درباره شهرستان
شهرستان اسلام شهر از شمال به تهران ، از شرق و جنوب به شهرستان ری، از غرب به رباط کریم و در شمال به شهرستان شهریار محدود می گردد .
مساحت آن بالغ بر 208 کیلومتر مربع است و مطابق آخرین تقسیمات کشوری در سال 1376 ، از بخش تابع شهرستان ری متفک و به شهرستان مستقلی تبدیل شد.
اسلامشهر یکی از فرمانداری های دوازده گانه استان تهران محسوب می گردد
این شهرستان دارای دو بخش چهار دانگه و مرکزی است که هر یک دارای دو دهستان می باشند:
بخش چهاردانگه مرگب از دو دهستان چهاردانگه و فیروز بهرام و بخش مرکزی شمال دو دهستان احمدآباد مستوفی و ده عباس است که مجموعا دارای 47 پارچه ابادی می باشد
اسلام شهر از سال 1352 به نام شاد شهر یکی از بخش های شهرستان ری بوده است که در سال 1358 به اسلام شهر تغییر نام می یابد
تاریخچه اسلامشهر
منطقه اسلامشهر را باید از كهنترین سكونت كاههای ایران زمین دانست . پژوهشهای انجام شده در جنوب و جنوب شرقی شهرستان كواه این ادعا ماست . در فاصله 5/1 كیلومتری باختری جاده آسفالته تهران - قم و شمال جاده خاوری - باختران ، پادكان كهریزك ( باخترقنات كهریزك ) باقیمانده تمدن كهن و ناشناخته با لایه های فراوانی از سفالهای سیاه و قرمز شكسته هزاراه دوم پیش از میلاد همراه با ذغال و تیغه سنگی كو نه وسنگی دیده می شود كه از بخت بد به سبب بررسی نشدن آن بوسیله باستان شناسان سن لایه های این تمدن و سبب از میان رفتن آن برای ما روشن نیست . از سوی دیگر اشیای كشف شده توسط باستان شناسان در تپه تاریخی واوان ، حكایت از آن دارد كه این منطقه در دوران ساسانیان مورد توجه بوده و در عصر حكمروایی آل بویه و سلجوقیان به عنوان قلعه نظامی مورد استفاده قرار می گرفته است . بی تردید عبور شاهراه معروف تجاری و سیاحتی و كاروانرو خراسان در مجاروت و یا از میان آن ، كه از بغداد شروع شده و با عبور از حلوان وارد ایالت جبال میگردید و از قرمیسین (كرمانشاه ) گذشته به همدان می رسید و از آنجا به ساوه می رفت . و سپس آن سمت كه به شمال معطوف گردیده به ری می رسید ، اهمیت فراوانی به آن داده و همین امر سبب گردید تا در این نقاط جهت حفظ حراست از كاروانها دژ نظامی ایجاد نمایند . وجود پلهای متعدد مرمت شده بر روی رودخانه ها كرج از سویی نشان از پر آب بودن این رودخانه دارد و از طرف دیگر نشانگر اهمیت آن به عنوان یك معبر ارتباطی است به نحوی كه به محض خراب شدن آن ، پلی دیگر ساخته و یا آن را مرمت مینمودند تا عبور و مرور كاروانها مختل نگردد . در چندین منطقه تا قبل از سال 1340 به عنوان یك منطقه شهری محسوب نشده ولی در این شكی نمی توان داشت كه این خط همواره جزیی از مراكز قدرت سیاسی همجوار چون ری و تهران بوده و به علت حاصلخیزی زمین مورد توجه بوده و تحولات آن خواه ناخواه این منطقه را نیز تحت تاثیر قرار می داد در دوران حكومت خلفای عباسی ایالت ری یك یاز شهرهای آباد و با شكوه ایران بوده و هارون در آنجا اقامت گزیده و عنایت خاصی به آنجا داشته است و به این دلایل فوق منطقه مدّ نظر بوده است . چنانكه احداث روستای موسی آباد كه هم اكنون به عنوان یكی از محلات شهری می باشد را به موسی الهادی برادر هارون الرشید در سال 146 ه . ق نسبت می دهند وجود امامزاده های متعدد كه قدمت برخی از آنها به عهد صفویه و قاجاریه میرسد دلیل دیگر برای اثبات منظور ما می باشد . صاحبان قدرت در دورانهای مختلف به ویژه عصر صفویه و قاجاریه به علل سیاسی تعدادی از ایالت قبایل طاغی را كه از اطلاعات آنها سر بر می تافتند به این منطقه كوچانده یا رانده اند . پیدایش اسلامشهر در واقع حول و محور قلعه ای به نام قاسم آباد شاهی شروع شده و سابقه سكونت در آن به قرن دهم ه.ق می رسد ساكنان قلعه در اطراف آن به زراعت و كشاورزی می پرداختند و در مواقعی كه تمركز سیاسی در كشور از بین می رفت در برابر یاغیان و چپاولگران از خود دفاع مینمودند
