به تشخیص پزشکان متخصص برای افرادی که اضطراب دارند یا از مشکلات خواب رنج می‌برند، عموما داروهای مرسومی تجویز می‌شود که اسم‌شان برای بسیاری از ما آشناست.
آنقدر که برخی بدون هیچ‌گونه نگرانی نسبت به عواقب ناگوار آنها مثل نقل و نبات مصرف می‌کنند و خوشحالند که راه‌حلی برای دل پریشان یا چشمان همیشه خواب‌آلوده خود یافته‌اند، غافل از این که این خوددرمانی‌ها ممکن است عواقب بسیار ناگوار و جبران‌ناپذیری به دنبال داشته باشد.
یکی از این عواقب که البته هنوز به طور قطعی تائید نشده، افزایش احتمال مرگ و میر است.
به گزارش مجله پریونشن، پژوهشی جدید نشان می‌دهد مصرف داروهای ضداضطراب و نیز داروهای خواب آور به طور کلی می‌تواند زندگی شما را در معرض خطر قرار دهد.
در این پژوهش که به مدت 7.5 سال و به دست یک گروه پژوهشی بریتانیایی صورت گرفته، حدود 35 هزار فرد بزرگسال مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت مشخص شده است همه افرادی که بتازگی شروع به مصرف داروهای ضداضطراب یا داروهای خواب‌آور کرده بودند، یعنی مدت زمان زیادی از مصرف این داروهایشان نمی‌گذشت، بیش از دو برابر افرادی که هرگز از این داروها استفاده نکرده بودند در معرض خطر مرگ قرار داشتند.
البته این مساله بسیار مهمی است که از نظر این گروه پژوهشی، تا اینجای کار با قطعیت نمی‌توانیم این داروها را مجرم به شمار آوریم.
در واقع در حال حاضر نمی‌توانیم بگوییم آیا این داروست که میزان خطر مرگ و میر را افزایش می‌دهد یا بیماری‌ای که سبب تجویز این داروها شده، عامل چنین جهشی در وقوع مرگ و میر به شمار می‌رود؛ زیرا داروهای مورد نظر فقط برای درمان اضطراب ساده یا مشکلات خواب تجویز نمی‌شود، بلکه در درمان طیف وسیع‌تری از بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این نخستین‌بار نیست که چنین ابهامی درخصوص این داروها پیش آمده است. پیشتر نیز مطالعات دیگری انجام شده بود که نشان می‌داد بین مصرف این داروها با ابتلا به عفونت‌های تنفسی، سرطان و نیز زوال عقل پیوندی برقرار است، اما بر اساس آن پژوهش‌ها نیز نمی‌توان با قطعیت تقصیرها را به گردن این داروها انداخت، زیرا در این زمینه نیز همچنان ممکن است عامل اصلی ابتلا به بیماری‌هایی باشد که این داروها برای درمانشان تجویز می‌شود.
با این حال پژوهش اخیر گام‌های اطمینان بخش‌تری برداشته است. در این پژوهش افراد تحت مطالعه کاملا بدقت انتخاب شده‌اند تا به هیچ یک از بیماری‌های تهدیدکننده زندگی مانند سرطان مبتلا نبوده باشند و نیز تیم تحقیقاتی این اطمینان را می‌دهد هیچ یک از شرکت‌کنندگان با هیچ نوع اختلال روانی نیز دست به گریبان نبوده‌اند.
به عبارت دیگر، شرکت‌کنندگان در این پژوهش افراد سالمی بودند که یا مشکلات خواب گریبانگیرشان بود یا اضطراب و فقط همین عوارض آنها را واداشته بود به سراغ پزشک متخصص بروند.
با همه این تمهیدات، این پژوهشگران متواضعانه تاکید می‌کنند رابطه میان مصرف این داروها و افزایش خطر مرگ و میر هنوز بسیار متزلزل‌تر از آن است که بتوان به این سادگی‌ها حکم به کنارگذاشتن آنها صادر کرد.
آنها می‌گویند مسلما پژوهش‌های بسیاری لازم است تا ابهام‌های فراوان پیش رو را رفع کند. محققان تاکید می‌کنند نتایج مطالعه‌ای که انجام داده‌اند هرگز به این معنی نیست افرادی که به تشخیص و تجویز پزشک متخصص از این داروها استفاده می‌کنند، مصرف آنها را قطع کنند و آنها را دور بریزند. به همین دلیل شما باید به پزشک متخصص خود اعتماد کرده و در صورت نیاز با او در این زمینه مشورت کنید.
به یاد داشته باشید اگر خطری در میان باشد، بیشتر متوجه کسانی خواهد بود که خوددرمانی می‌کنند؛ زیرا اصولا این داروها از سوی پزشک متخصص برای مدتی محدود تجویز می‌شود، نه مدتی طولانی.
