رضــrezaــا
کاربر ویژه
موسیقی، به هر صدای هارمونیک و خوشایندی گفته می شود که موجب تحولات خوشایندی در انسان می شود. البته تاثیر خوشایند موسیقی فقط برای انسان ها نیست و گیاهان و حیوانات نیز به اندازه خود از شنیدن صداهای زیبا واکنش خوب نشان می دهند. موسیقی در واقع بیان احساسات انسان به وسیله صداهای گوناگون است. می توان گفت، موسیقی تلفیقی از صدا و سکوت است. موسیقی هایی که کلام دارند، با صدای خواننده ها زیباتر می شوند. آواز خواندن یکی از هنرهایی است که در همه دنیا طرفداران خاص خود را دارد. ملودی همیشه بر روح آدمی تاثیر می گذارد. صرف نظر از اینکه غمگین یا شاد باشید، آهنگ و موسیقی می تواند احساسات شما را تحت تاثیر قرار دهد.
عقاید مختلفی در مورد پدید آمدن موسیقی وجود دارد. برخی ها اعتقاد دارند، موسیقی ریشه در پیش از پیدایش بشریت دارد. اما بر اساس تاریخ نگاری مورخان، موسیقی 6 مرحله را پشت سر نهاده تا به شکل امروز خود درآمده است.
1. در قرون وسطی، موسیقی را به دو دسته تک صدایی و چند صدایی (پلی فونیک) تقسیم بندی کرده بودند.
2. دوره رنسانس را باید تولد دوباره موسیقی دانست که تغییرات بسیاری در موسیقی در آن زمان ایجاد کرد.
3. دوره باروک زمانی بود که موسیقیدان های مختلف انواع سبک های موسیقی و ابزار مختلف آن را تجربه کردند.
4. در دوره کلاسیک که از سال 1750 تا 1850 میلادی را در بر می گیرد، ملودی های ساده را به موسیقی اضافه کردند.
5. در دوره رمانتیک که بین سال های 1800 تا 1900 میلادی ادامه داشت، آوازهای عاشقانه متعددی به صورت آواز خواندن اجرا می شدند.
6. قرن بیستم میلادی را نیز باید سده تحولات اساسی در موسیقی دانست. در این قرن، انواع آلات جدید موسیقی به این هنر افزوده شد و نوع آوازخوانی نیز تغییر کرد.
تک خوانی (Singling)، بر اساس نوع صدا دسته بندی می شود. البته قانون خاصی وجود ندارد که انواع صداهای خاص حتما به دسته و گروه خاصی تعلق داشته باشند. نداشتن مرز و محدودیت این خوبی را دارد که هر خواننده ای با توجه به علایق خود تغییر سبک و مسیر بدهد تا بالاخره به جایی برسد که صدایش با سبک انتخاب او متناسب باشد. انتخاب مسیر درست شاید سال ها به طول بیانجامد.
انواع صداهای مختلف برای خواننده های زن شامل: سوپرانو، میان صدا (مِزو-سوپرانو) و بم (کُنترالتو) هستند. صدای مردها نیز شامل تِنور، باریتون و باس است. صدای مردها بر اساس طیف صدای خواننده متغیر است و صداهایشان را بر اساس جنس آن طبقه بندی می کنند.
سبک های موسیقی مختلفی در دنیا وجود دارد. تعدادی از آنها شامل، موسیقی های راک، کانتری، جاز، پاپ و ... هستند. هنگامی که فردی به دنبال یادگیری موسیقی است باید همه تکنیک های یک سبک را یاد بگیرد اما بعد از یادگیری می تواند تغییراتی جزئی در آن ایجاد کنند.
ژانرهای مختلف آواز شامل، راک، پانک، اپرا، کانتری و وسترن، پاپ، متال، راک کلایسک، اپرای کلاسیک، گاسپِل، هیپ هاپ، کلاسیک، بلوز، راک اند رول، فولکلور، گَرِج (تلفیقی از آواز و رپ)، باکو، سرود، موسیقی سلمانی، سِلتیک، موسیقی های مذهبی، رپ های کمدی، موسیقی آفریقایی و ... هستند.
آواز سبک های متفاوتی دارد. برنامه های نرم افزاری و ابزارآلات موسیقی آن را به سمتی دیگر هدایت می کنند. یافته های جدید در هنر موسیقی و آوازخوانی، حتی تکنیک های آواز و یادگیری آن را نیز تغییر داده اند. به طور مثال، هنردوستان می توانند از طریق حضور در کلاس های حضوری یا با کامپیوتر و به صورت مجازی آواز را فرا بگیرند.
همچون موسیقی دان ها، خواننده ها نیز باید مهارت های هنری خود را به روز کنند. آواز در واقع، هنر کنترل نَفَس است. اگر خواننده در طول آواز، به درستی نفس نکشد در واقع به صدای خود آسیب رسانده است و سلامتی اش نیز به خطر می افتد.
در مکان های مختلف، تکنیک های مختلفی استفاده می شود. البته نمی توان گفت کدام تکنیک به آن یکی برتری دارد. هر کشوری بر اساس سلیقه کلی مردمان خود سبک های متنوعی دارد که در جای جای آن با هم فرق دارند. اما موضوع مشترک بین همه موسیقی ها و آوازهای جهان این است که موسیقی احساس خاصی را به شنونده القا می کند.
