بسیاری از کهکشان های مارپیچ در طول مرکز خود، دارای نوار یا میله ای هستند. حتی به نظر می رسد که
کهکشان راه شیری خودمان نیز
میله ی مرکزی ناچیزی داشته باشد.
در بالا، نمونه ی بارز کهکشان مارپیچ میله ای، NGC 1672 با جزئیات خارق العاده ای در یکی از عکس های گرفته شده توسط
تلسکوپ فضایی هابل به تصویر کشیده شده است. در این تصویر همه چیز قابل مشاهده است:
خطوط رشته ای غباری تیره،
خوشه های جوان ستارگان آبی درخشان،
سحابی های نشری قرمز از گاز هیدروژن درخشان، نوار نورانی بلندی از ستاره در طول مرکز، و
هسته فعال درخشنده ای که احتمالاً خانه
سیاه چاله ابرغول پیکری می باشد. NGC 1672 مساحتی با طول تقریبی 75000
سال نوری را در برگرفته و در حدود 60 میلیون سال طول می کشد تا نور آن به ما برسد. کهکشان
NGC 1672 در سمت صورت فلکی
ماهی زرین مشاهده میشود. دانشمندان در حال
مطالعه بر روی این کهکشان هستند تا دریابند که نقش یک میله مارپیچ در شکل گیری ستارگان در ناحیه مرکزی یک کهکشان چگونه است.
Image Credit: NASA, ESA, Hubble Heritage Team (STScI/AURA) Hubble Heritage (STScI/AURA);Acknowledgment: L. Jenkins (GSFC/U. Leicester)