روانپزشكان می‌گویند حركات دست می‌تواند نشانه‌ای مناسب برای تعیین شدت اختلال نقص توجه ناشی از بیش فعالی در كودكان مبتلا باشد.
به گزارش ایسنا، متخصصان دانشگاه جان هاپكینز در مطالعات اخیر خود متوجه شده‌اند كه مشكلات مربوط به كنترل مهارت‌های حركتی ممكن است، بتواند میزان شدت این اختلال را در كودكان آشكار كند.
پایگاه اینترنتی وب مد هلت نیوز در این باره گزارش داد: محققان با سنجش توانایی كودكان برای كنترل حركات كششی دست‌ها در دو مطالعه مجزا به سرنخ‌هایی برای تشخیص این اختلال و تعیین میزان شدت آن دست یافته‌اند.
دكتر استوارت موستوف اسكای متخصص و كارشناس مركز اوتیسم و اختلالات مرتبط در انستیتو كندی كریگر در دانشكده پزشكی دانشگاه جان هاپكینز در این رابطه اظهار داشت: این یافته‌ها آشكار می‌سازد كه حتی در حالت غیرآگاهانه و غیرارادی نیز این كودكان با كنترل و جلوگیری از اعمال و رفتار ناخواسته دچار چالش می‌شوند.
به گزارش ایسنا، adhd یا اختلال نقص توجه ناشی از بیش فعالی مشكلی است که در آن پرتحرکی ، بی‌توجهی و رفتارهای ناگهانی بیشتر و شدیدتری نسبت به سایر همسالان از کودک مبتلا سر می‌زند.
آمارها نشان می‌دهد كه سه تا پنج درصد از کودکان به این اختلال مبتلا هستند و نرخ ابتلا به آن در پسرها به مراتب شایع‌تر است. در بعضی از كودكان ممكن است علائم پرتحرکی و رفتارهای ناگهانی بیشتر باشد و در گروهی نیز علائم بی‌توجهی بیشتر مشاهده شود.
به گفته متخصصان، علائم این بیماری قبل از هفت سالگی شروع می‌شود ولی اغلب در دوران مدرسه مشکلات جدی‌تری بروز می‌كند.
محققان دانشگاه جان هاپكینز همچنین دریافته‌اند كه درجه بازدارندگی در كنترل مهارت‌های حركتی در مغز در كودكان مبتلا به نقص توجه ناشی از بیش فعالی به میزان زیادی به شدت علائم بیماری بستگی دارد.
بنا بر این گزارش، این بیماری سالهای زیادی است که شناخته شده و عوامل متعددی در ایجاد آن نقش دارند و به نظر می رسد كه علت آن بیشتر نقص در تکامل سیستم اعصاب باشد.
کودکان مبتلا احتمالا در قسمت‌هایی از مغزشان که مسئول توجه، تمرکز و تنظیم فعالیت‌های حرکتی هستند، دچار نارسایی و نقش جزئی می‌شوند. توارث و ژنتیک در این اختلال نقش قابل توجهی دارد. همچنین در بعضی موارد در جریان حاملگی یا زایمان یا پس از آن، صدمات جزئی به ساختمان مغز نوزاد وارد می‌شود که می‌تواند باعث بروز این اختلال شود.
مشکل اصلی این کودکان عدم توانایی آنها در حفظ و تنظیم رفتارشان است كه در نتیجه اغلب نمی‌توانند رفتار مناسبی که لحظه به لحظه با شرایط محیط هماهنگ باشد، نشان دهند. خوابیدن و غذا خوردن آنها منظم نیست. به نظر می‌رسد در همه چیز دخالت می‌کنند و مراقبت دائمی نیاز دارند. از نظر هیجانی نیز این كودكان ثبات ندارند و بطور ناگهانی می‌خندند یا گریه می‌کنند و رفتارشان غیرقابل پیش بینی یا ارزیابی است، سریع خشمگین می‌شوند و قادر به پیش بینی پیامد رفتارهای خود نیستند.
