«شب هفتم» است، شب هفتمین روز از هفتمین ماه سال؛ البته برای ژاپنی‌ها که تقویم خاص خودشان را دارند.
ژاپنی‌ها این شب را جشن می‌گیرند؛ جشن «تاناباتا» به همان معنی شب هفتم، شبی که در آن قرار است «اُریهیمه» و «هیکُبُشی» دو تا از درخشان‌ترین ستاره‌های آسمان، همدیگر را ملاقات کنند.
این جشن در حقیقت از چین به ژاپن رفته. در اسطوره‌های چینی آمده که اریهیمه لباس‌های زیبایی می‌بافته و پدرش، پادشاه آسمان، عاشق بافته‌های او بوده. اما بعد از این که اُریهیمه با هیکبشی ازدواج می‌کند، دیگر لباس نمی‌بافد و برای همین پدرش تصمیم می‌گیرد اجازه ندهد این دو همدیگر را ببینند، مگر این که اریهیمه دوباره شروع کند به بافتن لباس‌های زیبا.
برای همین کهکشان راه شیری مثل رودی درخشان در دل آسمان، این دو ستاره را از هم جدا می‌کرده و این دو ستاره هر سال تنها یک‌بار این فرصت را پیدا می‌کرده‌اند که همدیگر را ملاقات کنند، آن هم در شب هفتمین روز از هفتمن ماه سال. برای همین هم جشن تاناباتا در شب برگزار می‌شود.
در این جشن هم مثل بیشتر جشن‌های ژاپنی، مردم این کشور مراسم مختلفی اجرا می‌کنند. یکی از مهم‌ترین مراسم این جشن این است که هر کس آرزویش را روی یک‌تکه کاغذ می‌نویسد و کاغذ را به یک شاخه بامبو آویزان می‌کند. معمولاً مردم ژاپن آرزوهایشان را روی کاغذهای مخصوصی که به آنها «تانزاکو» می‌گویند، می‌نویسند. خیلی‌وقت‌ها هم این آرزوها را در قالب شعر می‌نویسند. یکی از جذابیت‌های جشن تاناباتا تماشای بامبویی است که همه آرزوهایشان را به آن آویزان می‌کنند.
نه‌فقط به این دلیل که با کاغذهای رنگین آویزان، خیلی قشنگ می‌شود، بلکه به‌این خاطر که این شاخۀ بامبو اصلاً به این مناسبت تزیین می‌شود. تزیین این بامبو آن‌قدر مهم است که گروه‌های مختلف مردم برای آن، با هم مسابقه می‌دهند. اما هرکس می‌خواهد این بامبوی تماشایی را ببیند، تنها همان شب جشن فرصت دارد؛ چون نیمه‌شب یا روز بعد از جشن، بامبو را با آرزوها و تزییناتش در آب رودخانه می‌اندازند یا آن را می‌سوزانند.
البته این جشن در منطقه‌های مختلف ژاپن به‌شکل‌های مختلفی برگزار می‌شود و مراسم آن بسته به سنت‌های منطقه‌ها با هم فرق می‌کند، اما اصل آن در همه‌جا یکی است.
