یکی از اصول مهم اخلاقی و روانی این است که اگر آدمی نیت خوب و عفیف داشته باشد، اعمال خوب نیز خواهد داشت و اگر به نیت آلوده گرفتار گردد، به بیرون از آن، رفتارش نیز فاسد و تباه خواهد شد.اگر می خواهید خوب باشید، خوب بیندیشید اگر می خواهید سخن زشتی بر زبانتان جاری نشود، در ذهنتان را بر زشتی ها و ناشایست ها ببندید و اگر می خواهید درستکار باشد ، درست بیندیشید.
آدمی آن گونه زندگی می کند که می اندیشد. گفتار و رفتار انسان ، خوب یا بد، میوه های شیرین و تلخ باغ اندیشه او هستند پس اگر طالب میوه های شاداب و پر آب و زیبا است لازم است اندیشه خود را اصلاح کند.
آدمی آن گونه زندگی می کند که می اندیشد. گفتار و رفتار انسان ، خوب یا بد، میوه های شیرین و تلخ باغ اندیشه او هستند پس اگر طالب میوه های شاداب و پر آب و زیبا است لازم است اندیشه خود را اصلاح کند.
حضرت عیسى (ع) ضمن گفتارى به حواریون فرمود:
«موسى بن عمران (ع) به شما دستور داد تا زنا نکنید، ولى من به شما امر مى کنم که روح خود را به زنا خبر ندهید (فکر زنا نکنید) تا چه رسد به انجام آن! زیرا کسى که روح و فکرش را به زنا خبر دهد، مانند کسى است که در اطاق رنگینى آتش روشن کند، دود آتش نقشه هاى رنگین آن اطاق را کثیف مى کند، گرچه خانه را نسوزاند!». (مجلسى، بحارالانوار، ج 14، ص 331.)
فکر گناه، کانون تصمیم گیرى وجود انسان را آلوده کرده و چنین کانونى به تاریکى گناه نزدیک تر است تا به سفیدى اطاعت الهى!
شمارى از راه کارهاى مبارزه با این افکار عبارتند از:
1. شرکت نکردن در مجالسى که حریم مرد و زن نامحرم رعایت نمى شود، به خصوص پرهیز جدى از مکان هاى خلوت که مانع از ورود دیگران است.در صورت حضور در چنین جمعى، از دقت و ریزبینى نسبت به افراد نامحرم دورى جستن.
2. یاد پروردگار متعال در همه احوال، چه در برخورد با حلال و چه هنگام نزدیکى به حرام.
3. برنامه ریزى بهینه در استفاده از سرمایه گرانمایه عمر، در بخش هاى گوناگون اجتماعى، مذهبى، فرهنگى، ورزشى، تفریح هاى سالم و...، که بهترین فرصت براى وسوسه ها و راه یابى شیطان زمان هاى خالى از برنامه است. با داشتن برنامه منظم و پیوسته ، می توان ذهن را به سمت خاصی جهت داد.
4. گزینش دوستان و افراد شایسته، که هم در امور دنیوى و هم در جنبه اخروی یار و مددکار انسان باشند.انسان نباید از جمع‌هایی که با روحیاتش و شرع هماهنگ است دوری کند؛باید سعی کند دوستانی هرچند معدود اما صمیمی داشته باشد تا دیدن و ارتباط با آنها به او انرژی مثبت دهد.
5. ذهن و فکر انسان، همواره متوجه چیزى است که به آن عشق مى ورزد؛ چنان که عاشق، لحظه اى از فکر معشوق خود بیرون نمى رود. اینکه مثلاً ما همیشه در نمازهاى خود، به یاد دیگر مسائل مى افتیم به جهت تعلّق نفس ما به آنها و عدم آشنایى با محبوب حقیقى است. پس باید دل را از تعلق به کثرات پالایش کرد و منزلگه عشق ربوبى ساخت تا اندیشه نیز بدان سوى توجه کند.
6.افکار انسان قرار و آرامى ندارد؛ ولى اگر با دقت درکنترل آن بکوشد کم کم رام و مطیع مى گردد.گرچه ذهن انسان این توانایی را دارد که حتی بدون استفاده از حواس ظاهری افکاری را تولید کند ولی عمده آن چیزهایی که انسان در مورد آن فکر می کند اعم از چیزهای خوب یا بد. داده های حواس ظاهری او است لذا باید مجاری ورودی ذهن را که همان حواس ظاهری است کنترل کرد؛ یعنی چشم، گوش، زبان و لامسه و...
7. در صورتى که انسان به چنین افکارى اهمیت ندهد و تحمل کند پس از چندى نهایتا آن را رها خواهد کرد.
8. بهتر است انسان روابط اجتماعى خود را افزایش دهد مثلاً شرکت در مجالس عمومى مثل مجالس جشن یا مجالس مذهبى.