به گزارش ایسنا، متخصصان دانشگاه جان هاپكینز در مطالعات اخیر خود متوجه شده‌اند كه مشكلات مربوط به كنترل مهارت‌های حركتی ممكن است، بتواند میزان شدت این اختلال را در كودكان آشكار كند.
پایگاه اینترنتی وب مد هلت نیوز در این باره گزارش داد: محققان با سنجش توانایی كودكان برای كنترل حركات كششی دست‌ها در دو مطالعه مجزا به سرنخ‌هایی برای تشخیص این اختلال و تعیین میزان شدت آن دست یافته‌اند.
دكتر استوارت موستوف اسكای متخصص و كارشناس مركز اوتیسم و اختلالات مرتبط در انستیتو كندی كریگر در دانشكده پزشكی دانشگاه جان هاپكینز در این رابطه اظهار داشت: این یافته‌ها آشكار می‌سازد كه حتی در حالت غیرآگاهانه و غیرارادی نیز این كودكان با كنترل و جلوگیری از اعمال و رفتار ناخواسته دچار چالش می‌شوند.
به گزارش ایسنا، adhd یا اختلال نقص توجه ناشی از بیش فعالی مشكلی است که در آن پرتحرکی ، بی‌توجهی و رفتارهای ناگهانی بیشتر و شدیدتری نسبت به سایر همسالان از کودک مبتلا سر می‌زند.
آمارها نشان می‌دهد كه سه تا پنج درصد از کودکان به این اختلال مبتلا هستند و نرخ ابتلا به آن در پسرها به مراتب شایع‌تر است. در بعضی از كودكان ممكن است علائم پرتحرکی و رفتارهای ناگهانی بیشتر باشد و در گروهی نیز علائم بی‌توجهی بیشتر مشاهده شود.
به گفته متخصصان، علائم این بیماری قبل از هفت سالگی شروع می‌شود ولی اغلب در دوران مدرسه مشکلات جدی‌تری بروز می‌كند.
محققان دانشگاه جان هاپكینز همچنین دریافته‌اند كه درجه بازدارندگی در كنترل مهارت‌های حركتی در مغز در كودكان مبتلا به نقص توجه ناشی از بیش فعالی به میزان زیادی به شدت علائم بیماری بستگی دارد.
بنا بر این گزارش، این بیماری سالهای زیادی است که شناخته شده و عوامل متعددی در ایجاد آن نقش دارند و به نظر می رسد كه علت آن بیشتر نقص در تکامل سیستم اعصاب باشد.
کودکان مبتلا احتمالا در قسمت‌هایی از مغزشان که مسئول توجه، تمرکز و تنظیم فعالیت‌های حرکتی هستند، دچار نارسایی و نقش جزئی می‌شوند. توارث و ژنتیک در این اختلال نقش قابل توجهی دارد. همچنین در بعضی موارد در جریان حاملگی یا زایمان یا پس از آن، صدمات جزئی به ساختمان مغز نوزاد وارد می‌شود که می‌تواند باعث بروز این اختلال شود.
مشکل اصلی این کودکان عدم توانایی آنها در حفظ و تنظیم رفتارشان است كه در نتیجه اغلب نمی‌توانند رفتار مناسبی که لحظه به لحظه با شرایط محیط هماهنگ باشد، نشان دهند. خوابیدن و غذا خوردن آنها منظم نیست. به نظر می‌رسد در همه چیز دخالت می‌کنند و مراقبت دائمی نیاز دارند. از نظر هیجانی نیز این كودكان ثبات ندارند و بطور ناگهانی می‌خندند یا گریه می‌کنند و رفتارشان غیرقابل پیش بینی یا ارزیابی است، سریع خشمگین می‌شوند و قادر به پیش بینی پیامد رفتارهای خود نیستند.