Ever Green
متخصص بخش پزشکی
کنترل بیماران دیابتی نوع دو باعث شده است که افراد دیابتی بتوانند عمر طولانی تری داشته باشند. ولی از طرف دیگر عدم توجه به کنترل قند خون، به ویژه در افراد سالمند می تواند عوارض خطرناک و حتی غیر قابل جبرانی را به همراه داشته باشد. از جمله ی این عوارض کمای دیابتی است که می تواند در نقطه مقابل شوک هیپوگلیسمیک یا افت قند خون باشد.
کمای دیابتی (که تحت عنوان سندرم هایپر گلیسمیک هایپر اسمولار غیر کتونی نیز شناخته می شود) یک عارضه جدی است که می تواند در فرد مبتلا به دیابت نوع 2 که دچار بیماری یا استرس است، ایجاد گردد.
کمای دیابتی وقتی ایجاد می شود که سطوح قند خون بسیار افزایش یابد و بدن بسیار دهیدراته (کم آب) گردد. برعکس کتواسیدوز که در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 ایجاد می شود و علایم مشابهی دارد، هیچ کتونی در کمای دیابتی ایجاد نمی شود، لذا به ندرت سنتز اسید در جریان خون وجود دارد. کتو اسیدوز هم به ندرت در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ایجاد می شود.
مطالعات نشان داده اند که کمای دیابتی اغلب در افراد مسن تر از 60 سال ایجاد می شود و این امر ممکن است به این دلیل باشد که در افراد مسن، حس تشنگی متحمل تغییراتی می گردد و بیشتر احتمال دارد که بدن دهیدراته گردد. اغلب افرادی که از این عارضه رنج می کشند دارای سابقه ای از دیابت می باشند، ولی برخی افراد از بیماری خود آگاه نیستند و یا ممکن است بیماری آنها تشخیص داده نشده و یا درمان نشده باشد.
در اغلب موارد سابقه ای از تشنگی شدید و دفع ادرار در طی چند هفته قبل از تشخیص این عارضه مشاهده می شود. ادرار بیش از حد و افزایش بی رویه سطوح قند خون منجر به دهیدراته شدن بدن، از جمله دهیدراته شدن سلول ها می گردد. کاهش شدید آب بدن می تواند منجر به شوک، کما و نهایتا مرگ گردد. میزان مرگ می تواند تا حد 50 درصد بالا باشد. برخی افراد در معرض خطر بیشتری قرار دارند، از جمله افرادی که بیماری مزمن یا ناتوانی دارند.
علل کمای دیابتی چیست؟
موارد زیر می توانند از علل کمای دیابتی باشند:
- عفونت
- حمله قلبی
- نارسایی کلیه
- داروها( دیورتیک، داروهای قلبی یا استروئیدها)
- بیماری
- زخم های خونریزی دهنده
- لخته خونی
- قند خون کنترل نشده
کمای دیابتی معمولا وقتی ایجاد می شود که قند خون به میزان 600 میلی گرم در دسی لیتر و یا بیشتر برسد
علایم اولیه کمای دیابتی کدامند؟
اعلایم اولیه ای که در صورت عدم درمان می توانند منجر به کمای دیابتی گردند، عبارتند از:
- افزایش تشنگی
- افزایش تکرر ادرار
- ضعف
- خواب آلودگی
- تغییر وضعیت روحی و روانی
- سردرد
- اضطراب
- عدم توانایی در تکلم
- فلج
اگر یکی از علایم مذکور را دارید، قند خون تان را چک کنید و اگر قند خونتان بالاست، با پزشک معالج تان تماس بگیرید.
کمای دیابتی چگونه درمان می گردد؟
اگر علایم اولیه کمای دیابتی مورد توجه قرار بگیرد، درمان معمولا نیازمند مایعات داخل وریدی طبق تجویز پزشک معالج است و ممکن است نیاز به انسولین داشته باشد. این عارضه در صورت عدم درمان منجر به مرگ می گردد.
چگونه می توان از کمای دیابتی پیشگیری نمود؟
با راهکارهای زیر می توان از کمای دیابتی پیشگیری نمود:
- مطابق با توصیه پزشک معالج تان، قند خون تان را به طور منظم چک کنید.
