اسپانيا در شبه جزيره ايبري واقع در جنوب غربي اروپا واقع شده است.
اين كشور از جنوب و شرق به درياي مديترانه و از جنوب غرب و غرب به اقيانوس اطلس و از شمال به دياري كانتابريا محدود است.
جزاير بالئار در درياي مديترانه و قناري در اقيانوس اطلس و در غرب آفريقا نيز بخشي از خاك اسپانيا را تشكيل مي‌دهند.شهرهاي سوتا و مليا در شمال مراكش كه به عنوان دو منطقه خودمختار اداره مي‌شوند نيز بخشي از خاك سرزميني اسپانيا محسوب مي‌شوند.
اسپانيا از غرب با پرتغال از شمال با فرانسه و آندورا از جنوب نيز با جبل‌الطارق كه به سرزمين‌هاي فرا مرزي بريتانيا تعلق دارد، هم مرز است.
اسپانيا با 504.030 كيلومتر مربع بزرگترين كشور شبه جزيره ايبري است. پرتغال و آندورا ديگر كشور‌هاي تشكيل دهنده شبه جزيره ايبري هستند.
اسپانيا همچنين پس از فرانسه دومين بزرگترين كشور غرب اروپا محسوب مي‌شود.
پايتخت اسپانيا شهر مادريد، و تقريباً در مركز جغرافيايى اين كشور واقع شده است.
نژاد مردم اسپانيا سفيد و از تيره هاى كاستيل 73%، كاتالان 18%، گاليسين 6%، باسك 5/1%، والنس كمتر از 1% و اندلس كمتر از 1% است. مهم ترين زبان رايج در سرتاسر اسپانيا و به عبارتى، زبان رسمى آن كشور، زبان كاستيلى يا همان زبان اسپانيولى مدرن و استاندارد است كه بيش از 70% مردم، بدان تكلم مى كنند و با خط لاتين نوشته مى شود.
اسپانيا به عنوان يكى از كشورهاى كهن اروپا، از اواخر قرن پانزدهم تا نوزدهم به وسيله قدرتمندترين امپراتورى عصر خود رهبرى مى شد. امروزه، هيجده كشور آمريكاى لاتين به زبان اسپانيولى تكلم مى كنند واز فرهنگ آن متأثرند. اسپانيا از نظر موقعيت جغرافيايى، به دليل قرار گرفتن بين افريقا و اروپا و در اختيار داشتن كليه راه هاى ورودى به آب هاى مديترانه از طريق اقيانوس اطلس و نزديكى با منطقه جبل الطارق، اهميت استراتژيكى خاصى دارد.
اين كشور به جهت موقعيت جغرافيايى خود و ورود مليت هاى مختلف به اين خطه، از ويژگى هاى مختلف فرهنگى اين ملل، از جمله مذهب تأثير پذيرفته است. فتح اسپانيا به وسيله روميان، مذهب اساطيرى روم باستان را به اسپانيا آورد و با مسيحى شدن امپراتور، مسيحيت تا اقصا نقاط امپراتورى گسترش يافت. عبور مسلمانان از جبل الطارق در سال 711 م. جاى پايى را در غرب اروپا براى اسلام باز كرد كه خيلى زود تقريباً تمام شبه جزيره ايبريا را در برگرفت. آثار حكومت مسلمانان در قرطبه هنوز هم برجاى مانده است.
خروج آخرين بازماندگان حكومت مسلمانان در 1492 م. از جنوب اسپانيا، اين كشور را به دژ مقدم كاتوليسم در غرب اروپا تبديل و به همراه توفيق آن در گشودن مرزهاى نو جغرافيايى، از اين سرزمين، تصويرى به عنوان مدافع و گسترش دهنده مسيحيت در نيم كره غربى ايجاد كرد كه تا سال ها حفظ شد.
اسلام پس از مسيحيت، بزرگ ترين اقليت دينى در اسپانياست كه پيروان آن تا مرز 450 هزار تن اعلام شده است. 10% اين تعداد، اسپانيايى و بقيه مهاجرانى از كشورهاى آفريقا، خاور ميانه و آسياى جنوب شرقى هستند و در مجموع حدود 1% از كل جمعيت اسپانيا را تشكيل مى دهند كه در قالب نوزده گروه اهل سنت و يك گروه شيعه به فعاليت مشغولند.
