خطر غريبه‌ها: كمك به بچه‌ها براي كسب امنيت
پدر و مادر دوست دارند هميشه از بچه‌هاي‌شان حمايت كنند، اما نمي‌توانند تمام روز را با آنها بگذرانند. كودكان، بايد ياد بگيرند كه چگونه در امان و هوشيار باشند و هنگامي كه در راه مدرسه، بازي يا حتي در خانه هستند در برابر غريبه‌ها و آدم‌ربايي از خودشان محافظت كنند. والدين، مي‌توانند به بچه‌ها كمك كنند تا بياموزند در شرايط آزاردهنده و ناامن چه كنند؟
راهنمايي‌هاي زير، مي‌تواند به والدين و كودكان كمك كند تا احساس امنيت بيشتري داشته باشند:
١. پدر و مادر، بايد نگرش و برخورد درستي داشته باشند و لحن مناسبي براي صحبت با كودكان‌شان در نظر بگيرند. وقتي با آرامش در مورد موضوعات خشن و ترسناك صحبت مي‌كنند، بچه‌ها بهتر مي‌توانند گوش كنند و ياد بگيرند. والدين بايد بتوانند ترس‌هاي‌شان را كنترل كرده، كودكان‌شان را مضطرب نكنند.
٢. سن كودك را در نظر بگيريد.
* كودكان سه تا پنج ساله كنجكاو و ذاتاً خوش‌باورند. همچنين در اين سن، بچه‌ها به كارهاي محبت‌آميز و دلسوزانه بزرگ‌ترها واكنش نشان مي‌دهند. بچه‌هاي نوپا و پيش‌دبستاني، الزاماً عواقب درازمدت موقعيت‌هاي خطرناك احتمالي را درك نمي‌كنند.
* كودكان دبستاني، يعني شش تا نه سال بيشتر قادر به درك درست و غلط هستند. اين كودكان، مي‌توانند اطلاعات را به خاطر بسپارند و تمرين كنند با اين‌حال، امكان دارد در شرايط دشوار دستپاچه شوند.
* كودكان ده تا سيزده ساله ممكن است در مورد توانايي‌شان براي برخورد با شرايط ناخوشايند، مبالغه كنند. و احساس كنند نبايد نگران باشند و در مورد خطر كردن، خونسرد رفتار كنند.
٣. اطلاعاتي متناسب با سن كودك ارائه دهيد. بازي و مكالمات پي‌در‌پي، براي بچه‌هاي كوچك‌تر بيشتر فايده دارد. والدين بچه‌هاي بزرگ‌تر، براي آموزش درباره خطر مي‌توانند در مورد حوادث جاري يا موقعيت‌هاي واقعي با آنها صحبت كنند.
٤. از تمهيدات خاصي كه توسط غريبه‌ها به كار برده مي‌شود، مطلع باشيد. به كودكان ياد بدهيد كه به غريبه‌ها در پيدا كردن توله‌سگ گمشده‌شان كمك نكنند، هديه و شكلات از آنها قبول نكنند، يا سوار ماشين كسي كه نمي‌شناسند نشوند.
٥. از استراتژي TASK (Talk, Ask, Show, Know)، يعني مؤلفه‌هاي زير استفاده كنيد:
* صحبت كردن: با كودكان در مورد ايمني و غريبه‌ها صحبت كنيد. اين بحث مي‌تواند به پدر و مادر كمك كند تا دريابند كودك، كلمه غريبه را چگونه تعريف مي‌كند. والدين، اغلب تعجب مي‌كنند وقتي مي‌شنوند فقط موجودات زشت كتاب‌هاي داستان به عنوان موجوداتي خطرناك در نظر گرفته مي‌شوند.
* سؤال كردن: موضوع مهم اين است كه پس از صحبت با بچه‌ها، در مورد مطالبي كه شنيده‌اند از آنها بپرسيد. اين پرسش به والدين فرصت مي‌دهد اطلاعات غلط بچه‌ها را تصحيح كرده، مطلبي كه لازم است دوباره مرور شود يا به گونه‌اي ديگر مورد بحث قرار بگيرد، مشخص شود.
* صحنه‌سازي: تمرين مطالبي كه كودكان ياد گرفته‌اند مي‌تواند براي والدين مفيد باشد، مثلاً رفتن به مركز خريد و واداشتن كودك به درخواست كمك از فروشنده مغازه، يا قدم‌زدن در اطراف خانه و مشاهده كودك در حين رفتن به منزل همسايه‌اي شناخته شده.
* دانستن: مطمئن شويد كه كودكان مي‌دانند از چه كسي، چه‌وقت، كجا و چگونه كمك بگيرند. براي مثال آنها بايد نام، آدرس، و شماره تلفن خانه را بدانند، اينكه چگونه شماره ١١٠ را بگيرند، پس از مدرسه و ساير كارهاي‌شان، چه كسي به دنبال‌شان خواهد آمد و همين‌طور ساير دوستان و افراد تأييد شده فاميل را بشناسند.
٦. رسانه‌هاي گروهي را كنترل كنيد: به خصوص وقتي موضوعاتي مانند دزديدن و قتل كودكان در خبرها مطرح است. والدين بايد از چيزهايي كه كودكان در تلويزيون مي‌بينند يا مسائلي كه مي‌شنوند، مطلع باشند. به بچه‌ها كمك كنيد حقايق را از احساسات جدا كنند. والدين بايد نسبت به هر گونه تغيير در رفتار كودكان‌شان حساس باشند، به‌خصوص در مورد مشكلات خوب و كابوس‌هاي آنها و در اين زمينه، به دنبال راهنمايي‌هاي بيشتري باشند.
