امروزه در جامعه فراصنعتی تاکید بر جمع آوری و توزیع اطلاعات است. بنابراین در حوزه اجتماعی و فرهنگی و بخصوص سیاسی با چگونگی حق برخورداری از ارتباط و دریافت اطلاعات روبرو هستیم.
مسائل و مشکلات تکنولوژی های ارتباطی
1- افزایش حجم اطلاعات که احتمالا کاهش تاثیر آن را بر مردم به دنبال دارد. هرچه افزایش مداوم اطلاعات بیشتر باشد تاثیر پذیری مردم از آن کمتر است. و علت آن این است که تولید بیش از حد اطلاعات افراد را دچار اضافه بار اطلاعات می کند و دیگر کسی نیست که خریدار این اطلاعات باشد.
2- تکنولوژی های ارتباط جمعی در دو جهت متضاد حرکت می کنند. الف ) سلطه دولت ها بر این تکنولوژی ها سبب می شود که دولت ها بر مردم متمرکز شوند و نتیجه آن انفعال و سرخوردگی مردم و تسلط اقلیت یک جامعه بر اکثریت آن می باشد. این امر سبب پدید آمدن ارتباط یکسویه با مردم خواهد شد. که صرفا اطلاعاتی دارای محتوای سیاسی و تجاری خواهد بود. ب) افزایش این تکنولوژی ها باعث از بین رفتن جامعه بسته ملی شده و به افراد دیدی جهانی و وسیعی داده و فرصت انتخاب اطلاعات را متناسب با سلامتیشان به آنها می دهند. این امر می تواند جریان آزاد پیام یا اطلاعات را سبب شود و در نتیجه به بهبود شرایط زندگی مردم بیانجامد. این امر یعنی جریان آزاد اطلاعات ملزم به سیاستگذاری درست ارتباطی از سوی کسانی است که رسانه ها را در اختیار دارند.
جریان بین المللی ارتباط
با وجود تکنولوژی های جدید ارتباطی و استفاده از ماهواره ها و ارسال سریع اخبار از خبرگزاری ها و سرویس های مطبوعاتی و رادیو تلویزیون به سراسر دنیا از این امکانات به طور یکسان استفاده نمی کنند. تقریبا در تمام کشورهای دنیا خبرگزاری وجود دارد. اما توزیع آن در جهان نامتعادل است و دامنه کار آنها نیز متفاوت است . اکثر خبرگزاری ها برای ارسال اخبار خود به دیگر کشورها متکی به سه خبرگزاری بزرگ دنیا اسوشیتت پرس در جهان فرانس پرس فرانسه و رویتور در انگلیس و همچنین به شبکه های بین المللی همچون سی ان ان بی بی سی ام بی سی - سی ان سی - هستند. اما برای بوجود آمدن تعادل در جریان اطلاعات بین این دو دسته ازکشورها دو پیشنهاد ارائه شده است.
1- کشورهای درحال توسعه به ایجاد اتحادیه های خبری بخش منطقه ای با سرمایه گذاری مشترک روی آورد.
2- بدون در نظر گرفتن مرزهای ملی و تفاوت در نظام های فرهنگی اجتماعی سیاسی و اقتصادی به تولید برنامه های مشترک بپردازند.
ماهواره ها :
با گسترش ماهواره های اطلاعاتی که ابتدا به قصد جاسوسی و در چارچوب جنگ سرد برای رقابت با قطب مخالف به فضا فرستاده شدند. کشورهای جهان سوم را نگران ساخت. آنها اعلام کردند که جریان اطلاعات آزاد مورد نظر غرب احترام به مالکیت ملی و استقلال داخلی آنها را نقض می کند و در عین حال فرهنگ آنها را تحت تاثیر قرار می دهند. اهمیت سیاسی مسائل مربوط به استفاده از ماهواره های پخش برنامه های تلویزیون بر این بود که وقتی دولت ها نگران نفوذ تبلیغ های دولت های رقیب و به خطر افتادن امنیت ملی ملی خود بودند. از این رو در سازمان جهانی یونسکو برای نخستین بار در سال 1962 استفاده از ماهواره های ارتباطی در روابط بین الملل را مورد توجه قرار داد. و در سال 1968 با توجه به لزوم توافق های بین المللی برای جلوگیری از اختلافات دولت ها در زمینه استفاده از ماهواره ها به تهیه یک اعلامیه که در سال 1972 کنفرانس عمومی یونسکو به تصویب رسید به شرح زیر است:
1- هیچ کشوری نمی تواند بدون موافقت قبلی در خاک کشوردیگر برنامه تلویزیونی پخش کند.
2- در مورد پیام های تبلیغاتی تلویزیونی باید بین کشورهای تهیه کننده پیام ها و کشورهای دریافت کننده آن ، توافق وجودداشته باشد.
3- در زمینه پخش مستقیم منابع تلویزیونی از طریق ماهواره باید به اختلافات و تفاوت های موجود در قوانین ملی کشورهای دریافت کننده این برنامه ها توجه کرد.
آمریکا و برخی کشورهای اروپایی این اعلامیه را مغایر با جریان آزادی بیان دانسته و آن را نوعی سانسور تلقی کرده اند. لذا با آن مخالفت کردند. علیرغم این مخالفت مجمع عمومی سازمان ملل در سال 1982 این اعلامیه را با قاطعیت به تصویت رساند.