9. انسان باید اعتماد به نفس خود را بالا ببرد و سعی کند از حالت متکی بودن به دیگران خارج شود. البته ما انسان ها کما بیش نیازمند تأیید اطرافیان هستیم و دوست داریم در انظار دیگران مقبول باشیم. اما این حالت نباید در ما جنبه افراطی به خود بگیرید و طوری باشد که قضاوت دیگران درباره ما برایمان خیلی مهم باشد.
10. این ظرفیت روانی در انسان وجود دارد که با کمک به والدین در موقعیت‌های مختلف و همکلامی با آنها به بهانه‌های متفاوت، باران رحمت خدا را به سوی خود جلب کند و طراوت خانواده و نشاط درونی خود را افزایش دهد.
11. اذکار (لا اله الا الله) و (لاحول و لاقوة الا بالله) و تلاوت سوره ناس، کمک خوبی برای عبور از این افکار است.
13. توکل به خدای مهربان و توسل به امامان،انسان را از تمام ناملایمات زندگی عبور خواهد داد.
منبع:آیه های انتظار
شمارى از راه کارهاى مبارزه با این افکار عبارتند از:
1. شرکت نکردن در مجالسى که حریم مرد و زن نامحرم رعایت نمى شود، به خصوص پرهیز جدى از مکان هاى خلوت که مانع از ورود دیگران است.در صورت حضور در چنین جمعى، از دقت و ریزبینى نسبت به افراد نامحرم دورى جستن.
2. یاد پروردگار متعال در همه احوال، چه در برخورد با حلال و چه هنگام نزدیکى به حرام.
3. برنامه ریزى بهینه در استفاده از سرمایه گرانمایه عمر، در بخش هاى گوناگون اجتماعى، مذهبى، فرهنگى، ورزشى، تفریح هاى سالم و...، که بهترین فرصت براى وسوسه ها و راه یابى شیطان زمان هاى خالى از برنامه است. با داشتن برنامه منظم و پیوسته ، می توان ذهن را به سمت خاصی جهت داد.
4. گزینش دوستان و افراد شایسته، که هم در امور دنیوى و هم در جنبه اخروی یار و مددکار انسان باشند.انسان نباید از جمع‌هایی که با روحیاتش و شرع هماهنگ است دوری کند؛باید سعی کند دوستانی هرچند معدود اما صمیمی داشته باشد تا دیدن و ارتباط با آنها به او انرژی مثبت دهد.
5. ذهن و فکر انسان، همواره متوجه چیزى است که به آن عشق مى ورزد؛ چنان که عاشق، لحظه اى از فکر معشوق خود بیرون نمى رود. اینکه مثلاً ما همیشه در نمازهاى خود، به یاد دیگر مسائل مى افتیم به جهت تعلّق نفس ما به آنها و عدم آشنایى با محبوب حقیقى است. پس باید دل را از تعلق به کثرات پالایش کرد و منزلگه عشق ربوبى ساخت تا اندیشه نیز بدان سوى توجه کند.
6.افکار انسان قرار و آرامى ندارد؛ ولى اگر با دقت درکنترل آن بکوشد کم کم رام و مطیع مى گردد.گرچه ذهن انسان این توانایی را دارد که حتی بدون استفاده از حواس ظاهری افکاری را تولید کند ولی عمده آن چیزهایی که انسان در مورد آن فکر می کند اعم از چیزهای خوب یا بد. داده های حواس ظاهری او است لذا باید مجاری ورودی ذهن را که همان حواس ظاهری است کنترل کرد؛ یعنی چشم، گوش، زبان و لامسه و...
7. در صورتى که انسان به چنین افکارى اهمیت ندهد و تحمل کند پس از چندى نهایتا آن را رها خواهد کرد.
8. بهتر است انسان روابط اجتماعى خود را افزایش دهد مثلاً شرکت در مجالس عمومى مثل مجالس جشن یا مجالس مذهبى.
9. انسان باید اعتماد به نفس خود را بالا ببرد و سعی کند از حالت متکی بودن به دیگران خارج شود. البته ما انسان ها کما بیش نیازمند تأیید اطرافیان هستیم و دوست داریم در انظار دیگران مقبول باشیم. اما این حالت نباید در ما جنبه افراطی به خود بگیرید و طوری باشد که قضاوت دیگران درباره ما برایمان خیلی مهم باشد.
10. این ظرفیت روانی در انسان وجود دارد که با کمک به والدین در موقعیت‌های مختلف و همکلامی با آنها به بهانه‌های متفاوت، باران رحمت خدا را به سوی خود جلب کند و طراوت خانواده و نشاط درونی خود را افزایش دهد.
11. اذکار (لا اله الا الله) و (لاحول و لاقوة الا بالله) و تلاوت سوره ناس، کمک خوبی برای عبور از این افکار است.
13. توکل به خدای مهربان و توسل به امامان،انسان را از تمام ناملایمات زندگی عبور خواهد داد.
منبع:آیه های انتظار