نويسنده: مریم حاج حیدری
بنابر نتایج آخرین شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای و اندازه‌گیری‌های انجام‌شده توسط گروهی از اخترشناسان و کیهان‌شناسان لهستانی، آلمانی و روسی، ساختارهای بزرگ‌مقیاسی که ماده تاریک و ماده معمولی (دنیای مرئی) را تشکیل دادند در مسیری یکسان تکامل یافته‌اند. ده‌ها سال است که ستاره‌شناسان تلاش می‌کنند نحوه حرکت و توزیع خوشه‌های کهکشانی را همراه با انبساط دایمی کیهان توضیح دهند. اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد که یک کهکشان عادی ماده تاریک را 10 تا 50 برابر، بیشتر از ماده معمولی دارد. تاکنون کسی به ماهیت ماده تاریک پی نبرده ولی اخیرا چنین فرض می‌شود که ماده تاریک شامل ذره‌های نامتعارفی است که هنوز از نظر عملی ناشناخته‌اند.
تصویری از نحوه توزیع ماده تاریک در 800 میلیون سال پس از «انفجار بزرگ».The Marenostrum Numerical Cosmology Project
توزیع ماده تاریک به مرور زمان، نقش اساسی در شکل‌گیری کهکشان‌ها داشته اما میزان داده‌های رصدی از چنین اجرام دوردستی آنقدر ناکافی و محدود بوده است که اجازه تحلیل‌های آماری نمی‌دهد؛ بنابراین شبیه‌‌سازی‌هایی که با قدرت‌تفکیک و کیفیتی بالا صورت‌گرفته امکانی فراهم کرد تا دانشمندان بتوانند تکامل ابرهای عظیمی از ماده تاریک و ماده معمولی را در عالم ردگیری کنند.
در دوران اولیه پس از «انفجار بزرگ» هر دو ماده تاریک و ماده معمولی کم‌و‌بیش دارای توزیعی برابر بودند، اما ماده تاریک که برخلاف ماده معمولی هیچ برهم‌کنشی با تابش الکترومغناطیسی نداشت در مدت کوتاهی عالم را پُر کرد. چنین فرآیندی از چهار میلیارد سال پس از انفجار بزرگ تا ده میلیارد سال بعد در شبیه‌سازی‌ها نمایش داده شد و مهم‌ترین نتیجه آن تایید کرد که سیر تکاملی ماده تاریک و ماده معمولی در ساختارهای مقیاس‌بزرگ مشابه بوده است
بنابر نتایج آخرین شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای و اندازه‌گیری‌های انجام‌شده توسط گروهی از اخترشناسان و کیهان‌شناسان لهستانی، آلمانی و روسی، ساختارهای بزرگ‌مقیاسی که ماده تاریک و ماده معمولی (دنیای مرئی) را تشکیل دادند در مسیری یکسان تکامل یافته‌اند. ده‌ها سال است که ستاره‌شناسان تلاش می‌کنند نحوه حرکت و توزیع خوشه‌های کهکشانی را همراه با انبساط دایمی کیهان توضیح دهند. اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد که یک کهکشان عادی ماده تاریک را 10 تا 50 برابر، بیشتر از ماده معمولی دارد. تاکنون کسی به ماهیت ماده تاریک پی نبرده ولی اخیرا چنین فرض می‌شود که ماده تاریک شامل ذره‌های نامتعارفی است که هنوز از نظر عملی ناشناخته‌اند.
تصویری از نحوه توزیع ماده تاریک در 800 میلیون سال پس از «انفجار بزرگ».The Marenostrum Numerical Cosmology Project
توزیع ماده تاریک به مرور زمان، نقش اساسی در شکل‌گیری کهکشان‌ها داشته اما میزان داده‌های رصدی از چنین اجرام دوردستی آنقدر ناکافی و محدود بوده است که اجازه تحلیل‌های آماری نمی‌دهد؛ بنابراین شبیه‌‌سازی‌هایی که با قدرت‌تفکیک و کیفیتی بالا صورت‌گرفته امکانی فراهم کرد تا دانشمندان بتوانند تکامل ابرهای عظیمی از ماده تاریک و ماده معمولی را در عالم ردگیری کنند.
در دوران اولیه پس از «انفجار بزرگ» هر دو ماده تاریک و ماده معمولی کم‌و‌بیش دارای توزیعی برابر بودند، اما ماده تاریک که برخلاف ماده معمولی هیچ برهم‌کنشی با تابش الکترومغناطیسی نداشت در مدت کوتاهی عالم را پُر کرد. چنین فرآیندی از چهار میلیارد سال پس از انفجار بزرگ تا ده میلیارد سال بعد در شبیه‌سازی‌ها نمایش داده شد و مهم‌ترین نتیجه آن تایید کرد که سیر تکاملی ماده تاریک و ماده معمولی در ساختارهای مقیاس‌بزرگ مشابه بوده است