[h=4]جيرفت مركز حوزه فرهنگي جازموريان در جنوب شرقي ايران است.شرايط اقليمي براي وجود زندگي در اين منطقه بسيار مناسب است .سنگواره هاي حيواني عظيم جثه در زه كلوت جازموريان،آثار پراكنده دوران پارينه سنگي هزاره پنج پ م و آثار دوران نوسنگي هزاره سوم پ م بيانگر اين موضوع است.شكوفايي تمدن اين محل در دوره آغاز شهر نشيني در هزاره سوم و دوم پ م است.در هزاره سوم پ م در متون اكدي ياد شده است كه نارام سين هياتي بازرگاني براي خريد چوب ،مس وبافته به مكن كه در منطقه جازموريان قرار دارد فرستاده است.فرمانرواي اين منطقه به نام مانودانو در متون اكدي ذكر شده است كه احتمالا جيرفت مركز حكومتي او بوده است
[h=4]در دوران هخامنشي اين منطقه بسيار رونق داشته است و چوبهاي كاخ آپاداناي شوش از اين منطقه آمده است.در بازگشت اسكندر از هند به فارس يكي از محلهاي اقامتي سپاه او جيرفت بوده است.آثاري نيز از دوره اشكاني و ساساني در اين محل ديده ميشود. در سالهاي گذشته پس از يك فصل پر باران و بروز سيل آثار متعدد بسياري از زير خاك بيرون آمد كه توجه تجار غير قانوني عتقه را به خود جلب كرد ودر مدت كوتاهي اين آثار به موزه هاي خارج منتقل شدند.[/SIZE]
[h=4]اين تپه در شرق دره سولدوز در 2 كيلومتري تپه حسنلو قرار دارد. اين تپه در حفاري هاي مختلفي كه داشته به 16دوره تاريخي تقسيم شده است كه از پيش از تاريخ تا پس از اسلام ادامه دارد. در اين تپه بقاياي 18ساختمان نمايان شد كه به هزاره هشتم پ م تعلق دارند و مستقل از هم بنا شده اند. نقشه آنها مربع شكل است. ديوارهايي
[h=4]عظيم در جهت شمالي جنوبي قرار دارند. ورودي خانه ها عمدتا از سمت شرق يعني خلاف جهت وزش باد در منطقه است. در شرق بعضي واحدها انبارهاي بدون سقفي قرار دارد. خانه ها با يك ديوار به دو قسمت مساوي تقسيم ميشدند.يكي نشيمن و ديگري براي كارهاي روزمره و آشپزخانه كه اجساد كودكان را در اين محل خاك ميكردند.سفالهاي دوره حاجي فيروز دست ساز و داراي شاموت گياهي هستند. تنوع ظروف سفالي اين منطقه بسيار زياد است. همچنين آثار گوناگون سنگي،گلي،استخواني و صدفي در اين منطقه كشف شده است.همچنين آثاري از حصير و سبد بر روي ديوارها كشف شده است. اجساد را در كف اتاقها دفن ميكردند. در برخي موارد از استودان استفاده شده بود كه استخوانهاي چند نفر در آنها قرار داشت. افراد به صورت جمع شده طوري دفن ميشدند كه سر آنها رو به شمال باشد.اين جهت شمالي جنوبي در استودانها نيز رعايت ميشد.نمونه هايي هم از استخوانهاي سوخته آدم در محل پيدا شده است و اين احتمال وجود دارد كه اجساد را ميسوزاندند[/SIZE]
[/TD]
[TD="colspan: 3, align: right"][h=4]اين تپه باستاني در دشت ساوجبلاغ كرج قرار داردو در جنوب اتوبان تهران قزوين قرار دارد. در حفريات اين تپه باستاني سطح خاك بكر مشخص نشده است. بناهاي اين تپه از خشت ساخته شده بودند و كف اتاقها و سطح ديوارها را با كاهگل ميپوشاندند. سفالهاي اين تپه دست ساز ،قرمز با نقوشي به خطوط سياه هستند. نقش حيوان مخصوصا پرنده بيشتر از نقش گياه بر روي سفالها ديده ميشود.كاسه اي مرمري از اين تپه پيداشده است كه كاملا شبيه كاسه مشابهي است كه در تپه زاغه كشف شده است.شباهت آنقدر است كه ميتوان گفت هر دوي آنها را يك نفر ساخته است [/TD]
[/TR]
[h=4]اين تپه باستاني در دشت ساوجبلاغ كرج قرار دارد. تا چند سال پيش رود خرآب كه انشعابي از رود كردان است از كنار تپه مي گذشته است ولي هم اكنون تغيير مسير داده و جاي آنها نهري سيماني گرفته است.آثار به دست آمده از اين منطقه متعلق به نيمه دوم هزاره هفتم پ م است كه به دوره فلات قديم مشهور است.در گورستاني در اين منطقه آثاري از عصر آهن نيز كشف شده است. چند قلعه عظيم خشتي نيز بر روي تپه هاي منطقه قرار دارد كه آخرين دوره آنها متعلق به دوره مادها است. آثاري نيز از قرن7اسلامي ديده ميشود[/SIZE]
[h=4]اين تپه در روستاي جوكين از توابع شهريار 40 كيلومتري جنوب غرب تهران قرار دارد. سفالهاي بدست آمده از اين تپه بسيار زيبا هستند و سفالهايي كه چه با حفاري مجاز چه به صورت غير مجاز بيرون آمده اند موزه هاي نقاط مختلف جهان را زينت بخشيده اند.خانه هاي تپه در غرب آن ساخته شده اند و در شرق تپه محلي براي دفن مردگان بوده است.خانه ها خشتي بودند كه خشت آنها قبل از مصرف مقداري حرارت ديده بود.همچنين از گل اخري براي رنگ آميزي ديوارها استفاده ميشده است.اثر چند كوره هم در روستا پيدا شده است.سفالهاي اين تپه باستاني دست ساز و خشن هستندولعاب گلي غليظ دارندونقوش تزييني آنها خطوط هندسي هستند. بز كوهي روي سفالها به وفور ديده ميشود و روي يكي از سفالها نقش يك زرافه نيز كشيده شده است كه در نوع خود بي نظير است. .نوع دفن اجساد به صورتي بوده كه پاها بر ستون فقرات عمود باشد. جهت خاصي را براي دفن اموات خود در نظر نمي گرفتند. ساق پاها را از زانو خم ميكردند و در امتداد ران ميگذاشتند. دستها در امتداد بدن قرار داده ميشد. در يك مورددست يكي از اجساد در روي صورتش قرار گرفته بود. در گورها ظروف سفالي نيز قرار ميدادند[/SIZE]