مرکز تجارت جهانی (World Trade Center) که گاهی برجهای دوقلو نامیده می‌شوند، مجموعهٔ ۷ ساختمان در منطقه منهتن در نیویورک در ایالات متحده آمریکا بود که توسط معمار ژاپنی-آمریکایی مینورو یامازاکی طراحی شده بود. در حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، ساختمان شماره ۱، ساختمان شماره ۲ و ساختمان شماره ۷ فرو ریخت. کار ساختمان مرکز تجارت جهانی در سال ۱۹۶۶ آغاز شد. در سال ۱۹۷۷ ساختمان هر دو برج آن به پایان رسید و این دو برج تا پیش از ساخت برج ويليس در شیکاگو بلندترین ساختمان های جهان بودند.
در سال ۲۰۰۱ این مرکز در ازای ۲٫۳۵ میلیارد دلار ( که در آن زمان معادل ۷ میلیارد مارک یا ۳٫۶ میلیارد یورو بود.) به مدت ۹۹ سال به دو شرکت واگذار شده بود. این بزرگ ترین معاملهٔ اموال غیر منقول در تمام طول تاریخ بوده است .
این مرکز علاوه بر دفاتر متعدد، شامل یک هتل، مرکز اطلاعات، پارکینگ های چند طبقه با دو هزار جایگاه پارک و یک میدان بزرگ نیز بود. در قسمت زیرین این بنا ورودی تونل خط آهن به شهر نیوجرسی و همچنین ایستگاه‌های سه خط مترو قرار دارد. در مجموع ۴۳۰ شرکت این بنا را اجاره کرده و در آن مستقر بودند. در داخل ساختمان همچنین مراکز اداری ضروری و حساس شهر نیویورک مانند ادارات بندرگاه دو شهر مجاور نیویورک و نیوجرسی نیز قرار داشت که علاوه بر این خیابان های روگذر پل، تونل های منتهی به منطقهٔ منهتن و همچنین فرودگاه‌های اطراف را نیز کنترل می‌کنند.
در چهارم آوریل ۱۹۷۳ مجموعهٔ هر دو برج و ساختمان میانی آنها افتتاح شد. در آن زمان گفته می‌شد، که برجهای دوقلو طوری ساخته شده اند که حتی پس از برخورد یک بوئینگ ۷۰۷ نیز پابر جا می مانند. این نوع هواپیما که به موتور جت مجهز است، می‌تواند در هنگام پرواز به وزنی تقریباً بیش از ۱۵۰٬۰۰۰ کیلوگرم برسد. در مورد یکی از دو هواپیمایی که به برج ها اصابت کرده و به احتمال زیاد یک بوئینگ ۷۶۷ بود، این رقم حداکثر به حدود ۱۸۶۸۸۰ کیلوگرم بالغ می‌شود. پیش تر در ۲۶ فوریه سال ۱۹۹۳ طی یک حملهٔ تروریستی به مرکز تجارت جهانی شش نفر کشته و بیش از ۱۰۰۰ نفر زخمی شده بودند. در این مورد یک کامیون کوچک حامل حدود ۵۰۰ کیلوگرم مواد منفجره، در گاراژ زیرزمینی ساختمان جای گرفته و محمولهٔ آن منفجر شده بود. این انفجار، گودالی به قطر ۳۰ متر ایجاد و ۳ طبقه را در زیر ساختمان تخریب کرد. خطوط مترو و راه آهنی که از زیر این برج عبور می‌کردند نیز آسیب دیدند. ساختمانی که در آن معمولاً حدود ۵۰٬۰۰۰ نفر کار می‌کردند و در روزهای کار حدود ۸۰٬۰۰۰ نفر دیگر نیز برای کارهای تجاری و خصوصی در آن حضور می‌یابند، سرانجام پس ازساعت ها تخلیه شد.
جریان برق درست پس از برخورد هواپیما قطع شدو به این خاطر افراد داخل ساختمان مجبور بودند برای نجات خود از دود و آتش از پله‌های اضطراری به بیرون از ساختمان بپرند.
در سال ۲۰۰۱ این مرکز در ازای ۲٫۳۵ میلیارد دلار ( که در آن زمان معادل ۷ میلیارد مارک یا ۳٫۶ میلیارد یورو بود.) به مدت ۹۹ سال به دو شرکت واگذار شده بود. این بزرگ ترین معاملهٔ اموال غیر منقول در تمام طول تاریخ بوده است .
این مرکز علاوه بر دفاتر متعدد، شامل یک هتل، مرکز اطلاعات، پارکینگ های چند طبقه با دو هزار جایگاه پارک و یک میدان بزرگ نیز بود. در قسمت زیرین این بنا ورودی تونل خط آهن به شهر نیوجرسی و همچنین ایستگاه‌های سه خط مترو قرار دارد. در مجموع ۴۳۰ شرکت این بنا را اجاره کرده و در آن مستقر بودند. در داخل ساختمان همچنین مراکز اداری ضروری و حساس شهر نیویورک مانند ادارات بندرگاه دو شهر مجاور نیویورک و نیوجرسی نیز قرار داشت که علاوه بر این خیابان های روگذر پل، تونل های منتهی به منطقهٔ منهتن و همچنین فرودگاه‌های اطراف را نیز کنترل می‌کنند.
در چهارم آوریل ۱۹۷۳ مجموعهٔ هر دو برج و ساختمان میانی آنها افتتاح شد. در آن زمان گفته می‌شد، که برجهای دوقلو طوری ساخته شده اند که حتی پس از برخورد یک بوئینگ ۷۰۷ نیز پابر جا می مانند. این نوع هواپیما که به موتور جت مجهز است، می‌تواند در هنگام پرواز به وزنی تقریباً بیش از ۱۵۰٬۰۰۰ کیلوگرم برسد. در مورد یکی از دو هواپیمایی که به برج ها اصابت کرده و به احتمال زیاد یک بوئینگ ۷۶۷ بود، این رقم حداکثر به حدود ۱۸۶۸۸۰ کیلوگرم بالغ می‌شود. پیش تر در ۲۶ فوریه سال ۱۹۹۳ طی یک حملهٔ تروریستی به مرکز تجارت جهانی شش نفر کشته و بیش از ۱۰۰۰ نفر زخمی شده بودند. در این مورد یک کامیون کوچک حامل حدود ۵۰۰ کیلوگرم مواد منفجره، در گاراژ زیرزمینی ساختمان جای گرفته و محمولهٔ آن منفجر شده بود. این انفجار، گودالی به قطر ۳۰ متر ایجاد و ۳ طبقه را در زیر ساختمان تخریب کرد. خطوط مترو و راه آهنی که از زیر این برج عبور می‌کردند نیز آسیب دیدند. ساختمانی که در آن معمولاً حدود ۵۰٬۰۰۰ نفر کار می‌کردند و در روزهای کار حدود ۸۰٬۰۰۰ نفر دیگر نیز برای کارهای تجاری و خصوصی در آن حضور می‌یابند، سرانجام پس ازساعت ها تخلیه شد.
جریان برق درست پس از برخورد هواپیما قطع شدو به این خاطر افراد داخل ساختمان مجبور بودند برای نجات خود از دود و آتش از پله‌های اضطراری به بیرون از ساختمان بپرند.