عضو هیئت مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران گفت: معمولاً در انسان شادمانی در تقابل با اندوه جلوه می‌کند. کسانی که هیچ وقت اندوهی را احساس نکرده‌اند، شادی واقعی را نمی‌توانند درک کنند. هیجانات انسان به دو گروه کلی تقسیم می‌شود؛
گروه اول، خلق است که عبارت است از حالت هیجانی نافذی که در کل زندگی روانی فرد متجلی می‌شود و از درون او سرچشمه می‌گیرد.
عضو هیئت مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران تصریح کرد: گروه دوم عاطفه و حالت هیجانی کوتاه مدتی است که واکنش نسبت به مسائل محیطی است.
مدیر گروه روانپزشکی دانشگاه بهزیستی و توانبخشی افزود: حالت‌های خلقی و عاطفی ممکن است تظاهرات جسمانی نیز داشته باشد یعنی تغییرات فیزیولوژیک یا تظاهر در چهره فرد. این استاد دانشگاه ادامه داد: به عنوان نمونه خلق یا عاطفه شاد با تبسم و خنده با افزایش تحرک مشخص می‌شود در حالی که خلق یا عاطفه افسرده به وسیله چهره در هم کشیدن، آه کشیدن، گریستن یا کاهش فعالیت حرکتی نمودار می‌شود.
فدائی افزود: گریستن عمدتاً نشانه‌ای از خلق افسرده یا عاطفه افسرده است و در موجودات اجتماعی از قبیل انسان، افسردگی عموماً حکایت از احساس درماندگی و دور ماندن از جمع را دارد کما اینکه در پستاندارانی نظیر شامپانزه و گوریل نیز حالت‌هایی شبیه به افسردگی انسانی ملاحظه شده است.
مدیر گروه روانپزشکی دانشگاه بهزیستی و توانبخشی تصریح کرد: این حالت به سایر اعضای گروه نشان می‌دهد که یکی از اعضا جدا افتاده است . وی در ادامه گفت: گریستن در انسان به این مفهوم است که فرد دچار افسردگی شده و نیاز به کمک سایر اعضای گروه دارد.
این روانپزشک ادامه داد: کارکرد گریستن در کودکان بسیار بارزتر است چرا که کودکان به واسطه گریه ناراحتی خود را به مادر اطلاع می‌دهند اما در انسان به عنوان عالی‌ترین آفریننده، اندوه می‌تواند ناشی از مسائل وجدانی و احساس گناه یا حاکی از نرسیدن فرد به معیارهای اخلاقی مورد نظر باشد.
عضو هیئت مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران افزود: انسان ممکن است به دلایل مسائل انتزاعی نیز دچار حالت اندوه و افسردگی شود و به صورت انعکاسی نیز رنج و اندوه دیگران، او را متأثر و گریان سازد بنابراین گریستن ممکن است دارای جنبه اخلاقی و عنصری از روش‌های ارتباطی گروهی نیز به شمار آید.
فدائی در ادامه گفت: معمولاً در انسان شادمانی در تقابل با اندوه جلوه می‌کند و کسانی که هیچ وقت اندوهی را احساس نکرده‌اند شادی واقعی را نمی‌توانند درک کنند. این استاد دانشگاه تصریح کرد: اندوه و گریستن تظاهری از عالی‌ترین صفات انسانی یعنی هم‌حسی، همدردی با افرادی است که مورد ظلم و بی‌عدالتی قرار گرفته‌اند و واکنشی در برابر فقدان‌های مادی یا نارسایی در میل به هدفهای معنوی است.
مدیر گروه روانپزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی ادامه داد: در عین حال گاهی در موارد موفقیت و شادمانی نیز ممکن است با گریستن افراد مواجه شویم که معمولاً علت آن یادآوری فرد از غم و غصه یا سختی‌هایی است که برای رسیدن به مقصود کشیده است.
فدائی تصریح کرد: برای نمونه فردی که با زحمات زیاد به موفقیت ورزشی یا هنری رسیده امکان دارد با گریستن به این موفقیت واکنش نشان دهد که معمولاً این وضعیت را به غلط اشک شادی می‌گویند که در واقع آن هم تظاهری از یادآوری اندوه و شکست‌های قبلی فرد است.