پدر و مادر دوست دارند هميشه از بچه‌هاي‌شان حمايت كنند، اما نمي‌توانند تمام روز را با آنها بگذرانند. كودكان، بايد ياد بگيرند كه چگونه در امان و هوشيار باشند و هنگامي كه در راه مدرسه، بازي يا حتي در خانه هستند در برابر غريبه‌ها و آدم‌ربايي از خودشان محافظت كنند. والدين، مي‌توانند به بچه‌ها كمك كنند تا بياموزند در شرايط آزاردهنده و ناامن چه كنند؟
راهنمايي‌هاي زير، مي‌تواند به والدين و كودكان كمك كند تا احساس امنيت بيشتري داشته باشند:
١. پدر و مادر، بايد نگرش و برخورد درستي داشته باشند و لحن مناسبي براي صحبت با كودكان‌شان در نظر بگيرند. وقتي با آرامش در مورد موضوعات خشن و ترسناك صحبت مي‌كنند، بچه‌ها بهتر مي‌توانند گوش كنند و ياد بگيرند. والدين بايد بتوانند ترس‌هاي‌شان را كنترل كرده، كودكان‌شان را مضطرب نكنند.
٢. سن كودك را در نظر بگيريد.
* كودكان سه تا پنج ساله كنجكاو و ذاتاً خوش‌باورند. همچنين در اين سن، بچه‌ها به كارهاي محبت‌آميز و دلسوزانه بزرگ‌ترها واكنش نشان مي‌دهند. بچه‌هاي نوپا و پيش‌دبستاني، الزاماً عواقب درازمدت موقعيت‌هاي خطرناك احتمالي را درك نمي‌كنند.
* كودكان دبستاني، يعني شش تا نه سال بيشتر قادر به درك درست و غلط هستند. اين كودكان، مي‌توانند اطلاعات را به خاطر بسپارند و تمرين كنند با اين‌حال، امكان دارد در شرايط دشوار دستپاچه شوند.
* كودكان ده تا سيزده ساله ممكن است در مورد توانايي‌شان براي برخورد با شرايط ناخوشايند، مبالغه كنند. و احساس كنند نبايد نگران باشند و در مورد خطر كردن، خونسرد رفتار كنند.
٣. اطلاعاتي متناسب با سن كودك ارائه دهيد. بازي و مكالمات پي‌در‌پي، براي بچه‌هاي كوچك‌تر بيشتر فايده دارد. والدين بچه‌هاي بزرگ‌تر، براي آموزش درباره خطر مي‌توانند در مورد حوادث جاري يا موقعيت‌هاي واقعي با آنها صحبت كنند.
٤. از تمهيدات خاصي كه توسط غريبه‌ها به كار برده مي‌شود، مطلع باشيد. به كودكان ياد بدهيد كه به غريبه‌ها در پيدا كردن توله‌سگ گمشده‌شان كمك نكنند، هديه و شكلات از آنها قبول نكنند، يا سوار ماشين كسي كه نمي‌شناسند نشوند.
٥. از استراتژي TASK (Talk, Ask, Show, Know)، يعني مؤلفه‌هاي زير استفاده كنيد:
* صحبت كردن: با كودكان در مورد ايمني و غريبه‌ها صحبت كنيد. اين بحث مي‌تواند به پدر و مادر كمك كند تا دريابند كودك، كلمه غريبه را چگونه تعريف مي‌كند. والدين، اغلب تعجب مي‌كنند وقتي مي‌شنوند فقط موجودات زشت كتاب‌هاي داستان به عنوان موجوداتي خطرناك در نظر گرفته مي‌شوند.
* سؤال كردن: موضوع مهم اين است كه پس از صحبت با بچه‌ها، در مورد مطالبي كه شنيده‌اند از آنها بپرسيد. اين پرسش به والدين فرصت مي‌دهد اطلاعات غلط بچه‌ها را تصحيح كرده، مطلبي كه لازم است دوباره مرور شود يا به گونه‌اي ديگر مورد بحث قرار بگيرد، مشخص شود.
* صحنه‌سازي: تمرين مطالبي كه كودكان ياد گرفته‌اند مي‌تواند براي والدين مفيد باشد، مثلاً رفتن به مركز خريد و واداشتن كودك به درخواست كمك از فروشنده مغازه، يا قدم‌زدن در اطراف خانه و مشاهده كودك در حين رفتن به منزل همسايه‌اي شناخته شده.
* دانستن: مطمئن شويد كه كودكان مي‌دانند از چه كسي، چه‌وقت، كجا و چگونه كمك بگيرند. براي مثال آنها بايد نام، آدرس، و شماره تلفن خانه را بدانند، اينكه چگونه شماره ١١٠ را بگيرند، پس از مدرسه و ساير كارهاي‌شان، چه كسي به دنبال‌شان خواهد آمد و همين‌طور ساير دوستان و افراد تأييد شده فاميل را بشناسند.
٦. رسانه‌هاي گروهي را كنترل كنيد: به خصوص وقتي موضوعاتي مانند دزديدن و قتل كودكان در خبرها مطرح است. والدين بايد از چيزهايي كه كودكان در تلويزيون مي‌بينند يا مسائلي كه مي‌شنوند، مطلع باشند. به بچه‌ها كمك كنيد حقايق را از احساسات جدا كنند. والدين بايد نسبت به هر گونه تغيير در رفتار كودكان‌شان حساس باشند، به‌خصوص در مورد مشكلات خوب و كابوس‌هاي آنها و در اين زمينه، به دنبال راهنمايي‌هاي بيشتري باشند.