• توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.

معرفی شهرستان خوی

Nicol

متخصص بخش گردشگری
تاريخچه شهر خوي :
شهر خوي مركز شهرستان خوي در استان آذربايجان غربي با پهنه اي حدود 30 كيلومتر مربع در شمال استان آذربايجان غربي واقع شده است . معني واژه خوي و ريشه اين نام و اينكه از چه زماني به اين شهر خوي گفته اند روشن نيست . محمد امين رياحي ، نويسنده كتاب تاريخ خوي بر اين باور است كه شايد واژه خوي با جزء آخر نام شهر « اولخو » كه 2700 سال پيش در همين جا قرار داشته يا با جزء آخر نام « ساردوري » دژي كه يكي از شاهان اورارتو به نام ساردوري در كنار شهر اولخو ساخته بوده است ، بي ارتباط نباشد . واژه خوي در زبان كردي و پهلوي به معني نمك است از آن جا كه كردان بازمانده مادها بوده و يا اين كه به گفته خودشان مادها از آنها هستند و تا كنون زبان باستاني خود را كه گونه اي از زبان پارسي باستان است حفظ كرده اند ، مي توان گفت كه ساكنان نخستين خوي از مادها بوده اند و اينان مسكن نخستين خود را به دليل وجود معادن نمك در اين ناحيه « خوي » ناميده اند . از آنجا كه شهر خوي در سرزمين نسبتاً پست قرار گرفته است . در اصطلاح محلي آن را « خودي چو خوري » مي نامند . كاربرد نام خوي در شعر فارسي ، از جمله در شعرهاي خاقاني شرواني ، لامعي گرگاني و ديگران ، نشان مي دهد كه بيان آن در سده هاي گذشته هم به صورت امروزي بوده است . شاعران با استفاده از اينكه اين واژه ( خوي ) به معني عرق هم هست و در پهلوي xvai بيان مي شده است مضمون هايي به صنعت ايهام پرداخته اند و ظهير خونجي شاعر سده 6 و 7 هجري قمري در يك رباعي ، اصل گل سرخ را از شهر خوي دانسته است .
گل را مبارك رخ و فرخنده پي است هر جا كه بود زينت آن جا ز وي است
گفتم : ز كدام شهري ، اي من خاكت گفتا : نشنيده اي كه اصلم ز خوي است
بنا به اظهار نظر ظهيري ، امروز نيز گل سرخ در شهر خوي و پيرامون آن فراوان است و حتي گونه هايي از آن در باغ هاي شهر ، به صورت خودرو بن و ريشه دارد و گل و گلاب خوي داراي امتياز و ويژه اي است . ماه خرداد را هم كه گلها شكفته مي شوند « گله ماه » مي نامند كه به صورت پهلوي « ماه گل » است و اين تعبير كهن نيز پيشينه بسيار بازار گل سرخ را در اين شهرستان مي دهد و همه اينها ادامه آبادي و فرهنگ را در شهر خوي در طي سدها مي رساند . اين شهر از قديم الايام داراي اهميت استراتژيك بوده است تا آنجا كه فتحعلي شاه قاجار با راهنمايي ژنرال گاردن ديوار استواري گرد آن ساخت . اين شهر يكي از شهرهاي كهن ايران است كه در دوران مادها و پيش از آنها وجود داشته است و در دوران هخامنشي ، اشكاني و ساساني نيز جز قلمرو آن ها بوده است . اين شهر در طي تاريخ كهن خود بارها توسط سرداران و پادشاهان مختلف از قبيل عتبه بن فرقد سلمي سردار اسلام و يوسف بن ابوالساج فتح شد . اين شهر به دليل جايگاه جغرافيايي و نظامي كه داشت ، از اهميت زيادي برخوردار بود . جنگ چالدران بين شاه اسماعيل و سلطان سليم در 920 هجري قمري در 70 كيلومتري شهر خوي در گرفت و همچنين در دوران حكومت بازماندگان نادرشاه افشار و زنديه ، امراي خاندان دنبلي مدتها در خوي حكومت كردند .
 

Nicol

متخصص بخش گردشگری
خوی به عنوان مهد تمدن ۶۰۰۰ ساله كه در سالنامه های آشوريان بنام حويه وه (hovaiava) و در تورات بنام حويه (hovaiya) و در كتاب "العالم من المشرق الی المغرب" با نام خويه (khovaiya) و بالاخره در سال۲۵۰ هجری قمری، ابن خرداد در كتاب "المسالك و الممالك" بنام كنونی خوی، از آن ياد مي كند. در برخی نوشته ها وجه تسمیه خوی را از کلمه معادل کردی به معنای نمک و برخی دیگر از کلمه ای ارمنی به معنای قوچ برداشت شده می دانند که در مورد آن تردید وجود دارد. بر طبق سنگ نوشته هاي آشوري، خوي شهري آباد بوده و احتمال دارد، لقب "هزارديه" كه در سنگ نبشته هاي آشوري آمده در مورد اين شهر باشد، كه هرتسفلد به آن اشاره كرده است. بنا به گفته مرحوم علامه دكتر رزياب خويي، نام "خوي"، در سنگ نبشته "داريوش" شاه هخامنشي نيز، با قريب همين تلفظ آمده که خود نمادی از قدمت تاریخی این شهر است. آثار باستانی متعددی در این شهر وجود دارد که از میان آنها می توان به مناره شمس تبریزی، مسجد مطلب خان، دروازه سنگی و پل خاتون اشاره نمود.
 

