منظور از پیرامون، اولین خط دفاعی نسبت به بیرون و به عبارتی به شبکه غیرقابل اعتماد است.
«پیرامون» اولین و آخرین نقطه تماس برای دفاع امنیتی محافظت کننده شبکه است. این ناحیه ای است که شبکه به پایان می رسد و اینترنت آغاز می شود.
پیرامون شامل یک یا چند فایروال و مجموعه ای از سرورهای به شدت کنترل شده است که در بخشی از پیرامون قرار دارند که بعنوان DMZ (demilitarized zone) شناخته می شود. DMZ معمولاً وب سرورها، مدخل ایمیل ها، آنتی ویروس شبکه و سرورهای DNS را دربرمی گیرد که باید در معرض اینترنت قرار گیرند.
اگر بخواهيم DMZ را با يك مثال روشنتر توصيف كنيم، بايستي بگوييم كه DMZ مانند نمايشگاه و فروشگاه يك شركت است كه تقريبا" به همه اجازه داده ميشود به داخل آن بيايند و از محصولات ما ديدن كنند، اصولا" نمايشگاه به همين منظور ايجاد شده، فلسفه وجودي Web Server اين است كه از اينترنت ديده شود.
فایروال قوانین سفت و سختی در مورد اینکه چه چیزی می تواند وارد شبکه شود و چگونه سرورها در DMZ می توانند با اینترنت و شبکه داخلی تعامل داشته باشند، دارد.
پیرامون شبکه، به اختصار، دروازه شما به دنیای بیرون و برعکس، مدخل دنیای بیرون به شبکه شماست.
تکنولوژیهای زیر امنیت را در پیرامون شبکه ایجاد می کنند:
فایروال ـ وقتي قرار باشد از يك ساختمان و وسايل داخل آن محافظت كنيم، اولين كاري كه انجام می دهيم، كنترل مبادي ورود و خروج ساختمان است. به بيان ديگر فقط به افراد منتخبي ، اجازه وارد شدن (و يا خارج شدن) از ساختمان را می دهيم. معيار انتخاب افراد براي كسي كه مامور كنترل ورود و خروج است بايستي در چارچوب يك خط مشي امنيتي، از قبل مشخص باشد.
در مورد شبكههاي كامپيوتري نيز بطور مشخص، همين روال را پيش می گيريم. يعني مرزهاي شبكه داخلي خود را كنترل ميكنيم. منظور از مرز شبكه، لبه تماس شبكه داخلي با شبكه(هاي) خارجي نظير اينترنت، شبكه يكي از شعب سازمان و يا شبكه يك سازمان ديگر است.
معمولاً یک فایروال روی سروری نصب می گردد که به بیرون و درون پیرامون شبکه متصل است. فایروال سه عمل اصلی انجام می دهد
۱- کنترل ترافیک: فایروال کنترل ترافیک را با سنجیدن مبداء و مقصد تمام ترافیک واردشونده و خارج شونده انجام می دهد و تضمین می کند که تنها تقاضاهای مجاز اجازه عبور دارند.
2-ادرس دهی :فایروال ها به شبکه امن در تبدیل آدرس های IP داخلی به آدرس های قابل رویت در اینترنت کمک می کنند. این کار از افشای اطلاعات مهم درباره ساختار شبکه تحت پوشش فایروال جلوگیری می کند. يکی از فنآوری های موجود که ما را در جهت نيل به خواسته فوق کمک می نمايد ، جداول NAT می باشند ( NAT ، همچنين کمک لازم در جهت حل معضل کمبود آدرس های IP را ارائه می نمايد ) . مهمترين ايده مطرح شده توسط NAT ، عدم دستيابی به اکثر کامپيوترهای موجود در يک شبکه خصوصی از طريق اينترنت است
Nat چیست؟
NATتنها مختص شبكه هايي كه به اينترنت متصل هستند محدود نمي شوند ،بلكه شما از اين تكنولوژي مي
توانيد بين شبكه هاي محلي خود نيز استفاده كنيد ولي چون اكثر سازمانها درجهت ارتباط با اينترنت از اين روش استفاده مي كنند ما نيز به بررسي همين نوع استفاده مي پردازيم.
