دو محقق ایرانی در یک گروه از محققان دانشگاه استنفورد و پنسیلوانیا با ایجاد پوششی از فلز بازتابنده که می تواند موجب نامرئی شدن بشود، دستگاه تشخیص نور نامرئی را اختراع کردند که می تواند بدون دیده شدن ببیند.
به گزارش خبرگزاری مهر، در قلب این دستگاه نانوسیمهای سیلیکونی قرار دارد که با یک پوشش نازک از طلا پوشانده شده است، با تنظیم نسبت فلز به سیلیکون ( تکنیکی که مهندسان از آن به عنوان تنظیم هندسه یاد می کند) از نانو فیزیکی بهره بردند که در آن نور منعکس شده از دو ماده یکدیگر را خنثی کرده و موجب نامرئی شدن دستگاه می شود.
نتایج این تحقیقات روز 20 می ( 31 اردیبهشت ماه) در مجله Nature Photonics منتشر شده است.
تشخیص نور فرآیندی ساده و آشنا است. وقتی سیلیکون روشن می شود جریان الکتریکی تولید می کند که در صفحات خورشیدی و حسگرهای نور امروز شناخته شده است. این وسیله اختراع شده استنفورد برای نخستین بار از این نقطه نیز فراتر رفته است و از ایده نسبتا جدیدی استفاده کرده که از آن به عنوان " پنهان‌سازی پلاسمونیکی" یاد می شود که می تواند به نامرئی شدن دستگاه کمک کند.
عرصه پلاسمونیکی به مطالعه چگونگی فعل و انفعال نور با نانوساختارهای فلزی می پردازد و جریانهای الکتریکی دارای نوسان اندک را در کنار سطوح فلز و نیمه رسانها قرار می دهد. این جریانها به نوبه خود تولید کننده امواج نور پراکنده هستند.
این تحقیق با مشارکت فرزانه افشین منش دانشجوی دکترا و دکتر نادر انقطاع انجام شده است.
مهندسان این پروژه با طراحی دقیق دستگاه خود پنهان سازی پلاسمونیکی ایجاد کرده اند که در آن نور پراکنده از فلز و نیمه رسانه یکدیگر را به طور کامل از طریق پدیده ای که به تداخل مخرب شناخته می شود، خنثی کردند.
براساس گزارش ساینس دیلی، ناهمواری امواج نور در فلز و نیمه رسانا تفکیک بارهای مثبت و منفی در مواد ایجاد می کند که از لحاظ فنی به آن گشتاور دو قطبی گفته می شود.
مهندسان پیش بینی کرده اند که این کارکرد در آینده می تواند برای دستگاه های فلزی – نیمه رسانه در عرصه هایی چون سلولهای خورشیدی؛ حسگرهای نوری، لیزرهای مقیاس تراشه کاربرد داشته باشد. به طوری که دوربینهای دیجیتال، سیستمهای تصویر برداری پیشرفته می توانند از تداخل مخرب بین پیکسلهای مجاور بهره گرفته و حالت تیرگی و مه آلودی تصاویر را کاهش دهند تا تصاویر واضح تر و دقیق تری به ویژه برای عرصه پزشکی قابل ارائه باشند.
به گزارش خبرگزاری مهر، در قلب این دستگاه نانوسیمهای سیلیکونی قرار دارد که با یک پوشش نازک از طلا پوشانده شده است، با تنظیم نسبت فلز به سیلیکون ( تکنیکی که مهندسان از آن به عنوان تنظیم هندسه یاد می کند) از نانو فیزیکی بهره بردند که در آن نور منعکس شده از دو ماده یکدیگر را خنثی کرده و موجب نامرئی شدن دستگاه می شود.
نتایج این تحقیقات روز 20 می ( 31 اردیبهشت ماه) در مجله Nature Photonics منتشر شده است.
تشخیص نور فرآیندی ساده و آشنا است. وقتی سیلیکون روشن می شود جریان الکتریکی تولید می کند که در صفحات خورشیدی و حسگرهای نور امروز شناخته شده است. این وسیله اختراع شده استنفورد برای نخستین بار از این نقطه نیز فراتر رفته است و از ایده نسبتا جدیدی استفاده کرده که از آن به عنوان " پنهان‌سازی پلاسمونیکی" یاد می شود که می تواند به نامرئی شدن دستگاه کمک کند.
عرصه پلاسمونیکی به مطالعه چگونگی فعل و انفعال نور با نانوساختارهای فلزی می پردازد و جریانهای الکتریکی دارای نوسان اندک را در کنار سطوح فلز و نیمه رسانها قرار می دهد. این جریانها به نوبه خود تولید کننده امواج نور پراکنده هستند.
این تحقیق با مشارکت فرزانه افشین منش دانشجوی دکترا و دکتر نادر انقطاع انجام شده است.
مهندسان این پروژه با طراحی دقیق دستگاه خود پنهان سازی پلاسمونیکی ایجاد کرده اند که در آن نور پراکنده از فلز و نیمه رسانه یکدیگر را به طور کامل از طریق پدیده ای که به تداخل مخرب شناخته می شود، خنثی کردند.
براساس گزارش ساینس دیلی، ناهمواری امواج نور در فلز و نیمه رسانا تفکیک بارهای مثبت و منفی در مواد ایجاد می کند که از لحاظ فنی به آن گشتاور دو قطبی گفته می شود.
مهندسان پیش بینی کرده اند که این کارکرد در آینده می تواند برای دستگاه های فلزی – نیمه رسانه در عرصه هایی چون سلولهای خورشیدی؛ حسگرهای نوری، لیزرهای مقیاس تراشه کاربرد داشته باشد. به طوری که دوربینهای دیجیتال، سیستمهای تصویر برداری پیشرفته می توانند از تداخل مخرب بین پیکسلهای مجاور بهره گرفته و حالت تیرگی و مه آلودی تصاویر را کاهش دهند تا تصاویر واضح تر و دقیق تری به ویژه برای عرصه پزشکی قابل ارائه باشند.