مشاعره ی دخترانه و پسرانه

[رئیس]

دیدم همان فسونگر مزگان سیاه بود
بازش هزار راز نهان در نگاه بود
عشق قدیم و خاطره ی نیمه جان او
در دیده اش چو روشنی ی شامگاه بود
آن سایه ی ملال به مهتاب گون رخش
گفتی حریر ابر به رخسارماه بود

دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین ****به علی شناختم من به خدا قسم خدا را
استاد شهریار

 

[fatemeh]

كنار چشمه ای بوديم در خواب
تو با جامی ربودی «ماه» از آب

چو نوشيديم از آن جام گوارا
تو « نيلوفر » شدی من «اشک مهتاب »







سیاوش کسرایی
​