مفهوم NAT بسيار ساده و به اين صورت است كه يك دستگاه (مثل كامپيوتر يا مسيرياب)به عنوان دروازه ورود به اينترنت عمل مي كند و با اين كار آدرس هاي ايستگاه هاي كاري را به آدرس دستگاهي كه NAT روي آن فعال است ترجمه مي كند ،به بيان ديگر NAT روي دستگاهي كه به اينترنت وصل شده فعال مي شود و ايستگاه هاي كاري و به طور كلي شبكه شما را از ديد اينترنت پنهان مي دارد.
NAT روي شبكه تغيير ايجاد نمي كند و نيازي به تنظيمات دوباره روي ايستگاه هاي كاري نيست فقط ايستگاه هاي كاري مي بايست آدرس دروازه خروجي از شبكه را كه همان آدرس دستگاهي است كه NAT روي آن فعال شده را بدانند.
همانطوري كه در شكل بالا ديده مي شود شبكه با چهار ايستگاه كاري و يك مسيرياب جهت اتصال به اينترنت داريم .تمام ايستگاه هاي كاري داراي آدرس محلي گروه C مي باشند.
چگونه كار مي كند ؟
سه روش كلي براي اجراي NAT وجود دارد اگر چه قاعده كلي براي هر روش يكي است .همانطوري كه در شكل هاي بالا نشان داده شد ،ترافيك ارسالي از سمت ايستگاه هاي كاري از درون يك روتر به اينترنت وارد مي شوند و عمليات NAT را روي بسته ها انجام مي دهد و به مقصد مي فرستد.
هربسته اي كه روي كارت شبكه محلي مسيرياب دريافت مي شود توسط روتر عمليات جابجايي آدرس محلي با آدرس اينترنتي انجام مي شود و سپس بسته ها ارسال مي شود.
در اين شكل يك ايستگاه كاري از داخل شبكه يك بسته اطلاعاتي را به آدرس مقصد 135.250.24.10 مي فرستد ، اين بسته اطلاعاتي از داخل دروازه خروجي گذشته وبه اينترنت مي رسد.
عمليات NAT روي بسته ارسالي به روش زير ارسال مي گردد :
بسته اطلاعاتي اصلي پس از رسيدن به مسيرياب آدرس مبداء آن از 192.168.0.12 به 203.31.220.134 تغيير پيدا مي كند سپس روتر اين اطلاعات را در حافظه خود و در NAT-Table نگهداري مي كند و به اين طريق است كه بسته هايي هم كه از اينترنت ارسال مي شوند ،مقصد خود را تشخيص مي دهند.
در اکثر موارد بکارگيری NAT ، صرفا" آدرس IP معتبر (Valid ) به فايروال نسبت داده می شود و تمامی کامپيوترهائی که مسئوليت حفاظت از آنان به فايروال واگذار شده است ، از آدرس های IP که صرفا" بر روی شبکه داخلی معتبر می باشد ، استفاده می نمايند . با تبعيت از چنين رويکردی ، زمانی که يک کامپيوتر موجود در شبکه داخلی نيازمند برقراری ارتباط با دنيای خارج است ، اقدام به ارسال درخواست خود برای فايروال می نمايد .
در ادامه فايروال به نمايندگی از کامپيوتر متقاضی ، درخواست مورد نظر را ارسال می نمايد . در زمان مراجعت درخواست ارسالی ، پاسخ مربوطه به فايروال رسيده و در نهايت ، فايروال آن را برای کامپيوتر موجود در شبکه داخلی ارسال می نمايد .
فرض کنيد ، کاربری قصد داشته باشد که يک وب سايت خاص را از طريق کامپيوتر موجود بر روی يک شبکه داخلی ملاقات نمايد .پس از درج آدرس وب سايت مورد نظر در بخش آدرس برنامه مرورگر ، درخواست وی به يک درخواست HTTP ترجمه شده و برای فايروال ارسال می گردد .
