نويسنده: مریم حاج حیدری
دستگاه سوخت‌رسانی روبوتیک (RRM) که پروژه مشترکی بین ناسا و سازمان فضایی کانادا می‌باشد در تیرماه امسال سوار بر آخرین فضاپیمای شاتل به‌سوی ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب شد و در مهرماه به محل دایمی‌اش در سکوی لجستیک ELC-4 جابه‌جا شد تا پس از این مرحله، مشغول عملیات‌های روبوتیک و آزمایش فناوری‌های نوین برای تعمیر و نگهداری ماهواره‌ها در فضا شود. اولین مجموعه از آزمایش‌های سوخت‌رسانی طبق برنامه‌ریزی در دی‌ماه اجرا خواهد شد.
دستگاه سوخت‌رسانی روبوتیک (RRM) که برروی سکوی موقتی‌اش در ایستگاه فضایی بین‌المللی نصب شده به‌زودی فناوری‌ها و ابزارهای نوین را برای ماموریت‌های آینده نمایش خواهد داد.
تعمیر و نگهداری از ماهواره‌ها تاکنون برعهده فضانوردان بود. برای نمونه، تعمیر نخستین ایستگاه فضایی «اِسکای‌لب» در سال 1972 انجام شد و آخرین ماموریت‌های مشابه در مورد تلسکوپ فضایی هابل صورت گرفت. اما از چنین فناوری دوساله‌ای انتظار می‌رود تا برای نخستین‌بار ابزارهای روبوتیک را در مدار امتحان کند و خطرات ناشی از تعمیر، نگهداری و بازگرداندن ماهواره‌ها را کاهش دهد و همچنین آغازی بنیادین باشد برای انجام ماموریت‌های روبوتیک در آینده. به این ترتیب، هزینه‌های اضافی برای انجام عملیات‌های انسانی بسیار کمتر می‌شود و طول‌عمر ماهواره‌ها نیز افزایش می‌یابد.
دستگاه سوخت‌رسانی روبوتیک (RRM) با ابعاد 33 در 43 در 45 اینچ، تقریبا به اندازه یک ماشین لباسشویی حجم دارد، وزنش در حدود 250 کیلوگرم می‌باشد و مخزنی با حدود 7/1 لیتر اِتانول دارد که برای انتقال در مدار استفاده می‌شود. تمام عملیات‌های RRM از طرف مرکز فضایی گدارد در بخش کنترل‌های پروازی و سازمان فضایی کانادا هدایت خواهد شد.
دستگاه سوخت‌رسانی روبوتیک (RRM) که پروژه مشترکی بین ناسا و سازمان فضایی کانادا می‌باشد در تیرماه امسال سوار بر آخرین فضاپیمای شاتل به‌سوی ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب شد و در مهرماه به محل دایمی‌اش در سکوی لجستیک ELC-4 جابه‌جا شد تا پس از این مرحله، مشغول عملیات‌های روبوتیک و آزمایش فناوری‌های نوین برای تعمیر و نگهداری ماهواره‌ها در فضا شود. اولین مجموعه از آزمایش‌های سوخت‌رسانی طبق برنامه‌ریزی در دی‌ماه اجرا خواهد شد.
دستگاه سوخت‌رسانی روبوتیک (RRM) که برروی سکوی موقتی‌اش در ایستگاه فضایی بین‌المللی نصب شده به‌زودی فناوری‌ها و ابزارهای نوین را برای ماموریت‌های آینده نمایش خواهد داد.
تعمیر و نگهداری از ماهواره‌ها تاکنون برعهده فضانوردان بود. برای نمونه، تعمیر نخستین ایستگاه فضایی «اِسکای‌لب» در سال 1972 انجام شد و آخرین ماموریت‌های مشابه در مورد تلسکوپ فضایی هابل صورت گرفت. اما از چنین فناوری دوساله‌ای انتظار می‌رود تا برای نخستین‌بار ابزارهای روبوتیک را در مدار امتحان کند و خطرات ناشی از تعمیر، نگهداری و بازگرداندن ماهواره‌ها را کاهش دهد و همچنین آغازی بنیادین باشد برای انجام ماموریت‌های روبوتیک در آینده. به این ترتیب، هزینه‌های اضافی برای انجام عملیات‌های انسانی بسیار کمتر می‌شود و طول‌عمر ماهواره‌ها نیز افزایش می‌یابد.
دستگاه سوخت‌رسانی روبوتیک (RRM) با ابعاد 33 در 43 در 45 اینچ، تقریبا به اندازه یک ماشین لباسشویی حجم دارد، وزنش در حدود 250 کیلوگرم می‌باشد و مخزنی با حدود 7/1 لیتر اِتانول دارد که برای انتقال در مدار استفاده می‌شود. تمام عملیات‌های RRM از طرف مرکز فضایی گدارد در بخش کنترل‌های پروازی و سازمان فضایی کانادا هدایت خواهد شد.