حضرت امام صادق(ع) فرمود:
آسایش و راحتى کامل براى شخص مؤمن نیست مگر هنگامى که زندگى دنیوى او سپرى شده و لقاء پروردگار متعال براى او حاصل شود،
و تا لقاء اللَّه حاصل نشده است در چهار مورد ممکن است استراحت پیدا شود:
یک: در حال سکوت است که به خود آمده و توجه پیدا کند به حالات قلبى خود که در چه حال است
و چه صفاتى را دارد و چه علائقى در دلش هست و ببیند که ارتباط او با خداى خود چه اندازه است،
و از مقامات رضا و تسلیم و تفویض و صبر و معارف الهى چه مقامى را دارا است.
دو:در حال خلوت است که در گوشهاى نشسته و از ابتلائات و گرفتاری هاى مردم و از ناراحتى هاى اجتماع فاصله پیدا کند.
سه: در حال گرسنگى است که وسوسه هاى نفسانى و شهوات حیوانى در این حالت قطع شده، و حال صفا و روحانیت پیدا شود.
چهار: در حال شب زنده دارى است که پس از نیمه شب که همه به خواب رفته و سکوت و خاموشى همه جا را فرا گرفته است،
از خواب برخاسته و چشم دل باز کرده،
و با حالت نورانیت و اخلاص مشغول راز و نیاز با پروردگار متعال بوده، و قلب و روح خود را پاک و منور و روشن سازد.
مصباح الشریعة، ترجمه مصطفوى، ص123
آسایش و راحتى کامل براى شخص مؤمن نیست مگر هنگامى که زندگى دنیوى او سپرى شده و لقاء پروردگار متعال براى او حاصل شود،
و تا لقاء اللَّه حاصل نشده است در چهار مورد ممکن است استراحت پیدا شود:
یک: در حال سکوت است که به خود آمده و توجه پیدا کند به حالات قلبى خود که در چه حال است
و چه صفاتى را دارد و چه علائقى در دلش هست و ببیند که ارتباط او با خداى خود چه اندازه است،
و از مقامات رضا و تسلیم و تفویض و صبر و معارف الهى چه مقامى را دارا است.
دو:در حال خلوت است که در گوشهاى نشسته و از ابتلائات و گرفتاری هاى مردم و از ناراحتى هاى اجتماع فاصله پیدا کند.
سه: در حال گرسنگى است که وسوسه هاى نفسانى و شهوات حیوانى در این حالت قطع شده، و حال صفا و روحانیت پیدا شود.
چهار: در حال شب زنده دارى است که پس از نیمه شب که همه به خواب رفته و سکوت و خاموشى همه جا را فرا گرفته است،
از خواب برخاسته و چشم دل باز کرده،
و با حالت نورانیت و اخلاص مشغول راز و نیاز با پروردگار متعال بوده، و قلب و روح خود را پاک و منور و روشن سازد.
مصباح الشریعة، ترجمه مصطفوى، ص123
منبع:مادحین