در ادامه ، فايروال از آدرس IP مختص به خود در ارتباط با درخواست HTTP و به نمايندگی از کاربر ارسال کننده درخواست ، استفاده می نمايد . پس از پاسخ به درخواست ، پاسخ مربوطه برای فايروال ارسال شده و در نهايت فايروال آن را برای کاربر مربوطه ارسال می نمايد
نقطه پایانی VPN
یک فایروال همچنین می تواند به عنوان نقطه پایانی تونل های VPN (که بعداً بیشتر توضیح داده خواهد شد) عمل کند. این سه قابلیت فایروال را تبدیل به بخشی واجب برای امنیت شبکه شما می کند.
آنتی ویروس شبکه ـ یک نرم افزار Anti Virus که به اختصار آنرا AV می نامیم، در DMZ نصب می شودو به اینصورت رفتار می کند که محتوای ایمیل های واردشونده و خارج شونده را با پایگاه داده ای از مشخصات ویروس های شناخته شده که به ان Virus Signatureگفته می شود مقایسه می کند. این آنتی ویروس ها آمد و شد ایمیل های آلوده را مسدود می کنند و آنها را قرنطینه می کنند و سپس به دریافت کنندگان و مدیران شبکه اطلاع می دهند. این عمل از ورود و انتشار یک ایمیل آلوده به ویروس در شبکه جلوگیری می کند و جلوی گسترش ویروس توسط شبکه شما را می گیرد.
آنتی ویروس شبکه، مکملی برای حفاظت ضدویروسی است که در سرور ایمیل شما و کامپیوترهای مجزا صورت می گیرد. بمنظور کارکرد مؤثر، دیتابیس ویروس های شناخته شده باید به روز نگه داشته شود.شرکتهای سازنده آنتی ویروس با آمدن ویروسهای جدید، الگوهای نرم افزاری آنها را کشف و جمع آوری می کنند و به همین علت اغلب لازم است تا این نرم افزارها هر چندگاهی به روز (Update) شوند تا الگوهای جدید ویروسها را بشناسند
VPN
فرستادن حجم زيادي از داده از يك كامپيوتر به كامپيوتر ديگر مثلا” در به هنگام رساني بانك اطلاعاتي يك مشكل شناخته شده و قديمي است . انجام اين كار از طريق Email به دليل محدوديت گنجايش سرويس دهنده Mail نشدني است .
استفاده از FTP هم به سرويس دهنده مربوطه و همچنين ذخيره سازي موقت روي فضاي اينترنت نياز دارد كه اصلا” قابل اطمينان نيست .
يكي از راه حل هاي اتصال مستقيم به كامپيوتر مقصد به كمك مودم است كه در اينجا هم علاوه بر مودم ، پيكر بندي كامپيوتر به عنوان سرويس دهنده RAS لازم خواهد بود . از اين گذشته ، هزينه ارتباط تلفني راه دور براي مودم هم قابل تامل است . اما اگر دو كامپيوتر در دو جاي مختلف به اينترنت متصل باشند مي توان از طريق سرويس به اشتراك گذاري فايل در ويندوز بسادگي فايل ها را رد و بدل كرد . در اين حالت ، كاربران مي توانند به سخت ديسك كامپيوترهاي ديگر همچون سخت ديسك كامپيوتر خود دسترسي داشته باشند . به اين ترتيب بسياري از راه هاي خرابكاري براي نفوذ كنندگان بسته مي شود .
شبكه هاي شخصي مجاري يا VPN ( Virtual private Network ) ها اينگونه مشكلات را حل مي كند . VPN به كمك رمز گذاري روي داده ها ، درون يك شبكه كوچك مي سازد و تنها كسي كه آدرس هاي لازم و رمز عبور را در اختيار داشته باشد مي تواند به اين شبكه وارد شود . مديران شبكه اي كه بيش از اندازه وسواس داشته و محتاط هستند مي توانند VPN را حتي روي شبكه محلي هم پياده كنند . اگر چه نفوذ كنندگان مي توانند به كمك برنامه هاي Packet sniffer جريان داده ها را دنبال كنند اما بدون داشتن كليد رمز نمي توانند آنها را بخوانند .
