انتخابات فدراسون فوتبال و نامزدی کفاشیان

[Reza Sharifi]

سادگي براي عموم و زرنگي براي خاص؛ بي‌شک اين ساده‌ترين جمله براي توصيف رئيسي است که تا امروز همه فکر مي‌کردند چيزي نمي‌داند، سياست کاري ندارد و براي رياست ساخته نشده. کفاشيان مي‌گويد: «سيبي را که به هوا پرت کني چند چرخ مي‌خورد تا به زمين برسد. فوتبال است و هزار و يک معادله و اتفاق. اين را از من مي‌شنويد که 30 سال است در مديريت ورزش ايران هستم.» کفاشيان و مديريتش در فوتبال، مصداق بارز همين سيبي بودند که به هوا پرتاب شدند. عموم، رئيس فدراسيون فوتبال را انساني ساده مي‌پنداشتند، کسي که از مديريت تنها لبخند و شوخي را ياد گرفته است. تصور عموم بر اين بود که علي کفاشيان با ساده‌لوحي تمام بر مهم‌ترين صندلي فوتبالي جلوس کرده، در حالي که شمشير داماکلوس همواره بالاي سر او بوده اما اين تنها يک تصور بود. مثل يک اراده يا حس قوي، 4 سال بعد از تمام اين تصورات ذهني، آن‌ها که ريز و درشت جريانات فوتبال و فدراسيون را باخبر بودند، ايمان آوردند رئيس تنها براي عموم، يک انسان ساده بود. علي کفاشيان در 4 سال گذشته، مرز ارتباطات را درنورديد. او پايگاه خود را در فوتبال به قدري قدرتمند ساخت که بعد از مجمع فوق‌العاده فدراسيون فوتبال در روز 4 دي ماه گذشته، خبرنگاران به اتفاق نظر از او اين سؤال را مي‌پرسيدند؛ «اگر شما کانديداي رياست فدراسيون فوتبال شويد قطعا راي خواهيد آورد.» پاسخ علي کفاشيان اما مثل هميشه، يک لبخند بود به اين سؤال مهم و کليدي. او حتي حالا نيز تمايلي ندارد به آن پاسخ روشني بدهد: «شما چقدر عجله داريد. من هنوز به جمع‌بندي نهايي نرسيده‌ام. اگر عجله به خرج ندهيد و بگذاريد ما هم به کارهايمان برسيم، هم شما به زودي جواب سؤالتان را مي‌گيريد و هم ما نتيجه کارمان را!» براي خاص، علي کفاشيان هيچ‌گاه صرفا يک رئيس خوش‌خنده نبود. او با سابقه مديريت ورزشي خود، با پشتوانه به فوتبال آمد؛ با پشتوانه ورزشي و پشتوانه سياسي. فعاليت در يکي از وزارت‌خانه‌هاي مهم، ساختار ارتباطات او را قدري متحول ساخت که فعاليت در بخش ارزي بانک مرکزي، چنين نفوذي را شکل نداده بود. رئيس بعدها در سازمان تربيت‌بدني و کمي بعدتر در کميته ملي المپيک، پايه‌هاي قدرت خود را نهاد تا در فوتبال با کلکسيون خنده، فعاليت‌هايش را پشت پرده پيش ببرد. حالا آنچه از مديريت او در فوتبال تصور مي‌شود، يک رئيس ساده و خوش‌خنده نيست، بلکه مديري است که با خنده‌هايش به بافت‌هاي سياست نيز نفوذ کرده است. درباره قدرت سياسي او در فوتبال همين بس که بعد از حمايت وزارت ورزش از کانديداتوري حميد سجادي براي رياست فدراسيون فوتبال، فشار روي وزير ايجاد شود تا او سيب پرتاپ شده را، روي هوا پس بگيرد. سجادي پيش‌تر رياست فدراسيون را باخته بود، حتي پيش از آن که به مجلس برود تا راي اعتماد خود را بگيرد. جلسه مهم او براي چينش معاون‌ها در وزارت ورزش، با قدرت نور به مجلس منتقل شد تا روز راي‌گيري، سجادي يک بازنده بزرگ باشد. با پس زدن سجادي، ميدان تهي گشت، حتي براي وزير. گمانه‌زني‌ها به خوبي نشان مي‌دهد وزارت ورزش هنوز بر سر يک نام يا يک کانديدا به جمع‌بندي نهايي نرسيده است. محمد عباسي نيز اين موضوع را تاييد کرده است. کفاشيان معتقد است وزير ورزش «از اين اخلاق‌ها ندارد» که انتخابات را تحت تاثير قرار دهد يا آدم خود را بر کرسي بنشاند: «بله، ايشان اصلا اهل چنين بحث‌هايي نيستند. از روز اول به خود بنده گفتند که دخالتي در اين مسائل نمي‌کنند. آقاي وزير معتقدند فدراسيون‌ها و به ويژه فدراسيون فوتبال براي خودش مجمع دارد و اعضاي مجمع فوتبال هستند که رئيس را انتخاب مي‌کنند.» حالا با اين شرايط، از هر کس درباره انتخابات آتي فدراسيون فوتبال بپرسيد، بدون اندکي شک و ترديد مي‌گويد، کفاشيان رئيس خواهد شد اگر کانديدا شود و حمايت‌هاي فعلي را پشت‌سر خود ببيند.

کفاشيان اعتبارش را به دست مي‌آورد؟

کفاشيان دوباره سکوت مي‌کند اما سکوت او به زودي شکسته خواهد شد. از 3 روز ديگر ثبت‌نام براي رياست فدراسيون فوتبال آغاز خواهد شد. گمانه‌زني‌ها از داخل فدراسيون فوتبال خبر مي‌دهند کفاشيان نه ‌تنها کانديدا خواهد شد، بلکه از حالا به فکر انتخاب معاون‌هاي خود است. او زمينه را براي شکل‌گيري يک فدراسيون هماهنگ به وجود آورد، اساس‌نامه را تغيير داد و انتخابي بودن معاون‌ها توسط رئيس را تصويب کرد. ايران نيز با کارلوس کي‌روش يکي از شانس‌هاي آسيا براي حضور در جام جهاني برزيل است. آيا بعد از 4 سال سخت و زير سؤال رفتن مديريت کفاشيان در ورزش، او نمي‌خواهد در 4 سال بعدي اعتبار از دست رفته را به دست بياود.



منبع خبر : روزنامه خراسان