Ever Green
متخصص بخش پزشکی
انسولین هورمونی است که به طور طبیعی از سلول های پانکراس شما ترشح می شود. این هورمون به صورت تزریقی در گروه های مختلف مبتلایان به دیابت تجویز می گردد.
بیماران مبتلا به دیابت نوع یک که بدن شان به میزان کافی انسولین ترشح نمی کند بایستی این هورمون را به صورت تزریقی جایگزین هورمون مترشحه از پانکراس بنمایند.
مبتلایان به دیابت نوع دو که با داروی خوراکی و نیز تغییر شیوه ی زندگی، قند خون شان کنترل نمی شود نیز باید از انسولین تزریقی استفاده نمایند.
علاوه بر این دو گروه، مبتلایان به دیابت بارداری نیز در صورت عدم کنترل قند خون به وسیله ی تغذیه و نیز فعالیت بدنی مجبور به استفاده از انسولین می باشند.
چند نکته در مصرف انسولین مهم می باشد:
* مصرف انسولین به تنهایی به معنای وخامت بیماری شما نیست و نباید نسبت به کنترل قند خون خود ناامید شوید. اما باید میزان دوز این دارو را به عنوان یک ضرورت و تحت نظر پزشک متخصص تنظیم نمایید. شما می توانید حتی با مصرف انسولین به فعالیت های روزمره ی خود بپردازید و در زمینه ی شغلی نهایت پیشرفت را داشته باشید. جالب آن است که شما می توانید به ورزش حرفه ای نیز در شرایط خاص و تحت نظر گروه درمانی بپردازید.
* مصرف انسولین به معنای بی توجهی به اصلاح شیوه ی زندگی نیست. شما نمی توانید هر غذایی را به میزان نادرست استفاده نمایید و تصور کنید با دوز بالای انسولین در نهایت قند خون خود را تنظیم می نمایید. بلکه اگر می خواهید با دیابت زندگی متعادلی را داشته باشید بایستی تغذیه ی سالم و فعالیت بدنی مناسب را به همراه انسولین درمانی به عنوان اجزای اساسی درمان دیابت جدی بگیرید.
*انسولین داروی کم اهمیتی نیست که نسبت به زمان مصرف، نوع انسولین و یا عدم مصرف یک دوز آن بی توجه باشید. چرا که افزایش و کاهش ناگهانی قند خون می تواند اثرات جبران ناپذیری برای شما به همراه آورد.
آیا پیش آمده که دریافت انسولین تان را فراموش نموده باشید؟ و یا علیرغم این که تمام میان وعده های تان را کامل خورده اید اما افت قند خون شدید پیدا کرده باشید؟ در چنین مواقعی چه باید کرد؟ هر فرد مبتلا به دیابت باید همیشه از قبل، خود را برای شرایط اورژانسی آماده کرده باشد.
بدین منظور نکاتی به شرح زیر را برای شما تدارک دیده ایم که می توانید از آن ها مدد بگیرید:
* همیشه یک نسخه ی کمکی و جایگزین از برنامه ی درمان را به همراه خود داشته باشید: باید از قبل تدابیری را برای مواقعی که فراموش می کنید انسولین تان را همراه خود بردارید و یا مشکلی برای انسولین تان پیش می آید که آن را برای شما غیر قابل استفاده می کند اندیشیده باشید. برای مثال می توانید به نزدیک ترین داروخانه مراجعه کنید و یا برای دریافت تجویز جدید به پزشک معالج تان زنگ بزنید تا به صورت تلفنی بتوانید با او در مورد دوز مناسب مشاوره نمایید.
اگر انسولین مصرفی خود را تغییر می دهید ممکن است نیاز باشد که سرنگ مصرفی را نیز تغییر دهید تا با انسولین جدید هماهنگ شود. همواره تعدادی شماره تلفن و آدرس را به همراه خود داشته باشید که بتوانید از آن ها کمک بگیرید و همیشه از قبل پیش بینی موقعیت های بحرانی را نمایید.
* میان وعده ها را جدی بگیرید: وقتی با خانواده و یا دوستان خود بیرون می روید احتمالش زیاد است که میان وعده های شما حذف شوند. از طرف دیگر، اگر شما مشغله ی کاری زیادی دارید نیز ممکن است در طی روز وعده ها و میان وعده های غذایی خود را ترک نمایید که این برای شما افت قند خون را به همراه خواهد داشت. لذا برای پیشگیری از علایم افت قند خون، سعی کنید نظم غذایی خود را که شامل 3 وعده ی اصلی و 3 میان وعده در ساعات منظم می باشد رعایت نمایید.
