اشعار افشین مقدم

[Seat]

مردم
شمالم تا جنوبم عشق ، چه خاک و گندمی دارم
صدام یاری کنه باید بگم چه مردمی دارم

بگم این حق ِ هیچکس نیس ، که با ثروت فقیر باشه
کسی که فرش می بافه نباید رو حصیر باشه

اگرجه سختی از انسان یه کوه درد می سازه
ولی از مردم ِ ما درد ، داره یک مرد می سازه

شمالم تا جنوبم عشق ، چه خاک و گندمی دارم
صدام یاری کنه باید بگم چه مردمی دارم

نگاکن بچه های کار ، چه جور تو آب و آتیشن
توی این روزهای سخت ، کمک خرج ِ پدر می شن

منو تو مردمی هستیم که گنج از رنج می سازیم
به این تاریخ ِ خورشیدی ، به این فرهنگ می نازیم

منو تو مردمی هستیم که آینده تو مشت ِ ماس
که از هفتاد نسل قبل هزار اسطوره پشت ِ ماس

شمالم تا جنوبم عشق ، چه خاک و گندمی دارم
صدام یاری کنه باید بگم چه مردمی دارم

 

[Seat]

همدم

کنارم هستی و اما دلم تنگ میشه هر لحظه
خودت می دونی عادت نیست فقط دوست داشتن محضه
کنارم هستی و بازم بهونه هامو میگیرم
میگم وای چقدر سرده میام دستاتو میگیرم
یه وقت تنها نری جایی که از تنهایی میمیرم
از این جا تا دم در هم بری دلشوره میگیرم
فقط تو فکر این عشقم تو فکر بودن با هم
محاله پیش من باشی برم سرگرم کاری شم
می دونم یه وقتایی دلت میگیره از کارم
روزاییکه حواسم نیست بگم خیلی دوستت دادم
تو هم مثل منی انگار از این دلتنگی ها داری
تو هم از بس منو می خوای یه جورایی خود ازاری
کنارم هستی و انگار همین نزدیکیاس دریا
مگه موهاتو وا کردی که موجش اومده اینجا
قشنگه رد پای عشق بیا بی چتر زیر برف
اگه حال منو داری می فهمی یعنی چی این حرف
میدونم که یه وقتایی دلت میگیره از کارم
روزایی که حواسم نیست بگم خیلی دوستت دارم
تو هم مثل منی انگار از این دلتنگی ها داری
تو هم از بس منو می خوای یه جورایی خود ازاری

 

[Seat]

الکی

من فقط عاشق اینم حرف قلبتو بدونم الکی بگم جدا شیم تو بگی که نمیتونم

من فقط عاشق اینم بگی از همه بیزاری
دو سه روز پیدام نشه تا ببینم چه حالی داری
من فقط عاشق اینم عمری از خدا بگیرم
انقدر زنده بمونم تا بجای تو بمیرم
من فقط عاشق اینم روزایی که با تو تنهام
کار و بار زندگیمو بذارم برای فردا
من فقط عاشق اینم وقتی از همه کلافه ام
بشینم یه گوشه ی دنج موهای تورو ببافم
عاشق اون لحظه ام که پشت پنجره بشینم
حواست به من نباشه دزدکی تورو ببینم
من فقط عاشق اینم عمری از خدا بگیرم
انقدر زنده بمونم تا بجای تو بمیرم