهم اروپاست که موسیقی را به دو دسته تقسیم می کرده اند: موسیقی عامیانه شفاهی که بیشتر از شرق به اروپا رفته است، که آن موسیقی پس از قرن 14 و 15 مکتوب شد و در قرن 16 یعنی دوره رنسانس ، باخ آن را به موسیقی هنری تبدیل کرد و نوع دوم موسیقی ، موسیقی هنری است . به دلیل این تقسیم بندی ، غرب موسیقی فرهنگهای دیگر را به دلیل شفاهی بودن هارمونی نداشتن و ... عامیانه تلقی می کند و هنری نمی داند . در حالی که از نظر علم اتنوموزیکولوژی این نظر قابل قبول نیست . زیرا موسیقی بسیاری از نقاط مختلف ایران ویژگیهای زیبا و هنری دارد که کاملاً بر همه روشن است.
اگر چه امروزه نیز برخی معتقدند موسیقی «ردیف» ابتدایی و عامیانه است، اما با مطالعه می توان اثبات کرد که این موسیقی علمی، با شکوه ، با معنا و هنری است و جایگاه خاصی در بین موسیقی فرهنگهای مختلف دارد. در یک بررسی می توان متوجه شد که در ایران علم نظری موسیقی ما از زمان فارابی و ابن سینا وجود داشته است. موسیقی ما بعد از اسلام به موسیقی مقامی تبدیل شد و در اوایل دوره قاجار با تغییاتی به موسیقی ردیف تبدیل گشت. این بدین معناست که ما دوره های مختلف ، سبکها و انواع مختلف موسیقی نیز در کشورمان داشته ایم .
به طورکلی دیدگاه گذشته غرب در مورد تقسیم موسیقی شرق صادق نیست . زیرا فرهنگ شرقی دو یا چند نوع موسیقی خاص خود را دارد که نوع جدی و هنری آن کاملاً با فرهنگ موسیقی هنری کلاسیک غربی یا بین المللی متفاوت است . بنابراین بهتر است با توجه به روشهای علمی ، تجربی و مشاهده فرهنگهای شرقی موجود ، به بررسی و تحقیق پرداخت و انواع موسیقی ایران را پس از شناخت، تقسیم بندی و حتی الامکان تعریف ، توصیفق و مقایسه کرد.
الف : موسیقی ایرانی می تواند از لحاظ مختلف تقسیم شود:
از لحاظ جغرافیایی : موسیقی نقاط مختلف ایران .
از لحاظ تاریخی : دوره های مختلف موسیقی
از لحاظ ارزشی : بد و خوب بودن موسیقی ، در هر مکان و هر دوره ای
از لحاظ فلسفی : تقسیم موسیقی آن طور که هست ، هنری و عامه پسند .
از لحاظ علمی : شامل علم نظری و علم عملی موسیقی .
از لحاظ کاربردی : کاربردهای متفاوت موسیقی مثل موسیقی فیلم ، کودک و ...
از لحاظ آموزشی : انواع روشهای آموزش موسیقی .
1- تقسیم بندی موسیقی از لحاظ جغرافیایی :
موسیقی در دنیا می تواند به طور کلی به موسیقی اروپا ، آفریقا، اقیانوسیه ، آسیا و آمریکا (شمالی ، جنوبی) تقسیم شود . موسیقی آسیا نیز به نوبه خود می تواند به موسیقی خاور دور ، خاور میانه و آسیای مرکزی تقسیم شود. در مکتبهای قدیم ، موسیقی خاورمیانه 4 کانون بزرگ موسیقی داشته است : مصر ، لبنان ، عراق و ایران . موسیقی ایران نیز به موسیقی نواحی مختلف مانند لرستان ، سیستان و بلوچستان ، خراسان ، مازندران ، گیلان و ... تقسیم می شود که هر کدام قابل تقسیم به مناطق کوچکتر هستند. به طور مثال موسیقی خراسان به موسیقی شمال خراسان ، موسیقی تربت جام و ... تقسیم می شود.