برای پیشگیری از شرایط بحرانی افت قند نیز، همیشه حبه های قند را به همراه خود داشته باشید.
احتمال دارد که اگر انواع تنقلات شیرین دیگر را به همراه خود داشته باشید وسوسه شوید که آن ها را بخورید ولی معمولا به مصرف بدون دلیل حبه های قند مشتاق نخواهید شد برای همین توصیه آن است که به جای به همراه داشتن شکلات و تنقلات شیرین وسوسه کننده، قند ساده به همراه داشته باشید.
* همیشه یک علامت و مشخصه که نشانگر آن است که شما به دیابت مبتلا هستید را به همراه خود داشته باشید: این نشانگرها اطلاعات قابل توجهی را به پرسنل درمانی اورژانس ارایه می نماید. برای مثال می توانید یک کارت را به همراه داشته باشید که اطلاعات بیماری شما به همراه داروهای مصرفی روی آن نوشته شده باشد و در صورتی که خود قادر به صحبت کردن نباشید، آن را به افراد نشان دهید. یک راه حل مفید تر آن است که یک بازوبند یا گردنبند هشدار پزشکی تهیه کنید(بسیاری از افراد دیابتی چنین نشانه هایی را به گردن یا بازوی خود آویزان کرده اند تا در مواقع اورژانسی دیده شوند.)
* یک کیسه یا کیف کوچک حاوی مدارک و یا داروها را تدارک ببینید و همیشه آن را به همراه خود داشته باشید و می توانید آن را نزدیک درب خروجی و یا درون کیف خود نگه دارید که هیچ وقت آن را در خانه جا نگذارید.
* حتما برای شما پیش آمده که به سر کار برسید بعد متوجه شوید که انسولین خود را فراموش کرده اید. شما باید بدانید که انسولین تزریقی جایگزین هورمون درونی و مورد نیاز شما است که بدن شما به میزان کافی آن را تولید نمی نماید. لذا از کارفرمای خود بپرسید که آیا امکان دارد که قدری انسولین اضافه را در یخچال محل کارتان ذخیره کنید. این کمک می نماید که همیشه از قبل تدابیری را برای شرایط پیش بینی نشده در نظر بگیرید.
بیماران مبتلا به دیابت نوع یک که بدن شان به میزان کافی انسولین ترشح نمی کند بایستی این هورمون را به صورت تزریقی جایگزین هورمون مترشحه از پانکراس بنمایند.
مبتلایان به دیابت نوع دو که با داروی خوراکی و نیز تغییر شیوه ی زندگی، قند خون شان کنترل نمی شود نیز باید از انسولین تزریقی استفاده نمایند.
علاوه بر این دو گروه، مبتلایان به دیابت بارداری نیز در صورت عدم کنترل قند خون به وسیله ی تغذیه و نیز فعالیت بدنی مجبور به استفاده از انسولین می باشند.
چند نکته در مصرف انسولین مهم می باشد:
* مصرف انسولین به تنهایی به معنای وخامت بیماری شما نیست و نباید نسبت به کنترل قند خون خود ناامید شوید. اما باید میزان دوز این دارو را به عنوان یک ضرورت و تحت نظر پزشک متخصص تنظیم نمایید. شما می توانید حتی با مصرف انسولین به فعالیت های روزمره ی خود بپردازید و در زمینه ی شغلی نهایت پیشرفت را داشته باشید. جالب آن است که شما می توانید به ورزش حرفه ای نیز در شرایط خاص و تحت نظر گروه درمانی بپردازید.
* مصرف انسولین به معنای بی توجهی به اصلاح شیوه ی زندگی نیست. شما نمی توانید هر غذایی را به میزان نادرست استفاده نمایید و تصور کنید با دوز بالای انسولین در نهایت قند خون خود را تنظیم می نمایید. بلکه اگر می خواهید با دیابت زندگی متعادلی را داشته باشید بایستی تغذیه ی سالم و فعالیت بدنی مناسب را به همراه انسولین درمانی به عنوان اجزای اساسی درمان دیابت جدی بگیرید.
*انسولین داروی کم اهمیتی نیست که نسبت به زمان مصرف، نوع انسولین و یا عدم مصرف یک دوز آن بی توجه باشید. چرا که افزایش و کاهش ناگهانی قند خون می تواند اثرات جبران ناپذیری برای شما به همراه آورد.
