الهه خورشید
متخصص بخش خانه و خانواده
حسین منزوی ( شاعر )
تولد ۱ مهر ۱۳۲۵ زنجان
مرگ ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۳ تهران
حسین منزوی در مهر سال ۱۳۲۵ متولد شد. شعرهای او بیشتر در زمینهٔ غزل‌سرایی است اما شعر سپید هم می‌سرود.
حسين منزوی را بايد از بزرگترين غزلسرايان معاصر دانست که ضمن وفاداری به ساختار سنتی غزل، در زبان و دايره واژگان نوآوریهای دلنشينی را رقم زد. شعر او بيشتر حول مضامين عاشقانه میچرخد، با اين حال از رویکردهای اجتماعی تهی نيست.
او در سال ۱۳۸۳ بر اثر سرطان ، آمبولی ریوی و ایست قلبی در تهران درگذشت و در کنار مزار پدرش در زنجان به خاک سپرده شد.
زندگی
-------------
اين شاعر غزلسرا در مهرماه سال ١٣٢٥ خورشيدی در شهر زنجان متولد شد . او در سال ۱۳۴۴ وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد. سپس این رشته را رها کرد به جامعه‌شناسی روی آورد اما این رشته را نیز ناتمام رها کرد. اولین دفتر شعرش در سال ۱۳۵۰ با همکاری انتشارات بامداد به چاپ رسید و با این مجموعه به عنوان بهترین شاعر جوان دوره شعر فروغ برگزیده شد. سپس وارد رادیو وتلویزیون ملی ایران شد و در گروه ادب امروز در کنار نادر پورنادر شروع به فعالیت کرد. چندی مسئول صفحه شعر مجله ادبی رودکی بود و در سال نخست انتشار مجله سروش نیز با این مجله همکاری داشت. در سال‌های پایانی عمر به زادگاه خود بازگشت و تا زمان مرگ در این شهر باقی ماند.از او به عنوان پدر غزل معاصر ایران یاد می‌شود.
«عشق در حوالی فاجعه»، «از ترمه و تغزل»، «از کهربا و کافور»، «از شوکران»، «شکر» و «اين تُرک پارسیگوی» (تحليل و بررسی شعر شهريار)، از مجموعه آثار اين شاعر است.
او بامداد چهارشنبه ١٦ اردیبهشت ٨٣ در سن ٥٨ سالگی براثر بيماری ريوی و عارضه قلبی در تهران درگذشت.
تولد ۱ مهر ۱۳۲۵ زنجان
مرگ ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۳ تهران
حسین منزوی در مهر سال ۱۳۲۵ متولد شد. شعرهای او بیشتر در زمینهٔ غزل‌سرایی است اما شعر سپید هم می‌سرود.
حسين منزوی را بايد از بزرگترين غزلسرايان معاصر دانست که ضمن وفاداری به ساختار سنتی غزل، در زبان و دايره واژگان نوآوریهای دلنشينی را رقم زد. شعر او بيشتر حول مضامين عاشقانه میچرخد، با اين حال از رویکردهای اجتماعی تهی نيست.
او در سال ۱۳۸۳ بر اثر سرطان ، آمبولی ریوی و ایست قلبی در تهران درگذشت و در کنار مزار پدرش در زنجان به خاک سپرده شد.
زندگی
-------------
اين شاعر غزلسرا در مهرماه سال ١٣٢٥ خورشيدی در شهر زنجان متولد شد . او در سال ۱۳۴۴ وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد. سپس این رشته را رها کرد به جامعه‌شناسی روی آورد اما این رشته را نیز ناتمام رها کرد. اولین دفتر شعرش در سال ۱۳۵۰ با همکاری انتشارات بامداد به چاپ رسید و با این مجموعه به عنوان بهترین شاعر جوان دوره شعر فروغ برگزیده شد. سپس وارد رادیو وتلویزیون ملی ایران شد و در گروه ادب امروز در کنار نادر پورنادر شروع به فعالیت کرد. چندی مسئول صفحه شعر مجله ادبی رودکی بود و در سال نخست انتشار مجله سروش نیز با این مجله همکاری داشت. در سال‌های پایانی عمر به زادگاه خود بازگشت و تا زمان مرگ در این شهر باقی ماند.از او به عنوان پدر غزل معاصر ایران یاد می‌شود.
«عشق در حوالی فاجعه»، «از ترمه و تغزل»، «از کهربا و کافور»، «از شوکران»، «شکر» و «اين تُرک پارسیگوی» (تحليل و بررسی شعر شهريار)، از مجموعه آثار اين شاعر است.
او بامداد چهارشنبه ١٦ اردیبهشت ٨٣ در سن ٥٨ سالگی براثر بيماری ريوی و عارضه قلبی در تهران درگذشت.