:بای::گل::گل::گل::گل::گل::گل::گل::گل::گل::گل:
به طور کلی موسیقی ایران از دیدگاه برخی از موسیقدانهای ایرانی به دو نوع تقسیم می شود: یکی موسیقی عامیانه که شامل موسیقی ردیف دستگاهی ، موسیقی نواحی مختلف ایران و موسیقی مذهبی و آیینی است ، و دوم موسیقی هنری که شامل موسیقی کلاسیک بین المللی و موسیقی ملی است . اما این نگاه ، نظر موسیقی شناسان قرن نوزدهم اروپاست که موسیقی را به دو دسته تقسیم می کرده اند: موسیقی عامیانه شفاهی که بیشتر از شرق به اروپا رفته است، که آن موسیقی پس از قرن 14 و 15 مکتوب شد و در قرن 16 یعنی دوره رنسانس ، باخ آن را به موسیقی هنری تبدیل کرد و نوع دوم موسیقی ، موسیقی هنری است . به دلیل این تقسیم بندی ، غرب موسیقی فرهنگهای دیگر را به دلیل شفاهی بودن هارمونی نداشتن و ... عامیانه تلقی می کند و هنری نمی داند . در حالی که از نظر علم اتنوموزیکولوژی این نظر قابل قبول نیست . زیرا موسیقی بسیاری از نقاط مختلف ایران ویژگیهای زیبا و هنری دارد که کاملاً بر همه روشن است.
اگر چه امروزه نیز برخی معتقدند موسیقی «ردیف» ابتدایی و عامیانه است، اما با مطالعه می توان اثبات کرد که این موسیقی علمی، با شکوه ، با معنا و هنری است و جایگاه خاصی در بین موسیقی فرهنگهای مختلف دارد. در یک بررسی می توان متوجه شد که در ایران علم نظری موسیقی ما از زمان فارابی و ابن سینا وجود داشته است. موسیقی ما بعد از اسلام به موسیقی مقامی تبدیل شد و در اوایل دوره قاجار با تغییاتی به موسیقی ردیف تبدیل گشت. این بدین معناست که ما دوره های مختلف ، سبکها و انواع مختلف موسیقی نیز در کشورمان داشته ایم .
به طورکلی دیدگاه گذشته غرب در مورد تقسیم موسیقی شرق صادق نیست . زیرا فرهنگ شرقی دو یا چند نوع موسیقی خاص خود را دارد که نوع جدی و هنری آن کاملاً با فرهنگ موسیقی هنری کلاسیک غربی یا بین المللی متفاوت است . بنابراین بهتر است با توجه به روشهای علمی ، تجربی و مشاهده فرهنگهای شرقی موجود ، به بررسی و تحقیق پرداخت و انواع موسیقی ایران را پس از شناخت، تقسیم بندی و حتی الامکان تعریف ، توصیفق و مقایسه کرد.
الف : موسیقی ایرانی می تواند از لحاظ مختلف تقسیم شود:
از لحاظ جغرافیایی : موسیقی نقاط مختلف ایران .
از لحاظ تاریخی : دوره های مختلف موسیقی
از لحاظ ارزشی : بد و خوب بودن موسیقی ، در هر مکان و هر دوره ای
از لحاظ فلسفی : تقسیم موسیقی آن طور که هست ، هنری و عامه پسند .
از لحاظ علمی : شامل علم نظری و علم عملی موسیقی .
از لحاظ کاربردی : کاربردهای متفاوت موسیقی مثل موسیقی فیلم ، کودک و ...
از لحاظ آموزشی : انواع روشهای آموزش موسیقی .
1- تقسیم بندی موسیقی از لحاظ جغرافیایی :
موسیقی در دنیا می تواند به طور کلی به موسیقی اروپا ، آفریقا، اقیانوسیه ، آسیا و آمریکا (شمالی ، جنوبی) تقسیم شود . موسیقی آسیا نیز به نوبه خود می تواند به موسیقی خاور دور ، خاور میانه و آسیای مرکزی تقسیم شود. در مکتبهای قدیم ، موسیقی خاورمیانه 4 کانون بزرگ موسیقی داشته است : مصر ، لبنان ، عراق و ایران . موسیقی ایران نیز به موسیقی نواحی مختلف مانند لرستان ، سیستان و بلوچستان ، خراسان ، مازندران ، گیلان و ... تقسیم می شود که هر کدام قابل تقسیم به مناطق کوچکتر هستند. به طور مثال موسیقی خراسان به موسیقی شمال خراسان ، موسیقی تربت جام و ... تقسیم می شود.
:بای::گل::گل::گل::گل::گل::گل::گل::گل::گل::گل: