اسکاتلند ( Scotland ) که بخشی از قلمرو پادشاهی بریتانیا محسوب می شود در شمال جزیره ی بریتانیا واقع شده است ، پایتخت اسکاتلند ، شهر ادینبورگ ( Edinburgh ) با 550 هزار نفر جمعیت می باشد . مساحت اسکاتلند 78.772 کیلومتر مربع و جمعیت آن 5 میلیون و 500 هزار نفر می باشد . از مهمترین شهرهای اسکاتلند می توان به گلاسگو 1 میلیون و 300 هزار نفر ، ابردین 887 هزار نفر و اینورنس 420 هزار نفر اشاره کرد . اسکاتلند که در شمال جزیره ی بریتانیا واقع شده ، یک سوم از مساحت این جزیره را شاغال نموده است ، در شرق آن دریای شمال و در غرب اقیانوس اطلس شمالی قرار دارد . اسکاتلند به سه ناحیه ی طبیعی تقسیم می شود ، مناطق کوهستانی ، مناطق پست مرکزی که دو سوم جمعیت اسکاتلند در این منطقه مستقرند و مناطق مرتفع جنوبی . در مناطق کوهستانی ساحل غربی اسکاتلند ، دریاچه های طبیعی و فیورد هایی متعددی وجود دارند ، همچنین در شمال غرب و غرب اسکاتلند ، جزایر هبرید خارجی و داخلی ( Outer and Inner Hebrides ) وجود دارد ، در سواحل شمالی اسکاتلند نیز ، جزایر اورکنی ( Orkney Islands ) و جزایر شتلند ( Shetland Islands ) واقع شده اند . اولین ساکنان اسکاتلند را سلت ها و پیکت ها تشکیل می دادند ، بین 82 تا 208 میلادی رومی ها اسکاتلند را اشغال نمودند و آنرا ، کالدونیا ( Caledonia ) نامیدند . حکومت رومی ها بر اسکاتلند بسیار کوتاه و مقطعی بود . اقوام سلتیک و اسکات در 500 میلادی از ایرلند به اسکاتلند مهاجرت نموده و در سواحل غربی این منطقه مستقر شدند . کنت مک آلپین ( Kenneth McAlpin ) پادشاه اسکات ها در 843 میلادی با سرنگون کردن پادشاه پیکت ها بر تخت پادشاهی جلوس کرد . بدین وسیله اقوام مختلف اسکات و پیکت تحت لوای پادشاهی ای که بعدا ، دال ریادا ( Dal Riada ) نامیده شد ، با یکدیگر متحد گشتند . در قرن 11 میلادی پادشاهی اسکاتلند تا قلمرو کنونی اش گسترش یافت . نفوذ انگلیس در اسکاتلند با ازدواج مالکوم سوم ( Malcolm III ) پادشاه اسکاتلند طی سالهای 1057 تا 1093 با پرنسس انگلیسی آغاز شد . انگلیس طی قرون 12 و 13 اشتیاق شدیدی برای تصاحب اسکاتلند از خود نشان داد ، در سال 1296 ، ادوارد اول ( Edward I ) پادشاه انگلستان به اسکاتلند حمله و این منطقه را اشغال کرد ، در ادامه پس از چندین سال ، روبرت و بروس و تن از استقلال طلبان در اسکاتلند شورش هایی را به منظور رهایی از اشغال انگلستان سامان دادند ، عاقبت هم روبرت پیروز و در سال 1306 با عنوان روبرت اول ( Robert I ) رسما در اسکاتلند تاج گذاری کرد . پس از چندین سال جنگ بین اسکاتلند و انگلیس که از سال 1314 با عنوان ، " نبرد بانوکبورن " ( Battle of Bannockburn ) آغاز شد ، سرانجام انگلیس شکست خورد و در سال 1328 سرانجام استقلال اسکاتلند را به رسمیت شناخت . در قرن 16 میلادی ، جان نوکس ( John Knox ) در اسکاتلند با برقراری اصلاحاتی ، کلیسای پرسبیترین ( Presbyterian Church ) را جایگزین مکتب کاتولیک ( Catholicism ) با عنوان مذهب رسمی کشور کرد . در سال 