گزیده ی اشعار | فاضل نظری

[baroon]

موج عشق تو اگر شعله به دل‌ها بكشد
رود را از جگر كوه به دريا بكشد

گيسوانِ تو شبيه ‌است به شب، امّا نه
شب كه اين‌قدر نبايد به درازا بكشد

خودشناسی قدم اول عاشق شدن است
وای بر يوسف اگر ناز زليخا بكشد

عقل يك‌دل شده با عشق فقط می‌ترسم
هم به حاشا بكشد هم به تماشا بكشد

زخمیِ كينه‌ی من، اين تو و اين سينه‌ی من
من خودم خواسته‌ام كار به اين‌جا بکشد

يكی از ما دو نفر كشته به دست دگری‌‌ست
وای اگر كار من و عشق به فردا بكشد​

 

[baroon]

عشق تا بر دل بیچاره فروریختنی است
دل اگر کوه، به یکباره فروریختنی است

خشت بر خشت برای چه به هم بگذارم
من که می دانم دیواره فروریختنی است

آسمانی شدن از خاک بریدن می خواست
بی سبب نیست که فواره فروریختنی است

از زلیخای درونت بگریز ای یوسف
شرم این پیرهن پاره فروریختنی است

هنر آن است که عکس تو بیفتد در ماه
ماه در آب که همواره فروریختنی است ​

 

[baroon]

گـــــرچه می گویند این دنیا به غیر از خواب نیست
ای اجل! مهمان نوازی کــن کـــــه دیگر تاب نیست

بیــن مـــاهی های اقیانـــوس و ماهـــی های تُنگ
هیچ فرقی نیست وقتی چاره ای جز آب نیست!​

 

[baroon]

نرگس آتش پرستی داشت شبنم می فروخت
با همان چشمی که می زد زخم مرهم می فروخت

زندگی چون برده داری پیر در بازار عمر
داشت یوسف را به مشتی خاک عالم می فروخت

زندگی این تاجر طماع ناخن خشک پیر
مرگ را همچون شراب کهنه کم کم می فروخت

در تمام سال های رفته بر ما روزگار
شادمانی می خرید از ما و ماتم می فروخت

من گلی پژمرده بودم در کنار غنچه ها
گلفروش ای کاش با آنها مرا هم می فروخت​

 

[baroon]

معنی بخشیدن یک دل به یک لبخند چیست؟
من پشیمانم بگو تاوان آن سوگند چیست؟

گاه اگر از دوست پیغامی نیاید بهتر است
داستان‌هایی که مردم از تو می‌گویند چیست؟

خود قضاوت کن اگر درمان دردم عشق توست
این سر آشفته و این قلب ناخرسند چیست؟

چند روز از عمر گل‌های بهاری مانده است
ارزش جان‌کندن گل‌ها در این یک چند چیست؟

از تو هم دل کندم و دیگر نپرسیدم ز خویش
چاره ی معشوق اگر عاشق از او دل کند چیست؟

عشق، نفرت، شوق، بیزاری، تمنّا یا گریز
حاصل آغوش گرم آتش و اسفند چیست؟




​

 

[baroon]

خوشبخت، یوسف به سفر رفته ی من است
یارِ سراغ یارِ دگر رفته ی من است

آینده و گذشته ی محتوم من یکی‌ست
تقدیر، خنجر به جگر رفته ی من است

این چشمه‌ای که بر سر خود می‌زند مدام
فواره نیست طاقت سر رفته ی من است

مست است و شوربخت که سر می‌زند به سنگ
دریا جوانی به هدر رفته ی من است

هر غنچه‌ای که سر زند از خاک، بعد از این
لبخند یوسف به سفر رفته ی من است




​

 

[baroon]

راز این داغ نه در سجده ی طولانی ماست
بوسه ی اوست که چون مهر به پیشانی ماست

شادمانیم که در سنگدلی چون دیوار
باز هم پنجره‌ای در دل سیمانی ماست

موج با تجربه ی صخره به دریا برگشت
کمترین فایده ی عشق پشیمانی ماست

خانه‌ای بر سر خود ریخته‌ایم امّا عشق
همچنان منتظر لحظه ی ویرانی ماست

باد پیغام رسان من و او خواهد ماند
گرچه خود بی‌خبر از بوسه ی پنهانی ماست




​

 

[baroon]

هنوز گریه بر این جویبار کافی نیست
ببار ابر بهاری! ببار! کافی نیست

چنین که یخ زده تقویم ها هر روز
هزار بار بیاید بهار کافی نیست

به جرم عشق تو بگذار آتشم بزنند
برای کشتن حلّاج، دار کافی نیست

گل سپیده به دشت سپید می روید
سپید بختی این روزگار کافی نیست

خودت بخواه که این روزگار سر برسد
دعای این همه چشم انتظار کافی نیست​

 

[samin]

فاضل نظری یه شعر در مورد کربلا داره که خیلی زیباست پیداش کنم حتما میذارمش

ممنون:گل:

 

[samin]

این شعرشم خیلی خیلی دوست دارم


به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر
هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!
شعر از :آقای فاضل نظری

 

[baroon]

چشم به قفل قفسی هست و نیست
مژده ی فریاد رسی هست و نیست

می رسد و می گذرد زندگی
آه که هردم نفسی هست و نیست

حسرت آزادی ام از بند عشق
اول و آخر هوسی هست و نیست

مرده ام و باز نفس می کشم
بی تو در این خانه کسی هست و نیست

کیست که چون من به تو دل بسته است؟
مثل من ای دوست بسی هست و نیست
​

 

