برای مشاعره + فقط با * طا *

[fatemeh]

طبع مشتاقم به استغنا رسد از مهر تو
پرتو روی توام باشد نیاز ِ ماه نیست​

 

[asl_davood]

پاسخ : طا

طریق عشق پرآشوب و فتنه است ای دل



بیفتد آن که در این راه با شتاب رود

 

[mitra mehr]

پاسخ : طا

طمع را نباید که چندان کنی
که صاحب کرم را پشیمان کنی

 

[baroon]

طاعت ار دست نيايد گنهی بايد كرد

در دل دوست، به هر حيله رهی بايد كرد​

 

[baroon]

پاسخ : طا

طراوت آرزو داري ز قيد جسم بيرون آ

كه سر سبزی نبيند دانه تا زيرزمين باشد
​

 

[baroon]

پاسخ : طا

طعنه ی خلق و جفاي فلك و جور رقيب

جمله هيچند اگر يار موافق باشد
​

 

[baroon]

طفل را گوشه ی گهواره جهانی است فراخ

همه آفاق برِ همت مردان قفسی است​

 

[baroon]

پاسخ : طا

طی نگشته روزگار کودکی، پیری رسید

از کتاب عمر ما فصل شباب افتاده است​

 

[baroon]

پاسخ : طا

طاعت آن نیست که بر خاک نهی پیشانی

صدق پیش آر، که اخلاص به پیشانی نیست​

 

[baroon]

پاسخ : طا

طعنه ی خلق و جفای فلک و جور رقیب

جمه هیچ اند اگر یار موافق باشد​

 

[baroon]

پاسخ : طا

طبع کودک را به شیرینی خوش است

او نداند هرچه شیرین، نی خوش است​

 

[baroon]

پاسخ : طا

طفل اشکم خویش را رسوای مردم کرده است

می دود هر سو نمی دانم که را گم کرده است ؟​

 

[fatemeh]

​

طعنه بر طوفان نزن، ایراد بر دریـــــا مگیر
بوسه بگرفتن ز ساحل موج را دیوانه کرد​

 

[Reza Sharifi]

طاعت عشق ثوابی ست، که مقبول خداست

سر بی عشق، به تن بار گناهی ست عجیب

صفای اصفهانی

 

[Reza Sharifi]

طاقت ز کفم رفت و ندانم چه کنم

یادش همه شب در دل غمگین دارم


امام خمینی (ره)​

 

[Miss zahra]

طلوع شمس ندیدی ز نجم اگر محسوس‏

ببین ز نجمه به عالم طلوع شمس شموس‏
نموده انفس و آفاق را قرین سرور
شهی که نفس نفیسش بود انیس نفوس‏
تبارک الله از این روز اسعد میمون‏
که هست مولد شاه حجاز خسرو طوس‏
خدیو خطه‏ی طوس آن که عارفان ندهند
گدائی در او را به حشمت کاووس‏
امام جن و بشر کش بر آستانه‏ی قدس‏
ملایک‏اند دمادم به ذکر یا قدوس‏
مه سپهر ولایت شهی که در هر صبح‏
زند به خاک درش آفتاب گردون بوس‏
ز رشک خادم کویش رواست خازن خلد
همی گزد لب و بر هم زند کف افسوس‏
عجب نباشد اگر فایق آمد از هر باب‏
گه مباحثه با عالم یهود و مجوس
چه جلوه ذره کند در مقابل خورشید
چه صرفه قطره برد در کنار اقیانوس‏
چه شد دنائت مأمون و کینه‏توزی او
کجاست آن همه تزویر و حیله و سالوس؟!
بگو بیا و ببین حشمت خدائی وی‏
که آن به دیده‏ی خلق خدا بود محسوس‏
همیشه بر سر بام جهان به کوری خصم‏
به نام نامی آن شه فلک نوازد کوس
درون جسم گدازد دل حسودانش‏
چنان که شمع گدازد میانه‏ی فانوس‏
شهی که وحش بیابان از او گرفته مراد
«صغیر» کی شود از لطف و رحمتش مأیوس‏

شاعر: صغیر اصفهانی

 

[Miss zahra]

طلب نمی کنی از من سخن جفا این است

وگرنه با تو چه بحث است در سخندانی

 

[fatemeh]

طرح غوغا افکنم٬ جايی که آيی در سخن
تا نيابند اهل مجلس٬ ذوق گفتار تو را!

​

محمد ميرک صالحی مشهدی