نتایج یک بررسی در فاز حیوانی نشان داد که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض میدان‌های الکترومغناطیسی اثرات مخربی بر سلول‌های عضله قلب و به طور کلی سیستم قلبی عروقی دارد.
به گزارش ایسنا، شرایط زندگی مدرن سبب شده است که انسان به طور مداوم در معرض میدان‌های الکترومغناطیسی قرار گیرد. مطالعات اپیدمیولوژیک و آزمایشگاهی حیوانی اثر سوء میدان‌های الکترومغناطیس را بر سیستم‌های بیولوژیک نشان داده است، در همین زمینه رویا انصاری سامانی از دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد پژوهشی را با هدف بررسی تعیین اثرات میدان‌های الکترومغناطیس بر فرا ساختمان سلول‌های قلبی انجام داده است.
در این مطالعه تجربی، 30 سر رت ماده نژاد ویستار به دو گروه آزمایش و کنترل، در هر گروه 15 سر، تقسیم شدند. رت‌های گروه آزمایش به مدت چهار ماه و روزانه چهار ساعت در معرض میدان الکترومغناطیس با شدت سه میلی تسلا قرار گرفتند. پس از اتمام این مدت حیوانات گروه آزمایش و کنترل کشته و نمونه‌های قلب جهت مطالعه با میکروسکوپ الکترونی آماده شدند. سلول‌ها از نظر کمی و تعداد در دو گروه کنترل و آزمایش با استفاده از آزمون t-test تجریه و تحلیل شدند.
یافته‌ها نشان داد که هسته سلول‌های عضله قلبی کوچک، متراکم و هتروکروماتیک شده‌اند، به طوری که میانگین قطر هسته در گروه کنترل و آزمایش به ترتیب 0.005±0.085 و 0.009±0.057 میلی متر و نسبت اقطار در هسته به ترتیب 0.15 ±1.80 و 0.30±1.32 میلی متر بود.
همچنین طبقه زیر آندوکاردی در قلب نامنظم و میتوکندری‌ها متورم‌تر شده و کریستاهای آنها نامنظم و مبهم دیده می‌شد. پیدایش شکاف در حد فاصل غشای پایه و سلول‌های آندوتلیال عروق بین عضلانی قلب و نازکتر شدن لایه اپیکاردی در قلب از دیگر تغییرات مشاهده شده در این پژوهش بود.
نتایج بدست آمده از این یافته‌ها بیانگر اثرات سوء قرارگیری طولانی مدت در معرض میدان‌های الکترومغناطیس بر سیستم قلبی عروقی است که لزوم اتخاذ تدابیر حفاظتی از لطمات احتمالی آن را مطرح می‌کند.
به گزارش ایسنا، شرایط زندگی مدرن سبب شده است که انسان به طور مداوم در معرض میدان‌های الکترومغناطیسی قرار گیرد. مطالعات اپیدمیولوژیک و آزمایشگاهی حیوانی اثر سوء میدان‌های الکترومغناطیس را بر سیستم‌های بیولوژیک نشان داده است، در همین زمینه رویا انصاری سامانی از دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد پژوهشی را با هدف بررسی تعیین اثرات میدان‌های الکترومغناطیس بر فرا ساختمان سلول‌های قلبی انجام داده است.
در این مطالعه تجربی، 30 سر رت ماده نژاد ویستار به دو گروه آزمایش و کنترل، در هر گروه 15 سر، تقسیم شدند. رت‌های گروه آزمایش به مدت چهار ماه و روزانه چهار ساعت در معرض میدان الکترومغناطیس با شدت سه میلی تسلا قرار گرفتند. پس از اتمام این مدت حیوانات گروه آزمایش و کنترل کشته و نمونه‌های قلب جهت مطالعه با میکروسکوپ الکترونی آماده شدند. سلول‌ها از نظر کمی و تعداد در دو گروه کنترل و آزمایش با استفاده از آزمون t-test تجریه و تحلیل شدند.
یافته‌ها نشان داد که هسته سلول‌های عضله قلبی کوچک، متراکم و هتروکروماتیک شده‌اند، به طوری که میانگین قطر هسته در گروه کنترل و آزمایش به ترتیب 0.005±0.085 و 0.009±0.057 میلی متر و نسبت اقطار در هسته به ترتیب 0.15 ±1.80 و 0.30±1.32 میلی متر بود.
همچنین طبقه زیر آندوکاردی در قلب نامنظم و میتوکندری‌ها متورم‌تر شده و کریستاهای آنها نامنظم و مبهم دیده می‌شد. پیدایش شکاف در حد فاصل غشای پایه و سلول‌های آندوتلیال عروق بین عضلانی قلب و نازکتر شدن لایه اپیکاردی در قلب از دیگر تغییرات مشاهده شده در این پژوهش بود.
نتایج بدست آمده از این یافته‌ها بیانگر اثرات سوء قرارگیری طولانی مدت در معرض میدان‌های الکترومغناطیس بر سیستم قلبی عروقی است که لزوم اتخاذ تدابیر حفاظتی از لطمات احتمالی آن را مطرح می‌کند.