Nicol

متخصص بخش گردشگری

پل خاتون
در دو كيلومتري جنوب شرقي شهرستان خوي بر روي يكي از شعبات رودخانه قطور و در چهل متري سمت چپ جاده آسفالته خوي ـ سلماس احداث شده است . در حال حاضر از أين پل استفاده نمي شود . و عبور و مرور از روي پل جديدي كه احداث شده انجام مي گيرد .
با توجه به مدارك تاريخي اين پل از آثار « احمد خان دنبلي » يكي از بزرگان خوي بوده كه بين سالهاي 1170 ـ 1200 هجري قمري ساخته شده است و مربوط به دوره زنديه مي شود . معماري پل داراي هفت دهانه بزرگ مي باشد و در بين دهانه هاي بزرگ روبروي پايه هاي سنگي بصورت منظم 7 طاقنماي تزئيني تعبيه شده است كه با ساختمان اصلي بنا هماهنگي خاصي دارد . طول پل 60 متر و عرض آن 8.70 و ارتفاع پل از پايه 6.5 متر مي باشد
از مشخصات بارز این پل آن است که قسنت تحتانی آن شامل پایه ها و سیل شکنهایی است که با سنگهای نسبتا بزرگ و منظم ( با ملات ماسه و سنگ ) ساخته شده است . مصالح بکار رفته قسمت فوقانی پل نیز آجر است
اين پل هفت دهانه بزرگ و هفت دهانه كوچك در بالاي پايه ها و شش پايه سنگي دارد ارتفاع پايه هاي سنگي از كف پل ، دو متري است .فاصله بين پايه هاي سنگي را با طاق هاي جناقي متناسب و مستحكمي برپاداشته اند پايه هاي پل در هر دو جهت مخالف و موافق آب رودخانه ، آب شكن هاي مثلثي به اندازه دو متر دارند. پل خاتون هفت چشمه طاق بزرگ وهفت چشمه طاق كوچك در بالاي پايه ها دارد. تمامي اين چشمه طاق ها به وسيله طاق هاي جناقي و با آجر و ملاط ، گچ و قسمت هاي وسط طاق نيز با سنگ و ملاط گچ پوشش داده شده است .بعد از اتمام كارطاق زني ، ديوارهاي طرفين پل خاتون را با آجر تا ارتفاع مورد نظر بالا برده و ميان اين ديواره هارا با ملاط و مصالح آجر و سنگ پر كرده اند .سطح گذر پل به علت بزرگتر بودن طاق مياني پل از ساير طاق ها و به علت متقارن بودن طاق هاي بزرگ داراي شيب ملايم به دو طرف شمال و جنوب است .مصالح اصلي بنا سنگ هاي تراشيده سفيد رنگ نامنظم و سنگ هاي تراشيده منظم، قلوه سنگ ، سنگ لاشه و آجرهايي به ابعاد 25×25×5 18×18×5 و ملاط آهگ و گچ و ساروج است
 

Nicol

متخصص بخش گردشگری
attachment.php



 

Nicol

متخصص بخش گردشگری
مسجد مطلب خان

موقعيت : اول خيابان طالقاني ـ چهارراه مركزي خوي مسجد مطلب خان در مركز شهرستان خوي بفاصله حدوداً 30 متري بازار قديمي و دركنار خيابان طالقاني در مجاورت چند مسجد قديمي قرار گرفته است . از روي شواهد معماري زمان ساختمان اوليه مسجد منسوب بدوره ايلخاني بوده كه بر اثر انهدام بنا احتمالاً در اوايل قاجاريه مجدداً بر روي بقاياي اصلي و قبلي ساختمان جديدي ساخته شده است . تاريخ ساخت بنا 1255 هجري قمري است ، موسس آن حاج مطلب خان بوده كه ظاهراً زرگر مخصوص نايب السلطنه عباس ميرزا بوده و خطاب خان به او داده شده است . ايوان ورودي مسجد طاق بلندي به ارتفاع حدود 25 متر دارد . اين مسجد از يك شبستان بزرگ روباز با پلان مربع كه دور تا دور آن از حجرات دو طبقه و شاه نشينهاي رفيع و ايراني عظيم تشكيل شده است . تمام مصالح بكار رفته در بنا از روي پي از آجر انتخاب شده و جبهه بيروني مسجد فاقد هر نوع تزئيناتي مي باشد و قسمتهاي داخلي ايوان وطرفين ورودي آن در آجر چيني با پس و پيش نمودن آجرها فرم خاصي بدان داده اند . در طبقه بالا و در چهار گوشه شبستان فضاهايي با نرده هاي چوبي براي نشستن زنان تعبيه شده و دسترسي به اين فضاها از طريق پله هايي كه در چهارگوشه بنا وجود دارد تامين شده است . از اين مكان همانند ساير اماكن مقدسه براي عبادت و انجام فرايض ديني استفاده مي شده است . از نماي ضلع غربي مسجد تعداد زيادي مغازه احداث شده و در ضلع شمالي و غربي نيز تعدادي مغازه و سرويس بهداشتي و منازل مسكوني و در ضلع جنوبي پاساژي ساخته شده است كه مي توانند در امر ارائه خدمات و ايجاد امكانات رفاهي براي بازديد گردشگران مفيد واقع شوند
 

