دلتنگی های آدمی را باد، ترانه ای می خواند
رویاهایش را آسمان پر ستاره، نادیده می گیرد
و هر دانه ی برفی، به اشکی ناریخته می ماند
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است...
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق های نهان
و شگفتی های بر زبان نیامده
در این سکوت، حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو و من :گل: