Maryam
متخصص بخش ادبیات
جام جم آنلاين: گروهي از محققان آمريكايي بر نحوه استفاده از نانوذرات طلاي گرم شده توسط نور ليزر را در كشتن سلول‌هاي سرطاني بدخيم مطالعه مي‌كنند.طلا چيزي نيست كه وقتي درباره درمان سرطان فكر مي‌كنيد، به ذهن شما بيايد، اما محققان اُهايو چگونگي استفاده از اين عنصر فلزي در نجات انسان‌ها را بررسي مي‌كنند.
مايكل كارلسون ، دانشجوي دكتراي شيمي و بيوشيمي دانشگاه اُهايو، نحوه استفاده از نانوذرات طلاي گرم شده توسط نور ليزر را در كشتن سلول‌هاي سرطاني بدخيم مطالعه مي‌كند.سال 2005 محققان دانشگاه كاليفرنياي جنوبي و موسسه فناوري جرجيا دريافتند كه نانوذرات طلا مي‌توانند خود را به سلول‌هاي سرطاني چسبانده و آنقدر گرما جذب نمايند كه اين سلول‌ها را بكشند. اين ذرات همچنين مي‌توانند با استفاده از تصويربرداري‌هاي رايانه‌اي در اتاق عمل به جراحان در تشخيص تومورها كمك كرده و در نتيجه آنها بتوانند به بافت‌هاي سرطاني حمله كرده و آنها را از بدن خارج نمايند.كارلسون و استاد راهنماي وي، پروفسور هوگ ريچاردسون در حال انجام مطالعات بيشتري هستند تا دريابند چگونه ذرات نسبتاً غيرسمي طلا با تومورها مبارزه مي‌كنند. آنها اميدوارند اطلاعات بيشتري براي توسعه يك روش درماني براي سرطان جمع‌آوري نمايند.
كارلسون توضيح مي‌دهد: «روش‌هاي درماني موجود مثل شيمي‌درماني يا پرتودرماني بسيار مخرب بوده و به بيمار آسيب مي‌رسانند. هدف نهايي كار ما استفاده موفق از نانوذرات طلا در كشتن بي‌ضرر تومورهاي سرطاني است.»ريچاردسون و همكارانش از سال 2005 گرم كردن نانوذرات طلا را مطالعه كرده‌اند. او بيش از 11 مقاله علمي درباره واكنش‌هاي شيميايي در نانوذرات فلزي منتشر كرده است.در مطالعات جديدي كه كارلسون و ريچاردسون انجام داده‌اند، گرم شدن نانوذرات طلا را از طريق جذب نور ليزر بررسي نموده‌اند. اين مطالعه به دانشمندان ديگر كمك خواهد كرد تا از اتفاقات روي داده قبل از كشته شدن سلول‌هاي سرطاني آگاهي يابند.
كارلسون مي‌گويد: «روشن است كه سلول‌ها گرم مي‌شوند، اما ما مي‌خواهيم بدانيم آنها چگونه مي‌ميرند؛ اينكه به سادگي گرم شده و از بين مي‌روند، اينكه ذوب مي‌شوند يا اينكه حباب‌هايي درون آنها تشكيل شده و آنها را منفجر مي‌كند. شايد هم اتفاق كاملاً متفاوتي مي‌افتد.»
تاكنون دانشمندان دريافته‌اند كه ليزر اين امكان را فراهم مي‌كند كه نانوذرات طلا تا 10 برابر نقطه جوش آب گرم شوند. مطالعات كارلسون همچنين نشان مي‌دهد كه تغيير دماي نانوساختارهاي طلا مستقل از انرژي اعمال شده به اين ذرات به يك حدآستانه مي‌رسد كه مي‌تواند نشان‌دهنده تشكيل ميكروحباب باشد.
كارلسون كه زماني علاقه‌مند به رشته پزشكي بوده است، مي‌گويد: «اگر بتوانيد به جاي كمك به يك نفر، مكانيسمي توسعه دهيد كه به تمام بيماران سرطاني كمك كنيد، كار بزرگي انجام داده‌ايد.»
مايكل كارلسون ، دانشجوي دكتراي شيمي و بيوشيمي دانشگاه اُهايو، نحوه استفاده از نانوذرات طلاي گرم شده توسط نور ليزر را در كشتن سلول‌هاي سرطاني بدخيم مطالعه مي‌كند.سال 2005 محققان دانشگاه كاليفرنياي جنوبي و موسسه فناوري جرجيا دريافتند كه نانوذرات طلا مي‌توانند خود را به سلول‌هاي سرطاني چسبانده و آنقدر گرما جذب نمايند كه اين سلول‌ها را بكشند. اين ذرات همچنين مي‌توانند با استفاده از تصويربرداري‌هاي رايانه‌اي در اتاق عمل به جراحان در تشخيص تومورها كمك كرده و در نتيجه آنها بتوانند به بافت‌هاي سرطاني حمله كرده و آنها را از بدن خارج نمايند.كارلسون و استاد راهنماي وي، پروفسور هوگ ريچاردسون در حال انجام مطالعات بيشتري هستند تا دريابند چگونه ذرات نسبتاً غيرسمي طلا با تومورها مبارزه مي‌كنند. آنها اميدوارند اطلاعات بيشتري براي توسعه يك روش درماني براي سرطان جمع‌آوري نمايند.
كارلسون توضيح مي‌دهد: «روش‌هاي درماني موجود مثل شيمي‌درماني يا پرتودرماني بسيار مخرب بوده و به بيمار آسيب مي‌رسانند. هدف نهايي كار ما استفاده موفق از نانوذرات طلا در كشتن بي‌ضرر تومورهاي سرطاني است.»ريچاردسون و همكارانش از سال 2005 گرم كردن نانوذرات طلا را مطالعه كرده‌اند. او بيش از 11 مقاله علمي درباره واكنش‌هاي شيميايي در نانوذرات فلزي منتشر كرده است.در مطالعات جديدي كه كارلسون و ريچاردسون انجام داده‌اند، گرم شدن نانوذرات طلا را از طريق جذب نور ليزر بررسي نموده‌اند. اين مطالعه به دانشمندان ديگر كمك خواهد كرد تا از اتفاقات روي داده قبل از كشته شدن سلول‌هاي سرطاني آگاهي يابند.
كارلسون مي‌گويد: «روشن است كه سلول‌ها گرم مي‌شوند، اما ما مي‌خواهيم بدانيم آنها چگونه مي‌ميرند؛ اينكه به سادگي گرم شده و از بين مي‌روند، اينكه ذوب مي‌شوند يا اينكه حباب‌هايي درون آنها تشكيل شده و آنها را منفجر مي‌كند. شايد هم اتفاق كاملاً متفاوتي مي‌افتد.»
تاكنون دانشمندان دريافته‌اند كه ليزر اين امكان را فراهم مي‌كند كه نانوذرات طلا تا 10 برابر نقطه جوش آب گرم شوند. مطالعات كارلسون همچنين نشان مي‌دهد كه تغيير دماي نانوساختارهاي طلا مستقل از انرژي اعمال شده به اين ذرات به يك حدآستانه مي‌رسد كه مي‌تواند نشان‌دهنده تشكيل ميكروحباب باشد.
كارلسون كه زماني علاقه‌مند به رشته پزشكي بوده است، مي‌گويد: «اگر بتوانيد به جاي كمك به يك نفر، مكانيسمي توسعه دهيد كه به تمام بيماران سرطاني كمك كنيد، كار بزرگي انجام داده‌ايد.»