از ماست که بر ماست

[kamrang]

روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست

​

روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست ​

وندر طلب طعمه پر و بال بیاراست​

بر راستی بال نظر کرد و چنین گفت​

امروز همه ملک جهان زیر پر ماست​

بر اوج چو پرواز کنم از نظر تیز​

می‌بینم اگر ذره‌ای اندر ته دریاست​

گر بر سر خاشاک یکی پشه بجنبد​

جنبیدن آن پشه عیان در نظر ماست​

بسیار منی کرد و ز تقدیر نترسید ​

بنگر که از این چرخ جفا پیشه چه برخاست​

ناگه ز کمینگاه یکی سخت کمانی ​

تیری ز قضا و قدر انداخت بر او راست​

بر بال عقاب آمد آن تیر جگر سوز ​

وز عرش مر او را به سوی خاک فرو کاست​

بر خاک بیفتاد و بغلتید چو ماهی​

بگشود پر خویش سپس از چپ و از راست​

گفتا: عجب است این که ز چوبی و ز آهن​

این تیزی و تندی و پریدن ز کجا خاست؟ ​

بر تیر نظر کرد و پر خویش بر او دید ​

گفتا: ز که نالیم که از ماست که بر ماست!
​