VPNچيست؟
VPNدو كامپيوتر يا دو شبكه را به كمك يك شبكه ديگر كه به عنوان مسير انتقال به كار مي گيرد به هم متصل مي كند . براي نمونه مي توان ب دو كامپيوتر يكي در تهران و ديگري در مشهد كه در فضاي اينترنت به يك شبكه وصل شده اند اشاره كرد . VPN از نگاه كاربر كاملا” مانند يك شبكه محلي به نظر مي رسد . براي پياده سازي چنين چيزي ، VPN به هر كاربر يك ارتباط IP مجازي مي دهد .
داده هايي كه روي اين ارتباط آمد و شد دارند را سرويس گيرنده نخست به رمز در آورده و در قالب بسته ها بسته بندي كرده و به سوي سرويس دهنده VPN مي فرستد . اگر بستر اين انتقال اينترنت باشد بسته ها همان بسته هاي IP خواهند بود .
سرويس گيرنده VPN بسته ها را پس از دريافت رمز گشايي كرده و پردازش لازم را روي آن انجام مي دهد
یک شبکه اختصاصی مجازی (VPN) از رمزنگاری سطح بالا برای ایجاد ارتباط امن بین ابزار دور از یکدیگر، مانند لپ تاپ ها و شبکه مقصد استفاده می کند. VPN اساساً یک تونل رمزشده تقریباً با امنیت و محرمانگی یک شبکه اختصاصی اما از میان اینترنت ایجاد می کند. این تونل VPN می تواند در یک مسیریاب برپایه VPN، فایروال یا یک سرور در ناحیه DMZ پایان پذیرد. برقراری ارتباطات VPN برای تمام بخش های دور و بی سیم شبکه یک عمل مهم است که نسبتاً آسان و ارزان پیاده سازی می شود.
مزایا
تکنولوژی های ایجاد شده سطح پیرامون سال هاست که در دسترس هستند، و بیشتر خبرگان IT با تواناییها و نیازهای عملیاتی آنها به خوبی آشنایی دارند. بنابراین، از نظر پیاده سازی آسان و توأم با توجیه اقتصادی هستند. بعضیاز فروشندگان راه حل های سفت و سختی برای این تکنولوژیها ارائه می دهند و بیشتر آنها به این دلیل پر هزینه هستند.
معایب از آنجا که بیشتر این سیستم ها تقریباً پایه ای هستند و مدت هاست که در دسترس بوده اند، بیشتر هکرهای پیشرفته روش هایی برای دور زدن آنها نشان داده اند. برای مثال، یک ابزار آنتی ویروس نمی تواند ویروسی را شناسایی کند مگر اینکه از قبل علامت شناسایی ویروس را در دیتابیس خود داشته باشد و این ویروس داخل یک فایل رمزشده قرار نداشته باشد. اگرچه VPN رمزنگاری مؤثری ارائه می کند، اما کار اجرایی بیشتری را برروی کارمندان IT تحمیل می کنند، چرا که کلیدهای رمزنگاری و گروه های کاربری باید بصورت مداوم مدیریت شوند.
ملاحظات پیچیدگی معماری شبکه شما می تواند تأثیر قابل ملاحظه ای روی میزان اثر این تکنولوژی ها داشته باشد. برای مثال، ارتباطات چندتایی به خارج احتمالاً نیاز به چند فایروال و آنتی ویروس خواهد داشت. معماری شبکه بطوری که تمام این ارتباطات به ناحیه مشترکی ختم شود، به هرکدام از تکنولوژی های مذکور اجازه می دهد که به تنهایی پوشش مؤثری برای شبکه ایجاد کنند.
