جایگاه امام حسین (ع) در قلب پیامبر (ص)

[ahmadfononi]

به گزارش شیعه آنلاین، عمران بن حصین می‏گوید: روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به من فرمودند: «ای عمران هرچیزی در دل جایگاهی دارد، اما هیچ چیز همانند این دو جوان (امام حسن علیه‏السلام و امام حسین علیه‏السلام) در قلب من از منزلت برتر و بیشتری برخوردار نیست». عمران می‏گوید: عرض کردم یا رسول اللّه چه چیزی موجب شده است که این همه آن‏دو بزرگوار را دوست می‏دارید؟ حضرت فرمودند: «ای عمران آنچه بر تو پوشیده است بسیار بیشتر از آنی است که به آن اطلاع پیدا کرده‏ای، خداوند متعال به من دستور داده است که این دو را دوست داشته باشم».

حسین علیه‏السلام، عروة الوثقای الهی
امام باقر علیه‏السلام از رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏ وسلم نقل می‏کنند که آن حضرت فرمودند: «هرکس بخواهد به عروة الوثقی ـ که خداوند متعال در قرآن فرموده است که هرگز گسسته نمی‏شود ـ چنگ بزند باید علی علیه‏السلام و فاطمه علیه‏السلام و امام حسن علیه‏السلام و امام حسین علیه‏السلام را دوست بدارد؛ زیرا خداوند متعال در عرش عظمت و جلال خود آنها را دوست می‏دارد».

حسین علیه ‏السلام، مشعل هدایت و کشتی نجات
نقل شده است که روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به امام حسین علیه‏السلام که از در وارد شدند فرمودند: «خوش آمدی ای زینت آسمان‏ها و زمین!» یکی از حاضران به نام اُبیّ بن کعب [با تعجب] عرض کرد. یا رسول‏اللّه، آیا جز شما کسی دیگر هم زینت آسمان‏ها و زمین محسوب می‏شود؟ رسول خدا صلی‏الله‏ علیه ‏و‏آله ‏وسلم فرمودند: «ای ابیّ بن کعب، سوگند به آن‏که مرا به حقّ به پیامبری مبعوث کرد، همانا حسین بن علی علیه‏السلام در آسمان‏ها از روی زمین بیشتر شناخته شده است. نام او در عرش الهی این‏گونه نوشته شده‏است: اِنّ الحُسینَ مِصباحُ الهُدی و سفینةُ النّجاة؛ همانا حسین مشعل هدایت و کشتی نجات است».

حسین علیه ‏السلام، امانت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)
وقتی مردم به منظور بیعت با علی بن ابیطالب علیه‏السلام به آن حضرت مراجعه کردند، آن حضرت از جمله کارهایی که انجام دادند این بود که امام حسن و امام حسین علیه‏السلام را در بر گرفته رو به طرف مردم کردند و فرمودند: «ای مردم شاهد باشید و گواهی بدهید که این دو، فرزندان پیامبرند و ودیعه‏هایی هستند که آن‏حضرت آنها را در بین شما به جای نهادند و از شما خواسته‏اند که آنها را حفظ کنید. اینک من نیز این دو را به عنوان امانت به شما می‏سپارم. از آنها به طور کامل مراقبت کنید و بدانید که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در روز قیامت از شما درباره حفظ این دو ودیعه‏اش پرسش و بازخواست خواهد کرد».

امام حسین علیه ‏السلام، سرور و سیّد جوانان بهشت
علمای شیعه و سنی در چندین مورد از جابر بن عبد الله انصاری روایت کرده‏اند که می‏گوید: من بارها از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم درباره حسین بن علی علیه‏السلام شنیدم که می‏فرمودند: «کسی که دوست دارد به سرور جوانان اهل بهشت نگاه کند و او را بشناسد به حسین بن علی علیه‏السلام نگاه کند» و در روایت دیگر از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده است که: «حسن و حسین علیه‏السلام سروران جوانان اهل بهشتند».

گل‏ های باغ نبوّت
ابو ایّوب انصاری می‏گوید: روزی به خدمت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم رسیدم. دیدم امام حسن علیه‏السلام و امام حسین علیه‏السلام در کنار آن حضرت مشغول بازی‏اند و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم با تمام وجود به آن‏دو بزرگوار محبت می‏کنند و آنها را در آغوش می‏گیرند. عرض کردم: یا رسول اللّه صلی الله علیه و آله و سلم، آیا آن دو بزرگوار را دوست داری؟ حضرت فرمودند: «چگونه آنها را دوست نداشته باشم، در حالی که این دو گُل‏های منند و من آنها را می‏بویم و از رایحه‏های آن دو بهره‏مند می‏شوم» و در روایت دیگر آمده که حضرت فرمودند: «این دو، دو گل من در دنیا هستند. هرکس مرا دوست می‏دارد این دو را نیز باید دوست بدارد».

پیامبر صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله‏ وسلم: «ای فاطمه! همه چشم‏ها در روز قیامت گریان است، جز چشمی که بر مصیبت‏های حسین علیه‏السلام بگرید».
امام صادق علیه‏السلام: «عاشورا روزی است که حسین میان یارانش کشته شد و بر زمین افتاد».
امام رضا علیه‏السلام: «هر کس عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه‏اش باشد، خداوند روز قیامت را روز شادی و سرورش می‏گرداند».
امام صادق علیه‏السلام: «روز شهادت امام حسین علیه‏السلام ، سوگناک‏ترین روزهاست».
امام رضا علیه‏السلام: «هر کس در روز عاشورا کار و کسب خود را فرو گذارد، خداوند حاجت‏های دنیا و آخرت او را برآورده می‏سازد».
امام حسین علیه‏السلام: «من کشته اشکم. هر مؤمنی که مرا یاد کند، اشکش روان می‏شود».
امام سجاد علیه‏السلام: «من پسر کسی هستم که فرشتگان آسمان بر او گریستند. من پسر کسی هستم که جنیّان در زمین و پرندگان در هوا برای او نوحه سرایی کردند».
امام رضا علیه‏السلام: «اگر بر حسین بگریی، چندان که اشک‏هایت بر گونه‏ات جاری شود، خداوند گناهانت را می‏آمرزد».
امام رضا علیه‏السلام: «چون ماه محرم می‏رسید، کسی پدرم را خندان نمی‏دید و چون روز عاشورا فرا می‏رسید، آن روز، روز سوگواری و اندوه و گریه او بود و می‏فرمود: در چنین روزی بود که حسین علیه‏السلام کشته شد.