این شگفتی آسمان شب که در نزدیکی صورت فلکی
دب اکبر (خرس بزرگ) و در میان ستارگان صورت فلکی
تازی ها واقع شده است، در سال 1781 توسط منجم فرانسوی طرفدار
سیستم متریک،
پیر مشن،
کشف شد. بعدها، این جرم با نام
M106 به فهرست دوست و همکار وی، شارل مسیه، اضافه شد. مناظر تلسکوپی ژرف امروزی آشکار کردند که این جرم در حقیقت یکی از
جزائر کائنات است: یک کهکشان مارپیچی با قطر تقریبی 30 هزار سال نوری که در فاصله فقط 21 میلیون سال نوری از ستارگان راه شیری قرار گرفته است.
این تصویر ترکیبی رنگارنگ علاوه بر خطوط غباری برجسته و یک هسته مرکزی درخشان، خوشه های ستارگان آبی جوان و مهد ستارگان قرمزرنگ که
طرحی از بازوان مارپیچ کهکشان کشیده اند را مشخص می کند. این عکس از کهکشان با تفکیک پذیری بالا، تصویری است موزایکی از داده های دوربین حساس ACS تلسکوپ هابل که با داده های تصاویر رنگی زمینی ترکیب شده است. M106 یا aka NGC 4258 ، نمونه نزدیکی از کهکشان های
فعال نوع سیفرت است که در
طول طیف امواج رادیویی تا اشعه ایکس قابل رویت می باشد. این کهکشان های فعال پر انرژی دارای یک
سیاه چاله مرکزی عظیم اند که جرم را به درون خود فرو می کشند.
Credit: Composite Image Data - Hubble Legacy Archive; Adrian Zsilavec, Michelle Qualls, Adam Block / NOAO / AURA / NSFProcessing - André van der Hoeven