شهری که روزگاری پایتخت کشور ایتالیا بود، امروزه بیشتر به هیئت مرکزی در آمده است که مقصد بسیاری از گردشگران سراسر جهان است.
هرچند فلورانس پدر جهان نوین است و آن‌را به عنوان اولین شهری که پدیده جهان مدرن از آن آغاز شده است می‌شناسند، اما هنوز چهره آن تغییر چندانی نکرده است.
شهری که می‌توان بسیاری از دستاورد‌های هنرمندان قرون گذشته را در آن دید ولی به رغم فراگیری ابزار تمدن جدید هنوز تغییر چندانی به خود ندیده است.
فلورانس، یکی از شهرهای تاریخی و بسیار زیبا در ایتالیا و پایتخت ناحیه توسکانی این کشور است. شهر فلورانس از سال ۱۸۶۵ تا ۱۸۷۰ پایتخت پادشاهی ایتالیا بوده است.
در قرون وسطی فلورانس مرکز تجارت و امور مالی اروپا بوده و خاندان مدیچی سال‌های طولانی در شهر فلورانس فرمانروایی می‌کردند.
شهر فلورانس در ساحل رود آرنو قرار گرفته و شهرت خود را به این علت به دست آورده که در قرون وسطی و عصر رنسانس در آن آثار معماری متعددی احداث شد و در آن دوران رونق و اهمیت زیادی داشت.
این شهر در قرون وسطی از مراکز مهم مالی و اقتصادی ایتالیا و حتی اروپا بود؛ به گونه‌ای که آن را آتن قرون وسطی می‌نامیدند.
انواع هنرها بویژه هنر معماری و مجسمه‌سازی در شهر فلورانس جایگاه ویژه‌ای داشته و دارد به طوری که این شهر را به یکی از مهمترین مراکز هنری اروپا تبدیل کرده است.
این شهر دارای بیش از 40 موزه و گالری هنری است که مهمترین آنها عبارتند از
alazzo Pitti،Galleria degli Uffizzi بیش از سیصد و پنجاه تن از هزاران هنرمند مهم جهان در دومین هزاره اروپا (از سال 1000 تا 2000) در این شهر می‌زیسته‌اند. عمده درآمد گردشگری در اروپا از این شهر است.
فلورانس را ژولیوس سزار امپراتور نامدار دوم در سال 59 پیش از میلاد بنا نهاد. آنجا محل استقرار سربازانش بود. در آغاز به آن فلورنتینو می‌گفتند که آن را به سبک اردوگاه‌های نظامی با خیابان‌های اصلی ساختند.
این شهر در مسیر اصلی رم و شمال ایتالیا و در دره حاصلخیز آرنو قرار دارد. فلورانس خیلی زود به یک مرکز مهم بازرگانی تبدیل شد.
اولین شهردار فلورانس در سال 250 میلادی انتخاب شد که مینیاس نام داشت. اولین مجلس ایتالیای جدید در شهر فلورانس شکل گرفت.
در سال 1865 فلورانس به جای تورین پایتخت ایتالیا شد و مجلس آن گشایش یافت اما 6 سال مجلس در رم استقرار یافت.
در قرن بیستم با رشد صنعت گردشگری، جمعیت فلورانس 3 برابر شد و سیل گردشگران از جاهای مختلف ایتالیا، اروپا و جهان به این شهر سرازیر گردید.
در طول جنگ جهانی دوم، آلمان‌ها یک سال فلورانس را در اشغال خود داشتند و فلورانس شهر آزاد اعلام شد؛ اما در سال 1944 متفقین، شهر را از دست آلمان‌ها خارج کردند.
در سال 1966 رود آرنو طغیان کرد و سیل ویرانگر صدمات شدیدی به بناها و گنجینه‌های تاریخی شهر وارد کرد. پیش از رسیدن سیل به شهر، مقام‌های شهر که از آمدن سیل باخبر شده بودند، این خبر را اعلام نکردند و تنها از طریق تلفن جواهرفروشان ناحیه «پونته وکیو» را باخبر کردند.
شهر فلورانس دیدنی‌های بسیار دارد که سبب جذب میلیون‌ها گردشگر در سال می‌شوند. یکی از آنها فواره‌ای است که طی سال‌های 1563 تا 1565 بنا شده است.
علاوه بر آثار هنری و تاریخی، رود آرنو نیز چشم‌اندازی تماشایی دارد. این رود، بخش‌های کهنه و جدید شهر را از هم جدا کرده است.
کسانی که به شهر فلورانس سفر می‌کنند، حتما به تماشای کلیسای سن لورنزو و گالری یوفیزی می‌روند. این گالری، یکی از زیباترین موزه‌های هنری در جهان است.