Nicol

متخصص بخش گردشگری
مناره شمس‌تبريزي

مناره شمس‌تبريزي يا شمس دنبلي برج زيبايي است كه در گذشته در وسط باغ مشجري در گوشه شمال‌غربي شهر خوي قرار گرفته بود . امروزه اين مناره در ميان ساخت و سازهاي جديد شهري در محله شمس‌تبريزي شهر خوي قرار گرفته است . طايفه دنبلي يكي از ايلات كرد غرب كشور بوده كه از قرن چهارم تا سيزدهم هجري نفوذ و اقتدار زيادي در دستگاههاي حكومتي داشته‌اند و در زمان صفويه تا اوايل سلطنت قاجار شهر خوي مركز حكمراني دنبليان گرديد . بعضي از مورخين ساختمان مناره شمس تبريزي را به امير جعفر دنبلي ملقب به شمس الملك متوفي به سال 555 هجري قمري كه يكي از مشاهير اين سلسله است نسبت مي دهند ولي اين انتساب مورد ترديد مي باشد . برخي ديگر آن را كاخ زمستاني شاه اسماعيل صفوي مي دانند . اعتقاد دارند تزئينات مناره كه با شاخ بز كوهي انجام گرفته است حاصل يك روز شكار اين پادشاه مي‌باشد . اين بنا مربوط به قرن دهم هجري مي باشد . كه برج استوانه‌اي شكل مي باشد كه حدود 12 متر ارتفاع دارد . اين بنا بصورت مجوف بوده و پلكان مارپيچي از ورودي مناره كه در قسمت تحتاني پايين آن قرار دارد به انتهاي مناره منتهي مي شود . پي و حدود 5 سانتي متر از نماي قسمت تحتاني با سنگ ساخته شده و از اين قسمت به بعد تمام مناره از آجر مي باشد . نماي آجر مناره بصورت منظم با كله و شاخ بز كوهي بصورت بي نظيري تزئين گشته است
به تاييد سفرنامه جهانگردان مختلف، خاطرات، تذكره ها و نيز به نقل از مقالات و كتب متعدد، آرامگاه شمس تبريزي در خوي شناخته ميشده كه در تمامي اينها با ذكر منابع و اسناد تاريخي معتبر، مدفن شمس تبريزي را در آذربايجان غربي واقع در شهرستان خوي و در محله اي بنام محله شمس و در كنار مناري باستاني بنام منار شمس تبريزي عنوان نموده اند.
 

Nicol

متخصص بخش گردشگری

دروازه سنگي :
دروازه سنگي خوي از نمونه هاي باقي مانده دروازه حصار تدافعي در جنوب شرقي شهر خوي مي باشد كه جهت حفاظت شهر از تهاجم دشمن و كنترل عبور و مرور ساخته شده است . به علت گسترش شهر اين بناي تاريخي در بافت جديد شهر قرار گرفته و قسمت شمالي آن متصل به بازار قديمي خوي قرار دارد .
بعضي از مورخين اين اثر را بدوره ايلخانيان نسبت مي دهند و امكان دارد در زمان عمران و آباداني خوي توسط ايلخانيان ، اين دروازه نيز ساخته شده باشد . ولي منابع ديگري دروازه را مربوط به دوره قاجار مي‌دانند ، انتساب دوم با توجه به سبك معماري و مقايسه با آثار باقي مانده قاجاريه در تبريز و خود شهر خوي معقول بنظر مي‌رسد . و از طرفي نيز با توجه به سردر باقي مانده اين بنا مربوط به دوره ايلخاني دانسته مي شود .
اين بنا از حيث جنس ساختمان با دو نوع مصالح مقاومت ساخته شده است . ضلع شمالي آن كه در امتداد بازار قديمي خوي قرار دارد با آجر ساخته شده ولي سمت جنوبي بنا از سنگهاي تراش خاكستري و سياه مي باشد كه بصورت تركيبات موزون و هماهنگ نماسازي شده است . اين بنا در حال حاضر مورد استفاده قرار نمي گيرد و تنها بعنوان يك اثر تاريخي مورد بازديد مي باشد .
تزئينات دروازه ساده مي باشد بطوريكه در زير قوس سنگي قسمت جنوبي در طرفين بازار نقش دو شير بصورت بي تحرك و ساده حجاري شده است
 
بالا