اجزای پیشین

[baroon]

اجزای پیشین
​

بسیاری از فعل ها علاوه بر شناسه اجزای دیگری دارند. این اجزا را که عبارت از «می» و «بـ» است، چون در آغاز فعل می آیند، اجزای پیشین می گویند.


[HIGHLIGHT]کاربردهای «می»:
[/HIGHLIGHT]
«می» معنی استمرار و ادامه یا تکرار به فعل می دهد.
مثلاً می رفت گاهی در جمله همراه با معنی استمرار است و گاهی همراه با معنی تکرار.

چنانکه در جمله های زیر می بینیم:
او به کتابخانه می رفت که دوستش را در راه دید. (یعنی در حالی که عمل «رفتن» ادامه و استمرار داشت، دوستش را دید.)
او هر روز به کتابخانه می رفت. (تکرار)

همچنین «می» گاهی فعل را التزامی می کند یعنی مفهوم آن را با آرزو یا تردید و یا جز آن همراه می کند.

مانند «می آمد» در این جمله:
کاش برادرم هر چه زود تر می آمد.



[HIGHLIGHT]کاربردهای «بـ»:
[/HIGHLIGHT]
«بـ» مضارع ساده را به مضارع التزامی تبدیل می کند:

بــ + خورم ===» بخورم


یا بر سر فعل امر می آید:

بـ + رو ===» برو
بـ + روید ===» بروید