هرچند فلورانس پدر جهان نوین است و آن‌را به عنوان اولین شهری که پدیده جهان مدرن از آن آغاز شده است می‌شناسند، اما هنوز چهره آن تغییر چندانی نکرده است.
شهری که می‌توان بسیاری از دستاورد‌های هنرمندان قرون گذشته را در آن دید ولی به رغم فراگیری ابزار تمدن جدید هنوز تغییر چندانی به خود ندیده است.
فلورانس، یکی از شهرهای تاریخی و بسیار زیبا در ایتالیا و پایتخت ناحیه توسکانی این کشور است. شهر فلورانس از سال ۱۸۶۵ تا ۱۸۷۰ پایتخت پادشاهی ایتالیا بوده است.
در قرون وسطی فلورانس مرکز تجارت و امور مالی اروپا بوده و خاندان مدیچی سال‌های طولانی در شهر فلورانس فرمانروایی می‌کردند.
شهر فلورانس در ساحل رود آرنو قرار گرفته و شهرت خود را به این علت به دست آورده که در قرون وسطی و عصر رنسانس در آن آثار معماری متعددی احداث شد و در آن دوران رونق و اهمیت زیادی داشت.
این شهر در قرون وسطی از مراکز مهم مالی و اقتصادی ایتالیا و حتی اروپا بود؛ به گونه‌ای که آن را آتن قرون وسطی می‌نامیدند.
انواع هنرها بویژه هنر معماری و مجسمه‌سازی در شهر فلورانس جایگاه ویژه‌ای داشته و دارد به طوری که این شهر را به یکی از مهمترین مراکز هنری اروپا تبدیل کرده است.
این شهر دارای بیش از 40 موزه و گالری هنری است که مهمترین آنها عبارتند از
alazzo Pitti،Galleria degli Uffizzi بیش از سیصد و پنجاه تن از هزاران هنرمند مهم جهان در دومین هزاره اروپا (از سال 1000 تا 2000) در این شهر می‌زیسته‌اند. عمده درآمد گردشگری در اروپا از این شهر است.فلورانس را ژولیوس سزار امپراتور نامدار دوم در سال 59 پیش از میلاد بنا نهاد. آنجا محل استقرار سربازانش بود. در آغاز به آن فلورنتینو می‌گفتند که آن را به سبک اردوگاه‌های نظامی با خیابان‌های اصلی ساختند.
این شهر در مسیر اصلی رم و شمال ایتالیا و در دره حاصلخیز آرنو قرار دارد. فلورانس خیلی زود به یک مرکز مهم بازرگانی تبدیل شد.
اولین شهردار فلورانس در سال 250 میلادی انتخاب شد که مینیاس نام داشت. اولین مجلس ایتالیای جدید در شهر فلورانس شکل گرفت.
در سال 1865 فلورانس به جای تورین پایتخت ایتالیا شد و مجلس آن گشایش یافت اما 6 سال مجلس در رم استقرار یافت.
در قرن بیستم با رشد صنعت گردشگری، جمعیت فلورانس 3 برابر شد و سیل گردشگران از جاهای مختلف ایتالیا، اروپا و جهان به این شهر سرازیر گردید.
در طول جنگ جهانی دوم، آلمان‌ها یک سال فلورانس را در اشغال خود داشتند و فلورانس شهر آزاد اعلام شد؛ اما در سال 1944 متفقین، شهر را از دست آلمان‌ها خارج کردند.
در سال 1966 رود آرنو طغیان کرد و سیل ویرانگر صدمات شدیدی به بناها و گنجینه‌های تاریخی شهر وارد کرد. پیش از رسیدن سیل به شهر، مقام‌های شهر که از آمدن سیل باخبر شده بودند، این خبر را اعلام نکردند و تنها از طریق تلفن جواهرفروشان ناحیه «پونته وکیو» را باخبر کردند.
شهر فلورانس دیدنی‌های بسیار دارد که سبب جذب میلیون‌ها گردشگر در سال می‌شوند. یکی از آنها فواره‌ای است که طی سال‌های 1563 تا 1565 بنا شده است.
علاوه بر آثار هنری و تاریخی، رود آرنو نیز چشم‌اندازی تماشایی دارد. این رود، بخش‌های کهنه و جدید شهر را از هم جدا کرده است.
کسانی که به شهر فلورانس سفر می‌کنند، حتما به تماشای کلیسای سن لورنزو و گالری یوفیزی می‌روند. این گالری، یکی از زیباترین موزه‌های هنری در جهان است.