آنقدر که برخی بدون هیچ‌گونه نگرانی نسبت به عواقب ناگوار آنها مثل نقل و نبات مصرف می‌کنند و خوشحالند که راه‌حلی برای دل پریشان یا چشمان همیشه خواب‌آلوده خود یافته‌اند، غافل از این که این خوددرمانی‌ها ممکن است عواقب بسیار ناگوار و جبران‌ناپذیری به دنبال داشته باشد.
یکی از این عواقب که البته هنوز به طور قطعی تائید نشده، افزایش احتمال مرگ و میر است.
به گزارش مجله پریونشن، پژوهشی جدید نشان می‌دهد مصرف داروهای ضداضطراب و نیز داروهای خواب آور به طور کلی می‌تواند زندگی شما را در معرض خطر قرار دهد.
در این پژوهش که به مدت 7.5 سال و به دست یک گروه پژوهشی بریتانیایی صورت گرفته، حدود 35 هزار فرد بزرگسال مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت مشخص شده است همه افرادی که بتازگی شروع به مصرف داروهای ضداضطراب یا داروهای خواب‌آور کرده بودند، یعنی مدت زمان زیادی از مصرف این داروهایشان نمی‌گذشت، بیش از دو برابر افرادی که هرگز از این داروها استفاده نکرده بودند در معرض خطر مرگ قرار داشتند.
البته این مساله بسیار مهمی است که از نظر این گروه پژوهشی، تا اینجای کار با قطعیت نمی‌توانیم این داروها را مجرم به شمار آوریم.
در واقع در حال حاضر نمی‌توانیم بگوییم آیا این داروست که میزان خطر مرگ و میر را افزایش می‌دهد یا بیماری‌ای که سبب تجویز این داروها شده، عامل چنین جهشی در وقوع مرگ و میر به شمار می‌رود؛ زیرا داروهای مورد نظر فقط برای درمان اضطراب ساده یا مشکلات خواب تجویز نمی‌شود، بلکه در درمان طیف وسیع‌تری از بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این نخستین‌بار نیست که چنین ابهامی درخصوص این داروها پیش آمده است. پیشتر نیز مطالعات دیگری انجام شده بود که نشان می‌داد بین مصرف این داروها با ابتلا به عفونت‌های تنفسی، سرطان و نیز زوال عقل پیوندی برقرار است، اما بر اساس آن پژوهش‌ها نیز نمی‌توان با قطعیت تقصیرها را به گردن این داروها انداخت، زیرا در این زمینه نیز همچنان ممکن است عامل اصلی ابتلا به بیماری‌هایی باشد که این داروها برای درمانشان تجویز می‌شود.
با این حال پژوهش اخیر گام‌های اطمینان بخش‌تری برداشته است. در این پژوهش افراد تحت مطالعه کاملا بدقت انتخاب شده‌اند تا به هیچ یک از بیماری‌های تهدیدکننده زندگی مانند سرطان مبتلا نبوده باشند و نیز تیم تحقیقاتی این اطمینان را می‌دهد هیچ یک از شرکت‌کنندگان با هیچ نوع اختلال روانی نیز دست به گریبان نبوده‌اند.
به عبارت دیگر، شرکت‌کنندگان در این پژوهش افراد سالمی بودند که یا مشکلات خواب گریبانگیرشان بود یا اضطراب و فقط همین عوارض آنها را واداشته بود به سراغ پزشک متخصص بروند.
با همه این تمهیدات، این پژوهشگران متواضعانه تاکید می‌کنند رابطه میان مصرف این داروها و افزایش خطر مرگ و میر هنوز بسیار متزلزل‌تر از آن است که بتوان به این سادگی‌ها حکم به کنارگذاشتن آنها صادر کرد.
آنها می‌گویند مسلما پژوهش‌های بسیاری لازم است تا ابهام‌های فراوان پیش رو را رفع کند. محققان تاکید می‌کنند نتایج مطالعه‌ای که انجام داده‌اند هرگز به این معنی نیست افرادی که به تشخیص و تجویز پزشک متخصص از این داروها استفاده می‌کنند، مصرف آنها را قطع کنند و آنها را دور بریزند. به همین دلیل شما باید به پزشک متخصص خود اعتماد کرده و در صورت نیاز با او در این زمینه مشورت کنید.
به یاد داشته باشید اگر خطری در میان باشد، بیشتر متوجه کسانی خواهد بود که خوددرمانی می‌کنند؛ زیرا اصولا این داروها از سوی پزشک متخصص برای مدتی محدود تجویز می‌شود، نه مدتی طولانی.
ضمیمه سیب-جام جم آنلاین
مسعود ایثاری
مسعود ایثاری