یکی از روش های نادرست آواز استفاده از تارهای صوتی گلو برای بیرون دادن صداست. این مساله در هنر آوازخوانی درست نیست و ممکن است به خروج صدای خش دار منجر شود و در نت های بالا چندان خوب از کار درنیاید. حتی ممکن است هنگام خواندن نفس کم بیاید یا نت خیلی صاف و بدون لرزش شنیده شود که گاهی اصلا جالب نیست و موسیقی را خراب می کند. اصولا تنش های آوازی در نتیجه تکنیک های نادرست تنفس ایجاد می شوند. اگر گره های آوازی در داخل گلو به علت فشار تشکیل شده باشند، تن صدا را کم یا خش.دار می کند. برای کنترل نفس در آواز، بهتر است از یک معلم یا مربی آواز کمک گرفت.
عقاید مختلفی در مورد پدید آمدن موسیقی وجود دارد. برخی ها اعتقاد دارند، موسیقی ریشه در پیش از پیدایش بشریت دارد. اما بر اساس تاریخ نگاری مورخان، موسیقی 6 مرحله را پشت سر نهاده تا به شکل امروز خود درآمده است.
1. در قرون وسطی، موسیقی را به دو دسته تک صدایی و چند صدایی (پلی فونیک) تقسیم بندی کرده بودند.
2. دوره رنسانس را باید تولد دوباره موسیقی دانست که تغییرات بسیاری در موسیقی در آن زمان ایجاد کرد.
3. دوره باروک زمانی بود که موسیقیدان های مختلف انواع سبک های موسیقی و ابزار مختلف آن را تجربه کردند.
4. در دوره کلاسیک که از سال 1750 تا 1850 میلادی را در بر می گیرد، ملودی های ساده را به موسیقی اضافه کردند.
5. در دوره رمانتیک که بین سال های 1800 تا 1900 میلادی ادامه داشت، آوازهای عاشقانه متعددی به صورت آواز خواندن اجرا می شدند.
6. قرن بیستم میلادی را نیز باید سده تحولات اساسی در موسیقی دانست. در این قرن، انواع آلات جدید موسیقی به این هنر افزوده شد و نوع آوازخوانی نیز تغییر کرد.
تک خوانی (Singling)، بر اساس نوع صدا دسته بندی می شود. البته قانون خاصی وجود ندارد که انواع صداهای خاص حتما به دسته و گروه خاصی تعلق داشته باشند. نداشتن مرز و محدودیت این خوبی را دارد که هر خواننده ای با توجه به علایق خود تغییر سبک و مسیر بدهد تا بالاخره به جایی برسد که صدایش با سبک انتخاب او متناسب باشد. انتخاب مسیر درست شاید سال ها به طول بیانجامد.
انواع صداهای مختلف برای خواننده های زن شامل: سوپرانو، میان صدا (مِزو-سوپرانو) و بم (کُنترالتو) هستند. صدای مردها نیز شامل تِنور، باریتون و باس است. صدای مردها بر اساس طیف صدای خواننده متغیر است و صداهایشان را بر اساس جنس آن طبقه بندی می کنند.
سبک های موسیقی مختلفی در دنیا وجود دارد. تعدادی از آنها شامل، موسیقی های راک، کانتری، جاز، پاپ و ... هستند. هنگامی که فردی به دنبال یادگیری موسیقی است باید همه تکنیک های یک سبک را یاد بگیرد اما بعد از یادگیری می تواند تغییراتی جزئی در آن ایجاد کنند.
ژانرهای مختلف آواز شامل، راک، پانک، اپرا، کانتری و وسترن، پاپ، متال، راک کلایسک، اپرای کلاسیک، گاسپِل، هیپ هاپ، کلاسیک، بلوز، راک اند رول، فولکلور، گَرِج (تلفیقی از آواز و رپ)، باکو، سرود، موسیقی سلمانی، سِلتیک، موسیقی های مذهبی، رپ های کمدی، موسیقی آفریقایی و ... هستند.
آواز سبک های متفاوتی دارد. برنامه های نرم افزاری و ابزارآلات موسیقی آن را به سمتی دیگر هدایت می کنند. یافته های جدید در هنر موسیقی و آوازخوانی، حتی تکنیک های آواز و یادگیری آن را نیز تغییر داده اند. به طور مثال، هنردوستان می توانند از طریق حضور در کلاس های حضوری یا با کامپیوتر و به صورت مجازی آواز را فرا بگیرند.
همچون موسیقی دان ها، خواننده ها نیز باید مهارت های هنری خود را به روز کنند. آواز در واقع، هنر کنترل نَفَس است. اگر خواننده در طول آواز، به درستی نفس نکشد در واقع به صدای خود آسیب رسانده است و سلامتی اش نیز به خطر می افتد.
در مکان های مختلف، تکنیک های مختلفی استفاده می شود. البته نمی توان گفت کدام تکنیک به آن یکی برتری دارد. هر کشوری بر اساس سلیقه کلی مردمان خود سبک های متنوعی دارد که در جای جای آن با هم فرق دارند. اما موضوع مشترک بین همه موسیقی ها و آوازهای جهان این است که موسیقی احساس خاصی را به شنونده القا می کند.
یکی از روش های نادرست آواز استفاده از تارهای صوتی گلو برای بیرون دادن صداست. این مساله در هنر آوازخوانی درست نیست و ممکن است به خروج صدای خش دار منجر شود و در نت های بالا چندان خوب از کار درنیاید. حتی ممکن است هنگام خواندن نفس کم بیاید یا نت خیلی صاف و بدون لرزش شنیده شود که گاهی اصلا جالب نیست و موسیقی را خراب می کند. اصولا تنش های آوازی در نتیجه تکنیک های نادرست تنفس ایجاد می شوند. اگر گره های آوازی در داخل گلو به علت فشار تشکیل شده باشند، تن صدا را کم یا خش.دار می کند. برای کنترل نفس در آواز، بهتر است از یک معلم یا مربی آواز کمک گرفت.