- وقتی که بیمار هستید، قند خون تان را هر 4 ساعت یک بار چک کنید.
- هنگامی که بیمار هستید، از خودتان خیلی مراقبت کنید و به استراحت بپردازید.
کمای دیابتی (که تحت عنوان سندرم هایپر گلیسمیک هایپر اسمولار غیر کتونی نیز شناخته می شود) یک عارضه جدی است که می تواند در فرد مبتلا به دیابت نوع 2 که دچار بیماری یا استرس است، ایجاد گردد.
کمای دیابتی وقتی ایجاد می شود که سطوح قند خون بسیار افزایش یابد و بدن بسیار دهیدراته (کم آب) گردد. برعکس کتواسیدوز که در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 ایجاد می شود و علایم مشابهی دارد، هیچ کتونی در کمای دیابتی ایجاد نمی شود، لذا به ندرت سنتز اسید در جریان خون وجود دارد. کتو اسیدوز هم به ندرت در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ایجاد می شود.
مطالعات نشان داده اند که کمای دیابتی اغلب در افراد مسن تر از 60 سال ایجاد می شود و این امر ممکن است به این دلیل باشد که در افراد مسن، حس تشنگی متحمل تغییراتی می گردد و بیشتر احتمال دارد که بدن دهیدراته گردد. اغلب افرادی که از این عارضه رنج می کشند دارای سابقه ای از دیابت می باشند، ولی برخی افراد از بیماری خود آگاه نیستند و یا ممکن است بیماری آنها تشخیص داده نشده و یا درمان نشده باشد.
در اغلب موارد سابقه ای از تشنگی شدید و دفع ادرار در طی چند هفته قبل از تشخیص این عارضه مشاهده می شود. ادرار بیش از حد و افزایش بی رویه سطوح قند خون منجر به دهیدراته شدن بدن، از جمله دهیدراته شدن سلول ها می گردد. کاهش شدید آب بدن می تواند منجر به شوک، کما و نهایتا مرگ گردد. میزان مرگ می تواند تا حد 50 درصد بالا باشد. برخی افراد در معرض خطر بیشتری قرار دارند، از جمله افرادی که بیماری مزمن یا ناتوانی دارند.
علل کمای دیابتی چیست؟
موارد زیر می توانند از علل کمای دیابتی باشند:
- عفونت
- حمله قلبی
- نارسایی کلیه
- داروها( دیورتیک، داروهای قلبی یا استروئیدها)
- بیماری
- زخم های خونریزی دهنده
- لخته خونی
- قند خون کنترل نشده
کمای دیابتی معمولا وقتی ایجاد می شود که قند خون به میزان 600 میلی گرم در دسی لیتر و یا بیشتر برسد
علایم اولیه کمای دیابتی کدامند؟
اعلایم اولیه ای که در صورت عدم درمان می توانند منجر به کمای دیابتی گردند، عبارتند از:
- افزایش تشنگی
- افزایش تکرر ادرار
- ضعف
- خواب آلودگی
- تغییر وضعیت روحی و روانی
- سردرد
- اضطراب
- عدم توانایی در تکلم
- فلج
اگر یکی از علایم مذکور را دارید، قند خون تان را چک کنید و اگر قند خونتان بالاست، با پزشک معالج تان تماس بگیرید.
کمای دیابتی چگونه درمان می گردد؟
اگر علایم اولیه کمای دیابتی مورد توجه قرار بگیرد، درمان معمولا نیازمند مایعات داخل وریدی طبق تجویز پزشک معالج است و ممکن است نیاز به انسولین داشته باشد. این عارضه در صورت عدم درمان منجر به مرگ می گردد.
چگونه می توان از کمای دیابتی پیشگیری نمود؟
با راهکارهای زیر می توان از کمای دیابتی پیشگیری نمود:
- مطابق با توصیه پزشک معالج تان، قند خون تان را به طور منظم چک کنید.
- وقتی که بیمار هستید، قند خون تان را هر 4 ساعت یک بار چک کنید.
- هنگامی که بیمار هستید، از خودتان خیلی مراقبت کنید و به استراحت بپردازید.