منبع :پرشین لرن
«پیرامون» اولین و آخرین نقطه تماس برای دفاع امنیتی محافظت کننده شبکه است. این ناحیه ای است که شبکه به پایان می رسد و اینترنت آغاز می شود.
پیرامون شامل یک یا چند فایروال و مجموعه ای از سرورهای به شدت کنترل شده است که در بخشی از پیرامون قرار دارند که بعنوان DMZ (demilitarized zone) شناخته می شود. DMZ معمولاً وب سرورها، مدخل ایمیل ها، آنتی ویروس شبکه و سرورهای DNS را دربرمی گیرد که باید در معرض اینترنت قرار گیرند.
اگر بخواهيم DMZ را با يك مثال روشنتر توصيف كنيم، بايستي بگوييم كه DMZ مانند نمايشگاه و فروشگاه يك شركت است كه تقريبا" به همه اجازه داده ميشود به داخل آن بيايند و از محصولات ما ديدن كنند، اصولا" نمايشگاه به همين منظور ايجاد شده، فلسفه وجودي Web Server اين است كه از اينترنت ديده شود.
فایروال قوانین سفت و سختی در مورد اینکه چه چیزی می تواند وارد شبکه شود و چگونه سرورها در DMZ می توانند با اینترنت و شبکه داخلی تعامل داشته باشند، دارد.
پیرامون شبکه، به اختصار، دروازه شما به دنیای بیرون و برعکس، مدخل دنیای بیرون به شبکه شماست.
تکنولوژیهای زیر امنیت را در پیرامون شبکه ایجاد می کنند:
فایروال ـ وقتي قرار باشد از يك ساختمان و وسايل داخل آن محافظت كنيم، اولين كاري كه انجام می دهيم، كنترل مبادي ورود و خروج ساختمان است. به بيان ديگر فقط به افراد منتخبي ، اجازه وارد شدن (و يا خارج شدن) از ساختمان را می دهيم. معيار انتخاب افراد براي كسي كه مامور كنترل ورود و خروج است بايستي در چارچوب يك خط مشي امنيتي، از قبل مشخص باشد.
در مورد شبكههاي كامپيوتري نيز بطور مشخص، همين روال را پيش می گيريم. يعني مرزهاي شبكه داخلي خود را كنترل ميكنيم. منظور از مرز شبكه، لبه تماس شبكه داخلي با شبكه(هاي) خارجي نظير اينترنت، شبكه يكي از شعب سازمان و يا شبكه يك سازمان ديگر است.
معمولاً یک فایروال روی سروری نصب می گردد که به بیرون و درون پیرامون شبکه متصل است. فایروال سه عمل اصلی انجام می دهد
۱- کنترل ترافیک: فایروال کنترل ترافیک را با سنجیدن مبداء و مقصد تمام ترافیک واردشونده و خارج شونده انجام می دهد و تضمین می کند که تنها تقاضاهای مجاز اجازه عبور دارند.
2-ادرس دهی :فایروال ها به شبکه امن در تبدیل آدرس های IP داخلی به آدرس های قابل رویت در اینترنت کمک می کنند. این کار از افشای اطلاعات مهم درباره ساختار شبکه تحت پوشش فایروال جلوگیری می کند. يکی از فنآوری های موجود که ما را در جهت نيل به خواسته فوق کمک می نمايد ، جداول NAT می باشند ( NAT ، همچنين کمک لازم در جهت حل معضل کمبود آدرس های IP را ارائه می نمايد ) . مهمترين ايده مطرح شده توسط NAT ، عدم دستيابی به اکثر کامپيوترهای موجود در يک شبکه خصوصی از طريق اينترنت است
Nat چیست؟
NATتنها مختص شبكه هايي كه به اينترنت متصل هستند محدود نمي شوند ،بلكه شما از اين تكنولوژي مي
توانيد بين شبكه هاي محلي خود نيز استفاده كنيد ولي چون اكثر سازمانها درجهت ارتباط با اينترنت از اين روش استفاده مي كنند ما نيز به بررسي همين نوع استفاده مي پردازيم.