گروه اول، خلق است که عبارت است از حالت هیجانی نافذی که در کل زندگی روانی فرد متجلی می‌شود و از درون او سرچشمه می‌گیرد.
عضو هیئت مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران تصریح کرد: گروه دوم عاطفه و حالت هیجانی کوتاه مدتی است که واکنش نسبت به مسائل محیطی است.
مدیر گروه روانپزشکی دانشگاه بهزیستی و توانبخشی افزود: حالت‌های خلقی و عاطفی ممکن است تظاهرات جسمانی نیز داشته باشد یعنی تغییرات فیزیولوژیک یا تظاهر در چهره فرد. این استاد دانشگاه ادامه داد: به عنوان نمونه خلق یا عاطفه شاد با تبسم و خنده با افزایش تحرک مشخص می‌شود در حالی که خلق یا عاطفه افسرده به وسیله چهره در هم کشیدن، آه کشیدن، گریستن یا کاهش فعالیت حرکتی نمودار می‌شود.
فدائی افزود: گریستن عمدتاً نشانه‌ای از خلق افسرده یا عاطفه افسرده است و در موجودات اجتماعی از قبیل انسان، افسردگی عموماً حکایت از احساس درماندگی و دور ماندن از جمع را دارد کما اینکه در پستاندارانی نظیر شامپانزه و گوریل نیز حالت‌هایی شبیه به افسردگی انسانی ملاحظه شده است.
مدیر گروه روانپزشکی دانشگاه بهزیستی و توانبخشی تصریح کرد: این حالت به سایر اعضای گروه نشان می‌دهد که یکی از اعضا جدا افتاده است . وی در ادامه گفت: گریستن در انسان به این مفهوم است که فرد دچار افسردگی شده و نیاز به کمک سایر اعضای گروه دارد.
این روانپزشک ادامه داد: کارکرد گریستن در کودکان بسیار بارزتر است چرا که کودکان به واسطه گریه ناراحتی خود را به مادر اطلاع می‌دهند اما در انسان به عنوان عالی‌ترین آفریننده، اندوه می‌تواند ناشی از مسائل وجدانی و احساس گناه یا حاکی از نرسیدن فرد به معیارهای اخلاقی مورد نظر باشد.
عضو هیئت مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران افزود: انسان ممکن است به دلایل مسائل انتزاعی نیز دچار حالت اندوه و افسردگی شود و به صورت انعکاسی نیز رنج و اندوه دیگران، او را متأثر و گریان سازد بنابراین گریستن ممکن است دارای جنبه اخلاقی و عنصری از روش‌های ارتباطی گروهی نیز به شمار آید.
فدائی در ادامه گفت: معمولاً در انسان شادمانی در تقابل با اندوه جلوه می‌کند و کسانی که هیچ وقت اندوهی را احساس نکرده‌اند شادی واقعی را نمی‌توانند درک کنند. این استاد دانشگاه تصریح کرد: اندوه و گریستن تظاهری از عالی‌ترین صفات انسانی یعنی هم‌حسی، همدردی با افرادی است که مورد ظلم و بی‌عدالتی قرار گرفته‌اند و واکنشی در برابر فقدان‌های مادی یا نارسایی در میل به هدفهای معنوی است.
مدیر گروه روانپزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی ادامه داد: در عین حال گاهی در موارد موفقیت و شادمانی نیز ممکن است با گریستن افراد مواجه شویم که معمولاً علت آن یادآوری فرد از غم و غصه یا سختی‌هایی است که برای رسیدن به مقصود کشیده است.
فدائی تصریح کرد: برای نمونه فردی که با زحمات زیاد به موفقیت ورزشی یا هنری رسیده امکان دارد با گریستن به این موفقیت واکنش نشان دهد که معمولاً این وضعیت را به غلط اشک شادی می‌گویند که در واقع آن هم تظاهری از یادآوری اندوه و شکست‌های قبلی فرد است.