هَميشہ بـايد کَســـ ـے باشد
کہ مَعنے ِ سه نقطه ے انتهاے ِ جُملـــههایت را بفَهمد...
هَميشہ بـايد کَســـ ـے باشد
تا بُغـــضهايت را قَبل از لَرزیدن ِ چانه ات بفَهمد...
بـايد کَســـ ـے باشد
کہ وقتے صدایَـــت لَرزید بفَهمد...
کہ اگَر سُکـــوت کردے بفَهمد...
کَســـ ـے بـاشد
کہ اگَر بَهانـــہ گير شُدے بفَهمد...
کَســـ ـے بـاشد
کہ اگَر سَـــردرد را بهـانه آوردے بَـــ ـراے ِ رفتن و نبودن،
بفَهمد بہ توجُّـــهش احتياج دارے...
بفَهمد
کہ دَرد دارے،
کہ زندگے دَرد دارد...
بفَهمد کہ دلـــت براے ِ چيزهاے ِ کوچَکش تَنگ شده است...
بفَهمد کہ دلـــت براے ِ قَدم زدن زير ِ باران،
براے ِ بوسیدَنش،
براے ِ يک آغوش ِ گَرم تَنگ شُده است...
هَميشہ بايد کَســـ ـے باشد...
هَميشہ...