1567 ، ماری ( Mary ) ملکه ی اسکات ها که یک کاتولیک بود ، مجبور به کناره گیری از قدرت شد و چندی بعد توسط الیزابت اول ( Elizabeth I ) دستگیر و اعدام شد . پسر ماری ، جیمز ششم ( James VI ) تحت افکار مذهبی پروتستان رشد یافت و در سال 1603 جایگزین الیزابت اول شده و با نام جیمز اول ( James I ) پادشاه انگلیس شد ، بدین ترتیب جیمز اول هم حاکم انگلیس و هم حاکم اسکاتلند بود ، با این حال دو کشور هنوز جدا از یکدیگر بودند . در سال 1707 پس از یک قرن آشفتگی ، اسکاتلند ، انگلیس و ویلز به صورت یک اتحادیه با یکدیگر متحد شده و ، " بریتانیای بزرگ " ( Great Britain ) را شکل دادند . شورای مشورتی به نام ( House of Hanover ) در سال 1714 جایگزین استوارت لاینج ( Stuart Lineage ) شد . که باعث یک شورش وسیع در میان اسکات ها و طرفداران خاندان پیشین سلطنتی بریتانیا یعنی استوارت ها شد. پس از آن یاکوبیت ها ( Jacobites ) یا طرفداران جیمز اول دو بار یکی در سال 1715 و یکی در سال 1745 شورش هایی در سطح بریتانیا برپا کردند . پس از وقوع انقلاب صنعتی ، اسکاتلند از بزرگ ترین تولید کنندگان منسوجات در اروپا لقب گرفت . همچنین صنایع کشتی سازی ، معادن زغال سنگ ، آهن و فولاد نیز در این کشور گسترش یافت . در اواخر قرن بیستم اسکاتلند بر روی صنایع الکترونیک و صنایع فناوری پیشرفته متمرکز شد . همچنین در دریای شمال نیز معادن مهم نفت و گاز کشف شد و به شکوفایی هرچه بیشتر اقتصاد اسکاتلند کمک شایانی کرد . در یک رفراندوم که در سپتامبر 1997 در اسکاتلند برگزار شد 74 % اسکاتلندی ها خواستار تشکیل یک پارلمان مجزا و مستقل در اسکاتلند شدند ، در 2 جولای 1999 اولین پارلمان در سه منطقه ی تحت تملک انگلیس یعنی ، اسکاتلند ، ایرلند شمالی و ویلز در اسکاتلند با موافقت تونی بلیر ( Tony Blair ) و ملکه الیزابت دوم شروع به کار کرد . در انتخابات پارلمانی اسکاتلند ، حزب کارگر با برتری مقابل حزب ناسونالیست اسکاتلند ( SNP ) که حامی استقلال این منطقه از بریتانیا بود بسیاری از کرسی های پارلمان اسکاتلند را از آن خود کرد . ولی در انتخابات پارلمانی که در ماه می 2007 حزب ناسیونالیست اسکاتلند ( SNP ) با اختلاف اندکی مقابل حزب کارگر به پیروزی رسید و از 127 کرسی پارلمان ، 47 کرسی را از آن خود کرد ، سهم حزب کارگر نیز 46 کرسی بود . در انتخابات پارلمانی پیشین حزب ناسیونالیست اسکاتلند فقط 25 کرسی پارلمان را به خود اختصاص داده بود . در سال 2001 میلادی ، جک مک کُنل ( Jack McConnell ) به عنوان نخست وزیر اسکاتلند منصوب شد . نژاد اسکاتلندی ها را اکثرا ، سلت و اسکات تشکیل می دهند ، همچنین ادیان رایج در اسکاتلند نیز ، کاتولیک ،انگلیکان ، باپتیست و متدیست می باشد . زبان رسمی اسکاتلند ، انگلیسی است ، لهجه ی گالیک اسکاتلندی نیز رایج می باشد . واحد پول اسکاتلند ، پوند استرلینگ با واحد جزء ( پنی ) نام دارد . از مهمترین صادرات اسکاتلند می توان به محصولات کشاورزی و دامی و همچنین منسوجات و پوشاک و لوازم الکترونیکی اشاره کرد .
