منشا جهان برای مدت‌ها طولانی مورد تردید قرار داشته و اکنون یک دانشمند علوم سیارات مدعی شده که زمین بطور موری چهار و نیم میلیارد سال قبل ماه را به دنیا آورده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، نظریه جدید جنجالی ویم وان وسترنن از دانشگاه آزاد آمستردام بر این اساس است که یک انفجار بزرگ معادل 40 میلیارد بمب اتم که از هسته زمین منشا گرفته، تا حدودی منجر به شکل‌گیری ماه شده است.
وی بر این باور است که این رویداد بزرگ حدود 4.5 میلیارد سال قبل رخ داده و می‌تواند پاسخی برای سوال به شدت مورد بحث منشا ماه باشد.
وان وسترن اظهار کرد که توضیحات قبلی در مورد چگونگی شکل‌گیری ماه در زبان ساده منطقی نیست.
جورج داروین، نوه چارلز داروین گفته بود که زمین اولیه به قدری سریع می‌چرخیده که بیرون افتاده و بخشی از خود را به فا پرتاب کرده تا شکل ماه را به خود بگیرد.
نظریه وی مشهور بود اما سپس با نظریه برخورد عظیم تحت‌الشعاع قرار گرفت که بر اساس آن یک جسم به اندازه سیاره مریخ با زمین اولیه برخورد کرده و در اثر این ضربه خرد شده است.
در این نظریه، تکه‌های کنده شده ماه را شکل داده‌اند. اما این فرضیه پس از بازگردادن نمونه‌هایی از سنگ ماه به زمین توسط ماموریت آپولو تا حد زیادی کنار گذاشته شد.
بررسی‌های شیمیایی سنگ‌ها در سال گذشته توسط دانشگاه شیکاگو نشان داد که آنها دارای ایزوتوپ‌های مشابه اکسیژن، سیلیکون و پتاسیم با نمونه‌های زمین هستند.
وان وسترن می‌گوید که این نتایج نشان می‌دهد ماه زمانی بخشی از زمین بوده که با انفجاری بزرگ از هسته زمین به فضا پرتاب شده است.
بر این کار، این محقق بر این باور است که باید انرژی پرتابشی بسیار بزرگی به سرعت بوجود آمده و طبق محاسبات وی قدرت این انفجار برابر با 40 میلیارد بمب اتمی پرتاب شده در هیروشیما بوده است.
این ایده که هسته زمین از یک راکتور اتمی بسیار عظیم برحوردار بوده برای بیش از 60 سال در میان دانشمندان مورد بحث بوده است.
همچنین شواهدی از راکتورهای فسیلی بسیار کچکتر تا 10 متر در غرب آفریقا وجود داشته که حدود 10 میلیارد سال قبل فعال بوده‌اند.
دانشمندان بر این باورند که عناصر سنگین مانند اورانیوم و پلوتونیوم در سنگ‌های سنگین پس از شکل‌گیری و قرار گرفتن آنها در پوسته آن به درون زمین نفوذ کرده و مخازن مایع بزرگ را شکل داده‌اند.
ماده رادیواکتیو در سنگ‌ها واکنش‌های کوچک از خود نشان داده که با ترکیب با سوخت کافی می‌تواند یک انجار عظیم را شکل دهد.
این نظریه یک راکتور هسته‌ای داخلی می‌تواند توضیحی برای این سوال باشد که چرا زمین انرژی بیشتری نسبت به آنچه از خورشید دریافت کرده، بیرون می‌فرستد.
با اینحال کارشناسان اظهار کرده‌اند که حتی اگر شواهد ژئوراکتورهای جهانی پیدا شود، بسیاری از دانشمندان باید از این امر که آیا آنها قادر به تولید ماه هستند، متقاعد شوند.
16تیر
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، نظریه جدید جنجالی ویم وان وسترنن از دانشگاه آزاد آمستردام بر این اساس است که یک انفجار بزرگ معادل 40 میلیارد بمب اتم که از هسته زمین منشا گرفته، تا حدودی منجر به شکل‌گیری ماه شده است.
وی بر این باور است که این رویداد بزرگ حدود 4.5 میلیارد سال قبل رخ داده و می‌تواند پاسخی برای سوال به شدت مورد بحث منشا ماه باشد.
وان وسترن اظهار کرد که توضیحات قبلی در مورد چگونگی شکل‌گیری ماه در زبان ساده منطقی نیست.
جورج داروین، نوه چارلز داروین گفته بود که زمین اولیه به قدری سریع می‌چرخیده که بیرون افتاده و بخشی از خود را به فا پرتاب کرده تا شکل ماه را به خود بگیرد.
نظریه وی مشهور بود اما سپس با نظریه برخورد عظیم تحت‌الشعاع قرار گرفت که بر اساس آن یک جسم به اندازه سیاره مریخ با زمین اولیه برخورد کرده و در اثر این ضربه خرد شده است.
در این نظریه، تکه‌های کنده شده ماه را شکل داده‌اند. اما این فرضیه پس از بازگردادن نمونه‌هایی از سنگ ماه به زمین توسط ماموریت آپولو تا حد زیادی کنار گذاشته شد.
بررسی‌های شیمیایی سنگ‌ها در سال گذشته توسط دانشگاه شیکاگو نشان داد که آنها دارای ایزوتوپ‌های مشابه اکسیژن، سیلیکون و پتاسیم با نمونه‌های زمین هستند.
وان وسترن می‌گوید که این نتایج نشان می‌دهد ماه زمانی بخشی از زمین بوده که با انفجاری بزرگ از هسته زمین به فضا پرتاب شده است.
بر این کار، این محقق بر این باور است که باید انرژی پرتابشی بسیار بزرگی به سرعت بوجود آمده و طبق محاسبات وی قدرت این انفجار برابر با 40 میلیارد بمب اتمی پرتاب شده در هیروشیما بوده است.
این ایده که هسته زمین از یک راکتور اتمی بسیار عظیم برحوردار بوده برای بیش از 60 سال در میان دانشمندان مورد بحث بوده است.
همچنین شواهدی از راکتورهای فسیلی بسیار کچکتر تا 10 متر در غرب آفریقا وجود داشته که حدود 10 میلیارد سال قبل فعال بوده‌اند.
دانشمندان بر این باورند که عناصر سنگین مانند اورانیوم و پلوتونیوم در سنگ‌های سنگین پس از شکل‌گیری و قرار گرفتن آنها در پوسته آن به درون زمین نفوذ کرده و مخازن مایع بزرگ را شکل داده‌اند.
ماده رادیواکتیو در سنگ‌ها واکنش‌های کوچک از خود نشان داده که با ترکیب با سوخت کافی می‌تواند یک انجار عظیم را شکل دهد.
این نظریه یک راکتور هسته‌ای داخلی می‌تواند توضیحی برای این سوال باشد که چرا زمین انرژی بیشتری نسبت به آنچه از خورشید دریافت کرده، بیرون می‌فرستد.
با اینحال کارشناسان اظهار کرده‌اند که حتی اگر شواهد ژئوراکتورهای جهانی پیدا شود، بسیاری از دانشمندان باید از این امر که آیا آنها قادر به تولید ماه هستند، متقاعد شوند.
16تیر