مفهوم NAT بسيار ساده و به اين صورت است كه يك دستگاه (مثل كامپيوتر يا مسيرياب)به عنوان دروازه ورود به اينترنت عمل مي كند و با اين كار آدرس هاي ايستگاه هاي كاري را به آدرس دستگاهي كه NAT روي آن فعال است ترجمه مي كند ،به بيان ديگر NAT روي دستگاهي كه به اينترنت وصل شده فعال مي شود و ايستگاه هاي كاري و به طور كلي شبكه شما را از ديد اينترنت پنهان مي دارد.
NAT روي شبكه تغيير ايجاد نمي كند و نيازي به تنظيمات دوباره روي ايستگاه هاي كاري نيست فقط ايستگاه هاي كاري مي بايست آدرس دروازه خروجي از شبكه را كه همان آدرس دستگاهي است كه NAT روي آن فعال شده را بدانند.
همانطوري كه در شكل بالا ديده مي شود شبكه با چهار ايستگاه كاري و يك مسيرياب جهت اتصال به اينترنت داريم .تمام ايستگاه هاي كاري داراي آدرس محلي گروه C مي باشند.
چگونه كار مي كند ؟
سه روش كلي براي اجراي NAT وجود دارد اگر چه قاعده كلي براي هر روش يكي است .همانطوري كه در شكل هاي بالا نشان داده شد ،ترافيك ارسالي از سمت ايستگاه هاي كاري از درون يك روتر به اينترنت وارد مي شوند و عمليات NAT را روي بسته ها انجام مي دهد و به مقصد مي فرستد.
هربسته اي كه روي كارت شبكه محلي مسيرياب دريافت مي شود توسط روتر عمليات جابجايي آدرس محلي با آدرس اينترنتي انجام مي شود و سپس بسته ها ارسال مي شود.
در اين شكل يك ايستگاه كاري از داخل شبكه يك بسته اطلاعاتي را به آدرس مقصد 135.250.24.10 مي فرستد ، اين بسته اطلاعاتي از داخل دروازه خروجي گذشته وبه اينترنت مي رسد.
عمليات NAT روي بسته ارسالي به روش زير ارسال مي گردد :
بسته اطلاعاتي اصلي پس از رسيدن به مسيرياب آدرس مبداء آن از 192.168.0.12 به 203.31.220.134 تغيير پيدا مي كند سپس روتر اين اطلاعات را در حافظه خود و در NAT-Table نگهداري مي كند و به اين طريق است كه بسته هايي هم كه از اينترنت ارسال مي شوند ،مقصد خود را تشخيص مي دهند.
در اکثر موارد بکارگيری NAT ، صرفا" آدرس IP معتبر (Valid ) به فايروال نسبت داده می شود و تمامی کامپيوترهائی که مسئوليت حفاظت از آنان به فايروال واگذار شده است ، از آدرس های IP که صرفا" بر روی شبکه داخلی معتبر می باشد ، استفاده می نمايند . با تبعيت از چنين رويکردی ، زمانی که يک کامپيوتر موجود در شبکه داخلی نيازمند برقراری ارتباط با دنيای خارج است ، اقدام به ارسال درخواست خود برای فايروال می نمايد .
در ادامه فايروال به نمايندگی از کامپيوتر متقاضی ، درخواست مورد نظر را ارسال می نمايد . در زمان مراجعت درخواست ارسالی ، پاسخ مربوطه به فايروال رسيده و در نهايت ، فايروال آن را برای کامپيوتر موجود در شبکه داخلی ارسال می نمايد .
فرض کنيد ، کاربری قصد داشته باشد که يک وب سايت خاص را از طريق کامپيوتر موجود بر روی يک شبکه داخلی ملاقات نمايد .پس از درج آدرس وب سايت مورد نظر در بخش آدرس برنامه مرورگر ، درخواست وی به يک درخواست HTTP ترجمه شده و برای فايروال ارسال می گردد .