-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
اسکاتلند ، ایرلند شمالی و ویلز
- شروع کننده موضوع Nicol
- تاریخ شروع
ایرلند شمالی ( Northern Ireland ) واقع است در غرب جزیره ی بریتانیا ، قسمت شمالی جزیره ی ایرلند ، تنگه ی نورت از شمال و شمال شرق بین ایرلند شمالی و اسکاتلند واقع شده است ، در شرق نیز دریای ایرلند و جزیره ی مَن قرار دارد . پایتخت ایرلند شمالی ، شهر بلفاست ( Belfast ) با حدود 500 هزار تن جمعیت می باشد . مساحت ایرلند شمالی 14.121 کیلومتر مربع و جمعیت آن 1 میلیون و 700 هزار نفر است . مهمترین شهر ایرلند شمالی ، لندن دری ( Londonderry ) با 220 هزار نفر می باشد ، از دیگر شهرهای ایرلند شمالی می توان به آنتریم ، آرماگ ، داون ، فرمانگ و تیرون اشاره کرد . ایرلند شمالی قبلا ، اولیستر ( Ulster ) نیز نامیده می شده است . اولیستر در دوره ی الیزابت اول ( 1558 تا 1603 ) بخشی از سرزمین ایرلند کاتولیک بود . پس از توقف سه شورش بزرگ ایرلندی ها ، پادشاهی بریتانیا به تلافی آن اسکات های پرسبیترین را در این منتقل و در آنجا مستقر ساخت . دیگر شورش وحشیانه ای که بین سالهای 1641 تا 1651 در منطقه ی ایرلند رخ داد توسط الیور کرامول ( Oliver Cromwell ) سرکوب شد . نتیجه ی آن مهاجرت برخی از انگلیسی های انگلیکان و اسکان آنها در اولیستر بود . پس آیند این اقدام نیز محبوبیت پروتستان ها ، ضعف کاتولیک ها و در نتیجه تشویق انگلستان برای مهاجرت دادن هرچه بیشتر پروتستان ها به ایرلند شمالی بود . ایرلند شمالی همچنان تا سال 1886 و قیام هایی در ایرلند جنوبی به رهبری ، ویلیام گولداستون ( William Goldstone ) از ایرلند جنوبی جدا نشده بود . همچنین پروتستان های شمال از سلطه ی اکثریت کاتولیک جنوب بیم داشتند به همین دلیل از همکاری با انقلابیون ایرلند جنوبی خودداری کردند . به علاوه صنعت نیز در قسمت شمالی متمرکز شده بود و به نوعی بازار وابسته ی بریتانیا به شمار می رفت . در زمان جنگ جهانی اول وقوع یکی جنگ داخلی ، منطقه ی ایرلند را تهدید می کرد . ایرلند شمالی اگرچه یک نهاد سیاسی کاملا مستقل به شمار نمی رفت ولی در سال 1920 دارای خودگردانی داخلی شد . ایرلند جنوبی در 6 دسامبر 1921 از بریتانیا اعلام استقلال کرد ، و همین موضوع باعث شد نا آرامی هایی نیز در ایرلند شمالی برای کسب استقلال کامل از بریتانیا رخ دهد . در سال 1921 بریتانیا با برقراری یک پارلمان نیمه خودمختار در بلفاست و فرمانداری که توسط پادشاهی بریتانیا انتخاب می شود و یک نخست وزیر با 8 وزیر کابینه با 12 عضو از ایرلند شمالی در مجلس عوام بریتانیا در لندن سعی در خاموش کردن اعتراضات داشت . وقتی که جمهوری ایرلند ( ایرلند جنوبی ) در سال 1922 قدرت را در همسایه ی جنوبی ایرالند شمالی کسب کرد ، روابط بین دو ایرلند رو به بهبودی نهاد ، اگرچه ارتش جمهوری خواهان ایرلند ( Irish Republican Army ) موسوم به ( IRA ) در ایرلند شمالی ادامه ی درگیری ها بر سر پایان تفکیک ایرلند را ممنوع اعلام کرد . در بین سالهای 1966 تا 1969 شورش ها و آشوب ها ، خیابانهای شهر لندن دری در ایرلند شمالی در دربر گرفت . این جنگ های خیابانی بین پروتستان ها و کاتولیک ها درگرفت . این درگیری ها به وسیله ی افراطیون ناسیونالیست پروتستان که از به قدرت رسیدن کاتولیک ها و به دست آوردن حکومت محلی توسط آنان تحریک شده و بر شدت آن افزوده می شد . در سال 1970 بریتانیا نیز برای خاموش کردن آتش نا آرامی ها وارد عمل شد ولی ارتش بریتانیا برای خاتمه دادن به خشونت ها شکست خورد . در اکتبر 1977 جایزه ی صلح نوبل به ، مایرید کوریگان و بتی ویلیامز دو تن از پیشگامان صلح در ایرلند شمالی اهدا شد . این در حالی بود که درگیری ها به طور متناوب در جریان بود ، در 27 آگوست 1979 بر اثر یک بمب گذاری که توسط گروه ( IRA ) ترتیب داده شده بود ، لُرد مونت باتن ، از مقامات ایرلند جنوبی کشته شد و آتش تنش ها شلعه ورتر شد . کشتارها و ترور ها در ایرلند شمالی بین سالهای 1969 تا 1998 بیش از 3200 کشته بر جای گذاشت . در سال 1985 پیمان صلح انگلیسی ایرلندی برای برقرار مجدد صلح در ایرلند شمالی به امضا رسید . در سال 1997 ایرلند شمالی گام های اساسی را جهت پایان دادن به درگیری های فرقه ای در این کشور برداشت ، در اولین گفتگوی رسمی صلح در 6 اکتبر 1997 با شرکت هشت گروه و حزب عمده ی سیاسی ایرلند شمالی حدود 3 سال مذاکرات ادامه یافت . هرچند این گفتگوها توسط دو گروه کوچک پروتستان افراطی مثل اتحادیه ی دموکراتیک لان پیسلی مورد تحریم قرار گرفت . برای اولین بار سین فین ( Sinn Fien ) یکی از شاخه های سیاسی متعلق به حزب ( IRA ) موفق شد دو کرسی پارلمان بریتانیا را تصاحب کند که سهم گری آدامز ، رئیس سین فین و معاونش مارتین مک گوینس بود . در 10 آوریل 1998 پس از 19 ماه گفتگوی فشرده ، سرانجام پیمان ، جمعه ی نیک ( Good Friday Agreement ) بین احزاب مختلف ایرلند شمالی امضا و نشان ملی این کشور نیز معرفی شد . در 8 آوریل 2002 بارزسان سلاح سازمان ملل ، اعلام کردند که سلاح های گروه ( IRA ) فراتر از حد مجاز برای گروههای سیاسی می باشد و خواستار خلع سلاح گروه ( IRA ) شد . در 14 اکتبر 2002 دولت بریتانیا مجددا با به تعلیق درآوردن خودمختاری ایرلند شمالی مجددا نقش مستقیم خود را بر این منطقه ادامه داد . در دسامبر 2004 سرقت 50 میلیون دلار از یک بانک در ایرلند شمالی به گروه ( IRA ) منتسب شد . در یک جنایت وحشیانه ، در ژانویه ی 2005 یکی از اسقف های کلیسای کاتولیک بلفاست به نام ، " روبرت مک کارتنی " ( Robert McCartney ) توسط گروه ( IRA ) به قتل رسید . بدین ترتیب مشروعیت این گروه به عنوان یک حزب سیاسی زیر سوال رفت و جایگاه گروه ( IRA ) را لکه دار کرد . در 28 جولای 2005 ، گروه ( IRA ) اعلام کرد : به دوره ی جدیدی وارد شده است که قصد دارد خشنونت ها را کنار بگذارد ، سلاح ها را کنار بگذارد و منحصرا به دنبال اهداف سیاسی حرکت کند . در اواخر سپتامبر 2005 ، ارتش جمهوری خواه ایرلند ( IRA ) اعلام کرد قول خواهد داد زود را خلع سلاح کند ، هچند برخی از گروههای پروتستان در صداقت ( IRA ) ابراز تردید کردند . در فوریه ی 2006 ، آژانس نظارت بر گروههای شبه نظامی ایرلند شمالی اعلام کرد ، ( IRA ) به وعده ی خود عمل نکرده است و همچنان به فعالیت های نظامی خود ادامه می دهد . اندکی بعد انتخابات پارلمانی در ماه مارچ 2007 در ایرلند شمالی برگزار شد ، گری آدامز ، رهبر گروه سین فین و لان پایسلی رئیس حزب اتحادیه ی دموکراتیک رو در رو با یکدیگر ملاقات کرده پیمان تقسیم قدرت را با یکدیگر منعقد کردند . سپس ، پیسلی به عنوان رهبر و مک گوینس به عنوان کفیل دولت و قوه ی مجریه انتخاب شده و بدین ترتیب به نقش مستقیم دولت بریتانیا در امور ایرلند شمالی خاتمه داده شد . نژاد اکثریت ایرلند شمالی ؛ ایرلندی ، می باشد از دیگر گروههای نژادی نیز می توان به بریتانیایی و آلستری اشاره کرد ، از جمله ادیان رایج در ایرلند شمالی نیز ، پرسبیترین ، کلیسای ایرلند ، کاتولیک و متدیست را می توان نام برد . زبان رسمی در ایرلند شمالی ، انگلیسی است . واحد پول نیز ، پوند استرلینگ با واحد جزء ( پنی ) نام دارد . از مهمترین صادرات ایرلند شمالی نیز ، فراورده های دریایی و شیلات و محصولات کشاورزی را می توان نام برد .
