از بدو تولد تا دو سالگي
با صدا و لحن ملايم، با كودك صحبت كنيم. ارتباط چهره به چهره هم مهم است، بايد با چهره گشاد و شاد، با كودك روبه‌رو شويم. او به‌راحتي حالت عصبانيت و ناراحتي را از چهره ما درك مي‌كند و متأثر مي‌شود. همواره بچه‌ها را در آغوش بگيريد، ببوسيد، نوازش كنيد و با آنها بخنديد.
سه تا پنج سالگي
اوقاتي را در شبانه‌روز، به كودك اختصاص بدهيد، همبازي‌اش شويد. دوچرخه‌اش را در حضور او تعمير كنيد و در مواقع لازم برايش، هديه بخريد. بيان جملاتي مانند: «دوست دارم با تو باشم»، «دوستت دارم»، «تو برايم مهم هستي» و نيز در آغوش گرفتن و لمس دست‌هاي كودك و ارتباط چشمي با او مهم است.
شش تا هشت سالگي
براي كودك، وقت اختصاصي در نظر بگيريد. با او قدم بزنيد، به پارك برويد. به حرف‌هايش بادقت گوش كنيد، به سؤالاتش جواب بدهيد و به لطيفه‌هايش بخنديد. در توپ‌بازي و دوچرخه‌سواري، تا آنجا كه ممكن است با او همبازي شويد.
نه تا دوازده سالگي
در اين سنين، بيش از گذشته به او احترام بگذاريد، به حرف‌هايش گوش دهيد و خوب توجه كنيد. در اين سنين، كودك كمتر به آغوش گرفته شدن و بوسيدن، تمايل نشان مي‌دهد، ولي همچنان به يادآوري علاقه، نياز دارد. در اين سن، با هم غذا بخوريد، كتاب بخوانيد و به او بگوييد چقدر دوستش داريد. گاهي اوقات لازم است بدون حضور خواهر و برادرش با او صحبت كنيد يا قدم بزنيد؛ اين كار، اعتماد به نفس و استقلال كودك را تقويت مي‌كند. حتي
ده – پانزده دقيقه توجه ويژه شما به او فرصت مهم بودن، مركز توجه بودن و صحبت كردن را مي‌دهد.
