شرارههای خورشیدی به بزرگ‌ترین انفجارهای منظومه‌شمسی گفته می‌شود که به‌شکل حلقه‌هایی عظیم در سطح خورشید پدیدار می‌شوند و مقدار زیادی انرژی حرارتی و ذرات پرسرعت به فضا آزاد می‌کنند. تعداد شرارههای خورشیدی تقریبا در چرخه‌ای یازده‌ساله افزایش می‌یابد و هم‌اکنون به‌سوی بیشینه خورشیدی در سال 1392 پیش می‌رود.
یک شراره طبقه X که در 18 مرداد پدیدار شد. این تصویر توسط رصدخانه سولار دینامیک در طول‌موجی بسیار کوتاه، 131 انگستروم گرفته‌شده‌است./ NASA
شراره‌ها بر اساس میزان شدت، طبقه‌بندی می‌شوند. در این میان، قدرتمندترین شراره‌ها در جایی موسوم به «طبقه X» قرار می‌گیرند و ضعیف‌ترین‌ها به‌ترتیب با حروف ,B,A C و M مشخص می‌شوند. اینجا نیز مشابه مقیاس ریشتر برای زلزله‌ها، هر حرف لاتین بیانگر 10برابر شدت در میزان برون‌داد انرژی است؛ بنابراین شراره طبقه X ، 10 برابر قوی‌تر از M و 100 برابر قوی‌تر از C می‌باشد. شرارههای طبقه C و B آنقدر ضعیف‌اند که تاثیر قابل‌توجهی روی کره زمین نمی‌گذارند. شرارههای طبقه M، تا حدودی باعث قطع ارتباط‌های رادیویی در قطب‌های زمین می‌شوند و طوفان‌هایی راه می‌‌اندازند که می‌تواند برای فضانوردان خطرناک باشد. اما شرارههای طبقه X به اوج شدت می‌رسند و از X1 تا X28 تقسیم‌بندی می‌شوند. قدرتمندترین شراره‌ای که تاکنون با روش‌های امروزی اندازه‌گیری شده در سال 1383 رخ داد و آنقدر شدید بود که حسگرها بیش از حد باردار شدند و از کار افتادند!
در حال حاضر در 18 مرداد امسال، یک شراره X6.9 از سطح خورشید فوران کرد که توسط ماهواره «نوآ» اندازه‌گیری شد. این‌گونه امواج تابشی آنقدر قوی نیستند که از جوّ زمین عبور کنند و به انسان‌ها آسیب بزنند، ولی در سیگنال‌های ارتباطی و سیستم GPS اختلال و یا قطعی ایجاد می‌کنند.
نويسنده: مریم حاج حیدری
یک شراره طبقه X که در 18 مرداد پدیدار شد. این تصویر توسط رصدخانه سولار دینامیک در طول‌موجی بسیار کوتاه، 131 انگستروم گرفته‌شده‌است./ NASA
در حال حاضر در 18 مرداد امسال، یک شراره X6.9 از سطح خورشید فوران کرد که توسط ماهواره «نوآ» اندازه‌گیری شد. این‌گونه امواج تابشی آنقدر قوی نیستند که از جوّ زمین عبور کنند و به انسان‌ها آسیب بزنند، ولی در سیگنال‌های ارتباطی و سیستم GPS اختلال و یا قطعی ایجاد می‌کنند.
نويسنده: مریم حاج حیدری