نتایج پژوهشی جدید با ترکیب داده‌هایی از تلسکوپ VLTدر رصدخانه جنوبی اروپا و رصدخانه فضایی پرتوی ایکس XMM- نیوتن، موجب شگفتی دانشمندان شد. اغلب سیاهچالههای اَبَرپرجرم در مرکز کهکشان‌های باستانی آن‌گونه که قبلا تصور می‌شد به‌دنبال برخوردهای میان‌کهکشانی فعال نشده‌اند. در مرکز هر کهکشانی یک سیاه‌چاله وجود دارد که با بلعیدن مواد پیرامونش پرتوهای پرانرژی گسیل می‌کند، اما سوال همیشه این بوده که مواد از کجا سرچشمه می‌گیرند و به مرکز کهکشان می‌رسند.
در پژوهش پنج‌ساله‌ای که توسط گروهی بین‌المللی از اخترشناسان انجام شده بیش از 600 مورد کهکشان فعال در منطقه موسوم به "کوزموز" بادقت بررسی شدند و پس از اندازه‌گیری فاصله آنها، یک نقشه سه‌بعدی کامل از نحوه توزیع سیاهچالههای فعال تهیه شد. نکته‌ای که باعث تعجب اعضای گروه شد این بود که بیشتر کهکشان‌های فعال در 11 میلیارد سال پیش دستخوش برخورد نشده بودند و بیشتر آنها حدود 20 برابر چیزی که در نظریه برخورد پیش‌بینی شده جرم دارند. بدین ترتیب، نتایج حیرت‌انگیزی که در این پژوهش به‌دست آمد مشخص کرد که همه سیاهچالههای مرکزی به این صورت فعال نمی‌شوند، بلکه عامل آنها می‌تواند فرآیندهای درونی کهکشان، ناپایداری‌های صفحه و انفجار ستاره‌ها باشد.