در سال 1300 ه.ق تعداد 100 خانوار روستایی در داخل قلعه زندگی می كردند كه به مرور زمان بر اثر ازدیاد جمعیت در اطراف قلعه شروع به ساختن اماكن مسكونی نمودند . در سال 1340 با به اجرا گذاشتن ری اصلاحات ارشی سیل مهاجرت بی رویه روستائیان به نقاط شهری بویژه تهران آغاز گردید و در پی آن اسلامشهر به واسطه مجاورت با تهران و ارزان بودن زمینهای آن و ... مورد توجه مهاجرین قرار گرفت و به تدریج به جمعیت آن افزوده شد . مقدمات تشكیل شهر به عنوان یك نقطه ی جغرافیایی معین ، از همین زمان شكل میگیرد و شهرك سازی ها و ساختمان سازیها در حد فاصل خط آهن تهران - قم واطراف جاده تهران- ساوه بویژه روستای قاسم آباد شاهی شروع و جمعیت آن رشد چشمگیری پیدا نمود
در سال 1354 به علت افزایش و توسعه نقاط مسكونی با موافقت مقامات مسئول در آن شهرداری دایر گردید و از سال 1355 اماكن مسكونی و تجاری فراوانی در نقاط مختلف فعلی آن ساخته شد . در سال 1365 توسعه ی شهری با ادغام روستاهای اطراف مانند صالح آباد و واوان و غیره گسترش یافته و فضای شهری فعلی را به خود می گیرد. منطقه اسلامشهر تا سال 1362 یكی ازنقاط پرجمعیت استان تهران بوده ، اما در سال 1367 بر اساس مصوبات تقسیمات كشوری به بخشداری مبدل و تحت پوشش شهرستان ری در آمد و نهایتاً بنا به تصویب هیئت محترم وزیران از بخش به شهرستان اسلامشهر ارتقاء یافت . پس از پیروزی انقلاب شكوهمند اسلامی در سال 1358 ، اسامی معابر و خیابانها و شهرك های تازه تاسیس به نام ائمه اطهار (ع) و شخصیت های مذهبی ، سیاسی كشور نام گذاری شده و شاد شهر به اسلامشهر تغییر نام یافت.
شهرستان اسلام شهر از شمال به تهران ، از شرق و جنوب به شهرستان ری، از غرب به رباط کریم و در شمال به شهرستان شهریار محدود می گردد .
مساحت آن بالغ بر 208 کیلومتر مربع است و مطابق آخرین تقسیمات کشوری در سال 1376 ، از بخش تابع شهرستان ری متفک و به شهرستان مستقلی تبدیل شد.
اسلامشهر یکی از فرمانداری های دوازده گانه استان تهران محسوب می گردد
این شهرستان دارای دو بخش چهار دانگه و مرکزی است که هر یک دارای دو دهستان می باشند:
بخش چهاردانگه مرگب از دو دهستان چهاردانگه و فیروز بهرام و بخش مرکزی شمال دو دهستان احمدآباد مستوفی و ده عباس است که مجموعا دارای 47 پارچه ابادی می باشد
اسلام شهر از سال 1352 به نام شاد شهر یکی از بخش های شهرستان ری بوده است که در سال 1358 به اسلام شهر تغییر نام می یابد
تاریخچه اسلامشهر
منطقه اسلامشهر را باید از كهنترین سكونت كاههای ایران زمین دانست . پژوهشهای انجام شده در جنوب و جنوب شرقی شهرستان كواه این ادعا ماست . در فاصله 5/1 كیلومتری باختری جاده آسفالته تهران - قم و شمال جاده خاوری - باختران ، پادكان كهریزك ( باخترقنات كهریزك ) باقیمانده تمدن كهن و ناشناخته با لایه های فراوانی از سفالهای سیاه و قرمز شكسته هزاراه دوم پیش از میلاد همراه با ذغال و تیغه سنگی كو نه وسنگی دیده می شود كه از بخت بد به سبب بررسی نشدن آن بوسیله باستان شناسان سن لایه های این تمدن و سبب از میان رفتن آن برای ما روشن نیست . از سوی دیگر اشیای كشف شده توسط باستان شناسان در تپه تاریخی واوان ، حكایت از آن دارد كه این منطقه در دوران ساسانیان مورد توجه بوده و در عصر حكمروایی آل بویه و سلجوقیان به عنوان قلعه نظامی مورد استفاده قرار می گرفته است . بی تردید عبور شاهراه معروف تجاری و سیاحتی و كاروانرو خراسان در مجاروت و یا از میان آن ، كه از بغداد شروع شده و با عبور از حلوان وارد ایالت جبال میگردید و از قرمیسین (كرمانشاه ) گذشته به همدان می رسید و از آنجا به ساوه می رفت . و سپس آن سمت كه به شمال معطوف گردیده به ری می رسید ، اهمیت فراوانی به آن داده و همین امر سبب گردید تا در این نقاط جهت حفظ حراست از كاروانها دژ نظامی ایجاد نمایند . وجود پلهای متعدد مرمت شده بر روی رودخانه ها كرج از سویی نشان از پر آب بودن این رودخانه دارد و از طرف دیگر نشانگر اهمیت آن به عنوان یك معبر ارتباطی است به نحوی كه به محض خراب شدن آن ، پلی دیگر ساخته و یا آن را مرمت مینمودند تا عبور و مرور كاروانها مختل نگردد . در چندین منطقه تا قبل از سال 1340 به عنوان یك منطقه شهری محسوب نشده ولی در این شكی نمی توان داشت كه این خط همواره جزیی از مراكز قدرت سیاسی همجوار چون ری و تهران بوده و به علت حاصلخیزی زمین مورد توجه بوده و تحولات آن خواه ناخواه این منطقه را نیز تحت تاثیر قرار می داد در دوران حكومت خلفای عباسی ایالت ری یك یاز شهرهای آباد و با شكوه ایران بوده و هارون در آنجا اقامت گزیده و عنایت خاصی به آنجا داشته است و به این دلایل فوق منطقه مدّ نظر بوده است . چنانكه احداث روستای موسی آباد كه هم اكنون به عنوان یكی از محلات شهری می باشد را به موسی الهادی برادر هارون الرشید در سال 146 ه . ق نسبت می دهند وجود امامزاده های متعدد كه قدمت برخی از آنها به عهد صفویه و قاجاریه میرسد دلیل دیگر برای اثبات منظور ما می باشد . صاحبان قدرت در دورانهای مختلف به ویژه عصر صفویه و قاجاریه به علل سیاسی تعدادی از ایالت قبایل طاغی را كه از اطلاعات آنها سر بر می تافتند به این منطقه كوچانده یا رانده اند . پیدایش اسلامشهر در واقع حول و محور قلعه ای به نام قاسم آباد شاهی شروع شده و سابقه سكونت در آن به قرن دهم ه.ق می رسد ساكنان قلعه در اطراف آن به زراعت و كشاورزی می پرداختند و در مواقعی كه تمركز سیاسی در كشور از بین می رفت در برابر یاغیان و چپاولگران از خود دفاع مینمودند
در سال 1300 ه.ق تعداد 100 خانوار روستایی در داخل قلعه زندگی می كردند كه به مرور زمان بر اثر ازدیاد جمعیت در اطراف قلعه شروع به ساختن اماكن مسكونی نمودند . در سال 1340 با به اجرا گذاشتن ری اصلاحات ارشی سیل مهاجرت بی رویه روستائیان به نقاط شهری بویژه تهران آغاز گردید و در پی آن اسلامشهر به واسطه مجاورت با تهران و ارزان بودن زمینهای آن و ... مورد توجه مهاجرین قرار گرفت و به تدریج به جمعیت آن افزوده شد . مقدمات تشكیل شهر به عنوان یك نقطه ی جغرافیایی معین ، از همین زمان شكل میگیرد و شهرك سازی ها و ساختمان سازیها در حد فاصل خط آهن تهران - قم واطراف جاده تهران- ساوه بویژه روستای قاسم آباد شاهی شروع و جمعیت آن رشد چشمگیری پیدا نمود
در سال 1354 به علت افزایش و توسعه نقاط مسكونی با موافقت مقامات مسئول در آن شهرداری دایر گردید و از سال 1355 اماكن مسكونی و تجاری فراوانی در نقاط مختلف فعلی آن ساخته شد . در سال 1365 توسعه ی شهری با ادغام روستاهای اطراف مانند صالح آباد و واوان و غیره گسترش یافته و فضای شهری فعلی را به خود می گیرد. منطقه اسلامشهر تا سال 1362 یكی ازنقاط پرجمعیت استان تهران بوده ، اما در سال 1367 بر اساس مصوبات تقسیمات كشوری به بخشداری مبدل و تحت پوشش شهرستان ری در آمد و نهایتاً بنا به تصویب هیئت محترم وزیران از بخش به شهرستان اسلامشهر ارتقاء یافت . پس از پیروزی انقلاب شكوهمند اسلامی در سال 1358 ، اسامی معابر و خیابانها و شهرك های تازه تاسیس به نام ائمه اطهار (ع) و شخصیت های مذهبی ، سیاسی كشور نام گذاری شده و شاد شهر به اسلامشهر تغییر نام یافت.