در ادامه ، فايروال از آدرس IP مختص به خود در ارتباط با درخواست HTTP و به نمايندگی از کاربر ارسال کننده درخواست ، استفاده می نمايد . پس از پاسخ به درخواست ، پاسخ مربوطه برای فايروال ارسال شده و در نهايت فايروال آن را برای کاربر مربوطه ارسال می نمايد
نقطه پایانی VPN
یک فایروال همچنین می تواند به عنوان نقطه پایانی تونل های VPN (که بعداً بیشتر توضیح داده خواهد شد) عمل کند. این سه قابلیت فایروال را تبدیل به بخشی واجب برای امنیت شبکه شما می کند.
آنتی ویروس شبکه ـ یک نرم افزار Anti Virus که به اختصار آنرا AV می نامیم، در DMZ نصب می شودو به اینصورت رفتار می کند که محتوای ایمیل های واردشونده و خارج شونده را با پایگاه داده ای از مشخصات ویروس های شناخته شده که به ان Virus Signatureگفته می شود مقایسه می کند. این آنتی ویروس ها آمد و شد ایمیل های آلوده را مسدود می کنند و آنها را قرنطینه می کنند و سپس به دریافت کنندگان و مدیران شبکه اطلاع می دهند. این عمل از ورود و انتشار یک ایمیل آلوده به ویروس در شبکه جلوگیری می کند و جلوی گسترش ویروس توسط شبکه شما را می گیرد.
آنتی ویروس شبکه، مکملی برای حفاظت ضدویروسی است که در سرور ایمیل شما و کامپیوترهای مجزا صورت می گیرد. بمنظور کارکرد مؤثر، دیتابیس ویروس های شناخته شده باید به روز نگه داشته شود.شرکتهای سازنده آنتی ویروس با آمدن ویروسهای جدید، الگوهای نرم افزاری آنها را کشف و جمع آوری می کنند و به همین علت اغلب لازم است تا این نرم افزارها هر چندگاهی به روز (Update) شوند تا الگوهای جدید ویروسها را بشناسند
VPN
فرستادن حجم زيادي از داده از يك كامپيوتر به كامپيوتر ديگر مثلا” در به هنگام رساني بانك اطلاعاتي يك مشكل شناخته شده و قديمي است . انجام اين كار از طريق Email به دليل محدوديت گنجايش سرويس دهنده Mail نشدني است .
استفاده از FTP هم به سرويس دهنده مربوطه و همچنين ذخيره سازي موقت روي فضاي اينترنت نياز دارد كه اصلا” قابل اطمينان نيست .
يكي از راه حل هاي اتصال مستقيم به كامپيوتر مقصد به كمك مودم است كه در اينجا هم علاوه بر مودم ، پيكر بندي كامپيوتر به عنوان سرويس دهنده RAS لازم خواهد بود . از اين گذشته ، هزينه ارتباط تلفني راه دور براي مودم هم قابل تامل است . اما اگر دو كامپيوتر در دو جاي مختلف به اينترنت متصل باشند مي توان از طريق سرويس به اشتراك گذاري فايل در ويندوز بسادگي فايل ها را رد و بدل كرد . در اين حالت ، كاربران مي توانند به سخت ديسك كامپيوترهاي ديگر همچون سخت ديسك كامپيوتر خود دسترسي داشته باشند . به اين ترتيب بسياري از راه هاي خرابكاري براي نفوذ كنندگان بسته مي شود .
شبكه هاي شخصي مجاري يا VPN ( Virtual private Network ) ها اينگونه مشكلات را حل مي كند . VPN به كمك رمز گذاري روي داده ها ، درون يك شبكه كوچك مي سازد و تنها كسي كه آدرس هاي لازم و رمز عبور را در اختيار داشته باشد مي تواند به اين شبكه وارد شود . مديران شبكه اي كه بيش از اندازه وسواس داشته و محتاط هستند مي توانند VPN را حتي روي شبكه محلي هم پياده كنند . اگر چه نفوذ كنندگان مي توانند به كمك برنامه هاي Packet sniffer جريان داده ها را دنبال كنند اما بدون داشتن كليد رمز نمي توانند آنها را بخوانند .