آیا پیش آمده که دریافت انسولین تان را فراموش نموده باشید؟ و یا علیرغم این که تمام میان وعده های تان را کامل خورده اید اما افت قند خون شدید پیدا کرده باشید؟ در چنین مواقعی چه باید کرد؟ هر فرد مبتلا به دیابت باید همیشه از قبل، خود را برای شرایط اورژانسی آماده کرده باشد.
بدین منظور نکاتی به شرح زیر را برای شما تدارک دیده ایم که می توانید از آن ها مدد بگیرید:
* همیشه یک نسخه ی کمکی و جایگزین از برنامه ی درمان را به همراه خود داشته باشید: باید از قبل تدابیری را برای مواقعی که فراموش می کنید انسولین تان را همراه خود بردارید و یا مشکلی برای انسولین تان پیش می آید که آن را برای شما غیر قابل استفاده می کند اندیشیده باشید. برای مثال می توانید به نزدیک ترین داروخانه مراجعه کنید و یا برای دریافت تجویز جدید به پزشک معالج تان زنگ بزنید تا به صورت تلفنی بتوانید با او در مورد دوز مناسب مشاوره نمایید.
اگر انسولین مصرفی خود را تغییر می دهید ممکن است نیاز باشد که سرنگ مصرفی را نیز تغییر دهید تا با انسولین جدید هماهنگ شود. همواره تعدادی شماره تلفن و آدرس را به همراه خود داشته باشید که بتوانید از آن ها کمک بگیرید و همیشه از قبل پیش بینی موقعیت های بحرانی را نمایید.
* میان وعده ها را جدی بگیرید: وقتی با خانواده و یا دوستان خود بیرون می روید احتمالش زیاد است که میان وعده های شما حذف شوند. از طرف دیگر، اگر شما مشغله ی کاری زیادی دارید نیز ممکن است در طی روز وعده ها و میان وعده های غذایی خود را ترک نمایید که این برای شما افت قند خون را به همراه خواهد داشت. لذا برای پیشگیری از علایم افت قند خون، سعی کنید نظم غذایی خود را که شامل 3 وعده ی اصلی و 3 میان وعده در ساعات منظم می باشد رعایت نمایید.
برای پیشگیری از شرایط بحرانی افت قند نیز، همیشه حبه های قند را به همراه خود داشته باشید.
احتمال دارد که اگر انواع تنقلات شیرین دیگر را به همراه خود داشته باشید وسوسه شوید که آن ها را بخورید ولی معمولا به مصرف بدون دلیل حبه های قند مشتاق نخواهید شد برای همین توصیه آن است که به جای به همراه داشتن شکلات و تنقلات شیرین وسوسه کننده، قند ساده به همراه داشته باشید.
* همیشه یک علامت و مشخصه که نشانگر آن است که شما به دیابت مبتلا هستید را به همراه خود داشته باشید: این نشانگرها اطلاعات قابل توجهی را به پرسنل درمانی اورژانس ارایه می نماید. برای مثال می توانید یک کارت را به همراه داشته باشید که اطلاعات بیماری شما به همراه داروهای مصرفی روی آن نوشته شده باشد و در صورتی که خود قادر به صحبت کردن نباشید، آن را به افراد نشان دهید. یک راه حل مفید تر آن است که یک بازوبند یا گردنبند هشدار پزشکی تهیه کنید(بسیاری از افراد دیابتی چنین نشانه هایی را به گردن یا بازوی خود آویزان کرده اند تا در مواقع اورژانسی دیده شوند.)
* یک کیسه یا کیف کوچک حاوی مدارک و یا داروها را تدارک ببینید و همیشه آن را به همراه خود داشته باشید و می توانید آن را نزدیک درب خروجی و یا درون کیف خود نگه دارید که هیچ وقت آن را در خانه جا نگذارید.
* حتما برای شما پیش آمده که به سر کار برسید بعد متوجه شوید که انسولین خود را فراموش کرده اید. شما باید بدانید که انسولین تزریقی جایگزین هورمون درونی و مورد نیاز شما است که بدن شما به میزان کافی آن را تولید نمی نماید. لذا از کارفرمای خود بپرسید که آیا امکان دارد که قدری انسولین اضافه را در یخچال محل کارتان ذخیره کنید. این کمک می نماید که همیشه از قبل تدابیری را برای شرایط پیش بینی نشده در نظر بگیرید.