آن یكی الله می گفتی شبی
تا كه شیرین گردد از ذكرش لبی
گفت : شیطان آخر ای بسیار گو
این همه اللّه را لبیّک کو ؟
می نیاید یك جواب از پیشِ تخت
چند الله می زنی با روی سخت ؟
سالکی برای شیرینی دماغش هر شب به هنگام ذکر، اللّه اللّه می گفت و شیطان در مخیله اش چنان آورد که آیا هیچ جوابی از اینهمه اللّه اللّه گفتنت شنیده ای؟ و اورا مورد ملامت قرار داد که از اینهمه سماجت دست بردار.
او شكسته دل شد و بنهاد سر
دید در خواب او خِضر را در خَضر
گفت: هین از ذكر چون وامانده ای ؟
چون پشیمانی از آن كش خوانده ای ؟
سالک از این افکار خویش سخت دل شکسته شد و سر به بالین گذاشت و در مرغزاری سبز حضرت خضر را به خواب دید که او را عتاب می نمود که چگونه است که از ذکر حضرت دوست غافل مانده ای و چرا از آن پشیمانی ؟
گفت: لبیّكم نمی آید جواب
زآن همی ترسم كه باشم ردّ باب
درویش گفت که چون هیچ لبیکی ...جوابی از اللّه اللّه گفتنم به من نمی رسد ، می ترسم پیش حضرت دوست مغضوب شده باشم.
گفت : خضرش که خدا گفت این به من
که برو با او بگو ای ممتحن
نی که آن الله تو لبیك ماست؟
آن نیاز و سوز و دردت پیك ماست؟
خضر به درویش می گوید من پیامی از آفریدگار برای تو که در جستجوی حقیقت الهی هستی دارم. بدان که آن آللّه اللّه گفتن تو ، همانا لبیّک ما به تو است و آن سوز و گداز دلت هدیه ای از طرف ماست.
حیله ها و چاره جوییهای تو
جذب ما بود و گشاد آن پای تو
ترس و عشق تو كمند لطف ماست
زیر هر «یا رب» تو، لبیك هاست
بدان ای سالک ! آنهمه تدابیر و چاره جویی های تو برای رسیدن به وصال ما ، جذبه ای است که ما خودمان در دل تو نهاده ایم و ترس و عشقی که در دل تو نهاده ایم به منزله کمندی است که رحمت ما را صید کند.
و مضافا این جذبه ما بود که در وحله اول تو نام ما را ذکر کردی ودر زیر هر «یا ربّ» گفتن تو «لبیک» اجابت ما نهفته است.
جان جاهل، زین دعا، جُز دور نیست
زآنكه «یارب گفتنش» دستور نیست
بر دهان و بر دلش قفل است و بند
تا ننالد با خدا وقت گزند
ای درویش ! بدان که این رحمت ما و لبیّک ما بر اشخاص نادان و دور از معرفت الهی جاری نمی شود چرا که بر آنان اجازه صدا کردن ما داده نشده است. ما بر دهان ودل آنان قفل و زنجیری از نادانی انداخته ایم که در هنگام اضطرار به سوی ما سر برنگردانند.
با آرزوی اینکه همواره صدای اللّه اللّه گفتن ما در بارگاهش مقبول افتد...
سرفراز باشید
کمال دستیاری
مثنوی معنوی – دفتر سوم
تا كه شیرین گردد از ذكرش لبی
گفت : شیطان آخر ای بسیار گو
این همه اللّه را لبیّک کو ؟
می نیاید یك جواب از پیشِ تخت
چند الله می زنی با روی سخت ؟
سالکی برای شیرینی دماغش هر شب به هنگام ذکر، اللّه اللّه می گفت و شیطان در مخیله اش چنان آورد که آیا هیچ جوابی از اینهمه اللّه اللّه گفتنت شنیده ای؟ و اورا مورد ملامت قرار داد که از اینهمه سماجت دست بردار.
او شكسته دل شد و بنهاد سر
دید در خواب او خِضر را در خَضر
گفت: هین از ذكر چون وامانده ای ؟
چون پشیمانی از آن كش خوانده ای ؟
سالک از این افکار خویش سخت دل شکسته شد و سر به بالین گذاشت و در مرغزاری سبز حضرت خضر را به خواب دید که او را عتاب می نمود که چگونه است که از ذکر حضرت دوست غافل مانده ای و چرا از آن پشیمانی ؟
گفت: لبیّكم نمی آید جواب
زآن همی ترسم كه باشم ردّ باب
درویش گفت که چون هیچ لبیکی ...جوابی از اللّه اللّه گفتنم به من نمی رسد ، می ترسم پیش حضرت دوست مغضوب شده باشم.
گفت : خضرش که خدا گفت این به من
که برو با او بگو ای ممتحن
نی که آن الله تو لبیك ماست؟
آن نیاز و سوز و دردت پیك ماست؟
خضر به درویش می گوید من پیامی از آفریدگار برای تو که در جستجوی حقیقت الهی هستی دارم. بدان که آن آللّه اللّه گفتن تو ، همانا لبیّک ما به تو است و آن سوز و گداز دلت هدیه ای از طرف ماست.
حیله ها و چاره جوییهای تو
جذب ما بود و گشاد آن پای تو
ترس و عشق تو كمند لطف ماست
زیر هر «یا رب» تو، لبیك هاست
بدان ای سالک ! آنهمه تدابیر و چاره جویی های تو برای رسیدن به وصال ما ، جذبه ای است که ما خودمان در دل تو نهاده ایم و ترس و عشقی که در دل تو نهاده ایم به منزله کمندی است که رحمت ما را صید کند.
و مضافا این جذبه ما بود که در وحله اول تو نام ما را ذکر کردی ودر زیر هر «یا ربّ» گفتن تو «لبیک» اجابت ما نهفته است.
جان جاهل، زین دعا، جُز دور نیست
زآنكه «یارب گفتنش» دستور نیست
بر دهان و بر دلش قفل است و بند
تا ننالد با خدا وقت گزند
ای درویش ! بدان که این رحمت ما و لبیّک ما بر اشخاص نادان و دور از معرفت الهی جاری نمی شود چرا که بر آنان اجازه صدا کردن ما داده نشده است. ما بر دهان ودل آنان قفل و زنجیری از نادانی انداخته ایم که در هنگام اضطرار به سوی ما سر برنگردانند.
با آرزوی اینکه همواره صدای اللّه اللّه گفتن ما در بارگاهش مقبول افتد...
سرفراز باشید
کمال دستیاری
مثنوی معنوی – دفتر سوم
از: کلک خیال انگیز