-
-
http://khabarkhooneh.com/Default,fa-IR,KhabarKhooneh,Content,NewsDetail,Key,10764.aspx
این مطالعه نشان داد که قراردادن موش‌های باردار در معرض امواج الکترومغناطیسی ضعیف، سبب افزایش تعداد مگاکاریوسیت‌ها و مرگ جنینی داخل رحمی شده و همچنین سبب کاهش وزن نوزادان زنده می‌شود.
این مطالعه به منظور «تعیین اثر میدان الکترومغناطیسی ضعیف، بر مرگ جنینی داخل رحمی و مگاکاریوسیت‌های مغز استخوان نوزادان موش نژاد NMRI» توسط دکتر «پروین دخت بیات» استادیار گروه علوم تشریحی دانشگاه علوم پزشکی اراک انجام شد.
میدان‌های الکترومغناطیسی ضعیف (L.E.M.F) توسط دستگاه‌های مختلفی که با نیروی الکتریسیته کار می‌کنند؛ تولید می‌شوند.
در این مطالعه تجربی، 64 سر موش ماده نژاد NMRI با سن حدود 8-6 هفته شرکت داده شدند. هر دو سر موش ماده با یک سر موش نر هم قفس شدند و به واسطه مثبت شدن پلاک واژینال روز صفر حاملگی تعیین شد. موش‌های حامله به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و مورد قرار گرفتند.
گروه مورد در روزهای 11-7 حاملگی به مدت 8ساعت در روز، در معرض امواج الکترومغناطیسی با قدرت 50HZ و 0.5mT قرار داده شدند. تعداد نوزادان زنده و مرده به‌دنیا آمده و وزن آنان ثبت شد. نوزادان زنده در روز پانزدهم بعد از تولد پس از بیهوشی تشریح شدند و به روش فشردن تیبیا و کل ستون فقرات مقدار 1میلی‌لیتر از مغز استخوان جمع‌آوری و به نسبت 1:1 با محیط IMDM در لوله (15cc (FULCON ترکیب شدند. سلول‌های منونوکلئار جداسازی شد و شمارش سلولی بر روی لام نئوبار با عدسی شینی 40 انجام شد. نتایج توسط آزمون تی تجزیه و تحلیل شد.
بر اساس یافته‌ها، میانگین وزن نوزادان یک روزه در گروه مورد و شاهد از نظر آماری تفاوت معنی‌داری داشت. میانگین تعداد نوزادان مرده در گروه مورد، بیشتر از گروه کنترل بود. میانگین تعداد مگاکاریوسیت‌ها در گروه مورد، نسبت به گروه کنترل با دو روش لام‌نئوبار و هموسیتومتری افزایش یافت، ولی این افزایش از نظر آماری معنی‌دار نبود.
این مطالعه نشان داد که قراردادن موش‌های باردار در معرض امواج الکترومغناطیسی ضعیف، سبب افزایش تعداد مگاکاریوسیت‌ها و مرگ جنینی داخل رحمی شده و همچنین سبب کاهش وزن نوزادان زنده می‌شود.
میدان‌های الکترومغناطیسی ضعیف (L.E.M.F) توسط دستگاه‌های مختلفی که با نیروی الکتریسیته کار می‌کنند؛ تولید می‌شوند.
در این مطالعه تجربی، 64 سر موش ماده نژاد NMRI با سن حدود 8-6 هفته شرکت داده شدند. هر دو سر موش ماده با یک سر موش نر هم قفس شدند و به واسطه مثبت شدن پلاک واژینال روز صفر حاملگی تعیین شد. موش‌های حامله به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و مورد قرار گرفتند.
گروه مورد در روزهای 11-7 حاملگی به مدت 8ساعت در روز، در معرض امواج الکترومغناطیسی با قدرت 50HZ و 0.5mT قرار داده شدند. تعداد نوزادان زنده و مرده به‌دنیا آمده و وزن آنان ثبت شد. نوزادان زنده در روز پانزدهم بعد از تولد پس از بیهوشی تشریح شدند و به روش فشردن تیبیا و کل ستون فقرات مقدار 1میلی‌لیتر از مغز استخوان جمع‌آوری و به نسبت 1:1 با محیط IMDM در لوله (15cc (FULCON ترکیب شدند. سلول‌های منونوکلئار جداسازی شد و شمارش سلولی بر روی لام نئوبار با عدسی شینی 40 انجام شد. نتایج توسط آزمون تی تجزیه و تحلیل شد.
بر اساس یافته‌ها، میانگین وزن نوزادان یک روزه در گروه مورد و شاهد از نظر آماری تفاوت معنی‌داری داشت. میانگین تعداد نوزادان مرده در گروه مورد، بیشتر از گروه کنترل بود. میانگین تعداد مگاکاریوسیت‌ها در گروه مورد، نسبت به گروه کنترل با دو روش لام‌نئوبار و هموسیتومتری افزایش یافت، ولی این افزایش از نظر آماری معنی‌دار نبود.
این مطالعه نشان داد که قراردادن موش‌های باردار در معرض امواج الکترومغناطیسی ضعیف، سبب افزایش تعداد مگاکاریوسیت‌ها و مرگ جنینی داخل رحمی شده و همچنین سبب کاهش وزن نوزادان زنده می‌شود.