[fatemeh]

به دریا می زنم شاید به سوی ساحلی دیگر
مگر آسان نماید مشکلم را مشکلی دیگر

من از روزی که دل بستم به چشمان تو می دیدم
که چشمان تو می افتد به دنبال دلی دیگر

به هر کس دل ببندم بعد از این خود نیز می دانم
به جز اندوه دل کندن ندارد حاصلی دیگر

من از آغاز در خاکم نمی از عشق می بینم
مرا می ساختند ای کاش از آب و گلی دیگر

طوافم لحظه ی دیدار چشمان تو باطل شد
من اما همچنان در فکر دور باطلی دیگر

به دنبال کسی جا مانده از پرواز می گردم
مگر بیدار سازد غافلی را غافلی دیگر​

 

[baroon]

و عمر شیشه عطر است، پس نمی ماند
پرنده تا به ابد در قفس نمی ماند

مگو که خاطرت از حرف من مکدّر شد
که روی آینه جای نفس نمی ماند

طلای اصل و بدل آنچنان یکی شده اند
که عشق جز به هوای هوس نمی ماند

مرا چه دوست چه دشمن ز دست او برهان
که این طبیب به فریادرس نمی ماند

من و تو در سفر عشق دیر فهمیدیم
قطار منتظر هیچ کس نمی ماند



​

 

[baroon]

هرگاه یک نگاه به بیگانه می کنی
خون مرا دوباره به پیمانه می‌کنی

ای آنکه دست بر سر من می‌کشی! بگو
فردا دوباره موی که را شانه می‌کنی؟

گفتی به من نصیحت دیوانگان مکن!
باشد، ولی نصیحت دیوانه می‌کنی

ای عشق سنگدل که به آیینه سر زدی
در سینه‌ی شکسته‌دلان خانه می‌کنی؟

بر تن چگونه پیله ببافم؟ که عاقبت
چون رنگ رخنه در پر پروانه می‌کنی

عشق است و گفته‌اند که یک قصه بیش نیست
این قصه را به مرگ خود افسانه می‌کنی


​

 

[baroon]

ای زندگی بردار دست از امتحانم
چیزی نه می دانم نه می‌خواهم بدانم

دلسنگ یا دلتنگ، چون کوهی زمینگیر
از آسمان دلخوش به یک رنگین‌کمانم

کوتاهی عمر گل از بالانشینی‌ست
اکنون که می‌بینند خارم، در امانم

دلبسته‌ی افلاکم و پابسته‌ی خاک
فوّاره‌ای بین زمین و آسمانم

آن روز اگر خود بال خود را می‌شکستم
اکنون نمی‌گفتم بمانم یا نمانم

قفل قفس باز و قناری‌ها هراسان
دل‌کندن آسان نیست، آیا می‌توانم؟​

 

[baroon]

شیداتر از این شدن چگونه؟
رسواتر از این شدن چگونه؟

بیهوده به سرمه چشم داری
زیباتر از این شدم چگونه؟

من پلک به دیدن تو بستم
بیناتر از این شدن چگونه؟

پنهان شده در تمام ذرات
پیداتر از این شدن چگونه؟

ای با همه، مثل سایه همراه
تنهاتر از این شدن چگونه؟

عاشق شدم و کسی نفهمید
رسواتر از این شدن چگونه؟
​

 

[baroon]

ما نه سقراط، نه افلاطونیم
منطق و فلسفه‌ی اکنونیم

هرچه همرنگ جماعت بشویم
باز هم وصله‌ی ناهمگونیم

از تماشای انار لب رود
سیرچشمیم ولی دلخونیم

من و آیینه به هم مجتاجیم
من و آیینه به هم مدیونیم

به طوافم مبر ای سرگردان
ما از این دایره‌ها بیرونیم



​

 

[baroon]

اکنون مرا بهار دل انگیز دیگری
آورده است وعده ی پاییز دیگری

ویرانه های خانه ی من ایستاده اند
چشم انتظار حمله ی چنگیز دیگری

تا مرگ یک پیاله فقط راه مانده است
کی می رسد پیاله ی لبریز دیگری

آتش بزن مرا که به جز شاخه های خشک
باقی نمانده از تن من چیز دیگری

تهران و تلخکامی من مانده است
کاش تبریز دیگری و شکرریز دیگری



​

 

[baroon]

پرشد آیینه از گل چینی
آه از این جلوه‌های تزیینی

گفته بودی چگونه می‌گریم؟
به همین سادگی که می‌بینی

سکه‌ی زندگی دو رو دارد
گاه غمگین و گاه غمگینی

شاخه‌های همیشه بالایی
ریشه‌های همیشه پایینی

عاقبت میهمان یک نفریم
مرگ با طعم تلخ شیرینی



​

 

[baroon]

عقل بیهوده سرِ طرح معمّا دارد
بازی عشق مگر شاید و اما دارد

با نسیم سحری دشتِ پر از لاله شکفت
سر سربسته چرا این همه رسوا دارد؟

در خیال آمدی و آینه ی قلب شکست
آینه تازه از امروز تماشا دارد

بس که دلتنگم اگر گریه کنم می گویند
قطره ای قصد نشان دادن دریا دارد

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سر انجام خوشی گردش دنیا دارد

عشق رازیست که تنها به خدا باید گفت
چه سخن ها که خدا با من تنها دارد



​