ویلز ( Wales ) واقع است در غرب جزیره ی بریتانیا و جنوب دریای ایرلند . پایتخت ویلز ، شهر کاردیف ( Cardiff ) با 680 هزار نفر جمعیت می باشد . مساحت ویلز 20.768 کیلومتر مربع و جمعیت آن 3 میلیون نفر است . از مهمترین شهرهای ویلز می توان به سوانزی ، نیوپورت ، پمبروک ، ابریستویت و هالی هد اشاره کرد . شمال و مرکز ویلز را رشته کوههای کامبرین ( Cambrian Mountains ) فرا گرفته ، بقیه ی نقاط نیز عموما تپه ای می باشد . بلندترین نقطه ی ویلز ، قله ی مونت اسنودون ( Mount Snowdon ) با 1090 متر ارتفاع در شمال ویلز واقع شده است . در ابتدا ویلز زیستگاه مردم سلت بوده ، رومی ها با حمله به بریتانیا از قرن 1 تا 5 میلادی ویلز را در اختیار خود داشتند . سپس آنگل ها ، ساکسون ها و جوت ها به جزیره ی بریتانیا یورش بردند ولی دستشان به ویلز نرسید ، در آغاز قرن 8 میلادی قبایل مختلف ویلز با همسایگان شرقی خود آنگلو ساکسون ها وارد جنگ شدند ولی ویلزی ها که قبایل جنگجویی به شمار می آمدند قادر بودند حمله ی دشمنان را خنثی کنند . در سال 1066 میلادی ، ویلیام فاتح بریتانیا را مقهور قدرت خود ساخت ، ارتش نرماندی او در سال 1093 به ویلز حمله برد و در آنرا اشغال نمود . در سال 1282 انگلیس کاملا ویلز را به تصرف درآورد . و در سال 1284 ، اساس نامه ی رودلان ( Statute of Rhuddlan ) حکومت انگلیس را بر ویلز رسمی اعلام کرد . در سال 1301 ادوارد اول ویلز را به پسرش واگذار کرد ، او بعدا به عنوان ادوارد دوم پادشاه بریتانیا شد . در سال 1400 میلادی شاهزاده ی ویلز ، اوون گلندوور ( Owen Glendower ) شورشی را علیه انگلیس رهبری کرد ، او چهار سال بعد از قدرت منفصل شد . هرچند در سال 1410 قیام او سرکوب شد . در سال 1485 هنری هفتم ( Henry VII ) پادشاه انگلیس شد ، او اولین ویلزی بود که در تاریخ پادشاهی انگلیس به این سمت می رسید . پسر او ، هنری هشتم ( Henry VIII ) انگلیس و ویلز را به وسیله ی اتحادیه ی عمل ( Act of Union ) در سال 1536 به یکدیگر پیوند داد . انقلاب صنعتی اقتصاد سنتی ویلز را که مبتنی بر کشاورزی و چوبانی بود را تهدید می کرد . در قرن بیستم ، اقتصاد ویلز بر پایه ی تولید زغال سنگ بنا نهاده شد . پس از جنگ جهانی اول قیمت زغال سنگ افت و سقوط چشمگیری داشت ، همین مساله موجب کسادی اقتصاد و بیکاری گسترده در ویلز شد . طی سالهای اخیر تجدید حیات زبان و فرهنگ ویلزی در میان مردم ویلز ، قدرت و هویت فرهنگ مردم ویلز را اثبات کرده است . با برگزاری یک رفراندوم در 18 سپتامبر 1997 و رای اتباع ویلز به تشکیل یک مجمع ملی در این منطقه ، در سال 1999 تونی بلیر ( Tony Blair ) از اعطای خودمختاری به ویلز حمایت کرد ، در 1 جولای 1999 مجمع ملی نیز در ویلز گشایش یافت و اولین حکومت خودمختار ویلز پس از 600 سال در این ناحیه به وجود آمد . در سال 2000 ، رودری مورگان ( Rhodri Morgan ) به عنوان رئیس مجمع ملی ویلز انتخاب شد . اکثریت نژاد ویلز را ، ویلزی تشکیل می دهند ، ادیان رایج در ویلز نیز کالوینیست متدیست ، کلیسای ویلز ، انگلیکان و کاتولیک می باشد . زبانهای رسمی ویلز ، انگلیسی و ویلزی است . واحد پول ویلز نیز ، پوند استرلینگ با واحد جزء ( پنی ) نام دارد . از مهمترین صادران ویلز نیز می توان به ماهی ، فراورده های کشاورزی و دامی و احشام اشاره کرد .