VPNچيست؟
VPNدو كامپيوتر يا دو شبكه را به كمك يك شبكه ديگر كه به عنوان مسير انتقال به كار مي گيرد به هم متصل مي كند . براي نمونه مي توان ب دو كامپيوتر يكي در تهران و ديگري در مشهد كه در فضاي اينترنت به يك شبكه وصل شده اند اشاره كرد . VPN از نگاه كاربر كاملا” مانند يك شبكه محلي به نظر مي رسد . براي پياده سازي چنين چيزي ، VPN به هر كاربر يك ارتباط IP مجازي مي دهد .
داده هايي كه روي اين ارتباط آمد و شد دارند را سرويس گيرنده نخست به رمز در آورده و در قالب بسته ها بسته بندي كرده و به سوي سرويس دهنده VPN مي فرستد . اگر بستر اين انتقال اينترنت باشد بسته ها همان بسته هاي IP خواهند بود .
سرويس گيرنده VPN بسته ها را پس از دريافت رمز گشايي كرده و پردازش لازم را روي آن انجام مي دهد
یک شبکه اختصاصی مجازی (VPN) از رمزنگاری سطح بالا برای ایجاد ارتباط امن بین ابزار دور از یکدیگر، مانند لپ تاپ ها و شبکه مقصد استفاده می کند. VPN اساساً یک تونل رمزشده تقریباً با امنیت و محرمانگی یک شبکه اختصاصی اما از میان اینترنت ایجاد می کند. این تونل VPN می تواند در یک مسیریاب برپایه VPN، فایروال یا یک سرور در ناحیه DMZ پایان پذیرد. برقراری ارتباطات VPN برای تمام بخش های دور و بی سیم شبکه یک عمل مهم است که نسبتاً آسان و ارزان پیاده سازی می شود.
مزایا
تکنولوژی های ایجاد شده سطح پیرامون سال هاست که در دسترس هستند، و بیشتر خبرگان IT با تواناییها و نیازهای عملیاتی آنها به خوبی آشنایی دارند. بنابراین، از نظر پیاده سازی آسان و توأم با توجیه اقتصادی هستند. بعضیاز فروشندگان راه حل های سفت و سختی برای این تکنولوژیها ارائه می دهند و بیشتر آنها به این دلیل پر هزینه هستند.
معایب از آنجا که بیشتر این سیستم ها تقریباً پایه ای هستند و مدت هاست که در دسترس بوده اند، بیشتر هکرهای پیشرفته روش هایی برای دور زدن آنها نشان داده اند. برای مثال، یک ابزار آنتی ویروس نمی تواند ویروسی را شناسایی کند مگر اینکه از قبل علامت شناسایی ویروس را در دیتابیس خود داشته باشد و این ویروس داخل یک فایل رمزشده قرار نداشته باشد. اگرچه VPN رمزنگاری مؤثری ارائه می کند، اما کار اجرایی بیشتری را برروی کارمندان IT تحمیل می کنند، چرا که کلیدهای رمزنگاری و گروه های کاربری باید بصورت مداوم مدیریت شوند.
ملاحظات پیچیدگی معماری شبکه شما می تواند تأثیر قابل ملاحظه ای روی میزان اثر این تکنولوژی ها داشته باشد. برای مثال، ارتباطات چندتایی به خارج احتمالاً نیاز به چند فایروال و آنتی ویروس خواهد داشت. معماری شبکه بطوری که تمام این ارتباطات به ناحیه مشترکی ختم شود، به هرکدام از تکنولوژی های مذکور اجازه می دهد که به تنهایی پوشش مؤثری برای شبکه ایجاد کنند.
منبع :پرشین لرن
آخرین ویرایش: