اشعار معصومه عرفانی

[گل همیشه بهار]

غزل


هر شب که غزل هاي تو را مي خوانم
ازدردو غم و رنج تو من مي دانم
فرياد خاموشي و خاموشي تو
من در بر تو تا به ابد مي مانم



​

 

[گل همیشه بهار]

ديده
بنگر از اين گذرديده که خون مي ريزد
اين چه خوني است که اين گونه برون مي ريزد
همچو آغشته به اشک دل ما شد نه عجب
سيل اشکم که به صحراي جنون مي ريزد


​

 

[گل همیشه بهار]

غم
کسي از من نمي پرسد غمت کو ؟
که چشم ابري و هر دم نمت کو؟
خدارا اين تقدير من زار
کجا شد آخر اين غم همدمت کو ؟



​

 

[گل همیشه بهار]

آي مردم
آي مردم كجائيد بمن غم بدهيد
حكم تقدير چنين گفت كم كم بدهيد
همه غم ها كه داديد خوردم بخدا
قوت هر روز مرا كه هر دمادم بدهد



​

 

[گل همیشه بهار]

خانه دل
روزي که اجاره کردي اين خانه دل
آتش زده اي تو همه کاشانه دل
يک لحظه ربودي که دل زار مرا
او شمع فروزان شد و پروانه دل



​

 

[گل همیشه بهار]

عشق
از عشق تو من دربدرم مي داني ؟
آتش زده اي بال و پرم مي داني ؟
ديوانه شـــــــدم براي تـو اي جانا
من عاشقم و خون جگرم مي داني ؟


​

 

[گل همیشه بهار]

دل
نترس اي دل که دنيا زيررو شه
تو زنداني و زندانبان که او شه
مکن زاري به سلولت تو بس کن
که نگذارد خدا دست تو رو شه




​

 

[گل همیشه بهار]

شاخه
به روي شاخه اي من لانه ام بود
تمام سالها آن خانه ام بود
نسيمي آمد و از جاي کندش
دلم در گوشه ويرانه ام بود







​

 

[گل همیشه بهار]

دنيا
بسوزم همچو شمعي با دل زار
دل شوريده وديوانه بيمار
ندارم محرم رازي در اين دهر
پياده مي شوم دنيا نگهدار




​