Image Credit: NASA, ESA, J. Hester, A. Loll (ASU); Acknowledgement: Davide De Martin (Skyfactory)
این توده ای است که از انفجار ستاره ها بر جای مانده است. سحابی خرچنگ، نتیجه یک ابر نواختر است که در1054 میلادی دیده شد و با رشته های مرموز پر شده است. این رشته ها نه تنها بشدت پیچیده اند، بلکه به نظر می رسد نسبت به آنچه که از یک انفجار آزاد انتظار می رود دارای سرعت بیشتری باشند. تصویر بالا، که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده در سه رنگ که بدلیل جذابیت علمی انتخاب شده اند ارائه شده است. سحابی خرچنگ حدود 10 سال نوری وسعت دارد. در مرکز سحابی یک تپ اختر قرار دارد: یک ستاره نوترونی به سنگینی خورشید اما تنها به حجم یک شهر کوچک. تپ اختر سحابی در هر ثانیه حدود 30 بار بدور خود می چرخد.
