حجت الاسلام محمد رضا رنجبر:
من اگر یک میز برابر خود بگذارم و بر روی آن یک صندلی و بر صندلی نیز یک پشتی آیا میتوانم روی آن ایستاده و کمر را راست کرده و دست خود را به لامپ خاموش رسانده تا آنرا روشن کنم؟ هرگز!
چرا که میز و صندلی و یا پشتی برای بالا رفتن ساخته نشده اند، بله آنچه برای این کار ساخته شده و زیر پا قرار میگیرد نردبام است نه چیزی دیگر.
انسانی هم اگر بخواهد بالا رفته و به توفیقاتی دست یابد شرط اولش آن است که هر چیزی را زیر پا نگذارد.
کسی که انصاف، صداقت، آدمیت، گذشت و جوانمردی را زیر پا می گذارد درست مثل آن است که میز و پشتی زیر پا گذاشته باشد، چنین کسی بالا نمی رود، اگر هم بالا برود دستش به جایی بند نمی شود و سرانجام فرو می افتد.
از انصاف و صداقت و انسانیت باید مدد گرفت و نیرو یافت نه آنکه زیر پا نهاد.
خداوند نیرو و امداد خود را در این صفات خوب پیچیده و در اختیار ما قرار داده است.
او هرگز امداد و یاری و کمک خود را در دل دروغ و تهمت و توهین و افترا قرار نمی دهد، مگر شما حاضرید جواهرات و اشیاء قیمتی خود را در دل زباله ها و تفاله ها جاسازی کنید!
پس همینجا باید فهمید که هر چیزی نمی تواند به عنوان کمک در زندگی انسان قرار گیرد.
مگر کمک ماشین را از هر جنسی می توان ساخت، آیا چوب و سفال یا گچ پیش ساخته می توانند بعنوان کمک در ماشین استفاده شوند؟
کسی که از دروغ و یا هر صفت زشت دیگر برای پیشبرد اهداف خود کمک می خواهد مثل کسی است که از چوب به عنوان کمک برای ماشین استفاده کند!
پس بیاییم از خدا بخواهیم که کمکمان کند.
یعنی کمک کند تا بفهمیم کمکهای او در کجاست.
و اگر این را می فهمیدیم هیچگاه دروغ نمی گفتیم، تهمت نمی زدیم، و نسبت ناروا به هیچکس نمی دادیم، و لقمه حرام بر سر سفره خود نمی آوردیم، زیرا اگر به این صفات زشت آلوده ایم از آن روست که می خواهیم به کمک آنها به اهداف خود برسیم!حال آنکه خداوند کمکهای خود را در این اوصاف قرار نداده است.
منبع:تبیان
من اگر یک میز برابر خود بگذارم و بر روی آن یک صندلی و بر صندلی نیز یک پشتی آیا میتوانم روی آن ایستاده و کمر را راست کرده و دست خود را به لامپ خاموش رسانده تا آنرا روشن کنم؟ هرگز!
چرا که میز و صندلی و یا پشتی برای بالا رفتن ساخته نشده اند، بله آنچه برای این کار ساخته شده و زیر پا قرار میگیرد نردبام است نه چیزی دیگر.
انسانی هم اگر بخواهد بالا رفته و به توفیقاتی دست یابد شرط اولش آن است که هر چیزی را زیر پا نگذارد.
کسی که انصاف، صداقت، آدمیت، گذشت و جوانمردی را زیر پا می گذارد درست مثل آن است که میز و پشتی زیر پا گذاشته باشد، چنین کسی بالا نمی رود، اگر هم بالا برود دستش به جایی بند نمی شود و سرانجام فرو می افتد.
از انصاف و صداقت و انسانیت باید مدد گرفت و نیرو یافت نه آنکه زیر پا نهاد.
خداوند نیرو و امداد خود را در این صفات خوب پیچیده و در اختیار ما قرار داده است.
او هرگز امداد و یاری و کمک خود را در دل دروغ و تهمت و توهین و افترا قرار نمی دهد، مگر شما حاضرید جواهرات و اشیاء قیمتی خود را در دل زباله ها و تفاله ها جاسازی کنید!
پس همینجا باید فهمید که هر چیزی نمی تواند به عنوان کمک در زندگی انسان قرار گیرد.
مگر کمک ماشین را از هر جنسی می توان ساخت، آیا چوب و سفال یا گچ پیش ساخته می توانند بعنوان کمک در ماشین استفاده شوند؟
کسی که از دروغ و یا هر صفت زشت دیگر برای پیشبرد اهداف خود کمک می خواهد مثل کسی است که از چوب به عنوان کمک برای ماشین استفاده کند!
پس بیاییم از خدا بخواهیم که کمکمان کند.
یعنی کمک کند تا بفهمیم کمکهای او در کجاست.
و اگر این را می فهمیدیم هیچگاه دروغ نمی گفتیم، تهمت نمی زدیم، و نسبت ناروا به هیچکس نمی دادیم، و لقمه حرام بر سر سفره خود نمی آوردیم، زیرا اگر به این صفات زشت آلوده ایم از آن روست که می خواهیم به کمک آنها به اهداف خود برسیم!حال آنکه خداوند کمکهای خود را در این اوصاف قرار نداده است.
منبع:تبیان